4

"เฮ้ย...ตายห่าแล้ว"

เสียงอุทานของลูกน้องที่เปิดประตูมาเห็นลูกพี่ขอบตาดำปื๋อ กำลังพยายามทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนหยุดร้อง ไทมองหน้าลูกน้องสีหน้าของเขากึ่งเบลอ กึ่งอยากจะร้องไห้ยังไงพิกล แม้อยากจะขำ แต่ถ้าจะมาขำนาทีนี้คงไม่ดีแน่ๆ

"ใกล้จะตายแล้วกู ทำยังไงให้แม่ตัวจิ๋วนี่หยุดร้องไห้ดีวะ"

"เอามานี่ลูกพี่ เอ้าๆ ดู๊ๆ ค่อยๆ" เคนส่งเสียงตวาดลูกพี่อย่างลืมตัว เมื่อไททำท่าเก้ๆ กังๆแล้วจะทำแม่หนูหลุดมือ

"โอ๋ๆ ลูกใครวะเฮีย หิวนมหรือเปล่าลูก โอ๋ๆ"

เขาหยอกล้อคนในอ้อมแขน นัยน์ตามองแม่หนูที่หน้าตาน่าเอ็นดูเหลือเกินด้วยสายตาอ่อนโยน

"เอ่อ...ทำไมกูลืมคิดไปว่า ลูกกูอาจจะหิวนม นมอยู่ไหนวะ นมชงยังไงวะ ห่า...เกิดมาไม่เคยเลี้ยงเด็ก"

ลูกพี่วิ่งเร็วๆ เข้าไปในห้องนอน เคนที่กำลังอุ้มแม่หนูอยู่ถึงกับชะงัก อ้าปากหวอ มองดูลูกพี่ที่กำลังวิ่งไปวิ่งมา เหมือนทำอะไรไม่ถูก

"หะ!"

เขาถูกปลุกตั้งแต่หกโมงเช้า ด้วยโทรศัพท์รัวๆ จากไท จำต้องมาด่วนผละจากสาวคู่ขาเมื่อลูกพี่บอกว่ามีเรื่องคอขาดบาดตาย

รึนี่จะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย...

เขาก้มลงมองแม่หนูอีกหน ตอนนี้เจ้าหล่อนหยุดร้องไห้แล้ว กำลังเอามือเข้าปากทั้งกำปั้น แล้วดูดจุ๊บๆ มองเขาตาแป๋ว น้ำตายังคงคลออยู่ในนัยน์ตาสีอ่อน ผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกดกสลวยปกคลุมทั่วศีรษะเล็กๆ นั่น ผิวขาวผ่องเป็นสีชมพู จมูกโด่งขึ้นสันบอกเชื้อชาติได้เป็นอย่างดี

นี่มองยังไงก็ลูกครึ่งชัดๆ ลูกพี่กูแอบไปฟันฝรั่งได้สาวนอกตอนไหนวะนั่น ก็ไปเก็บเงินด้วยกันทุกวัน กินเหล้าด้วยกันทุกเย็น พรากจากกันก็แค่ยามนอน นี่อยู่กันวันๆ ยังกะผัวเมีย แล้วแอบหนีไปได้เมียตอนไหนวะ

ไอ้เคนงงหนักมาก

"ไอ้เคน...ไอ้เคนโว้ย นมนี่มันชงยังไงวะ กูตั้งน้ำร้อนแล้ว!"

"โอ๊ยๆ มานี่ๆ มาอุ้มแม่หนูนี่ก่อน เดี๋ยวผมจัดการให้ ไปๆ โตมาจนป่านนี้ได้ยังไง นมยังชงไม่เป็น เอ๊อ"

"เอ้า!"

คนโดนลูกน้องด่า ทำตาปริบๆ เคนดูคล่องแคล่วมากในการเอาน้ำร้อนลวกขวดนมและจุกนมก่อน เอามาส่องดูเสียด้วยว่าสะอาดดีไหม ก่อนจะเริ่มตักนมผง เติมน้ำ วัดปริมาณ ดูจะคล่องแคล่วมาก ตอนนี้ลูกน้องของเขาเอาขวดนมไปแช่ในน้ำเย็นเพื่อจะให้นมเย็นลงไวๆ ลูกพี่ที่กำลังอุ้มเด็กอยู่ในอ้อมแขน มองมาอย่างทึ่งๆ

"เฮ้ย...ทำไมมึงคล่องจังวะไอ้เคน ลูกก็ไม่เคยมี"

"เลี้ยงน้องมาตั้งสามคนนะเฮีย เลี้ยงเองด้วย อย่าๆ อย่ามามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิวะ"

เคนรีบโบกมือ เพราะชักจะรู้สึกเขิน ก็เขาเป็นหนุ่มร่างผอมสูง สักเกือบทั้งตัว หน้าตาดุพอๆ กะลูกพี่ ไม่น่าจะมาทำอะไรแบบนี้ได้ ดูขัดกับภาพลักษณ์หนุ่มแบด ที่เคยผ่านคุกผ่านตะรางมาแล้วสองสามหนสุดๆ

"เอ้า...นมน้องได้แล้วล่ะลูกพี่ มาส่งมา เดี๋ยวผมจัดการเอง แล้ว...นี่ลูกเฮียเหรอ?"

"เอ่อ...จุ๋มมันว่าอย่างนั้น"

ไทนั่งแปะลงบนพื้นอย่างหมดแรง นอนแผ่มันเอาดื้อๆ เพราะเขาไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน เคนไปนั่งขัดสมาธิข้างๆ ลูกพี่ ป้อนนมยัยหนูไป มองลูกพี่ไปพลางขมวดคิ้ว

"นังจุ๋ม เมียเฮียอะนะ หื้มมมม ใช่เหรอวะ หน้าลูกพี่ก็ไทยโคตร ส่วนนังจุ๋ม...ผมจำไม่ได้ว่าหน้าเดิมมันเป็นแบบไหน ตอนมันคบเฮีย หน้ามันเปลี่ยนไปเกือบๆ ทุกสองสามเดือน แต่แน่ใจอะ ว่าผสมกันยังไง ท่าพิสดารขนาดไหน ก็ไม่มีทางได้ลูกครึ่งฝรั่งจ๋ามาแบบนี้แน่ๆ"

"เอ่อ...บอกว่าลูกก็ลูกล่ะ"

ไทถอนหายใจ เขาลืมตาขึ้นมา มองปรายมาทางยัยหนู แล้วถอนใจอีกเฮือก

"จะให้กูทำยังไงวะ ไอ้เคน ลูกหมาลูกแมวกูยังสงสารเคยเก็บมาเลี้ยง นี่ลูกคน...จุ๋มมันมาทิ้งไว้แล้วก็บอกว่าลูกกูแล้วก็หนีหายไปเลย กูก็ต้อง...กูทิ้งเด็กไม่ลงจริงๆ"

"แล้วลูกพี่จะทำยังไง จะเป็นพ่อลูกอ่อนไปแบบนี้น่ะหรือครับ พ่อคนดี"

เคนว่า อดหยอกล้อเด็กไม่ได้เมื่อเจ้าหล่อนเริ่มอิ่มแล้วยิ้มหวานส่งให้เขา

"โอย...หน้าตาน่ารักน่าชังขนาดนี้ เป็นกู กูก็ทิ้งไม่ลง อี..."

ประโยคหลังเขาด่าอดีตคู่ขาลูกพี่ออกมาเป็นพะเรอ ไทรีบเอ่ยห้ามเสียงดุๆ

"เฮ้ยๆ อย่าด่ามาก เด็กได้ยินนะ ยังไงก็แม่เค้า"

"ยังฟังไม่รู้เรื่องหรอก ก็สมควรให้ผมด่าว่ะ แม่ง...อีห่า...หมายังรักลูก อีนี่เป็นคนยังไงกันนะ แล้วเฮียคิดไงวะ เคยเอามาทำเมียอะ"

หนนี้เคนพานมาด่าลูกพี่แถมด้วย เล่นเอาไทถึงกับอดหัวเราะไม่ได้

"ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดสักเท่าไหร่ นมมันบังตาว่ะ ก็เหมือนๆ มึงหรือเปล่า มึงคิดไหมล่ะ เวลาจะเอาใครน่ะ"

"บะ!"

เคนเองก็เริ่มขำบ้าง แวดวงของพวกเขา ผู้หญิงที่มักจะพบเจอะเจอ ก็อย่างว่านั่นแหละ...บางทีก็พากันไปทำอะไรต่อมิอะไรกันก่อน ค่อยเรียนรู้กันไปอีกที ก็อย่างว่า (อีกที) เขากับไททำงานสีเทาๆ มีชีวิตแบบสีเทาๆ ชีวิตคนทำงานแบบพวกเขา สังคมบางทีก็มักจะมองว่าเป็นคนที่ผิดแผกแยกไปอีกกลุ่ม

"แล้วลูกพี่จะเอายังไง? จะกระเตงเด็กไป เก็บเงินกู้ด้วยอย่างนั้นเหรอวะ เลี้ยงเด็กน่ะมันยากนา ขนาดหมาแมวเคยเก็บมาเลี้ยง ยังไม่รอดเลยอะ"

"ปากนะมึง"

ไททำตาดุใส่ลูกน้องคนสนิท พร้อมกับเกาศีรษะแกรกๆ ตอนนี้เขาก็ปวดหัวอยู่เหมือนกัน เขาเป็นผู้ชาย ไม่เคยเลี้ยงเด็ก แถมงานที่เขาทำ มันก็ไม่เหมาะสมกับการเลี้ยงเด็กด้วยประการทั้งปวง

"เอาไปให้พ่อแม่เฮียเลี้ยงไหมอะ"

เคนเสนอ เพราะเห็นว่ายัยหนูอยู่กับลูกพี่คงจะไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่ เขาห่วงว่าลูกพี่จะเผลอเมาหลับเฝ้าลูก หรือไม่ก็หยิบเหล้าให้ลูกกินแทนนมไปเสียอย่างนั้น

"ไม่ได้หรอก พ่อกับแม่กูมีภาระ น้องสาวเฮียสองคนก็เอาหลานไปให้แม่เลี้ยง เหนื่อยจะตายอยู่แล้วนั่น ไอ้ปราชญ์กับไอ้แนตตี้ซนจนแม่แทบจะเอาไม่อยู่แล้ว" เขาบ่น พร้อมกับถอนใจ

"กูว่ากูจะเลี้ยงเองว่ะ หาใครมาช่วยเลี้ยง เอ่อ...มึงช่วยคิดสิไอ้เคน เราจะจ้างใครมาเลี้ยงยัยหนูดี"

"อืม..." เคนทำท่าคิด ถึงกับเค้นสมองคิดกันเลยล่ะว่า เขาพอจะรู้จักใครบ้าง

"จะลองหาๆ ดูนะ แต่ช่วงนี้เราคงจะต้องดูยัยหนูกันไปก่อนนั่นล่ะ นี่ผมจะต้องอบรมความเป็นพ่อที่ดีให้ลูกพี่ก่อนเลยนะนี่ ขั้นแรกก็คือชงนม แล้วก็เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับเด็ก เอ่อ...จริงสิ อีหนูอายุเท่าไหร่แล้วน่ะ นังจุ๋มมันบอกอะไรเฮียบ้างเกี่ยวกับรายละเอียด หรือเอามาแปะไว้แล้วเปิดตูดไปเลย"

"ก็..." ไททำหน้าเจื่อนๆ เคนเลยด่าจุ๋มอีกลอตใหญ่ๆ ด่าไปตบหลังแม่หนูให้เรอไปด้วย เอากับพ่อสิ

"ไอ้เคน มึงเลิกด่าได้แล้วไอ้ห่า หูลูกกูสกปรกหมดล่ะ"

"แม่ง...ก็น่าด่า อี...เอ่อๆ พอล่ะๆ เหนื่อยแล้วว่ะเฮีย ดูจากการคาดคะเนของผมแล้ว ผมว่าไม่น่าจะเกินห้าหกเดือนล่ะ ยังคืบไม่เป็น กลิ่นหอมๆ แบบนี้ด้วย"

เขาก้มลงสูดกลิ่นเด็กทารกจากสาวน้อยในอ้อมกอดดังฟอด เจ้าหล่อนส่งเสียงคิกคักอย่างจั๊กจี้กับหนวดเคราของชายหนุ่ม

"เฮ้ยๆ ไอ้เคน มึงอย่ามาหอมลูกสาวกูง่ายๆ แบบนี้นะ แล้วดูหนวด ดูเครา กูอ่านในเฟสเมื่อวานเจอว่า หนวดเคราผู้ชายนี่ สกปรกยิ่งกว่าขนหมาอีก เดี๋ยวลูกกูติดเชื้อ เอามานี่!"

แนะ...เกิดความหวง และห่วงลูกสาวขึ้นมาในทันที คุณพ่อมือใหม่หมาดๆ อ้าแขนออกจะรับลูกสาวหมาดๆ หากลูกน้องไม่อยากจะยอมส่งให้โดยง่าย เพราะชักจะหลงรักแม่ตัวยุ่งยิ้มเก่ง หน้าเป็น ในอ้อมแขนเสียแล้ว

"เป็นเอามากวุ้ย เออๆ เดี๋ยวผมจะไปโกนหนวดก็ได้วะ ว่าแต่ผม ลูกพี่ก็ห้ามหอมล่ะ หนวดลูกพี่เฟิ้มกว่าผมอีก" โดนย้อนกลับแบบนั้น ไทก็ถลึงตาใส่ลูกน้อง มองคนในอ้อมแขน ที่กำลังมองจ้องเขาตาแป๋วแหวว

เจ้าหล่อนยิ้ม...โชว์เหงือกสีชมพูให้เขา

โอ...น่ารักเหลือเกิน ลูกพ่อ...

"เราจะเรียกอีหนูว่าอะไรอะ"

เคนถาม แม่หนูในอ้อมแขนลูกพี่ ที่กำลังจะลืมตัวก้มลงจูบแก้มนิ่มสีชมพูนั่น จามออกมาทันทีเมื่อจมูกของเขาจะแตะแก้มอิ่ม พร้อมกับทำหน้ายู่ๆ ทำเอาทั้งไทและเคนพากันหัวเราะขำ

"ไปอาบน้ำ โกนหนวดก่อนเลยเฮียน่ะ ลูกสาวเหม็นแล้ว"

"เอ่อๆ ฝากดูลูกกูด้วยล่ะ พ่อไปอาบน้ำหอมๆ โกนหนวดเกลี้ยงๆ แล้วจะมาขอหอมหนูสักทีนะ มู่น้อย"

"มู่น้อย" เคนทวนคำลูกพี่ ก่อนจะทำหน้าพิลึกกับชื่อนั้น ไทยิ้มแล้วส่งเจ้าหล่อนตัวเล็กคืนให้กับพี่เลี้ยงเด็กจำเป็น

"อืม...ทำหน้าตามู่ๆ เมื่อกี้ น่ารักดีแท้ลูกสาวกู เอาชื่อนี้ไปก่อน มึงว่าไงวะไอ้เคน"

"เอ่อๆ ตามใจลูกพี่ แค่ชื่อเล่น เดี๋ยวชื่อจริง ไอ้เคนจะไปกางตำราหาให้เอง ฮี่ๆ"

ดูเหมือนแม่ตัวน้อย...หรือมู่น้อยของพ่อไท ตอนนี้จะจับหัวใจของสองเสือหนุ่มไว้ในกำมือน้อยๆ ของหล่อนเสียแล้ว