5 ช่วยเหลือ

“เป็นยังไงบ้างหนูเมย์ห้องพออยู่ได้มั้ยลูก”

“เกินกว่าอยู่ได้ค่ะคุณป้า”

“ดีแล้วถ้าหนูต้องการอะไรเพิ่มก็บอกหนูนาเขาได้เลยนะ อยู่ที่นี่ก็ให้คิดซะว่าอยู่บ้านตัวเอง”

“ขอบคุณมากนะคะ เป็นความโชคดีของเมย์กับแม่ที่ได้เจอคุณป้า แต่เมย์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะเมย์เกรงใจ”

“พูดอะไรอย่างนั้น แม่หนูมีบุญคุณกับป้ามาก เรื่องแค่นี้เล็กน้อย ว่าแต่เดินทางมาเป็นยังไงบ้าง บ้านป้าหายากมั้ย”

“หาไม่ยากค่ะแต่เมย์ไม่รู้ทาง หลงอยู่นานเลยรู้อย่างนี้เมย์เชื่อคุณป้าให้คนไปรับแต่แรกดีกว่า เมย์เจอโรคจิตจับก้นที่ร้านกาแฟด้วยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะเจอกับตัวเอง”

“อุ๊ย! ตายจริง! มันทำอะไรหนูหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ อันที่จริงก็รู้ตัวคนทำแล้ว เจ้าของร้านเปิดกล้องให้ดู เมย์เจ็บใจมากเลยค่ะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้”

“ร้านอยู่ที่ไหนป้าจะพาไปแจ้งความ”

“ไม่ต้องถึงกับแจ้งความหรอกค่ะ เมย์ไม่เป็นไรต่อไปเมย์จะระวังให้มากขึ้น”

“ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะลูก ต่อไปมีเรื่องแบบนี้ให้รีบโทรหาป้าเลยนะ” คุณหญิงบอกพร้อมกับลูบศีรษะอย่างเอ็นดูก่อนเอ่ยต่อ “ขวัญเอยขวัญมานะลูก ป้าไม่น่าใจอ่อน ยอมให้หนูมาเองเลย”

“ไม่ใช่ความผิดของคุณป้าหรอกค่ะ เมย์แค่โชคร้าย …คุณป้าคะ”

“ว่ายังไงลูก”

“เมย์อยากไปเยี่ยมแม่ค่ะ”

“หนูพึ่งมาเหนื่อย ๆ ขึ้นไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวช่วงเย็น ๆ ป้าจะพาไป”

“ค่ะ”

“ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า”

“เมย์ยังไม่หิว ถ้าคุณป้าไม่ว่าอะไรเมย์ขอขึ้นไปจัดของก่อนนะคะ”

“ได้จ้ะตามใจ ถ้าหิวก็บอกหนูนาได้เลยนะ”

เมื่อเจ้าของบ้านอนุญาต เมธาวีจึงหมุนตัวเดินกลับขึ้นห้องแต่ต้องชะงัก เมื่อเจอชายร่างท้วมหนวดเครารุงรังเดินลงมาพอดี เธอสะบัดหน้าใส่เขา ก่อนรีบเดินสวนขึ้นไปทันที เห็นดังนั้นเขาก็อดที่จะหยอกล้อเธอหน่อยมิได้

“ระวังคอจะหักเอานะสะบัดแรงขนาดนั้นน่ะ” เขาบอกให้ได้ยินกันเพียงสองคน เมธาวีไม่ต่อปากต่อคำเร่งฝีเท้าเดินขึ้นบันไดต่อ

“กรลงมาพอดีเลย มาทานข้าวกับแม่ก่อน แม่มีเรื่องจะคุยด้วย”

“ครับ”

“เมื่อกลางวันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้น แม่ได้ยินเสียงเราโวยวาย”

“เปล่านิครับ”

“กร” คุณหญิงแก้วฤดีมองด้วยสายตาดุอย่างรู้ทัน

“กลัวแล้วครับบบ มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย”

“เข้าใจผิดเรื่องอะไร” เมื่อเลี่ยงไม่ได้เขาจำต้องเล่าเหตุการณ์วันนี้ทั้งหมดให้มารดาฟัง เว้นเสียแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

“ก็ไม่แปลกที่น้องจะคิดแบบนั้น ดูสภาพตัวเองสิ ผมเผ้ารุงรัง ไปตัดสักทีได้มั้ยลูก แม่อยากได้ลูกชายคนเดิมกลับมา ชีวิตเป็นของเรา ถ้าเราไม่รักตัวเองแล้วใครจะมารักเรา”

“คุณแม่ครับ”

“ตามใจแต่ก็แค่บอกไว้ แล้วเรื่องหน้าบ้านล่ะที่ยืนเถียงกันเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่มีอะไรครับ แค่บีบแตรให้สองคนนั้นหลบรถเฉย ๆ”

“จริงนะ อย่าให้แม่รู้นะว่าแกไปรังแกน้อง”

“ทำไมผมต้องทำแบบนั้นด้วยละครับ”

“ไม่รู้สิ ก็เรามันนิสัยไม่ดี แม่ไม่ไว้ใจเท่าไหร่หรอกนะ”

“คุณแม่! นี่ผมลูกชายคุณแม่นะครับ”

“เอาละ ๆ เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป แต่ต่อจากนี้กรต้องช่วยแม่ดูแลน้องด้วยนะ อะไรช่วยได้ก็ช่วยน้องหน่อย น้องมาฝากผีฝากไข้ เราเป็นเจ้าบ้านก็ต้องต้อนรับช่วยเหลือ”

“แล้วหนูเมย์ของคุณแม่นี่ยังไงกันครับ ไปเจอกันได้ยังไง”

หนึ่งเดือนก่อนหน้า

เสียงหัวเราะดังกระหึ่มจากการนั่งดูซีรีส์สุดโปรด Business Proposal EP2 ที่สนุกจนไม่อาจรอให้ถึงบ้านก่อนได้จนเมธาวีต้องจอดรถแวะดูระหว่างทางอย่างทนไม่ไหว ฉากที่นางเอกกับเพื่อนรักเมาหนัก จนตำรวจต้องพาไปส่งบ้าน ทำเอาหญิงสาวหลุดหัวเราะออกมาคนเดียวอย่างคนบ้า

“ฮ่า ๆ โอ๊ย ฮามากฉากนี้จะฮาไปไหนเนี่ย อยากมีเพื่อนที่เมาไปด้วยกันแบบนี้จัง” เสียงหัวเราะสดใสดังอยู่ภายในรถที่จอดอยู่ริมจุดชมวิวเนินนางพญาจันทบุรี ยามนี้แสงพระอาทิตย์สีเหลืองอ่อนผ่องใสในเย็นวันศุกร์สุดสัปดาห์เริ่มละขอบฟ้าแล้ว วันหยุดที่หลายคนต่างหนีความวุ่นวายในเมืองกรุงมาพักผ่อนกับธรรมชาติ

เมย์ เมธาวีบัณฑิตจบใหม่ป้ายแดง เธออาศัยอยู่กับมารดาเพียงสองคนเนื่องจากบิดาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว หญิงสาวช่วยมารดาส่งเต้าหู้นมสดไปตามร้านต่าง ๆทั่วจังหวัดจันทบุรี เธอทำเช่นนี้จนเรียนจบ วันนี้ก็เช่นกันเธอออกมาส่งเต้าหู้นมสดเรียบร้อยแล้ว

ระหว่างทางกลับบ้านนั้นก็เหลียวไปเห็นรถเก๋งคันหรูราคาหลายล้านจอดอยู่ริมทาง โดยด้านนอกมีกลุ่มวัยรุ่นชายยืนถือไม้ชี้เข้าไปด้านในรถอย่างหาเรื่อง เธอมองผ่านกระจกรถที่ใสทำให้เห็นว่าด้านในเป็นผู้หญิงมีอายุ แต่งตัวดีมีสีหน้าหวาดกลัว

เมื่อเห็นท่าไม่ดีก็ไม่รอช้า หักพวงมาลัยเข้าไปหาพร้อมบีบแตรยาวใส่กลุ่มวัยรุ่นเสียงดังสนั่น ชาวบ้านและรถที่ขับผ่านไปมาเห็นความผิดปกติ เริ่มออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ชาวบ้านแถวนี้จะช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของชุมชนไม่ให้เกิดเรื่องไม่ดี

เพราะนี่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของจังหวัด เป็นแหล่งรายได้ของชาวบ้าน ทุกคนจึงต้องช่วยกันเป็นหูเป็นตา

“ทำอะไรกัน” เมื่อเห็นว่ามีชาวบ้านมาแล้ว เมธาวีจึงกล้าลงรถมาอย่างกล้า ๆกลัว ๆ พร้อมกับไม่ลืมถือร่มที่อยู่ในรถติดมือลงมาด้วย

“รีบไปเลยอย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่น ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งยืนถือไม้ขู่มาทางเธอ

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยฉันกลัว” ทันทีที่เห็นเธอและชาวบ้านที่เดินมาหลายคน หญิงวัยกลางคนรีบลดกระจกลงเล็กน้อยก่อนตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ