2 ตอนรสสวาทบนฟูก 2

เขาพูดจบก็เร่งเร็วในจังหวะรัก กระทั่งจบสิ้นลงพร้อมกับธารสวาทหลั่งไหล เขากอดเธอ จูบแก้ม ก่อนจะนอนเคียงข้าง

“ถ้าอยากมีลูกก็ต้องทำกันบ่อยๆ”

เลิศคลำหน้าอกอวบของเมียเบาๆ แล้วก้มลงไปหอมฟอดหนึ่ง ซ่อนกลิ่นยังคงหายใจหอบๆ เพราะยังซึมซับกับรสรักไม่หาย

“ปีนี้ฉันจะต้องท้องแน่ๆ”

“ใช่ เราพร้อมแล้ว เอ็งอยากได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ”

“เพศไหนก็ได้จ้ะ ฉันรักทั้งนั้นขอให้เป็นเด็กดีก็พอ”

“งั้นเราก็ต้องปั้นอีกแล้วมั้ง”

เลิศแกล้งขึ้นคร่อมอีกครั้ง ซ่อนกลิ่นสะดุ้ง ผลักร่างเขาลงไปข้างล่าง ก่อนห้ามเสียงหลง

“ไม่นะพี่ พอเถอะ ฉันระบมไปหมดแล้ว”

ซ่อนกลิ่นเลื่อนมือลูบลงไปที่หน้าขาตัวเองที่ยังคงบอบช้ำจากศึกรักที่เพิ่งผ่านมาหมาดๆ และจะต้องมีต่อไปอีกช่วงรุ่งเช้า

ผลจากการขยันทำการบ้านของเลิศ ทุกคืนจะต้องปรนเปรอสวาทให้ซ่อนกลิ่น กระทั่งตั้งครรภ์สมใจ คนทั้งสองดีใจกับหนึ่งชีวิตที่จะเป็นโซ่ทองคล้องใจให้รักกันมากยิ่งขึ้น ทุกครั้งที่เลิศกลับมาจากไร่ก็จะเอาหูแนบกับท้องเมีย

“วันนี้ลูกพ่อซนไหม”

เลิศลูบมือลงที่ท้องปูดโตของเมีย ก่อนก้มลงไปเอาหูแนบท้องซ่อนกลิ่นอีกครั้ง ซึ่งเธอก็ลูบหัวเขาด้วยความรัก

“ดิ้นใหญ่เลยจ้ะ สงสัยอยากออกมาเต็มที”

“นั่นสินะ เกือบเก้าเดือนแล้ว พี่อยากรู้ว่าลูกของเราเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย หน้าตาเขาจะเป็นแบบไหน เหมือนพี่หรือซ่อนกลิ่น”

“หน้าตาแบบไหน เพศอะไรสำหรับฉันก็ได้ทั้งนั้นแหละจ้ะ ฉันรักหมด”

ซ่อนกลิ่นมีความสุขเมื่อพูดถึงลูกในท้อง บัดนี้ย่างเข้าเดือนที่ 9 และเหลืออีกไม่กี่วันก็จะลืมตาขึ้นมาดูโลก

“ถ้าพี่ให้ซ่อนกลิ่นทาย คิดว่าลูกเราจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ฉันคิดว่าเป็นผู้หญิงเพราะฝันเห็นพลอยสีแดง”

“ถ้าเป็นผู้หญิงเราต้องดูแลเขาให้ดีเพราะผู้หญิงน่าห่วงกว่าผู้ชายมาก ยิ่งอยู่ในป่าในดงอย่างนี้เจอพวกในเมืองมาหลอก ลูกเราก็คงเสียคน”

เลิศเป็นห่วงลูกในท้องมาก โดยเฉพาะเพศหญิง ซึ่งคนเป็นเมียก็ลูบท้องอีกครั้ง รับรู้ถึงความเคลื่อนไหว หน้าท้องปูดโต ขยับไปมา

“ลูกดิ้นอีกแล้วพี่”

“จ้า เขาคงแข็งแรงน่าดู และจะต้องสวยเหมือนแม่”

“ถ้าเป็นผู้ชายก็หล่อและเก่งเหมือนพ่อ”

“เก่งเรื่องอะไร หรือว่าทำการบ้านเก่ง”

เลิศพูดเสียงกระเส่า พลางโอบเอวเมียแน่น แล้วลูบคลำที่หน้าอกอวบใหญ่ แต่เธอปัดมือออกด้วยอาการเขินอาย

“พี่เลิศพูดอะไรก็ไม่รู้”

“เรื่องจริงนี่นา เอ็งชอบไม่ใช่หรือ เวลาที่พี่ทำแบบนั้น อืม นี่ก็หลายเดือนแล้วที่ไม่ได้เลย คืนนี้น่าจะสักครั้ง”

ซ่อนกลิ่นได้ยินผัวพูดดังนั้นถึงกับอ้าปากกว้าง ส่ายหน้าไปมา

“ไม่นะพี่ ฉันท้องแก่อย่างนั้น ทำอย่างนั้นไม่ได้เป็นอันตรายกับเด็กในท้อง หมอก็บอกไว้แล้ว เรื่องอย่างนั้นห้ามเด็ดขาด”

“อดเลย พี่อดอยากปากแห้งมานาน หลังจากเอ็งคลอดแล้ว อีกตั้งสามเดือนกว่าจะใช้งานได้ รู้งี้ไม่ให้ท้องดีกว่า”

คนเป็นเมียหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นเลิศนั่งคอตกอย่างไร้สภาพ ทว่าเธอกลับสะดุ้งรับรู้ถึงอาการปวดหน่วงๆ จากนั้นก็หายไป แต่ก็กลับปวดใหม่อีกครั้ง

“อุ๊ย! พี่เลิศ”

“อะไร ทำหน้าแปลกๆ”

“ฉันปวดท้องจ้ะพี่ โอ๊ย! ปวดอีกแล้วหรือว่าจะคลอดลูก”

อาการเจ็บห่างๆ ซึ่งเกิดเป็นระยะเป็นสัญญาณบอกว่าเธอใกล้คลอดแล้ว เลิศจึงเข้าบ้านจัดเตรียมข้าวของใส่กระเป๋าให้เมียและพาไปส่งโรงพยาบาลซึ่งอยู่ห่างจากบ้าน 40 กว่ากิโลเมตรโดยเหมารถกระบะจากเพื่อนบ้านเป็นพาหนะ

ซ่อนกลิ่นยังคงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด มือยังคงจับท้องที่ปูดใหญ่จนแข็ง และดิ้นพราดๆ จนเลิศต้องกอดเธอไว้ พร้อมกับปลอบใจให้คลายความกังวล

“อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลเอง หมอจะช่วยเธอเอง”

“แต่มันปวดจนทนไม่ไหว โอ๊ย”

สิ้นเสียงซ่อนกลิ่นที่ร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดจางๆ ออกมาจากตรงหว่างขา เพื่อนบ้านผู้หญิงที่มีประสบการณ์ต่างก็ตกใจ

“โอ๊ะ! น้ำเดินแล้ว”

“โชเฟอร์เร่งความเร็วหน่อย ลูกฉันจะออกแล้ว”

“ข้าก็เร่งความเร็วเต็มที่แล้ว โอ๊ย....”

คนขับรถเร่งความเร็วจนกลายเป็นเหยียบมิด เพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางให้เร็วที่สุด แม้ว่าถนนหนทางเต็มไปด้วยลูกรังก็ตาม

ในที่สุดรถกระบะบุโรทั่งก็พาทุกคนมาถึงโรงพยาบาล ซ่อนกลิ่นถูกนำตัวเข้าไปในห้องคลอด เลิศกับเพื่อนบ้านรออยู่ข้างนอกซึ่งบรรยากาศเต็มไปด้วยความหดหู่เพราะมีแต่คนเจ็บที่มารอการรักษา

เลิศได้แต่ภาวนาให้เมียคลอดง่าย และลูกปลอดภัย จากนั้นเขาก็เดินวนเวียนไปมาราวกับชะมดติดจั่นเพราะใจเป็นห่วงเมีย รู้ว่าเธอกำลังได้รับความทุกข์ทรมานอย่างที่สุด และเขาอยากรับความเจ็บปวดนั้นมาเอง

แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากรอให้กำลังใจเท่านั้น