บทที่ 7

"ดีครับ...ดูแลทุกคนอย่างทั่วถึงเลยล่ะ"

ตอนได้ยิน สุจิราก็ยังฉงนสงสัยกับประโยคนี้อยู่ไม่น้อย จนกระทั่งเดินออกจากห้องทำงานพร้อมกานต์แล้วเห็นเจ้าไทม์กำลังขันอาสาช่วยสอนนักศึกษาฝึกงานกลุ่มหนึ่งใช้เครื่องถ่ายเอกสาร

ช่วงนี้ ทางบริษัทรับนักศึกษาฝึกงานเข้ามาราวสามสี่คน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นตำแหน่งที่เกี่ยวกับกราฟฟิกและประชาสัมพันธ์ที่ระยะหลังมา กลายเป็นส่วนที่ทางบริษัทต้องการมากที่สุด

สาเหตุหนึ่งก็เพราะเด็กในสังกัดเพิ่มมากขึ้น เวลาแต่ละคนมีงานก็จะต้องมีการโปรโมตลงแพลตฟอร์มต่างๆ ของออฟฟิเชียล ไหนจะตารางงานของแต่ละคน ฉะนั้น สุจิราเห็นว่าตำแหน่งตรงนี้ค่อนข้างสำคัญ และเป็นงานที่หนักพอสมควร จึงรับเด็กฝึกงานเข้ามาช่วยในส่วนนี้ ใครผลงานเข้าตา ก็อาจได้รับการเชิญเข้ามาทำงานหลังเรียนจบ

แน่นอนว่าในบางครั้ง อาจมีงานจิปาถะเล็กๆ น้อยๆ ที่เด็กทุกคนจะต้องทำเป็น เช่นการใช้เครื่องปรินเตอร์ การสแกน และการถ่ายเอกสารเป็นต้น

"ไทม์" สุจิราเอ่ยเรียกให้คนที่กำลังใช้นิ้วจิ้มๆ ที่หน้าจอเครื่องถ่ายเอกสารชะงัก หันมาส่งยิ้มและยกมือไหว้ผู้อาวุโสควบตำแหน่งเจ้านายอย่างนอบน้อม ตามด้วยเด็กฝึกงานคนอื่นๆ ที่พอเห็นกานต์ยืนอยู่ด้วยก็พากันถอยล่นไปก้าวหนึ่ง แต่ก็ยังมองร่างสูงของซุป'ตาร์หนุ่มด้วยอาการเขินนิดๆ

ยิ่งเห็นใกล้ๆ แบบนี้ ยิ่งสัมผัสถึงพลังงานที่เรียกว่า 'ออร่าซุป'ตาร์' ชวนใจสั่นจริงๆ

"คุยธุระเรียบร้อยแล้วหรือครับ"

"เรียบร้อยแล้ว แล้วนี่กำลังสอนน้องใช้เครื่องถ่ายเอกสารอยู่หรือ"

"ครับพี่ทราย"

"อืม...จ้างนายคนเดียวนี่ก็คุ้มดีนะ วันก่อนก็เห็นช่วยซ่อมคอมพิวเตอร์ให้เจ้าเพิร์ธที่อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ก็สมฉายาแอร์ส่วนกลางที่เราตั้งให้อยู่นะกานต์" สุจิราหันไปยิ้มให้กานต์ที่ก็ยักคิ้วกลับมาเหมือนจะบอกว่า...ก็ใช่มั้ยล่ะ ส่วนคนที่ขึ้นชื่อว่า 'แอร์ส่วนกลาง' ก็งงเป็นไก่ตาแตกต่อไป "อ้อ...พี่ลืมแนะนำ แต่จริงๆ ก็ไม่ต้องแนะนำก็ได้มั้ง พวกน้องน่าจะรู้จักอยู่แล้ว นี่พี่กานต์นะ เด็กในสังกัดรุ่นบุกเบิกของเซอร์คอน น้องมาฝึกงานหลายวันแล้ว วันนี้เพิ่งจะได้เจอ"

"สวัสดีค่ะ/ครับ พี่กานต์"

"พี่กานต์นี่ตัวจริงหล่อแบบออร่ากระแทกตามากเลยนะคะเนี่ย" นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่งเอ่ยชม

"ไม่หรอกครับ พอดีวันนี้มีงานก็เลยแต่งหน้า หน้าสดพี่ก็ไม่ได้ดีแบบนี้หรอก"

"หน้าสดพี่กานต์ก็หล่อเถอะครับ ผมเห็นออกจะบ่อย" ไทม์แย้งขึ้นทั้งยังส่งยิ้มกว้างให้สายตาคู่สวยที่ตวัดมองมาแว้บหนึ่ง

"วันนี้ไม่มีงานแล้ว ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะพี่ทราย"

"พี่จะกลับคอนโดเลยหรือครับ ไม่ไปไหนต่อหรือ" เจ้าไทม์โพล่งขึ้นมาอย่างสงสัย

"ไปฟิตเนส"

"ผมไปด้วย ถ้าพี่ยังไม่กลับบ้าน หน้าที่ผมก็ยังไม่จบ" ไม่พูดเปล่า ไทม์ยังยื่นเอกสารในมือส่งคืนให้น้องนักศึกษาที่ยืนอยู่ข้างๆ เตรียมจะเดินไปพร้อมกานต์ ทว่า ก็ถูกห้ามไว้เสียก่อน

"ไม่ต้องหรอก นายอยู่ช่วยน้องๆ เขาเถอะ" และยังไม่ทันขาดคำ เสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นพร้อมกับสีหน้าดีอกดีใจของชายหนุ่มคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาหาไทม์ ไม่ลืมทำความเคารพสุจิรา

"สวัสดีครับพี่ทราย...เจอพอดีเลยไทม์ พี่รบกวนหน่อยสิ คอมค้างอีกแล้ว"

"ผมเพิ่งดูไปให้เองนะพี่เพิร์ธ"

ก็สมฉายาแอร์ส่วนกลางนั่นแหละ...กานต์คิดอยู่ในใจยามมองเจ้าไทม์เดินตามคนที่ชื่อเพิร์ธ เจ้าหน้าที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ชายหนุ่มหันมาหาน้องฝึกงานและสุจิราพร้อมกับเอ่ยลาอีกครั้ง ก่อนไปก็ยังไม่วายกระซิบแกมหยอกสุจิราว่า

"ผมว่าถ้าคอมค้างบ่อยๆ พี่คงต้องสั่งซื้อคอมใหม่มาให้เพิร์ธมันแล้วล่ะครับ"