3/1 ฝากรอยรัก

“ไม่มีใครรักเราเลย ญาดาเธอรักเราไหม”

คนถามเล่นมองสบตาใบหน้าแนบชิดคนถูกถามแบบนี้ มีเหรอที่ญาดาจะไม่หวั่นไหวพูดความในใจออกมา

“เราไงที่นักนายมาตลอด รักแม้รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะหัวใจของนายมีแต่เขมหมดแล้ว”

ปากหนาทาบทับปากเล็กทันที เมื่อได้ยินคำว่ารักจากหญิงสาวตรงหน้า

ญาดาไม่รู้ว่าเธอควรทำอย่างไรหัวใจสั่งให้ยอมแต่สมองบอกว่ามันผิด เธอพยายามผลักตริณสุดแรงแต่ไม่มีผล สัมผัสของชายหนุ่มทำให้เธออ่อนระทวย เพราะตั้งแต่เกิดมาญาดายังไม่เคยได้สัมผัสกับเรื่องแบบนี้เลย

ตริณจู่โจมแบบไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เสื้อผ้าของญาดากระดุมเกือบทุกเม็ดขาดออกจากเสื้อ กระโปรงก็ถูกถกขึ้นมาจนถึงเอว

ตริณไม่ใช่ผู้ชายที่เคยผ่านเรื่องนี้มาก็จริงแต่มันเป็น สัญชาติญาณความเป็นชายที่ไม่ต้องมีใครสอนก็สามารถเรียนรู้ได้ด้วยเอง

เมื่ออารมณ์และความรู้สึกรักมันถูกครอบงำจนหมดสิ้น ญาดาก็ไม่มีท่าทางขัดขืนอีกต่อไป เส้นทางสวรรค์ของทั้งคู่เปิดทางให้กันอย่างเต็มใจ

หญิงสาวจิกเล็บที่กลางหลังหนา เมื่อรู้สึกเจ็บที่ส่วนล่างที่กำลังถูกรุกราน เพียงเสี้ยวนาที ความเป็นชายของตริณก็ทำลายเส้นบาง ๆ ที่แสนมีค่าของหญิงสาว เข้าไปผงาดพ่นน้ำรักจนสุขใจ

ด้วยความเมารวมกับความเหนื่อยตริณก็ล้มตัวนอนหงายอย่างหมดแรง

ญาดาพยายามที่จะมองหาด้ายกับเข็มแต่ก็ไม่เจอ เธอจึงเอาเสื้อยืดในตู้ของตริณมาใส่และจะบอกพ่อกับแม่ว่าเสื้อของเธอเปื้อนเพราะงานปัจฉิม เพื่อน ๆ ใช้ปากกาเขียนมาเต็มเสื้อ เธอจึงเปลี่ยนเสื้อตริณมา

ญาดาจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว เธอก็เลือกที่จะโทรศัพท์หามอเตอร์ไซค์รับจ้างที่เธอมีเบอร์อยู่ให้มารับเธอไปส่งบ้าน

เมื่อถึงบ้านพ่อเข้านอนแล้วเหลือแต่แม่ที่กำลังล้างจานอยู่ ญาดาขอตัวขึ้นห้องก่อนด้วยเหตุผลว่าวันนี้เหนื่อยกับ งานปัจฉิมแล้วยังต้องไปติวคณิตกับตริณต่ออีกเลยอยากรีบนอน

สามวันของการสอบปลายภาคทั้งตริณและญาดา ต่างพยายามหลบหน้าหลบตากัน จนถึงการสอบของวิชาสุดท้าย ชายหนุ่มจึงนั่งรอญาดาที่หน้าห้องสอบ

“เราขอโทษ คืนนั้นเราเมา เราไม่ได้ตั้งใจ”

ญาดาหันไปมองหน้าผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนแรกในชีวิตของเธอ เป็นเพื่อนรักกันมากือบสิบปี เขาย่ำยีเธอด้วยเหตุผลว่าเมา ว่าไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่เป็นไร แต่เราตั้งใจ เรารักนายนะตริณ ลาก่อน ”

ตริณนั่งเงียบ เขารู้สึกว่าตัวเองไม่หลงเหลือความเป็นลูกผู้ชายอีกเลย ความจริงแล้ว ตริณกำลังจะมาลาญาดา เพราะพรุ่งนี้เขาจะไปเรียนต่อที่อเมริกาอีกสามปีกว่าจะได้กลับมาหรืออาจจะนานกว่านั้นถ้าเขาสอบไม่ผ่าน แต่กลายเป็นฝ่ายญาดาเองที่เป็นคนบอกลาเขา

ผ่านไป 2 เดือน

ญาดาตัดสินใจบอกความจริงทุกอย่างกับพ่อและแม่ เพราะตอนนี้เรื่องราวใหญ่โตเกินกว่าเธอจะคิดด้วยตัวเองได้แล้ว ประจำเดือนเธอไม่มาและเธอซื้อที่ตรวจมาตรวจผลก็คือเธอท้อง

“ญาดาลูกกำลังจะมีชีวิตที่ดี บอกพ่อมาว่ามันเป็นใคร”

คณินทั้งแค้นทั้งเสียใจ ทั้งโกรธและสุดท้ายก็อดสงสารลูกไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าลูกสาวของเขาไม่ใช่เด็กสาวใจแตกคงต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ

“พ่อคะลูกขอได้ไหม อย่าถามถึงผู้ชายคนนั้นอีก ถ้าพ่อไม่พร้อมที่จะให้ญาดามีลูก ญาดาจะไปทำแท้งค่ะ”

หญิงสาวไม่ได้ประชดแต่เธอคิดว่ามันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด ถ้าพ่อของเธอไม่ต้องการหลานที่เกิดจากความใจง่ายของเธอ

“หลานคนเดียวพ่อเลี้ยงได้ อย่าพูดแบบนี้อีก ตอบพ่อมาคำเดียวผู้ชายคนนั้นมันรู้ว่าลูกท้องไหม”

“เขาไม่รู้แล้วจะไม่มีวันรู้ด้วยค่ะ เด็กในท้องจะเป็นลูกของญาดาเพียงคนเดียว”

คณินสวมกอดลูกสาว เขาเริ่มเดาไม่ออกว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร ตอนแรกเขาคิดว่าผู้ชายไม่รับผิดชอบ แต่ตอนนี้คือ ลูกสาวของเขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นอีก