ตอนที่ 5 ขอโทษที่ใหญ่ (NC++) 1/2

"อืออ" ฉันยืนเกาะกรงไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองทรุดตัวลงไป ไม่อาจปฏิเสธสัมผัสที่เขามอบให้ได้เลย ฉันเหมือนคนใจแตกยังไงไม่รู้ ขณะที่เขาลูบไล้ไปตามร่างกาย ฉันกลับยืนนิ่งให้เขาทำมันไปโดยไม่คิดห้าม ยอมรับว่ารู้สึกดีอยู่เหมือนกัน แม้ลึก ๆ จะแอบกลัวกับขนาดของมัน และตอนนี้เหมือนว่ามันจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิม

แผล็บ แผล็บ

หน้าอกฉันตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดงที่เขาทำเอาไว้ ห้ามก็ไม่ได้ ห้ามทีไรเขาก็ฉวยโอกาสจูบปากฉันจนหายใจไม่ทัน

"อืมม"

จ๊วบ จ๊วบ

“ยะ หยุดก่อนค่ะ” รู้สึกแปลก ๆ หายใจไม่ทั่วท้อง เหมือนมีอะไรสักอย่างวิ่งวนอยู่ในท้อง เขาช้อนตามองแววตาหยาดเยิ้ม ทำเอาฉันต้องเบือนหน้าไปทางอื่น

“จับมันหน่อย ซี๊ด” สะ เสียงของเขามัน.. ปกติเขาจะชอบทำเสียงขรึม ๆ หน้านิ่งเหมือนคนไม่รู้สึกอะไร ทว่าตอนนี้กับตอนนั้นมันต่างกันสิ้นเชิง ยิ่งน้ำเสียงที่เขาใช้เมื่อกี้ มันเซ็กซี่จนไม่คิดว่าเขาจะมีมุมนี้

“มือโคตรนุ่ม” มะ มันน่ากลัวจริง ๆ นะทุกคน ฉันไม่กล้าก้มไปดูเลย เขาบังคับให้ฉันจับมันแล้วรูดขึ้นรูดลง พอเงยหน้าสบตากับเขา ก็เจอสายตาหวานเยิ้มกำลังจ้องมองมาเหมือนกัน

"มันน่ากลัว"

"เดี๋ยวก็ชอบมัน ซี๊ด" เสียงครางของเขาเล่นเอารู้สึกขนลูกอยู่เหมือนกัน

"เร็วหน่อย จะเสร็จแล้ว อ๊า"

ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!

"ดะ เดล" ฟีนิกซ์ครางชื่อหญิงสาวเสียงสั่น เขาเอื้อมมือไปปรับกุญแจให้มันเลื่อนลงมานั่งได้

"ค..คะ" โมเดลยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเงยหน้ามองด้วยความสงสัย เขากดตัวเธอให้นั่งลงทำไม

"เดล ฉันจะแตก อ๊า~" กระทั่ง..

อ่อก อ่อก อ่อก

คนตัวเล็กตาเหลือกทันทีที่เขาจับท่อนเอ็นยัดเข้าปากเธอ ด้วยขนาดที่ใหญ่เกินไปทำให้มันเข้าไม่หมด เอวสอบกระแทกเอ็นใส่ปากอย่างบ้าคลั่ง กระทั่งน้ำเชื้อมารวมกันอยู่ปลายหัวหยัก

อ่อก อ่อก อ่อก

"อ๊าสส!!"และแล้วเขาก็ปล่อยน้ำเชื้อเข้าสู่ลำคอทุกอยาดหยด แล้วดึงท่อนเอ็นออกจากปากเล็ก บริเวณมุมปากมีน้ำเชื้อสีขาวขุ่นเลอะติด ร่างสูงย่อตัวลงนั่งก่อนจะใช้ลิ้นเลียเช็ดคราบน้ำเชื้อตัวเองออกจนหมด

"ไหวไหม"

"จะอ้วก แค่ก แค่ก"

"คายออกมา" เขาคว้าเอาถังขยะที่อยู่ใกล้มือมาให้คนตัวเล็กคายมันทิ้ง โมเดลคายน้ำที่อยู่ในปากทิ้งลงถังขยะ เธอรับน้ำเปล่าจากเขามาบ้วนล้างปาก

"นิสัยไม่ดี"

"รู้ไหมว่าที่ทำอยู่คืออะไร"

"ระ รู้ค่ะ" เธอเรียนเพศศึกษามานะ ทำไมจะไม่รู้ว่าที่ตนและชายหนุ่มกำลังทำอยู่เขาเรียกว่า 'เซ็กส์'

"แล้วกลัวไหม"

"ถ้ากลัวแล้วหนูหนีได้หรือไงล่ะ" เหมือนว่าหญิงสาวจะลืมตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกมา ฟีนิกซ์ยิ้มพอใจ โมเดลตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารักไปหมดในสายตาเขา

"งั้นหนูช่วยครางให้เฮียฟังหน่อยได้ไหม" เขาจึงแทนตัวเองว่า 'เฮีย' เช่นเดียวกับเธอที่แทนตัวเองว่า 'หนู'

"ฮะ เฮีย"

"ใช่ ตั้งแต่วินาทีนี้ไปห้ามเรียกฉันว่าคุณอีกเด็ดขาด"

"....."

"เข้าใจที่พูดไหม"

"ฉันวะ.."

"หนู แทนตัวเองว่าหนูกับเฮีย"

"อย่าทำแบบนี้ได้ไหม" เธอตัดสินใจพูดในสิ่งที่ตัวเองกำลังกลัวอยู่ในตอนนี้ กลัวว่าจะเผลอใจไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ กลัวว่าเขาจะมองเธอเป็นเพียงของเล่นที่เอาไว้แก้เหงาเท่านั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยสัมผัสรสชาติของความรัก แต่เธอก็รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มีรัก มักจะมีทุกข์ตามมาเสมอ ฉะนั้นเธอจึงกลัว กลัวว่าคนตรงหน้าจะมองเธอเป็นเพียงผู้หญิงอย่างว่า

"ทำอะไร"

"อย่าเล่นกับความรู้สึกของหนู"

"...." ตอนนี้ยังไม่รัก แต่ต่อไปแน่นอนว่าคนที่เจ็บต้องเป็นเธอ อาจเป็นเธอที่เป็นฝ่ายรู้สึกกับเขาก่อน

"แล้วฉันบอกว่ายังว่าจะทิ้ง" จำได้ว่าตัวเองยังไม่เคยพูดสักคำว่าจะทิ้ง เขายังชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองไม่พออีกเหรอ วันนี้เขาก็ว่าแสดงออกชัดแล้วนะว่าหวง ถึงมันจะเป็นเพียงเวลาแค่สามวันก็เถอะ อย่าลืมว่าการเจอกันครั้งแรกไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

"...." ก้มหน้างุด ไม่ยอมสบตา

"เราค่อยคุยกันเถอะ" เขาทรมานจะตายอยู่แล้วตอนนี้ ขืนมัวแต่คุยมีหวังได้แตกคามือเธออีกแน่

"จะทำอะไร" โมเดลร้องถามตอนที่เขาเลื่อนมือไปหมายจะถอดกางเกงออกจากตัวเธอ ก็รู้แหละว่าไม่ควรตั้งคำถามแบบนี้ตอนที่เราอยู่ในสภาพนี้ทั้งคู่ เอาเข้าจริงมันก็อดเขินไม่ได้นี่น่า ถึงท่าทีของโมเดลจะดูขัดขืน ทว่ากลับสู้แรงคนตัวโตไม่ได้ มือก็ถูกล็อกเอาไว้ นอกจากยอมเธอก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วแหละ

พรึ่บ~

กางเกงขาสั้นถูกถอดโยนทิ้งไป ดวงตาคมหลุบมองแพตตี้สีสันน่ารักพลางกระตุกยิ้มมุมปาก ฟีนิกซ์เลื่อนใบหน้าลงต่ำ ใช้ปลายจมูกไล่สูดดมตามเรียวขาไปจนถึงจุดสงวน ร่างเล็กสั่นระริกด้วยความกลัว เขาทำมันอย่างชำนาญ มือข้างหนึ่งคอยชักรูดแก่นกายอยู่ตลอดการเร้าอารมณ์ให้คนตัวเล็ก ก่อนที่ฟีนิกซ์จะดึงแพตตี้ออกโดยที่สายตาจ้องใบหน้าสวยหวาน

"สัญญาว่าจะทำเบา ๆ"

"อึก~"

"สวย.."

"อ๊ะ!" สะดุ้งสุดตัวเมื่อเนื้อนุ่มตรงซอกด้านในถูกปลายฟันขบกัดจนเป็นรอยจ้ำ โมเดลหลุดครางออกมาเสียงหลงจนต้องรีบยกมือขึ้นปิดปาก

แผล็บ แผล็บ

"หวาน อืม~" สะท้านสั่นไปทั่วเนกไทกระสันซ้ำยังขมิบตอดลิ้นที่กำลังคว้านหาความหวานตรงส่วนนั้นของตน ใบหน้าเล็กสะบัดไปมาด้วยความเสียวซ่าน

แผล็บ จ็วบ

"อ๊ะ มะ มัน"

"อืมม" ทำเพียงปรายตามองเท่านั้น เขายังตั้งหน้าตั้งตาสะบัดลิ้นรุกเร้าเข้าไปชิมความหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้จักพอ กระทั่งหญิงสาวกรีดร้องออกมาสุดเสียง

"กรี๊ดด"

"หึหึ ต่อไปของจริง" เขาดันตัวลุกขึ้นหลังจากปรนเปรอหญิงสาวจนถึงฝั่ง จับขาเธอให้ตั้งชันขึ้น แล้วพาตัวเองแทรกไปอยู่ตรงกลาง ท่อนเอ็นใหญ่ฟาดลงบนเนินสามเหลี่ยมดังแปะ แล้วนำไปจ่อรูเล็ก

กึก!

"จะ เจ็บ"

"เข้าไม่ได้ อ๊าา" ร่องคนตัวเล็กทั้งแคบทั้งคับแน่น ทำให้ยากต่อการที่จะสอดใส่ ฟีนิกซ์เอื้อมมือไปคว้าเอาเจลที่อยู่ในลิ้นชักข้าง ๆ นำมาบีบใส่แก่นกายแล้วลูบให้ทั่วเพื่อที่จะสอดมันเข้าไปอีกครั้ง

"ปิดตาหน่อยไหม" สายตาเหลือบไปเห็นเนกไทตัวเองเลยนึกอะไรดี ๆ ขึ้นได้ เขาถามโดยที่ไม่รอคำตอบ ฟีนิกซ์จัดการปิดตาคนตัวเล็กด้วยเนกไท

"นะ หนูมองไม่เห็น"

"ตื่นเต้นดี" นำแก่นกายไปจ่อที่รูอีกครั้ง พยายามกดมันเข้าไปในร่องคับแคบ

"มันเจ็บเหมือนจะฉีกเลย ฮึก!"

"อ๊าา เดลเฮียไม่ไหว เจ็บหน่อยนะ" เขาใจเย็นมามากแล้ว ครั้งนี้เธอต้องทนเจ็บหน่อย เพราะเขาคงไม่ค่อย ๆ ยัดเข้าอีกแล้ว

"มะ ไม่"

"ไว้จะโอ๋นะที่รัก"

ปึก! สวบ

"กรี๊ดดด" โมเดลร้องสุดเสียงตอนที่เขากระแทกตัวจนเข้ามาจนสุดความยาวของมัน

"F*ck" สบถคำหยาบออกมาเสียงหนัก เขาแช่ทิ้งไว้สักพักเพื่อให้ร่องได้ปรับสภาพกับขนาดของตน สภาพน่ารักแกแบบนี้ใครจะอดใจไหว

"พร้อมหรือยัง"

"ฮึก ไม่อยากทำแล้ว" มันเจ็บเหมือนร่างจะแหลกสลายให้ได้ ไม่เห็นมีความสุขเหมือนที่เคยได้ยินมาเลย ไม่อยากทำแล้ว

"ขยับแล้วนะ" สัญชาตญาณบางอย่างกำลังถูกปลุกเร้าให้ตื่นขึ้นทีละนิด

พั่บ พั่บ พั่บ

"อ๊าา" แหงนหน้าครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน

ปึก ปึก ปึก

"เฮีย อ๊ะ ๆ"

"คะ ครับ หืมม" ครางกระหึ่มในลำคอ หลุบมองท่อนลำผลุบเข้าผลุบออก งัดตอกท่อนลำให้ชนกระทบกับผนังเนื้ออุ่นด้านใน

ปึก ปึก ปึก

"เดล เดลครับ อืม" ช้อนคางขึ้นรับจูบ ทั้งที่ตรงนั้นก็กระแทกเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ปึก ปึก ปึก

"จะแตก" ห้าเดือน เป็นห้าเดือนที่เขาไม่ได้ปลดปล่อย แล้วคนที่จะรับไปทั้งหมดก็คือผู้หญิงตรงหน้าเขาตอนนี้

ปึก ปึก ปึก

"อื้ออ"

"เดล เดล" ไม่ไหวแล้ว มันจะออกแล้ว

ปึก ปึก ปึก

"เดล! อ๊าสส!!"

"กรี๊ดดดด"

พรึ่บ!

"เจิดไยขึ้น"

"ไปดูม่าย"

"เยียร์จัว"