5 อย่าเพิ่งจ้ะ

“พี่ชาย อย่าเพิ่ง ฉันอาย”

แรมจันทร์ห้าม เมื่อเห็นคนรักจะถอดกางเกงข้างล่างออก เพื่อที่จะทำในสิ่งที่เขาต้องการที่จะเสพสมกับเธอ ซึ่งเป็นเรื่องน่าอายสำหรับผู้ที่ไม่เคยมาก่อน เธอจึงห้ามพลางหันหน้าหนี ไม่กล้ามองสิ่งที่โดดเด่นขึ้นมาหลังจากกางเกงในหลุดพ้นออกไปจากปลายเท้า

เธอไม่เห็นเขาจับน้องชายไว้ในมือขณะมองหน้าอกอวบใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะขยับเบาๆ เสียงเขาหายใจดังกว่าเดิม

“ไม่ต้องอาย มันเป็นเรื่องธรรมชาติของคนที่จะนอนด้วยกัน ขอแค่แรมจันทร์ทำใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น พี่จะช่วยให้เจ็บน้อยลง”

“อุ๊ย! เจ็บด้วยหรือจ๊ะพี่ชาย”

เมื่อรู้ว่าการหลับนอนกับผู้ชายเจ็บ แรมจันทร์สะดุ้งหันมาถามด้วยเสียงดัง ทว่าเมื่อเห็นน้องชายเขาโดดเด่นอยู่ในมือเท่านั้นถึงกับชาไปทั้งร่าง

“ใช่ แค่ครั้งแรกเท่านั้น ต่อไปก็ไม่เจ็บหรอกพี่จะค่อยๆ ทำ แรมจันทร์เอามือจับดูสิ น่ารักดีออก”

เขานั่งใกล้ๆ แอ่นสะโพกเข้าหาแล้วคว้ามือแรมจันทร์ให้จับน้องชายที่แกร่งเต็มมือ แต่เธอสะบัดมือออก ไม่กล้าแตะต้องส่วนเกินของร่างกายคนรัก

“ไม่ พี่อย่าทะลึ่งน่า”

“ไม่ทะลึ่ง เรื่องธรรมชาติของหญิงชาย พี่ขอกอดหน่อยนะ”

ชายคร่อมลงมาแล้วบดบี้ส่วนหน้าลงไปกับหน้าขา น้องชายตัวดียังคงถูไถอยู่ที่น้องสาวเธอที่ซ่อนใต้ผ้าถุง เขาขยับสะโพกครู่หนึ่ง ปากก็จูบแก้มแล้วไซ้ลงตรงซอกคอ ก่อนจะเลื่อนลงมาที่หน้าอกจนเธอเสียววาบจนเผลอคราง

“พี่ชาย ฉัน หายใจไม่ทั่วท้อง”

“อย่างนี้ก็พร้อมที่จะเป็นเมียพี่แล้วใช่ไหม”

“อย่าเพิ่งจ้ะ เดี๋ยวพ่อแม่รู้จะตีแรมจันทร์”

แรมจันทร์กลัวความผิดถ้าหากเสียตัวให้กับคนรัก ถ้าพ่อแม่รู้เธอจะถูกทำโทษเพราะเป็นเรื่องใหญ่ของคนมีลูกสาว รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น

“ถ้ากลัวแม่ตีก็อย่าบอกสิ ยกก้นขึ้น พี่จะถอดกางเกงในให้”

หญิงสาวใจหายเมื่อรู้ว่าความสาวกำลังจะถูกพรากไป เสียดายแต่ความอยากจะเจอของจริงของผู้ชายว่าเป็นอย่างไร

“ไม่จ้ะ ฉันกลัว”

“อ้าว ทำไมล่ะเมื่อครู่ก็ยอมพี่อยู่ดีๆ แล้วทำไมถึงไม่ยอม พี่ไม่เข้าใจ อย่าทรมานพี่เลยนะ ขอแค่ครั้งเดียวก็พอ”

ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานซึ่งก็ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรง และนิ่งเพราะยังไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรดี กระทั่งเขาล้วงมือเข้าไปถอดกางเกงในออก โดยเลิกชายผ้าถุงกองไว้ที่หน้าท้องแล้วจับขาแยกออกจากกัน

“ไม่ต้องกลัว พี่จะให้แรมจันทร์มีความสุขที่สุด”

“พี่ ฉันกลัว”

แรมจันทร์ยังคงบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้คนรักพรากความสาวไปง่ายๆ ความกลัว หวั่นเกรง และอีกหลายอย่างทำให้เธอไม่ยอมเป็นของเขาง่ายๆ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามที่จะพาน้องชายเข้าไปในร่างเธอให้ได้

แต่เธอก็ยังคงปิดกั้น เกร็งตัวไม่เปิดทางให้น้องชายคนรักล่วงเข้าสู่ร่างกายง่ายๆ จนเขาท้อต่อการดึงดันที่จะเข้าไปง่ายๆ

“มาถึงขั้นนี้แล้ว แรมจันทร์ยอมพี่เถอะนะ แล้วพี่จะสู่ขอตามประเพณี เราจะแต่งงานกัน เงินเก็บทั้งหมดที่มีพี่ยกให้แรมจันทร์คนเดียว”

“พี่ ไม่นะ อย่า”

หญิงสาวห้ามอีกครั้งเมื่อเขาทำท่าจะเดินหน้าอีครั้ง จนน้องชายป้วนเปี้ยนอยู่ที่ปากทาง เตรียมจะพุ่งเข้ามา ทุกครั้งที่ส่วนปลายแตะถูกกับน้องสาวแรมจันทร์เสียวจนเกร็ง ใจเต้นแรงจนเผลอครางเบาๆ

“อืม พี่ชาย ไม่เอา อย่า อย่า”

“พี่จะทำให้เธอมีความสุขให้มากที่สุด ถ้าหากว่าเกร็งอย่างนี้จะมีแต่ความเจ็บปวด เชื่อพี่สิ”

เขาพูดจบก็ออกแรงกดน้องชายเข้ามาใหม่จนเกือบจะเข้าไปได้ แต่ความเจ็บที่พุ่งเข้ามา หญิงสาวกระถดถอยหนี แต่เขาตามเข้ามาจะพาน้องชายเข้าไปให้ได้

“พี่ชาย ไม่ ไม่ แรมจันทร์เจ็บจ้ะ”

“พี่ให้อยู่นิ่งๆ ไง แล้วแรมจันทร์จะมีความสุข ทนอีกนิดเดียวเท่านั้นเอง นะ ทนแค่นี้ อ้าขาออกกว้างๆ เร็วเข้า”

ชายจับขาเธอกางออก แล้วดันน้องชายเข้าไป แต่เธอก็บิดสะโพก เบี่ยงตัวหลบจนเขาท้อใจที่ไม่อาจได้ในสิ่งที่ต้องการ

“ไม่จ้ะ”

“เธอไม่รักพี่ใช่ไหม พี่เพิ่งรู้ว่าความดีที่ทำไม่มีความหมายเลย ไม่รู้ว่าจะทำต่อไปอีกทำไม”

เขาพูดด้วยความน้อยใจเมื่อแรมจันทร์ไม่ยอมให้น้องชายเข้าไปในตัวเธอ ซึ่งก็ทำให้เธอใจไม่ดี รู้ว่าผิดมาก

“พี่ชาย ฉันขอโทษ”

“ไม่หรอก ใส่กางเกงในซะ พี่จะไปส่ง”

และเขาลุกขึ้นหยิบกางเกงในทำท่าจะใส่ แรมจันทร์สงสารจับมือเขามองสบตาแล้วกอดร่างใหญ่จนแน่น

“พี่ชาย อย่าโกรธฉันนะ เอาเถอะถ้าพี่อยากได้ฉันจริงๆ ฉันก็จะยอม ขอแต่พี่สัญญาว่าจะไม่ทอดทิ้ง”

“แรมจันทร์ จริงๆ หรือ”

“จ้ะ ฉันยอมเป็นเมียพี่ อย่าทิ้งฉันนะ”

“ที่รัก พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งเธอ เราจะอยู่ด้วยกัน ถ้าอย่างนั้นกางขาออก นะ นะ”

หญิงสาวทำตามคำที่คนรักบอกอย่างว่าง่าย กางขาออก เตรียมพร้อมให้เขาพาน้องชายเข้าไปภายในร่างกาย โดยเขาจดจ่อด้วยความดีใจ และกำลังเตรียมกดลงไป

ทว่า....

“สวบ สวบ”

“ว้าย! พี่ชาย”

เสียงอะไรบางอย่างวิ่งฝ่าเข้ามาในดงหญ้า และหยุดนิ่ง แรมจันทร์ร้องด้วยความตกใจ ผลักร่างชายออกห่างจนเขาตกลงไปนอนบนดินข้างๆ กัน เขาเจ็บก้นจากการถูกก้อนกรวดเล็กๆ ทิ่มตำ จนอารมณ์รักหดหายไป

“อะไร พี่เจ็บก้นหมดแล้ว ผลักเสียเต็มแรงเลย”

“พี่ไม่เห็นหรือไง หมาจ้ะ มันอ้าปากด้วย”

“โฮ่ง โฮ่ง”