ตอนที่5 ยืดเส้นยืดสาย แล้วเราค่อยมาตีกันในวันที่ผมหุ่นเท่าพวกนาย

หลังจากผมพยายามปลอบจีนที่ร้องไห้ไม่หยุดได้ผมก็ย้ายที่สถิตจากโรงอาหารมาโรงยิมกีฬามหาลัยแทน

พอกินข้าวเสร็จอาการอยากย่อยด้วยการออกกำลังกายมันก็กำเริบ

ผมจัดการโยนกระเป๋าสะพายไว้ข้างจีนเป็นการฝากไว้ก่อนแล้ววิ่งเหยาะๆ ไปขอคนอื่นในสนามเล่นด้วย

ตามจริงผมไม่ใช่นักกีฬาหรอกแต่ชอบเล่น ยิ่งตอนว่างไม่เข้าไปชกมวยแก้เซ็งกีฬาอีกอย่างของผมก็คือบาสนี่แหละ

เพราะมันทำให้ส่วนสูงผมมันข่มคนอื่นได้

เออ ผมยอมรับว่าส่วนสูงกับการใช้ชีวิตแบบฉบับผู้ชายมันสัมพันธ์กัน เพราะในกลุ่มวิศวะชายอกสามศอกหกคนนั้น มีแต่พวกเปรตที่ไม่ได้ใช้คำด่า มันสูงทั้งนั้นแหละ ถ้าผมเตี้ยนี่ดิแปลก ผมคงดูอ่อนมาก ต่อให้หล่อแต่มึงเตี้ยก็หลบไป คนสูงๆ เขาจะเดิน

ในตอนนี้ผมจึงเริ่มที่รองเชิงส่วนสูงก่อนค่อยไปค่ายมวยสักที่เพื่อฝึก

ในสนามตอนแรกมีรุ่นพี่อยู่สามคน คือพี่ปี 4 สูงลิบ ชื่อทรายกับหน ส่วนอีกคนปี 2 ชื่อเหมย์

ไปๆ มาๆ พวกพี่ๆ เลยแบ่งทีมคนละสอง ผมอยู่กับพี่หน ส่วนเหมย์อยู่กับพี่ทราย

การแข่งขันเล็กๆ น้อยๆ จึงเกิดขึ้นหลังจากพี่ๆ ให้ผมไปวอร์มก่อนครึ่งชั่วโมง

ร่างกายผมที่ได้ยืดหยุ่นก่อนแล้วเลยไม่มีปัญหาเท่าไหร่ ฟอร์มการเล่นกับฝีมือของผมเมื่อรวมทีมกันแล้วเราทั้งสองฝ่ายก็ยื้อยุดกันสักพัก ก่อนจะแต้มนำด้วยลูกชู๊ตสามแต้มของผม

ในตอนแรกจากไม่ค่อยมีคนผ่านไปผ่านมาแถวโรงยิม แต่ตอนนี้ผมพักเบรกหันไปดื่มน้ำคนไม่รู้มาจากไหนมากมายราวสี่สิบคนเห็นจะได้

ผมกำลังกวาดสายตาประมวลผลอยู่ถึงที่มาที่ไปของคนมากมายก็ไปสะดุดกับหน้านิ่งๆ ที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว

ทำเอาผมไปไม่เป็นเลย เขาที่ดูเหมือนจะไม่ชอบผม ทำไมกลับมาเสนอหน้าอยู่บนอัฒจันทร์ของโรงยิมพละได้

แต่แล้วไงเขาจะไม่ชอบผมก็แล้วแต่ ถ้ามันไม่ได้หาเรื่องผมก่อนผมก็ไม่อยากมีเรื่องกับมันหรอกนะ ทั้งยังอยู่ในร่างเดวาอีก จะไปหาเรื่องใครให้เขาแตกตื่นกันอีก

คิดแบบนั้น ทิฐิที่เคยมีก็โยนทิ้งไปกองอยู่กับพื้นสนามบาส ก่อนที่เท้าผมจะเดินไปหาร่างของคนที่นั่งบนอัฒจันทร์

ผมเดินไปหยุดที่ด้านหน้าของริวแล้วมองกลับ อีกคนก็เพียงเลิกคิ้วสงสัย

“ขอโทษเรื่องเมื่อเช้าด้วยนะ เราไม่คิดว่าจะทำให้นายตกเก้าอี้จริงๆ”

อีกคนดูตกใจกับการกระทำของผมไม่น้อย เขามองผมและยังคงนิ่ง แต่ปฏิกิริยาบนใบหน้าของเขาที่นิ่งค้างไม่ขยับเลยนั้น เหมือนเดวาจะไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน

“มึง ไอ้ริวตอบเขาไปดิ” เมื่อเพื่อนเห็นริวไม่ยอมตอบปล่อยให้ผมยืนค้างไว้นานสองนานเลยเป็นเพื่อนที่สะกิดบอกแทน

“อะ อืม ไม่เป็นไร ช่างเถอะ” อีกคนกะพริบตาเล็กน้อยก่อนจะก้มหลบสายตาผมแล้วเอามือลูบหน้าแทน

งั้นคงหมดเวรหมดกรรมกันแล้วนะ เรื่องขอโทษที่ควรทำก็ทำไปแล้ว ที่เหลือจะเป็นยังไงก็ช่างแม่ง

ผมตกลงกับตัวเองสักพักแล้ววิ่งกลับเข้าสนามต่อเมื่อพี่ทรายโบกมือเรียก

พี่แกยกน้ำมาดื่มอีกรอบแล้ววางผ้าเตรียมลงสนามต่อเช่นกัน

“ตั้งแต่เล่นบาสมานานนอกจากตอนวันกีฬามหาลัยก็วันนี้แหละที่คนมาดูเยอะขนาดนี้” พี่ทรายพูดพลางส่ายหัวมึนๆ เหมือนยังไม่อยากเชื่อสายตา

“เออ กูก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ไปเชิญไอ้พวกเด็กที่เกาะสนามมาจัดทีมให้ครบๆ เลยดีไหมจะได้ไม่ต้องแข่งกันเล่นๆ ดูท่าสาวๆ มาดูไอ้นั่นมากกว่าพวกเราเสียอีก”

พี่หนเหลือบไปมองทางริวกับผองเพื่อนที่นั่งกันเป็นกลุ่มอยู่มุมอัฒจันทร์

ผมเลยทำหน้าแหยแล้วส่ายหัวตอบความคิดพี่หนไปที

“ริวไม่เล่นหรอกพี่ เชื่อเถอะ” มันไม่ชอบตูจะมาเล่นบาสทำไม

 “เอ้าถ้ามันไม่เล่นแล้วมันจะมาทำไม หน้าตาก็ดูน่าจะเล่นเป็น” หน้าตามันบอกว่าเล่นเป็นได้ด้วยรึ

ผมส่ายหัวรัวๆ เป็นการค้าน แต่พี่ๆ ดูจะไม่สนใจเท่าไหร่ พี่หนเดินเข้าไปคุยก่อน ผมเลยหันมาหาตัวช่วยจากพี่ทรายแทน

“พี่ มันไม่อยากเล่นหรอกเชื่อเถอะ” ผมส่งสายตาอ้อนวอนไปให้หวังว่าพี่แกจะเปลี่ยนใจ นี่ตูส่งสายตาน่าสงสารมากนะเฟ้ย มึงต้องฟังตู

“เอาหน่า ถ้าเล่นเขาก็ตอบตกลงเอง ถ้าไม่ก็แค่เล่นกันเหมือนเดิม” 

พี่ทรายพูดแค่นั้นไม่พอเอามือมายีผมตูเล่นอีก ผมเลยได้แต่ถอนใจเหนื่อยๆ แล้วหันไปมองทางอัฒจันทร์ที่เห็นหลังไวไวของพี่หนกับริวที่โดนบังไปมิดแล้ว

อ้าวแล้วมือน่ะมือ ผมมัวแต่กังวลเรื่องไปบังคับให้ไอ้คนไม่ชอบขี้หน้ามาร่วมชะตากรรมด้วยเลยลืมเลยว่ามือพี่ทรายยังคงวางแหมะบนหัวผมอยู่

ผมเลยย่อตัวแล้วหลบจากมือของพี่แกเนียนๆ

แล้วผมก็ยืนมองการเจรจากันอยู่สักพักของพี่หนจนผมเลิกจะสนใจหันไปหาจีนแทน

เธอโบกมือให้กำลังใจผมเล็กน้อย

กรี๊ด!!!

ก่อนที่ฮอลจะดังระเบิดเพราะเสียงกรี๊ดอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว

ผมเลยหันไปหาแหล่งที่มา เป็นกลุ่มริวที่เดินลงมาจากอัฒจันทร์กับผองเพื่อนอีกสามคน คนขวาผมเคยเจอแล้วเมื่อเช้าคนที่ชวนผมขึ้นห้องเรียน ส่วนคนซ้ายก็เจอแล้วตอนช่วยดึงริวตอนล้ม แต่คนหลังเดินไม่สนโลกคนนั้นผมไม่เคยเห็นเลยแหะ

“มันยอมมาว่ะ” เหมย์ที่เดินกลับมาจากห้องน้ำหันมาเอามือตบบ่าผมตุบๆ ผมเลยไหวไหล่หลบเนียนๆ ไม่รู้ล้างมือยัง กลิ่นตุๆ

“แล้วจะแบ่งทีมยังไง” ครั้งนี้พี่ทรายเดินไปหาพี่หนแล้วเริ่มเจรจากับกลุ่มของริวเล็กน้อย

“เดวสู้เขานะเพื่อน” จีนตะโกนแล้วยกกำปั้นเป็นท่าไฟท์ติ้งให้ผม

ทำให้ผมหันไปยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะชูไฟท์ติ้งให้เธอกลับ

เอาวะ เปิดสนามแรกก็ได้ลองกับพวกเปรตเลย ผมที่ตัวเล็กคงต้องอาศัยความได้เปรียบทางสรีระด้านนี้เอา

“เอาละๆ ได้ครบทีมแล้ว”

พี่หนหันมาปรบมือเรียกทุกคนมารวมกันก่อนจะแจกแจงทีม

“พี่ เหมย์ นิน แล้วก็ริวอยู่ทีม1 ส่วนไอ้ทราย เดวา หัล กับเขมอยู่ทีม2 เราจะเล่นกันเรื่อยๆ กติกาตามพื้นฐาน ส่วนเกณฑ์ชนะอยู่ที่ทีมไหนทำแต้มได้สูงสุด” เอางั้นเลยหรอพี่…. คนที่แข็งแกร่งที่สุดจะยืนอยู่ได้จนจบเกมสินะ

แบบนี้เกมมันก็ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้ไอ้เชนทร์ชนะดิ

ตั้งมาแบบนี้เมิงไปเล่นกันแค่นั้นเถอะ เหอะ

“ตกลงตามนั้นนะ” พี่หนพูดย้ำอีกที แล้วพวกที่เหลือก็พยักหน้าเห็นด้วยเนืองๆ

เหมือนพวกเมิงถูกบังคับให้มาเล่น ไม่อยากเล่นก็กลับไปดิ ชิ่วๆ

ผมยังคงรักษาภาพลักษณ์ด้วยการหันไปวอร์มร่างกายไม่ได้เอ่ยปากไล่ใครออกแต่อย่างใด

เอาวะ เรื่องแข่งขันมันเป็นเรื่องของลูกผู้ชาย กระทืบได้แต่ศักดิ์ศรีนะหยามกันไม่ได้

ผมเลยหันไปดูเพื่อนร่วมทีมคนใหม่อีกสองคนแทน

“นาย” ผมเรียกนายสูงๆ ที่เดินตามหลังริวอยู่ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เจ้าตัวจะขมวดคิ้วแล้วหันมาหาผม

ใจเย็นพ่อหนุ่ม ผมไม่ได้มาหาเรื่องนะ

“อะไร” น้ำเสียงห้วนๆ มันชวนให้นึกถึงเพื่อนบางคนในกลุ่มเดิมขึ้นมา ไอ้นิสัยไม่มีมารยาทเป็นธรรมชาติเนี่ย ไอ้หารแม่งมึงต้องมาดูแฝดมึง

“แค่จะถามว่าเล่นตำแหน่งไหนเป็นมั่งจะได้แบ่งหน้าที่กันถูก”

“ตำแหน่งไหนก็ได้ เล่นได้หมด”

เคครับ เคเลย เคเลยไอ้สั- ห่าเอ้ยถ้าตูไม่ได้อยู่ในร่างเดวาที่สังขารไม่พร้อมสำหรับไปต่อยตีกับใคร ไอ้คนตรงหน้าคงได้ร่วงตั้งแต่ทำน้ำเสียงกวนทีนผมแล้วล่ะ

เห็นแก่สภาพไม่อำนวยนะไอ้หนุ่ม จะให้โอกาสนายจนถึงวันที่พี่มีซิกแพคแล้วกัน

“อาหะ แล้วนาย” ผมหันไปชี้ไอ้เพื่อนใหม่หาแนวร่วมที่เป็นมิตร ซึ่งผมก็ยังคงลังเลว่าสองคนนี้ชื่อไหนกันแน่ระหว่าง หัลกับเขม

“เราถนัดตำแหน่งShooting Guard นายว่าอย่างเราพอได้ปะ” ผมขมวดคิ้วไปที ตกลงนายเล่นเป็นปะเนี่ยเพื่อน

__________________________

เกร็ดความรู้

Guard เป็นตำแหน่งที่มีความเร็ว ความคล่องแคล่ว และยังมีความสามารถในการทำแต้มจากบริเวณเส้น 3 แต้มได้อย่างแม่นยำ ดังนั้นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้ที่จะเลือกเล่นตำแหน่ง Guard ควรให้ความสนใจในทางด้านRunning

Shooting Guard ตำแหน่งนี้เรียกได้ว่าเป็นเอสของทีมเป็นตำแหน่งที่มีความสามารถรอบด้าน เมื่อเลเวลอัพค่าความสามารถในการทำแต้มระยะกลางจะเพิ่มขึ้นซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะตัว Shooting Guard (SG) ไม่ได้จำกัดการเล่นแค่ภายนอกเส้น 3 แต้ม ถ้ามีโอกาสก็ทะลวงเข้าไปทำแต้มภายในได้ด้วยโดยสามารถชู้ตได้ไม่ว่าจะอยู่ตำแหน่งไหน

Point Guard จะมีความสามารถในการส่งบอลที่แม่นยำ อีกทั้งการควบคุมเกม ถือว่าเป็นตำแหน่งที่เล่นยากที่สุดในบรรดาตำแหน่งทั้งหมด ตำแหน่ง Point Guard จะแตกต่างออกไปจาก Guard ตรงที่จะไม่อยู่แต่บริเวณภายนอกเท่านั้นแต่จะเคลื่อนที่ไปทั่วสนาม เพื่อที่จะหลอกล่อคู่ต่อสู้และสร้างโอกาสให้กับทีมได้อยู่เสมอ รวมไปถึงการทำแต้มด้วยตัวเอง ทั้ง 2 แต้ม และ 3 แต้ม

Forward ตำแหน่งผู้เล่นสารพัดประโยชน์ ด้วยค่าเริ่มต้นที่ดูแล้วไม่ได้เก่งไปด้านใดด้านหนึ่งมากนัก แต่ก็สมดุลทั้งรุกและรับ ทำให้ Forward ทำได้ทุกอย่างไม่ว่าจะชู้ต 2 แต้ม, 3 แต้ม, การครองบอล, การส่งบอล, Rebound หรือจะเรียกได้ว่าเล่นได้ทุกรูปแบบ