ตอนที่ 4 คนเมา (NC) 2/2

เอี๊อด!

“ถึงแล้วครับ” อคินเหลือบมองหญิงสาวผ่านกระจกเมื่อมาถึงยังบ้านหลังใหญ่ที่เขานั้นคุ้นเคยเป็นอย่างดี นั่นก็คือบ้านของฟีนิกซ์ บ้านที่มีพี่ชายพี่สะใภ้และหลาน ๆ อยู่ด้วยกัน ความจริงทุกคนมีบ้านของตัวเองหมด ไมเนอร์ก็มีอีกหลัง ที่เลือกมาอยู่ด้วยกันเพราะบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยความทรงจำของเด็ก ๆ จึงลงมติกันว่าให้มาอยู่ร่วมกัน ไมเนอร์จึงตัดสินใจเก็บบ้านหลังนั้นไว้เป็นของขวัญให้ลูกตอนโต

“ทำไมมาที่นี่ละคะ” นึกว่าจะพากลับคอนโดเสียอีก ไหงมาโผล่ที่นี่ได้ ว่าแต่บ้านหลังนี้คือบ้านใคร อย่าบอกว่าเป็นบ้านของเขานะ

“ผมว่าที่นี่น่าจะเหมาะกว่า” ดูแล้วเจ้านายเขาน่าจะต้องการสถานที่อยู่พอสมควร หากกลับคอนโดไปคงไม่สะดวกเท่าไร เขาน่ะรู้ใจเจ้านายดีที่สุดแล้ว

“แต่เลโก้..” น้องชายเธออยู่ห้องคนเดียว

“คุณหนูเลโก้หลับอยู่ด้านบนครับ” ก่อนจะไปหาเจ้านายเขาพาเลโก้มาส่งไว้ที่นี่ มาเล่นกับคุณหนูทั้งสอง และดูเหมือนว่าสามคนจะเข้ากันได้ดีด้วยสิ ได้บันเทิงกันสมใจแน่

“อย่าบอกนะว่านี่คือบ้านคุณฟีนิกซ์”

“ใช่ครับ^^”

“.....” หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบบ้านที่มีแสงไฟสลัว ในยามค่ำคืนที่เงียบสงัด ยังมีหลายชีวิตที่กำลังทำงานกันอยู่ เธอมองเหล่าชายชุดดำที่ยืนเฝ้าตามจุด เดินไปเดินมาบริเวณรอบบ้านราวกับคอยป้องกันไม่ให้เกิดอันตราย เคยเห็นแต่ในทีวี การที่เราจะมีลูกน้องได้เยอะขนาดนี้คนคนนั้นต้องรวยมากแบบมาก ๆ หรือไม่ก็เป็นพวกมาเฟียที่มีอิทธิพล

"เดี๋ยวผมช่วยพยุงนายเข้าบ้านครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" อคินขับรถก็เหนื่อยมากแล้ว ตอนออกมาจากร้านเธอยังพยุงเขาได้เลย แค่พาขึ้นบ้านแค่นี้เธอสบายมากไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ไม่รบกวนดีกว่า ให้พี่อคินได้พักบ้างเถอะ

รอยยิ้มพอใจผุดขึ้นมาบนใบหน้าดูดี เขาชอบคำตอบของเธอ ชอบที่เธอปฏิเสธคนที่จะเข้ามาช่วยเหลือ ทั้งที่เธอไม่จำเป็นต้องสนใจเขาก็ได้ แต่เธอก็เลือกที่จะดูแลเขาทั้งที่ตัวเองก็แทบจะไม่ไหว

"เอาแบบนั้นก็ได้ครับ" อคินแอบยิ้มมองคนตัวเล็กแบกเจ้านายเขาเข้าไปในบ้าน โมเดลยังอ่อนหัดเกินไป ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเจ้านายเขาหรอก ทำไมจะดูไม่ออกว่าฟีนิกซ์นั้นรู้สึกยังไงกับหญิงสาว ดูได้จากครั้งแรกที่เจอ คนบ้าที่ไหนเอาหลานตัวเองไปเป็นตัวล่อเพื่อได้คุยสาว ไม่พอ.. ยังควักเงินสด 1 ล้านเพื่อได้เขามาอยู่ด้วย แสดงเป็นคนเมาที่เดินไม่ไหว เจ้านายเขานี่มันสุดยอดจริง ๆ สงสัยจบเอกการแสดงมาแน่ ๆ ถึงได้แสดงเก่งขนาดนี้

ตึก ตึก

หญิงสาวร่างเล็กประคองคนเมาขึ้นมาบนชั้น 2 ด้วยความทุลักทุเล เธอเดินไปตามทางที่อคินได้บอกเอาไว้ก่อนจะแยกกัน เมื่อมาถึงยังหน้าห้องเธอจึงเอื้อมมือไปจับกลอนประตูพร้อมกับเปิดเข้าไป ห้องนอนหรูคุมโทนด้วยสีดำเทา บ่งบอกความเป็นตัวตนของเขา โมเดลพยุงฟินิกซ์ไปจนถึงเตียงนอนก่อนจะปล่อยเขาลงเตียงด้วยความเบามือ

คนตัวเล็กจัดการถอดรองเท้าออกให้ ขยับขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อเพื่อให้หายใจได้สะดวก จู่ ๆ แก้มสองข้างก็รู้สึกเห่อร้อนเมื่อสายตาไปสะดุดเข้ากับแผงอกแน่นกำยำ สายตาของเธอไม่อาจละไปจากร่างกายดูดีของชายหนุ่มได้เลย เขาต้องเป็นผู้ชายที่รักสุขภาพมาก ดูได้จากหุ่นของเขาตอนนี้สิ จริงสิ.. พี่อคินบอกเธอว่าเขาแพ้แอลกอฮอล์นี่ รู้ว่าตัวเองแพ้แล้วจะไปดื่มทำไมก็ไม่รู้

"ร้อน~" เสียงยานเล็กดังขึ้น ฟีนิกซ์พลิกตัวหันมาทางเธอ แขนแกร่งตวัดโอบกอดเอวคอดเอาไว้ โมเดลสะดุ้งเล็กน้อยแต่ไม่ได้ผลักออก เมื่อได้สติจึงค่อย ๆ จับมือเขาออกจากตัวแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไร แรงกอดรัดยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น หรือเป็นเพราะเขาเมาเลยไม่ได้สติว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอจึงปล่อยเลยตามเลย เขาเมานี่ คงไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังทำอะไรอยู่

โมเดลนั่งให้คนเมากอดราว ๆ สิบนาทีได้ เมื่อเห็นว่าฟินิกซ์เริ่มนิ่งไปแล้ว เธอจึงเอามือเขาออกจากลำตัว หญิงสาวก้าวลงจากเตียงเพื่อไปเข้าห้องน้ำ เนื่องจากห้องเขาเป็นโทนดำทึบ เลยทำให้ยากที่จะมองหาว่าห้องน้ำ เธอเปิดแค่โคมไฟหัวเตียงไม่ได้เปิดไฟห้องแต่อย่างใด

"ห้องน้ำไปทางไหนเนี่ย" คนตัวเล็กสอดส่องสายตามองหาห้องน้ำ ก่อนจะไปสะดุดกับผ้าม่านขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า และไม่รอช้าที่จะเข้าไปดู

"น่าจะตรงนี้แหละ" มือเล็กเลื่อนไปจับผ้าม่านเพื่อจะเปิดดู

ครืน~

"นะ นี่มัน"

"ชอบเหรอ~" เสียงทุ้มต่ำกระเส่ากระซิบข้างหูชวนรู้สึกสยิวขนลุก ใบหน้าสวยหันขวับไปมองด้วยความตกใจ ด้วยความที่เธอหันไปไม่ทันมองทำให้ปลายจมูกชนเข้ากับแก้มคนด้านหลัง กลายเป็นว่าตอนนี้เธอยืนหอมแก้มฟีนิกซ์อยู่กลางห้องนอนของเขา

"อ๊ะ ขะ..ขอโทษค่ะ" รีบเอ่ยขอโทษทันทีที่ได้สติ

"โมเดล" เรียกชื่อหญิงสาวพลางเลียริมฝีปากตัวเอง

"คะ คุณไม่ได้เมาหรอกเหรอ" ไหนเขาบอกว่าเมายังไงล่ะ

"ฉันเป็นเจ้าของผับ" เหล้าแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก ดวลกับเพื่อนมาตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งยังไม่มีใครเอาเขาลงได้ นับประสาอะไรกับไวน์ขวดเดียว ให้กินทั้งคืนเขาก็ยังกินได้แบบชิว ๆ เธอยังอ่อนหัดประสบการณ์เกินไป

"แล้ว..อุ๊บ! อือ~" ฟีนิกซ์โน้มหน้าเข้าหาแล้วทาบริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากเล็ก เขาขบเม้มมันเบา ๆ ก่อนจะดันเรียวลิ้นสากเข้าไปข้างในโพรงปากเพื่อควานหาความหวาน เสียงครางพอใจดังอยู่ในลำคอ ร่างสูงดันหญิงสาวเข้าไปชิดกรงด้านหลัง มือไม้เริ่มอยู่ไม่นิ่ง ด้วยความตกใจโมเดลจึงเอาแต่ยืนนิ่งปล่อยให้เขาขโมยจูบแรกตัวเองไป ยิ่งเธอไม่ต่อต้านเท่ากับว่าเปิดโอกาสให้เขาได้ทำมัน

"อืม~"

"อ๊ะ" สะดุ้งเมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณลำคอ ฟีนิกซ์ผละจูบออกแล้วไล่ลงมาขบเม้มลำคอระหงให้เกิดรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของ บอกให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้

"อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดอีก" ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปฉกริมฝีปากชมพูอีกครั้ง

จ๊วบ จ๊วบ

หวาน ปากเธอโคตรหวาน ไม่เคยจูบใครแล้วรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน ฟีนิกซ์ใช้มือข้างเดียวรวบมือหญิงสาวไว้เหนือหัว พร้อมกับ..

แกร็ก!

"เอ๊ะ คะ คุณ" โมเดลรู้สึกเย็น ๆ บริเวณข้อมือตัวเอง พอเงยหน้ามองถึงกับกระจ่างทันทีว่าเกิดจากอะไร

"ฉันจะทำโทษเธอ" สายตาที่ใช้ฟีนิกซ์มองโมเดล มันเต็มไปด้วยความต้องการ ภายนอกที่ดูนิ่งขรึม เขากลับมีรสนิยมชอบใช้อุปกรณ์เวลาทำเรื่องอย่างว่า ต้องบอกก่อนว่าเขาจะใช้มันก็ต่อเมื่ออยากใช้เท่านั้น แล้วห้องนี้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนเคยเข้ามานอกจากฟาเดียร์ โมเดลเป็นคนแรกที่เขาอยากลองใช้มันกับเธอ

"จะ เจ็บ"

"ทำโทษไง อืมม"

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

"ไว้ลงโทษเสร็จจะปลอบทีหลัง"

"อ๊ะ!" แล้วก็เป็นอีกครั้งที่โมเดลร้องขึ้นด้วยความเจ็บปนตกใจ ก็เขาใช้กุญแจมือล็อกมือเธอไว้กับกรงขังไม่ให้หนีไปได้

ทุกคนฟังไม่ผิดหรอก ในห้องนอนหรูที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร ทว่ามันกลับมีห้องขังหรือกรงขังนั่นแหละอยู่ในห้องด้วย อย่าถามว่าเขาเอามันมาไว้ในห้องทำไม เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความชอบใครชอบมัน และเขาก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งอธิบายว่าเพราะอะไรถึงเอามาไว้ในห้อง เอาเป็นว่าสักวันเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ

"ไม่ไหวแล้ววะเดล" กลิ่นตัวของเธอมันยั่วยวนเขาเหลือเกิน ตอนนี้กลั้นใจอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ฟีนิกซ์จัดการถอดเสื้อตัวเองโยนทิ้งไป เผยให้เห็นร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม ทำเอาหญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนที่ดวงตาสองข้างจะเบิกกว้างเมื่อคนตรงหน้าควักเอาแก่นกายออกมาชักรูดโชว์

"อึก~"

"ขอได้ไหม อ๊าา"