บทที่ 1

"อื่อ..พี่มิล..เบาๆ หน่อย..หนู..เสียว...อร้าย"หญิงสาวร่างบอบบางตัวขาวผ่องสะดุ้งตื่น..เหงื่อไหลซึมตามไรผม..หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับวิ่งมาแล้วร้อยเมตร..มือเรียวสวยลูบหน้าตัวเอง..ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักขึ้นสี

เธอฝัน..ฝันถึงครั้งแรกที่มีอะไรกับพี่เขา..'สามี'ของเธอ.. ซึ่งมันก็ผ่านมาเกือบ 10ปีแล้ว

วันที่เธอ..ยอมเป็น 'ของเขา' เป็นวันที่เธอพึ่งจบม.ปลาย และมันทำให้ชีวิตของเด็กสาวคนนึงเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล

เธอ 'ท้อง' ความฝันที่จะได้เรียนต่อจบกัน

บ้านรามิลเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร..พี่เขาเติบโตมากับยายที่ทำงานรับจ้างเล็กๆน้อยๆ..พ่อคือใครยังไม่รู้..ส่วนแม่ทิ้งไปตั้งแต่แบเบาะ

ส่วนเธอ..เกิดมาในครอบครัวคนชั้นกลาง..ค่อนไปทางจน..พ่อเสียตั้งแต่เล็ก..ส่วนแม่เป็น 'แม่เลี้ยงเดี่ยว' รับจ้างซักรีดผ้า..พยายามส่งเสียเธอให้เรียนดีที่สุด

'แม่จ๋า..อัญขอโทษ..ฮือออ'

เธอปล่อยโฮทันทีที่เห็น..ไอ้เครื่องตรวจครรถ์ขึ้น2 ขีด คุณนายนกนิ่งไป

'แม่ไม่เคยว่าแกเลยนะ..ที่แกจะคบใคร..จะมีอะไรกับใคร..แต่ทำไมแกไม่รู้จักป้องกันห๊ะ..ยัยลูกเวร'

ไม่พูดเปล่า..ร่างอวบขาวผ่องของคนวัยสี่สิบต้นๆ ที่อดีตคงจะสวยหุ่นดีไม่น้อย..วิ่งไล่ตีเธอ..แต่..แม่จะสู้นักกีฬาวิ่ง100เมตรของโรงเรียนอย่างเธอไหวได้อย่างไรละ

สุดท้ายคนเป็นแม่เลยได้แต่นั่งหอบ..อยู่บนม้านั่งในบ้าน

'ไอ้มิลมันรู้หรือยังเรื่องนี้!'

'ยังจ๊ะแม่..หนูมาบอกแม่ก่อน'

'แล้วแกจะเอายังไง..จะเอาออก..หรือจะเลี้ยง'

คำถามของแม่ทำเธอนิ่งไป..ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความสับสน

'หนู..ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ'

ใบหน้าน่ารักเริ่มจ๋อย..เธอควรจะทำยังไงดี..การเป็นแม่คน..มันจะให้ 'ความรู้สึก' ยังไงนะ?

เธอไม่คิดว่าตัวเธอพร้อมจะดูแลใครเลย..เธออยากเรียนต่อ

'งั้นแกควรไปบอกพ่อของเด็กซะ..ว่าจะเอายังไง..ฟังแม่นะลูก..ถ้าจะเอาออกแม่ก็ไม่ว่า..เด็กถ้าเกิดมาโดยพ่อแม่ไม่พร้อม..เด็กคนนั้นน่าสงสารมากนะลูก..พร้อมที่แม่หมายถึง..แม่หมายถึงเรื่องเงินที่จะซัพพอร์ตลูก..ให้เขาสามารถเลือกทางเดินชีวิตได้ง่ายขึ้นด้วย..อัญเข้าใจที่แม่พูดใช่มั้ย'ดวงตาคมที่ผ่านโลกมาเยอะ..เต็มไปด้วยความกังวล

'หนูเข้าใจจ๊ะแม่'

ทำไมเธอจะไม่เข้าใจละ..เพราะสิ่งที่คุณนายนกหมายถึง..มันหมายถึง 'เธอนั่นเอง' ภาพที่เธอเคยขอแม่ไปเรียนกีตาร์ลอยขึ้นมา

แม่ให้เหตุผลว่า..ที่บ้านไม่มีเงิน..เธออยากเรียนพิเศษเพื่อติวเข้ามหาลัยในกรุงเทพ..โอกาสนั้นคือศูนย์..ตั้งแต่เล็กจนโต..เธอร้องขอแม่มากมาย..ส่วนใหญ่ผลลัพธ์คือ..อด

ความจนมันน่ากลัว..เธอรู้

แต่มันพลาดไปแล้วนี้ซิ..จะทำยังไงดี?

ในเมื่อไม่รู้ว่าคำตอบ..คืออะไร..ร่างเล็กทำได้เพียงแต่นั่งรถสองแถวเข้าเมือง..เพื่อไปขอคำตอบ..จากคนเป็นพ่อของลูก

ไอ้พี่ข้างบ้าน..หลังเลิกเรียนก็ยังตั้งวงกินเหล้าไม่เปลี่ยน..กว่าเธอจะลากเขาออกมาได้..ก็ใช้พลังงานไม่น้อย

'พี่มิล..อัญท้อง'น้ำเสียงคนตัวเล็กจริงจัง..คำพูดของเธอ..ทำให้พ่อของลูกสร่างเมา และนิ่งไป..ดวงตาคู่สวยของเขามีความลังเลอยู่ในนั้น

'แล้วอัญจะเอายังไง'เสียงเข้มแหบพร่า

'ไม่รู้'

แล้วสองหนุ่มสาวก็ได้แต่ทรุดตัวนั่งพิงกัน..แววตาคนทั้งคู่เต็มไปด้วยความหดหู่

'เอาออกดีมั้ย?'เธอถาม

'เห้ย..ทำไมหนูพูดงี้'น้ำเสียงคนตัวโตตกใจ..ยิ่งเห็นน้องสาวข้างบ้านตัวสั่นด้วยความกลัวอนาคต..เขาก็ได้แต่ตระกองกอด

'ไม่เป็นไรนะยัยตัวเล็ก..พี่อยู่นี้แล้ว..พี่ทำหนูท้อง..พี่ต้องรับผิดชอบซิ'น้ำเสียงคนพูดเต็มไปด้วยความสัญญา..เธอมองเขาอย่างซึ้งใจ

'เราจัดงานแต่งง่ายๆดีมั้ย?'เขาถาม..เธอพยักหน้าน้อยๆเป็นคำตอบ..

'แต่เรื่องเรียน..'

'อื่ม..หนูรู้'

ปีนั้น..เราจัดงานแต่งงานง่ายๆ ผูกข้อมือข้อไม้เป็นอันจบพิธี..แม่ของเธอไม่ค่อยพอใจนัก

'แม่ว่า..แกควรเอาเด็กออกนะ..อายุแกยังน้อยอยู่..ยังมีอนาคตอีกไกล..แม่ไม่อยากให้หลานรู้สึกด้อยกว่าคนอื่น..แบบที่แกเคยรู้สึก'น้ำเสียงคนเป็นแม่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

'แม่จ๋า..จริงอยู่..บ้านเราอาจจน..แต่..หนูไม่เคยเสียใจเลยนะที่เกิดมาเป็นลูกแม่..สำหรับหนูแล้ว..หนูได้ความรักมากมายเหลือเกิน..ขอบคุณที่ให้โอกาสหนูเกิดมานะคะ'น้ำเสียงคนเป็นลูกเต็มไปด้วยความจริงใจ..หญิงสาววัยกลางคน..โอบกอดลูกสาวไว้แน่น..น้ำตารื้น..เต็มไปด้วยความสงสารเด็กสาวในวัยเยาว์ที่กำลังถูกบังคับให้โตเกินกว่าวัย..ไหนจะช่วงเวลาที่ลูกเธอต้องเสียสละ..เพื่อให้หลานเติบโตขึ้นอีก..แค่คิดคนเป็นแม่ก็แทบขาดใจแล้ว

แต่ไม่ว่าลูกจะ 'เลือกทางไหน' เธอพร้อมสนับสนุนอยู่เสมอ

แต่ในชีวิตจริง..มันไม่ง่ายดายดั่งในนิยาย..ที่จุดจบคือการแต่งงาน..ฝ่าฟันทุกอย่างด้วยความรัก..และผ่านเรื่องราวไปได้ง่ายๆ

ช่วงเธอท้องแรกๆ เธอแทบไม่มีเงินไปฝากครรภ์..ส่วนพี่เขาพึ่งขึ้นปี3 ยังต้องขอเงินที่บ้านเรียนอยู่..อันธิยาเลือกที่จะย้ายไปอยู่กับเขา

ข้อดีของคนที่เรียนรู้กันมานาน..ข้อนึงคือ..พอรู้เช่นเห็นชาติกันมาแต่เล็กแต่น้อย..'ความคาดหวัง' เลยน้อยตาม

แต่พี่ชายข้างบ้านก็ทำให้เธอประหลาดใจ..พอรู้ว่าจะต้องกลายเป็น..'พ่อคน' เขาก็เลิกไปสังสรรค์..ตอนเย็นก็หางานพิเศษทำ..พี่มิลบอกเธอว่า

'พี่ไม่อยากให้หนูกับลูกลำบาก'

เรียกน้ำตาซึมให้กับเธอไม่ใช่น้อย

แต่..ไอ้คนเหลาะแหละ..ก็ทำงานที่ไหนได้ไม่ทน..ข้ออ้างอิพี่ชายข้างบ้านก็มีสารพัด

'ที่นี่เงินเดือนน้อย'

'ที่นี่งานหนัก'

'พี่ไม่ชอบงานนี้'

'ที่นี่เจ้านายจะปล้ำพี่'

สุดท้ายเลยทำได้แค่ที่ละเดือนสองเดือน

'ไม่เป็นไรนะพี่มิล..เดี๋ยวอัญจะลองหาวิธีดู'

เมื่อสิบปีก่อน..อาชีพแม่ค้าขายของออนไลน์..ไลฟ์สดยังไม่บูมนัก..การแข่งขันยังไม่ดุเดือด..เธอของบแม่มาหลักพัน..ขอร้องเขาให้พาไปเดินตลาดมือ2ชื่อดังติดกับประเทศเพื่อนบ้าน..ได้เสื้อผ้าไซซ์ใหญ่..เหมาะกับคนท้อง..และผู้หญิงตัวใหญ่..ไลฟ์ขายของผ่านเฟส..ทั้งยังยิงแอดโฆษณาไปด้วย..อาจเพราะสินค้าคู่แข่งยังไม่เยอะ..เลยขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

ช่วงนั้นเธอเอาเงินไปคืนแม่..เก็บไว้ต่อทุน..เตรียมสำหรับผ่าคลอดลูก..บางส่วนก็ส่งให้ผู้เรียนเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัว

ข้อดีของสามีเธอ..ที่ทำให้อันธิยารักที่สุด..คือพี่เขาไม่เคยห้ามเวลาที่เธออยากลองทำอะไรใหม่ๆ เป็นผู้ชายที่ออกแนวตามใจ..ขอให้ช่วยอะไรเขาก็ยินดีทำให้..เวลาเธอวีนเหวี่ยงเพราะฮอร์โมนคนท้อง..เขาก็ใจเย็นรับฟัง..การดูแลในชีวิตประจำวันแทบไม่ขาด..งานบ้าน..งานครัว..เขาจัดการเองทุกอย่าง

และแม้หลายๆครั้ง..เธอจะตัดสินใจพลาดไป..เพราะประสบการณ์เธอยังน้อย..พี่เขาก็คอยอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้เสมอ..ความเหนื่อยล้าที่เคยมี..ใช้เวลานอนตื่นนึงก็หาย

บางทีพวกเพื่อนๆ พี่รามิล..ก็บ่นเป็นเชิงอิจฉา

'มึงนี้โชคดีจริงวะ..เมียก็น่ารัก..หาเงินก็เก่ง..มึงนี้เกาะผู้หญิงกินชัดๆ'

'อื่อ..เมียกูน่ารัก..หาเงินเก่ง..นิสัยก็ดี..กูโคตรโชคดีเลย'เขายิ้มรับอารมณ์ดี..ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเพื่อนจะแขวะ..นี้ละ 'สามี' เธอ..ผู้ชายคิดบวกสุดๆ

ตอนที่ลูกเกิด..พอเราสองคนเห็นหน้าลูกก็ปล่อยโฮทั้งคู่..ลูกของเราทั้งคู่เป็นเด็กผู้หญิง

'พี่ขอตั้งชื่อว่าดารินได้มั้ยคะ'

'ดารินเหรอคะ?'

'ใช่..เป็นชื่อนางเอกเพชรพระอุมาไง..แล้วในภาษากรีกมีความหมายน่ารักด้วยนะ..หมายถึง ของขวัญ..หนูเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของป๊ะป๋า กับม๊ะม๊านะลูก'

'หนูชอบนะ..ดาริน..กับรามิล..พ้องกับชื่อพี่ดี'เธอยิ้มรับ

เขาอุ้มเด็กแรกเกิดอย่างทะนุถนอม..ใบหน้าหล่อเหลาแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข..วันนั้นเธอเองก็มีความสุขมาก..ไม่ต่างกัน