3 อ้อมกอดพ่อแม่

“โธ่เอ๊ย ไอ้จุก สมควรแล้วที่ตกวิชาเลข เอาใหม่ไอ้จุกถ้างานสำเร็จ ข้าต้องจ่ายเอ็งเท่าไหร่วะ บอกมาเร็ว ๆ”

“บอกว่าหกสิบไง”

“เออ สงสัยงานนี้จะต้องจ่ายเพิ่มให้มันอีกสิบบาทจริง ๆ ด้วย ไม่เป็นไรเพื่อหัวใจกระชุ่มกระชวย ถือว่าซื้อความสุขราคาถูก ไปเลยไอ้จุก เดี๋ยวคลาดกับณอร”

หลังจากไล่ไอ้จุกเด็กสมองทึบไปเฝ้าดูการกลับมาของณอร โอ๊ตสำรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผม รวมทั้งรองเท้าหนังสีดำปลายแหลมตามสมัยนิยมของวัยรุ่นร่วมสมัย รับรองว่าใครที่เห็นเขาแต่งตัวในชุดนี้ออกนอกบ้านจะต้องเป่าปากและผู้หญิงหัวใจจะต้องอ่อนระทวย อยากอยู่เคียงข้าง

“เมินเสียเถอะ คนอย่างโอ๊ตไม่ยอมให้ใครเหยียบย่างเข้ามาในหัวใจง่าย ๆ นอกจากณอรเพียงคนเดียว เราสองคนช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากที่สุด”

ชายหนุ่มทึกทักว่าหญิงสาวเป็นผู้หญิงของตนแต่เพียงฝ่ายเดียว ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าณอรไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย หญิงสาวคบหากันในฐานะเพื่อนเท่านั้น แต่โอ๊ตถือคติที่ว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก เขาจะไปหาเธอทุกวัน หวังแต่เพียงว่าหัวใจที่แกร่งละลายอ่อนยวบแล้วยอมรับเขาเป็นแฟน

ณอรถูกต้อนรับด้วยวงแขนอันอบอุ่นของพ่อและแม่ เรียกน้ำตาจากหญิงสาวให้ไหลล้นออกมา กำนันอำนวยเห็นดังนั้น จึงเช็ดใบหน้าเธอด้วยผ้าขนหนูสีขาวเนื้อนุ่ม สายตาที่มองลูกสาวคนเดียวเต็มไปด้วยความรักสุดหัวใจ

“ร้องไห้ทำไม ลูกพ่อ”

“คิดถึงพ่อกับแม่นี่คะ ดูซิแม่เตรียมกับข้าวที่ณอรชอบเอาไว้ตั้งหลายอย่าง เอาน้ำใบเตยมาให้ดื่มทั้งที่ณอรโตแล้ว”

“ลูกเอ๊ย ไม่ว่าลูกจะโตแค่ไหน ในความรู้สึกของพ่อแม่ก็ยังเห็นเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ แม่มีความสุขที่ได้ดูแลลูกอย่างนี้”

“แม่จ๋า ครั้งนี้ณอรจะขออยู่กับพ่อแม่ให้นาน ๆ จนกว่าทางบริษัทจะเรียกตัว”

ณอรกล่าวพลางประคองพ่อและแม่ให้มานั่งเคียงข้างกันบนเก้าอี้ตรงระเบียงหน้าบ้าน กำนันอำนวยจึงถือโอกาสสอบถามเกี่ยวกับงานของลูกสาวที่สมัครเอาไว้

อยากรู้ว่าคนสมัยใหม่ชอบงานแบบไหน หลังจากรับรู้ว่าณอรเก่งทางด้านภาษาอังกฤษพูดสำเนียงราวกับเป็นเจ้าของภาษา

“สมัครงานอะไรเอาไว้ล่ะลูก”

“พนักงานแปลค่ะ บริษัทใหญ่มาก ทำหลายอย่าง รับแปลหนังสือ ตำราเรียน การ์ตูนต่างประเทศ หนังยาว หนังสั้นและทำการ์ตูนแอนนิเมชั่นด้วยนะ”

“อ้อ หนุ่มสาวสมัยนี้ชอบงานแบบนี้นี่เอง ลูกจะทำงานแปลตลอดไปหรือ”

บิดาถามด้วยความอยากรู้

“ค่ะ งานแบบนี้ทำได้กระทั่งแก่ เรายังสามารถทำงานอย่างอื่นควบคู่ไปได้ด้วยเหมือนกัน อย่างณอรเนี่ย ลาออกจากบริษัท รับงานเองแล้วมาอยู่บ้าน ทำไร่ทำสวนแต่ก็แปลงานไปด้วย ได้เงินทั้งสองทางแน่ะ”

หลังจากรับรู้ความต้องการของลูกสาว กำนันอำนวยยอมรับความคิดว่ามีความสร้างสรรค์ แม้ว่าไม่ทำงานรับราชการตามแบบที่เขาต้องการ แต่เชื่อว่าณอรเอาตัวรอดได้ ไม่อดอยากอย่างแน่นอน

ท้ายสุดเขาก็สร้างฐานแห่งความมั่นคงเอาไว้ ที่ดินร้อยไร่ อุดมสมบูรณ์เขียวขจีด้วยพืชผักและผลไม้ รายได้แต่ละปีนับล้านบาท สามารถอยู่ได้อย่างสบาย ๆ

ทันทีที่รับรู้ว่าณอรกลับมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว โอ๊ตไม่รอช้าที่จะสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์คันใหม่เบาะสีฟ้าลายดอกไม้ซึ่งเป็นที่นิยมของวัยรุ่น ก่อนที่จะพุ่งออกไป ไอ้จุกเด็กสมองทึบทำท่าจับชายเสื้อ แต่โอ๊ตตวาดกลับเพราะกลัวว่าเสื้อตัวใหม่จะเปรอะเปื้อน

“ไอ้จุก มีอะไร อย่าจับเสื้อข้านะโว้ย”

“เงิน เงิน หกสิบบาทที่ค้างเอาไว้”

“โอ้โห เอ็งนี่เห็นทึบ ๆ ตื้อ ๆ แต่เรื่องเงินนี่ไวจังนิ เอาไป ขอบใจมาก”

“ขอบคุณคร้าบ”

เจ้าเด็กแสบส่งเสียงดังฟังชัด ก้มลงโค้งคำนับ ศีรษะแทบจรดหัวเข่า โอ๊ตมองยิ้ม ๆ ด้วยความทึ่งต่อกิริยาท่าทางของเจ้าเด็กตัวแคระแกร็น

“ทีอย่างนี้ล่ะฉลาดนัก แต่เรื่องเรียนกลับโง่ เออ คนเราจะให้ดีไปหมดทุกอย่างมันก็คงจะสมบูรณ์แบบเกินไปล่ะม้าง แม้แต่เราก็อยากให้ได้ดังใจทุกอย่าง โดยเฉพาะณอรถ้าได้แต่งงานอยู่กินด้วยกันคงจะมีความสุขที่สุด”

ด้วยความรักที่หนักอก ไม่อาจที่จะทนได้ โอ๊ตบิดมอเตอร์ไซค์คันโปรด พุ่งไปตามทางตรงข้างหน้า ความเขียวชอุ่มของต้นไม้น้อยใหญ่และพืชไร่ปลูกเอาไว้ทั้งสองฝากถนน มองไปทางไหนมีแต่ความสดชื่น