3 ผู้หญิงอาถรรพณ์

ซ่อนกลิ่นคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง โดยนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลสองคืนสามวัน เลิศยังคงเฝ้าไม่ห่าง โดยนอนที่ด้านนอกของโรงพยาบาล กระทั่งได้เวลากลับบ้านเขาเหมารถไปส่ง

ตั้งแต่ซ่อนกลิ่นคลอกลูกสาว เลิศช่วยเมียเลี้ยงลูกด้วยความขยันขันแข็ง และทำงานในไร่ไปด้วย แม้ว่าเหนื่อยแต่มีความสุขกับครอบครัวเล็กๆ ที่มีลูกเมียเป็นกำลังใจ

เด็กหญิงแรมจันทร์ยิ่งโตยิ่งน่ารัก พ่อกับแม่พากันหลง ทั้งกอดและหอมทุกครั้งที่อยู่ใกล้ กระทั่งเด็กน้อยอายุ 2 ขวบกว่าๆ เลิศจับเนื้อตัวลูกสาวไปมา แล้วชะงักกับบางสิ่งที่เห็น

“ซ่อนกลิ่น มาดูอะไรนี่”

เลิศเรียกเมียเสียงดัง ขณะเธอยังง่วนอยู่ในครัว

“มีอะไรหรือจ๊ะพี่”

“มาดูนี่ ลูกมีอะไรแดงๆ ที่ก้นด้านซ้าย”

เขาพลิกร่างเด็กหญิงแรมจันทร์ให้นอนคว่ำ ดึงขอบกางเกงยางยืดให้ต่ำลง และชี้ให้ซ่อนกลิ่นดูจุดแดงๆ คล้ายกับรูปหัวใจซึ่งก็เป็นแค่รอยจางๆ เท่านั้น

“ตรงไหนพี่”

“ก้นซ้ายนี่ไง เอ็งเห็นไหม”

“เออ อะไรคงเลอะ ฉันจะเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้ลูกก็แล้วกัน ว่ายังไงแรมจันทร์ กินกล้วยหอมอร่อยไหม”

ซ่อนกลิ่นถามลูกสาวที่ยังคงเคี้ยวกล้วยหอมสุกจนแก้มป่อง แต่เด็กน้อยไม่พูดอะไรนอกจากกินเพียงอย่างเดียว

“ไม่ต้องเช็ดหรอก พี่เช็ดหลายครั้งแล้ว มันไม่ยอมออก”

“แรมจันทร์โดนอะไรกัดหรือเปล่า”

“ไม่ใช่หรอก พี่คิดว่าน่าจะเป็นปาน”

“ห๊า! ปานหรือพี่เลิศ”

“ใช่ ปานแดง”

เลิศบอกเมียด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล แล้วอุ้มลูกสาวให้นั่งบนตัก ซ่อนกลิ่นขมวดคิวโก่งเข้าหากันเพราะไม่เข้าใจต่ออาการของผัว

“มีอะไรหรือเปล่า”

“เอ็งไม่เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่เขาพูดกันหรือไง ผู้หญิงถ้ามีปานแดงในที่ลับก็จะเป็นคนกินผัว”

“หา! คนกินผัว”

“ใช่ มีผัวกี่คนๆ ก็ตายหมด พี่ไม่อยากให้ลูกเป็นอย่างนั้นเลย”

“ถ้าเป็นจริงอย่างนั้นก็น่ากลัวนะพี่”

“เราก็มีการแก้อาถรรพณ์เหมือนกัน”

“แก้ยังไงพี่ ฉันไม่อยากเห็นลูกมีผัวหลายคน”

ซ่อนกลิ่นทุกข์ใจกับความเชื่อเกี่ยวกับ ‘ปานแดง’ ถ้าเกิดขึ้นในที่ลับของผู้หญิงจะทำให้คนเป็นผัวตาย และมีผัวกี่คนก็ไม่รอด จะต้องมีอันเป็นไปจนถึงแก่ชีวิตทุกคน

“เราก็ต้องให้ผู้รู้ทางด้านนี้มาทำพิธีแก้อาถรรพณ์ ให้ถึงเวลานั้นเสียก่อนเราจะรีบทำ”

“ทำตอนไหนพี่”

“ก่อนที่แรมจันทร์จะมีผัว คงอีกหลายปีกว่าลูกเราจะแต่งงานมีครอบครัว ตอนนี้เราเลี้ยงลูกให้ดีก็แล้วกัน”

เลิศลูบใบหน้าลูกเพียงเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มป่องที่ยังคงเคี้ยวกล้วยกินจนหมดลูก ซ่อนกลิ่นเข้ามาอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมกอด

เธอหดหู่กับชีวิตในอนาคตของลูกสาว หวั่นใจว่าจะเป็นเรื่องจริง ซึ่งจะทำให้แรมจันทร์เศร้ากับชีวิตคู่ และถูกตราหน้าว่าเป็น ผู้หญิงกินผัว

แรมจันทร์ได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อและแม่เป็นอย่างดี แม้ว่าฐานะยากจน อิ่มบ้าง อดบ้าง แต่ก็ได้เรียนหนังสือจนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 แล้วออกมาช่วยที่บ้านทำไร่

อาชีพเกษตรกรมีแต่ความเหน็ดเหนื่อย เลิศกลัวแรมจันทร์ซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่นจะได้รับความลำบากจึงส่งให้ไปเรียนตัดเย็บเสื้อผ้ากับญาติในตัวจังหวัด เมื่อเย็บเป็น ออกแบบเสื้อผ้าได้จึงให้มาอยู่บ้าน

เลิศให้แรมจันทร์รับเย็บผ้าที่บ้าน โดยเขากู้เงินจากเถ้าแก่เล้งมาซื้อจักรเย็บผ้า และอุปกรณ์ต่างๆ เป็นการสร้างรายได้ให้กับครอบครัว

แรมจันทร์ในวัย 19 ปี สวยคมเข้ม รูปร่างอวบอัดเป็นที่ต้องตาพึงใจแก่บรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ และเถ้าแก่เล้งซึ่งเป็นพ่อม่ายวัยเดียวกับเลิศก็มาติดพัน

เถ้าแก่เลี้ยงมักจะมีของขวัญของฝากมาให้บ่อยๆ ซึ่งเธอก็รับไว้อย่างเสียไม่ได้

แรมจันทร์รังเกียจเถ้าแก่เลี้ยงที่รุ่นราวคราวเดียวกับพ่อ รูปร่างอ้วนฉุ ใบหน้าใหญ่ แก้มอูม ดวงตาเล็กยิบหยี ไม่น่ามองแม้แต่น้อย และที่สำคัญเขาขึ้นชื่อเรื่องความมักมากในเรื่องเซ็กซ์ ชอบไปเที่ยวในเมือง ซื้อบริการจากผู้หญิงขายตัว

นอกจากเถ้าแก่เล้งที่มาติดพันแล้วก็มีโทนนักเลงประจำหมู่บ้าน ชอบแซว ทำตาเล็กตาน้อย และเป่าปากใส่เวลาที่เธอเดินผ่าน

“พวกมึงจำไว้นะโว้ย ผู้หญิงคนนี้แหละที่จะเป็นเมียกู”

อันธพาลประจำหมู่บ้านเอ่ยขึ้นเมื่อจันทร์แรมกับเพื่อนเดินผ่านพวกมันที่นั่งอยู่บนราวสะพาน

“ใคร เมียแกวะไอ้โทน”

น้ำผึ้งเพื่อนสนิทของแรมจันทร์หันไปถามด้วยความไม่พอใจ จันทร์แรมกับเพื่อนอีกสองคนพากันจับมือสาวปากกล้าไว้เพราะกลัวจะมีเรื่อง

“ไม่ใช่มึงก็แล้วกันอีน้ำผึ้ง”

“เออ กูก็ไม่เอาคนอย่างมึงมาทำผัวหรอกวะ”

น้ำผึ้งสวนกลับอย่างไม่เกรงกลัว โทนถึงกับตาลุกกระโดดลงจากราวสะพาน วิ่งพรวดเข้ามาดักตรงหน้า จ้องสาวๆ ตาเขม็ง

“มากไปแล้วนะอีน้ำผึ้ง”

“ไอ้โทน! มึงจะเอายังไง”

น้ำผึ้งเชิดหน้า ท้าทายเต็มที่ จันทร์แรมกระตุกแขนเพื่อนเป็นการเตือนให้รู้ตัวว่าอย่าต่อปากต่อคำกับคนพาล

“ไม่เอาน่าน้ำผึ้งกลับบ้านเถอะ”

“เอ็งกลัวอะไรวะนังแรมจันทร์”

“น้องแรมจันทร์เป็นคนดี น่ารัก ไม่ปากหมาอย่างมึงหรอกวะ ฮี่โธ่เอ๊ยนังดำ ไม่ดูสารรูปตัวเองเลย กากแค่ไหนกูเอาไม่ลงหรอกวะ ถ้าเป็นน้องแรมจันทร์นี่พี่จะปาดลิ้นตั้งแต่หัวจดเท้าเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ไอ้คนชั่วระเบิดหัวเราะด้วยความชอบใจ แรมจันทร์หน้าชา โกรธจนตัวสั่นที่ถูกหยามเกียรติ แต่ไม่กล้าที่จะต่อปากต่อคำเพราะรู้นิสัยของผู้ชายคนนี้ดีว่าชั่วแค่ไหน