ตอนที่ 8 : สหายรัก 1/2

ตอนที่

[5]

สหายรัก

“ขอโทษนะเฟยฟา...แต่เจ้าสมควรตายจริง ๆ” แม้สือหนิงอ้ายจะกล่าวไม่ดังมากนัก แต่ซือเฟยฟาก็ได้ยินอย่างชัดเจน นางหลับตาลง พร้อมกับน้ำตาที่รินไหลลงมาไม่ขาดสาย ความเสียใจที่มีมากมายได้แต่ระบายผ่านทางหยาดน้ำตาเท่านั้น

ฉึก!

สือหนิงอ้ายแทงลงไปที่ท้องของอีกฝ่าย แต่ด้วยแรงที่มีไม่มาก ทำให้ปลายมีดนั้นจมลงไปไม่ลึก ซือจางจิ้งที่เห็นเช่นนั้น จึงช่วยกดที่มือของสือหนิงอ้ายลงไปทำให้มีดจมลงไปอีกครั้ง ซือเฟยฟาจึงมีอาการหดเกร็งทันที

อั้ก!

ซือจางจิ้งถอนมีดขึ้นมาแล้วหันไปยิ้มไปกับสือหนิงอ้าย “เจ้าทำดีมาก คงเพราะเกลียดนางมากสินะ”

เมื่อซือจางจิ้งกล่าวขึ้น สือหนิงอ้ายก็คล้ายจะมีความหวังขึ้นมา แต่แล้วประโยคถัดมา ก็ทำให้ความหวังของนางดับมอดไป “เจ้าเกลียดนาง...แต่ข้าก็เกลียดเจ้าเช่นกันที่จะมาแย่งคุณชายโจวของข้าไป!” แววตาของซือจางจิ้ง ไม่มีความรู้สึกเมตตาหรือสงสารแม้แต่น้อย นางก้าวเข้าไปแล้วแทงไปที่ท้องของสือหนิงอ้ายอย่างไม่รีรอทันที

ฉึก!

“นี่เจ้า...”

อั่ก!

ซือจางจิ้งกดมีดให้ลึกลงไปอีกจึงส่งผลให้สือหนิงอ้ายกระอักเลือดออกมาคำโต

“ขอโทษนะข้าคงปล่อยเจ้าเอาไว้เป็นมารหัวใจไม่ได้ คุณชายโจวต้องเป็นของข้าแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น”

“นะ...หนิงอ้าย” ซือเฟยฟาพยายามที่จะดิ้นรนเพื่อไปช่วยสหาย แม้ว่าอีกฝ่ายจะเกลียดนางก็ตาม

“ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวเจ้าก็จะตายเช่นเดียวกัน” ซือจางจิ้งกล่าวกับซือเฟยฟาและหมายจะจัดการสือหนิงอ้ายซ้ำอีกครั้ง จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหนึ่งมาตั้งแต่ไกล

“ท่านหญิงอยู่ที่ใด!!”

นั่นเสียงคุณชายโจว!

นางสับสนในความคิดอยู่เพียงครู่ จากนั้นจึงเดินเข้าไปจ้วงแทงซือเฟยฟาผู้ที่ตนเกลียดชังมาแสนนานอย่างไม่ยั้งมือที่จุดเดิมซ้ำ ๆ ก่อน จนทำให้ซือเฟยฟาขาดใจตายโดยทันที จากนั้นจึงเดินไปแทงสือหนิงอ้ายอีกหนึ่งครั้ง และตบท้ายด้วยการกรีดที่มือตนเองเล็กน้อย แล้วนำมีดเสียบไว้ที่ท้องของซือเฟยฟา สุดท้ายจึงล้มลงไปและตะโกนให้คนมาช่วย

“ช่วยด้วยเจ้าค่ะ น้องรองจะฆ่าท่านหญิง! น้องรองจะฆ่าท่านหญิงแล้ว!” ซือจางจิ้งตะโกนเช่นนั้นซ้ำ ๆ จนในที่สุด ทั้งโจววั่งซูและคนตระกูลซือที่มาถึงจุดเกิดเหตุก็พบภาพที่สยดสยองทันที

ซือฮูหยินที่เห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปหาบุตรสาวและกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฮือ ๆ เกิดอันใดกับฟาเออร์ของข้า” อนุฉีก็รีบเข้ามาเช่นกัน “โธ่ จิ้งเออร์ของแม่ ผู้ใดทำเจ้าเหตุใดจึงได้มีเลือดเต็มไปหมด” โจววั่งซูแม้จะรู้สึกกระอักกระอ่วนที่ยามนี้ก็มีอดีตว่าที่แม่ยายของตนอยู่ แต่อย่างไรตนก็ต้องรีบเข้าไปหาสือหนิงอ้าย เพราะอีกฝ่ายยามนี้เป็นผู้ที่จะทำให้แผนการของตนสำเร็จ “ท่านหญิง...” แต่เมื่อนางอยู่ในอ้อมกอดเขา นางก็กล่าวแค่เพียงคำว่า “ซือ...” จากนั้นก็ขาดใจตายทันที

“ท่านหญิงต้องกล่าวถึงผู้ที่ทำร้ายแน่ ๆ ซือ ต้องเป็นคุณหนูรองเป็นแน่” ซือฮูหยินที่ได้ยินเช่นนั้นก็เกรี้ยวกราดทันที “บุตรสาวของเจ้าก็ซือเช่นเดียวกัน! อนุฉีหากไม่อยากเลือดกบปาก อยู่นิ่ง ๆ เสีย” แต่อนุฉีกลับไม่ได้หยุดคำของตนแต่อย่างใด “ฮูหยินใหญ่ บุตรสาวของข้า ไม่มีความแค้นอันใดต่อท่านหญิง ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ก็จะมีแต่คุณหนูรองเท่านั้น ที่อิจฉาสหายทั้งยังถูกยกเลิกงานแต่ง...” ว่าแล้วก็มองไปที่โจววั่งซูและท่านหญิง ยามนี้โจววั่งซูไม่ได้สนใจสิ่งใด เขากำลังกลัดกลุ้มที่แผนการของเขากำลังจะล้มเหลว สือหนิงอ้ายตายแล้ว แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไป พลางมองไปที่ซือเฟยฟา รายนั้นก็ตายแล้วเช่นเดียวกัน นี่มันวันอะไร เหตุใดจึงมีแต่เรื่องที่ซวยเช่นนี้!

เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่นานข่าวนี้ก็ไปถึงฮองเฮาที่อยู่ในวังหลวงและแม่ทัพซือที่อยู่ค่ายในเมืองหลวง ทั้งคู่รีบมาที่จวนตระกูลซือ เมื่อมาถึงก็เปิดทำการไต่สวนทันที