2/1เธอคิดว่าพลาดแต่ฉันเรียกว่ารัก

ตอนที่ 2

เธอคิดว่าพลาดแต่ฉันเรียกว่ารัก

วันนี้ญาดาต้องสอบเพื่อเพิ่มคะแนนเก็บ เธอมองหาตริณเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ทั้งที่เขากับเธอเรียนห้องเดียวกัน แต่อาจารย์ให้คนที่สอบตกเข้ามาทำข้อสอบในห้อง

คนน้อยใจกำลังจะตัดใจและก้มหน้าทำข้อสอบ สายตาของเธอก็ดันหันไปเห็นตริณกับเขมิกาเดินมาที่หน้าห้องและ โบกมือให้เธอ หญิงสาวได้แต่ฝืนใจยิ้มตอบตามมารยาททั้งที่หัวใจแทบจะหลุดลงไปอยู่กับพื้น

ญาดาไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมเธอต้องรู้สึกใจหาย ทุกครั้งที่เห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน ทั้งที่เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นคนรักกัน แต่มันก็ใจหายทุกที

วันปัจฉิมมีก่อนวันสอบปลายภาพหนึ่งวัน เป็นวันที่นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกทุกคนต่างรอคอย เพราะจะเป็นวันที่ได้อำลาคุณครู เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ทุกคน

พิธีการช่วงเช้าทางโรงเรียนจัดให้มีการทำบุญแต่ญาดามองหาตริณไม่เจอ เธอพยายามโทรศัพท์ไปเขาก็ไม่รับ หญิงสาวจึงมองหางเขมิกาก็ไม่เจอเหมือนกัน

ญาดาคิดว่าทั้งคู่คงหายไปด้วย กัน ความรู้สึกทั้งเสียงใจและน้อยใจกลับเข้ามา วันนี้เป็นสุดท้ายของเพื่อน ๆ ทุกคนที่จะได้อำลากัน แต่ตริณกลับยังเอาเวลาไปอยู่แต่กับแฟนอีก

พิธีการช่วงเช้าผ่านไป ช่วงบ่ายเป็นช่วงที่ทางโรงเรียนจัดให้มีดนตรีสนุกสนาน ให้นักเรียนได้เต้นได้ร้องกันอย่างอิสระ ญาดายังคงมองหาตริณหวังว่าเขาจะกลับเข้ามาโรงเรียน

ภาพชายหนุ่มนั่งอยู่คนเดียวนอกหอประชุม ญาดาเห็นแล้วรู้ได้ทันทีว่า ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ ๆ ตริณถึงได้ไม่เข้าไปสนุกกับเพื่อน ๆ เพราะเขาเป็นคนที่ชอบดนตรีมาก

“ตริณทำไมมานั่งตรงนี้ เมื่อเช้าก็ไม่ยอมเข้าโรงเรียน”

คนถามยังไม่ทันได้เห็นหน้าเพื่อนชาย เพราะเขานั่งก้มใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าไว้