Chapter 5 : พนันกันไหม? (NC เบาๆ)

​

ทุกคนไปที่ฟาร์มของชินทร์แบบไม่ทันตั้งตัว ชินทร์ตกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน ที่เพื่อนสนิททุกคนมาถึงฟาร์มของเขาได้

“เฮ้ย!!!!...มากันทำไมไม่บอกวะ?”

ชินทร์เอ่ยทักทุกคนพร้อมมองชายหนุ่มที่มากับปลอบขวัญอย่างสงสัยว่า

'หมอทะเล!!!..มากับปลอบขวัญได้ยังไงกัน?'

“ก็คุยกันในกลุ่ม แกไม่ยอมอ่านไลน์อ่ะดิก็เลยไม่รู้ใช่มะ?”

เอ็มเอ่ยขึ้นพร้อมเดินมาตบไหล่

“ทุกคนนี่พี่ตั้มคุณหมอคนใหม่ใน รพ.สัตว์ปันรักค่ะ ”

ปลอบขวัญเอ่ยแบบเขิน ๆ

“สวัสดีครับทุกคน”

"สวัสดีครับหมอชินทร์..เจอกันอีกแล้วนะครับ" ตั้มค้อมให้ทุกคนเล็กน้อยเป็นมารยาทเพราะอายุที่เยอะกว่าและเอ่ยทักทายหมอชินทร์ด้วยความเป็นกันเอง

“สวัสดีครับพี่หมอตั้ม”

เอ้และเพื่อน ๆ ทักขึ้น

"สวัสดีครับหมอทะเล ไม่เจอกันนานเลยนะครับสบายดีนะครับ"

"สบายดีครับ"

"อ้าว!!!..นี่รู้จักกันเหรอคะ?"แพรวถามด้วยความตกใจปนสงสัย

"ครับเคยเจอกันที่ออสครั้งนึงครับ..หมอชินทร์เก่งในเรื่องม้ามาก ๆ ครับ"

"อ๋อ!!!!"

ทุกคนร้องอ๋อทันที

“แล้วพี่จีบยัยขวัญอยู่เหรอคะ?”

หมวยไม่ปล่อยให้โอกาสที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้าผ่านไปเลยถามแทนทุกคน พร้อมฉีกยิ้มกว้าง

“ครับ .. พี่กำลังทำคะแนนอยู่ครับ”

ตั้มยิ้มรับแบบแมน ๆ แล้วหันไปสบตาปลอบขวัญขอคะแนนความเห็นใจ

“โหวววว !!!!”

เพื่อน ๆ พากันโห่ยกใหญ่ จนปลอบขวัญหน้าแดงจนถึงใบหู

ชินทร์เป็นคนเดียวที่สีหน้าเรียบเฉย ไม่ค่อยสนุกกับกลุ่มเพื่อน ๆ เท่าไหร่ มองปลอบขวัญและตั้มว่ารู้จักกันได้ยังไงทั้งที่ปลอบขวัญไม่เคยคุยกับใครจริง ๆ จัง ๆ สักครั้งและเขาก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้ปลอบขวัญได้คุยกับใครจริง ๆ จัง ๆ เลยเช่นกัน

“ชินทร์เป็นไรป่าววะ?”

หมวยซึ่งชอบสังเกตเพื่อน ๆ ก็ถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นอาการของชินทร์

“มันยังไม่หายเฮิร์ทอ่ะดิ”

เอ้เสริมขึ้น

“จริงเหรอวะชินทร์?”

หมวยแกล้งแหย่

“อืม มาๆๆๆ เข้าไปหาอะไรกินในร้านกันเถอะ ตามสบายนะ อยากกินอะไรก็บอกพนักงานเลย .. กินเสร็จไปชมฟาร์มกัน เพิ่งเริ่มทำได้ 30% เองมั้ง”

ชินทร์พูดแบบเซ็ง ๆ เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาเริ่มหงุดหงิดเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เลยขอตัวไปคุมงาน ชินทร์หันไปมองปลอบขวัญเล็กน้อย คาดหวังว่าเธอจะตามมา แต่เปล่าเลย ปลอบขวัญเอาแต่คุยสนุกกับเพื่อน ๆ และไม่ห่างจากตั้มเลย ชินทร์จึงส่ายหัวเบา ๆ แล้วเดินออกไป ซึ่งมีหมวยคอยมองพฤติกรรมอยู่

“มองกันเข้าไป คุยกันเข้าไปแทบจะสิงร่างกันอยู่ละ”

ชายหนุ่มพึมพำอย่างหัวเสีย

ชินทร์พาเพื่อน ๆ ขับรถที่ใช้ในสนามกอล์ฟเล็ก ๆ ของเขา วนดูฟาร์มของตัวเองในเนื้อที่กว่า 30 ไร่พร้อมอธิบายว่าจุดไหนใช้ทำอะไรบ้างสายตาก็จับจ้องคู่ของปลอบขวัญและตั้มเป็นระยะ ๆ ซึ่งทำให้เห็นว่าตั้มไม่ได้มองฟาร์มตามที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย เพราะดวงตาของตั้มจับต้องแต่ที่ใบหน้าของปลอบขวัญและคอยแต่ถ่ายรูปปลอบขวัญเท่านั้น ปลอบขวัญเองก็เป็นคนชอบสนุกสนานเฮฮาอยู่แล้ว จึงไม่ได้สนใจสายตาของตั้มนัก ชินทร์มองทั้งคู่กอดแขนกันถ่ายรูปอย่างหมั่นไส้

“พ่นน้ำลายเป็นฟองเลยนะ ไอ้หมูขวัญ..ชิ!!”

ชินทร์สถบเบา ๆ อย่างเสียอารมณ์

เขาเองก็ไม่รู้ทำไมต้องอารมณ์เสียขนาดนี้ ที่เห็นปลอบขวัญมีแฟน เขาน่าจะดีใจด้วยซ้ำที่ปลอบขวัญมีคนตาบอดมาชอบเสียที แต่วันนี้เขาเหมือนไม่มีตัวตนสำหรับปลอบขวัญเอาเสียเลย จึงรู้สึกหวิว ๆ เมื่อกำลังจะเสียปลอบขวัญไป

ชินทร์พาทุกคนวนดูไร่และถ่ายรูปจนเย็น ทุกคนจึงชวนชินทร์ไปหาอะไรกินกันในเมือง เพราะรีสอร์ทในฟาร์มของชินทร์ยังสร้างไม่เสร็จ จึงไม่มีที่สำหรับเพื่อน ๆ หลายคน

“ชินทร์ไปหาไรกินในเมืองกัน ไปนอนกับกูก็ได้ เป็นเดือนแล้วไม่ได้ชนแก้วกัน”

เอ้ซึ่งเป็นหุ้นส่วนในฟาร์มชวนชินทร์พร้อมพยักหน้ากับแฟนสาว

“อืม..ก็ดีเหมือนกันว่ะเหนื่อย ๆ เซ็ง ๆ มาหลายวันละ”

ชินทร์เองก็รู้สึกอยากดื่มเหมือนกันวันนี้ ใช้มือขวาบีบที่ต้นคอตัวเอง

“พี่ตั้มไปด้วยกันไหมครับ? พรุ่งนี้ทำงานไหมครับ?”

เอ็มออกตัวชวนตั้มเพราะอยากรู้จักนิสัยใจคอตั้มมากกว่านี้

“เด๋วขอปรึกษาน้องขวัญสักหน่อยนะครับ..น้องขวัญว่าไงคะ? ให้พี่ไปกับเพื่อน ๆ ของน้องขวัญไหมคะ?”

ตั้มยิ้ม หันไปถามปลอบขวัญอย่างจริงจังเหมือนสามีขออนุญาตภรรยา

“แล้วแต่พี่ตั้มสิคะ มาถามขวัญทำไมล่ะคะแต่บอกไว้ก่อนนะคะ ไปกับพวกนี้ระวังจะถูกชวนไปลงอ่างนะคะ แฟนมันจับได้หลายรอบละ”

ปลอบขวัญทิ้งระเบิดตูมใหญ่ให้เอ้ กับเอ็ม

“เฮ้ยๆๆๆ ไอ้ขวัญ ทำไม่พูดแบบนั้นวะ เลิกแล้วเลิกเลยเว้ย .. แต่ถ้าเป็นไอ้ชินทร์ไม่แน่ ช่วงนี้มันคงโหย ฮ่าๆๆๆๆๆ”

เอ้บ้วยมาให้ชินทร์ ชินทร์ได้แต่ยิ้ม ๆ ไม่โต้ตอบ

“วันนี้ทำไมเงียบ ๆ วะ ชินทร์ ยังเฮิร์ทไม่หายเหรอวะ?”

เอ็มถามอย่างเป็นห่วง

“อืม..ไปกันเถอะ”

ชินทร์พยักหน้าหงึก ๆ เขาเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอาการแบบนี้มันคืออาการอะไร

“ว่าไง ครับพี่ตั้ม?”

เอ็มหันไปถามตั้มอีกครั้ง

“พี่ขอตัวดีกว่าครับ ว่าจะพาน้องขวัญไปดินเนอร์อ่ะครับ ต้องขยันทำคะแนนหน่อยกลัวเพ็ชรจะหลุดมืออีกอ่ะครับ”

ตั้มพูดจากความรู้สึกจริง ๆ เพราะเขาเห็นสายตาที่ปลอบขวัญและชินทร์มองกัน แม้ปลอบขวัญไม่มีทีท่าให้เขาเห็น แต่ปฏิกิริยาของชินทร์ที่แสดงออกมาวันนี้ ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้เป็นที่หนึ่งของปลอบขวัญอีกต่อไปแล้ว วันนี้เขาจึงอยากจะฟื้นความหลังกับปลอบขวัญด้วยการจองร้านอาหารหรูเอาไว้ แล้วจะทำเซอร์ไพรส์ขอหมั้นปลอบขวัญไว้ก่อน หากปลอบขวัญสวมแหวนของเขาแล้ว เขาก็อาจจะสบายใจไปเปราะนึง

“บ้าเหรอพี่ตั้ม ทำคะนง คะแนนอะไรกันคะ แล้วขวัญไปเป็นเพ็ชรตอนไหนคะเนี่ย?? อ้วนยังกะหมู เพ็ชรเขาใช้กะคนสวย ๆ”

ปลอบขวัญเขินอายวันนี้พี่ตั้มเทคแคร์เธอดีมาก ทำให้ความรู้สึกอึดอัดที่มีแทบหายไป ชินทร์เองก็ไม่เข้าใกล้เธอเลย ทักทายแค่ยิ้มให้พูดน้อยกว่าแต่ก่อน ความรู้สึกน้อยใจแทรกเข้ามาระหว่างความสัมพันธ์ของเธอและชินทร์

“ชินทร์คงรักมัญญ่ามากสินะ ถึงยังดูเศร้า ๆ เราคงไม่มีความหมายหรอก ต่อให้รักยังไง ชินทร์ก็มองเราเป็นแค่เพื่อนอยู่ดี”

ปลอบขวัญมองชินทร์ และคิดในใจ

ทุกคนขับรถมาถึงในเมืองก็ค่ำมากแล้ว ปลอบขวัญกับตั้มขอตัวแยกจากกลุ่มเพื่อนๆ เพื่อไปดินเนอร์กันต่อ ส่วน เอ็ม แพรว เอ้ หมวย และชินทร์ ไปหาอะไรทานและไปดื่มกันต่อ

ทุกคนเริ่มเมาบทสนทนาเริ่มยกเรื่องปลอบขวัญมาพูด

“เชี้ยขวัญ จะได้ผัวเป็นตัวเป็นตน แม่งลืมเพื่อน”

แพรว เริ่มหัวข้อสนทนานี้ก่อน

“เฮ่ยๆๆๆๆ อย่าไปว่ามัน เพื่อนยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง อุตส่าห์เก็บไว้ให้คนนี้จะเสียตัวทั้งทีก็ต้องเสียให้คนที่มันรัก และ เลือกสิวะไอ้แพร้ว”

หมวยเสริมทับเสียงสูงยกแก้วชน

“แกว่าไอ้ขวัญจะเสียตตัวไหมวะคืนนี้ ชินทร์?”

หมวย แม้จะเมาแต่ก็มีสติลองขยี้ชินทร์ดู

“ไม่รู้ .. มาถามฉันทำไมวะไอหมวย?”

ชินทร์เสียงสูงใจเต้นแรงเมื่อหมวยถาม

“อ้าว!!!!!! ก็แกสนิทกันมากที่สุด รู้ใจกันแทบทุกเรื่อง ตัวติดกันตลอดเวลา ฉันก็อยากรู้เผื่อแกจะรู้”

หมวยตอบ

“เออ..ใช่ไอ้ชินทร์ หมวยมันก็พูดมีเหตุผลนะวะ ฮ่าๆๆๆ”

เอ้เสริมทับ

“กูว่าเสียตัวแน่นอนคืนนี้ ใครพนันข้างกู วางมา คนละ 1000 ฮ่าๆๆๆ”

เอ้ตบเงินลงบนโต๊ะ

“กูข้างเมิง อิผัว”

แพรวตบเงินทับเงินเอ้

“กูด้วย”

เอ็มตบตามอีกคน

“กูว่าไม่..มึงว่าไงชินทร์ เลือกข้างไหน?”

หมวยชูแก้วขึ้นเหนือศีรษะ สบตาชินทร์พร้อมกระดกเหล้าเข้าปาก

“กูไม่เล่นด้วย พวกมึงเล่นกันไปเหอะกูกลับละ”

ชินทร์ลุกขึ้นเปิดประตู เดินออกจากห้อง วี.ไอ.พี.อย่างรวดเร็ว รู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปถึงหู ซึ่งเขารู้ดีว่าไม่ใช่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์ที่เขาดื่มเข้าไปแน่นอน

“เฮ้ยไอ้ชินทร์ไปไหนวะ? เป็นอะไรของมันวะ?”

เอ็มลุกขึ้นหวังคว้าแขนชินทร์ไว้ แต่ก็ไม่ทัน

“ช่างมันเถอะเอ็ม ปล่อยไป .. มันคงสับสนเดี๋ยวมันก็คงดีขึ้น..เอ้าดื่มมมมม”

หมวยยังชวนเพื่อนดื่มไม่เลิก

...

ด้านปลอบขวัญ

เมื่อแยกตัวกับเพื่อน ๆ ก็บ่นอุ๊บ เสียดายที่ไม่ได้ไปดื่มต่อกับเพื่อน

“เสียดดาย นาน ๆ จะว่างตรงกัน”

“ไม่เป็นไรนะคะน้องขวัญ โอกาสหน้ายังมี วันนี้ไปเดทกับพี่ก่อนนะคะ”

“ค่ะ”

สาวอวบยิ้มบาง ๆ แม้จะเสียดายแต่ก็ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองดูบ้าง นั่งข้างคนขับอย่างว่าง่าย

รถแล่นจอดมาที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งในเมือง สาวออวบตาโตเพราะได้ยินมาว่าอาหารที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องอร่อย สะอาด และราคาสูงมาก

“พี่ตั้ม!!!! ร้านนี้เลยหรือคะ? ขวัญได้ยินมาว่าราคาสูงมากเลยนะคะ”

ปลอบขวัญพูดอย่างเกรงใจ

“สำหรับนองขวัญแล้ว แค่นี้มันยังน้อยไปค่ะ มาค่ะ เข้าไปข้างในกัน”

ตั้มเอื้อมมือมาจับมือปลอบขวัญเดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยกัน

“น้องขวัญจะกินอะไรสั่งได้เลยนะคะ สเต็กที่นี่ขึ้นชื่อมาก”

ตั้มรับเมนูมาเปิดแนะนำ

“ขวัญกินได้หมดเลยค่ะ พี่ตั้มสั่งได้เลยอะไรก็ได้”

ปลอบขวัญยิ้มอายๆ

“งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้ เอาไวน์สักขวดนะคะ”

สายตา และรอยยิ้มที่หวานเยิ้มทำเอาปลอบขวัญเขินอายแทบไม่อยากสบตา แม้พี่ตั้มอายุจะมากกว่าเธอและชินทร์ ถึง 3 ปีแต่ความหล่อและหุ่นที่สูงดูสมาร์ท ผิวสองสี ไม่ถึงกับขาว ออกจะคล้ำไปด้วยซ้ำจมูกเป็นสันที่รับกับใบหน้า ตัดผมตามสมัยนิยม หนวดเขียวที่เป็นเครา ดวงตาสีน้ำตาลขนตายาวงอนคู่นั้น เมื่อสบตาสาวใด ก็ทำให้ใจละลายได้

ปลอบขวัญคิดถึงตอนย่างเท้าเข้ามาในร้านด้วยกัน มีแต่คนมองตาม ทำเอาสาวอวบที่มีความมั่นใจอย่างเธอ ถึงกับ ขาดความมั่นใจไปชั่วขณะเลยทีเดียว

พี่ตั้มสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ แต่ปลอบขวัญก็กินได้แค่นิดเดียว เพราะเป็นช่วงมื้อเย็นที่อยากงดแป้ง ตั้มตักใส่จานให้เธอเยอะมากจนเธอกินไม่ทัน ทานไปได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของตั้มก็ดังขึ้น

Rrrrrrrrr Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr

“ครับแม่”

“ตั้ม พ่อลื่นล้มห้องน้ำ แม่ทำอะไรไม่ถูกเลย ฮือๆๆๆๆ”

ตั้มสปริงตัวยืนขึ้นอัตโนมัติ

“อะไรนะครับแม่ แล้วตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้างครับ”

ตั้มถามด้วยความเป็นห่วง

“ฮือๆๆๆ ตอนนี้หนูฟ้าพามาโรงพยาบาลแล้ว หนูฟ้ากลับมาเยี่ยมบ้านพอดี แม่ตกใจหาใครไม่เจอเลยฮือๆๆๆๆ”

“ครับแม่ เดี๋ยวตั้มรีบกลับนะครับ บินคืนนี้เลย แม่ใจเย็นนะครับ พ่อจะต้องปลอดภัย”

“น้องขวัญคะ พ่อพี่ลื่นล้มในห้องน้ำ พี่คงต้องลางานหลายวันเราคงไม่ได้เจอกันสักพักนะคะ ขวัญดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ เดี๋ยวพี่ไปส่งขวัญกลับห้อง แล้วค่อยกลับไปเก็บของกลับบ้าน”

“คะ..ค่ะ ขวัญว่าขวัญไปส่งพี่ดีกว่าค่ะ ขวัญจะไปส่งที่สนามบินด้วยส่วนเรื่องงานพรุ่งนี้ขวัญลาให้ค่ะ ไปกันเถอะค่ะ”

ปลอบขวัญทั้งตกใจและเห็นใจตั้ม รีบลุกขึ้นให้ตั้มไปให้ทันเวลา

“ขอบใจมากนะคะน้องขวัญ พี่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลย ถ้าไม่มีน้องขวัญพี่คงแย่”

ขับรถไปมือก็เอื้อมมาจับมือปลอบขวัญ

“เออรู้ไหมใครพาพ่อพี่ไปส่ง โรงพยาบาล”

“ใครคะ?”

ปลอบขวัญสงสัย

“น้องฟ้าค่ะ”

ตั้มสบตาปลอบขวัญยิ้มแบบคาดไม่ถึง

“ยัยฟ้าเนี่ยนะคะ” ปลอบขวัญก็เช่นกัน

“ใช่ .. ฟ้ากลับบ้านไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่พอดี สงสัยไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่พี่ด้วย เลยกลายเป็นว่าโชคดีที่น้องฟ้าอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นพี่คิดไม่ออกแน่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหน”

ตั้มน้ำตาคลอเบ้า ปลอบขวัญเอื้อมมือไปกุมมือตั้มเบา ๆ และบีบแน่น ๆ

“คุณพ่อพี่ตั้มต้องปลอดภัยแน่นอนค่ะพี่ตั้ม ยัยฟ้าอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงค่ะ เชื่อขวัญนะคะ”

ตั้มพยักหน้า ยิ้มให้ปลอบขวัญ เมื่อขับรถถึงคอนโดของตั้มปลอบขวัญขอรออยู่ด้านล่างเพื่อความรวดเร็ว ตั้มขึ้นเครื่องก็เกือบเที่ยงคืน ขับรถกลับมาที่คอนโดของเธอเองก็เกือบตีหนึ่งแล้ว รีบอาบน้ำเข้านอนโดยไม่ฝันอะไรเลย

...

ทางด้านชินทร์ เมื่อออกมาจากผับด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเหมือนหาที่ลงไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจไปที่สถานที่คุ้นเคยครั้งก่อนที่จะคบกับมัญญ่า

“ว้ายยย.. คุณชินทร์ ลมอะไรพัดมาถึงนี่คะเนี่ย เจ้แมวคิดถึ้งคิดถึงคุณชินทร์ค่ะ นึกว่าลืมกันซะแล้ว”

เสียงสูงทักพร้อมเดินเข้ามากอดแขนทันทีเมื่อเห็นหนุ่มหล่อลูกค้าประจำสมัยเธอยังสาวๆ

“หาเด็ดๆค้างคืนให้สักคนนะเจ้แมว วันนี้เครียด หงุดหงิด”

“จัดไปสิคะพ่อคุ้ณณณณ นานๆมาทีก็ขอเด็ดๆเลย เดี๋ยวเจ้แมวจัดให้นะคะ อิอิ..ว่าแต่ มีเปิดซิงมาคนนึงนะคะคุณชินทร์อยากดูหน่อยไหมคะ?”

เจ้แมวเจ้าของร้านบริการอาบ อบ นวด รายใหญ่ ที่ไม่มีใครกล้าแหยม เพราะสามีนางเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ในประเทศเอามือป้องปากกระซิบชายหนุ่ม เพราะรู้ว่าชินทร์หากถูกใจแล้ว ถึงไหนถึงกัน ราคาไม่เกี่ยง เดินควงแขนชายหนุ่มไปที่มีเด็กสาวรุ่นอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไปติดเบอร์ที่ข้อมือ นั่งเรียงกันเป็นขั้นบันไดขึ้นไป พลันสายตาของชินทร์ก็ไปหยุดชะงักที่สาวน้อยรายหนึ่ง ที่หน้าตาละม้าย คล้ายปลอบขวัญอย่างมากถ้าไม่ผอมนี่นึกว่าเด็กคนนั้นคือปลอบขวัญเป็นแน่

“เดี๋ยวๆๆ เจ้แมวผมต้องการคนนั้น”

ชินทร์หยุดมองที่สาวน้อยที่ติดเบอร์ 13 ไว้ที่ข้อมือ

“ว้ายยยย..คุณชินทร์ ตาถึงจริงๆนะคะเนี่ย คนแหละค่ะที่เพิ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก..ต้องเสียค่าเปิดซิงนะคะ เด็กคนนี้เธอบอกว่ายังบริสุทธิ์ผุดผ่องคะ คิคิ..ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่มีความสุขที่สุดนะคะคุณชินทร์”

เจ้แมวป้องปากกระซิบกับชินทร์อีกครั้ง พร้อมพยักหน้าเรียก เด็กสาวลงมา สาวน้อยดูเหนียมอาย จริตจะก้านไม่มีเอาเสียเลยเอาแต่ยืนนิ่งจนเจ้แมวหัวเสียต้องเข้าไปหยิกและถลึงตาใส่

“นี่!!!! จะทำไหมงานน่ะ? บอกแล้วนะต้องทำยังไง ไป!!!!! พาแขกขึ้นห้อง..เชิญค่ะคุณชินทร์ ห้อง วี.ไอ.พี. ชั้น 7 เลยนะคะ เชิญค่ะ”

สาวน้อยเข้ามากอดแขนชินทร์อย่างกล้า ๆกลัว ๆ เดินตามไปอย่างว่าง่ายไม่พูดไม่จาสักคำ ยิ่งมองใกล้ๆบางมุมก็ยิ่งเหมือนปลอบขวัญ ชินทร์พอใจที่หญิงสาวหน้าเหมือนปลอบขวัญมาก

เข้ามาที่ห้องชินทร์ไม่พูดพร่ำทำเพลง มือหนาสวมกอดสาวน้อยอย่างถือวิสาสะ จมูกโด่งเป็นสันสำรวจซอกคอสูดกลิ่นสาวแรกแย้มเข้าเต็มปอด

“พะ พี่ คะ มะอาบน้ำก่อนเหรอคะ?”

สำเนียงที่เปล่งออกมา บอกให้รู้ว่าไม่ใช่คนไทยเต็มร้อย สาวน้อยตัวสั่นเทาเหมือนลูกนกตกน้ำ

“อายุเท่าไหร่แล้วเรา?”

ชินทร์กระซิบข้างหูสาวน้อยเสียงสั่นกระเส่า

“สะสิแปะย่างสิเก้าค่ะ”

สาวน้อยตอบเสียงเบา

“อืมมม..ยังไม่เคยใช่ไหม? ฉันเป็นคนแรกสินะ”

“คะ..ค่ะ”

“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกร็งนะ ฉันจะสอนเธอเอง ถอดเสื้อผ้าขึ้นเตียงเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”

ชินทร์ดันตัวสาวน้อยไปที่เตียง รีบจัดแจงถอดเสื้อผ้าของตัวเอง ครอบถุงป้องกันให้มังกรยักษ์ของเขาอย่างชำนาญ แม้สาวน้อยจะถูกรับประกันว่าบริสุทธิ์ผุดผ่อง แต่เขาก็ไม่เคยไว้ใจเลยสักครั้ง สาวน้อยเองก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างว่าง่าย

ชายหนุ่มไม่รอช้าประกบปากสอดลิ้นเข้าโพรงปากสาวน้อยชิมรสสวาทของสาวแรกแย้มอย่างเอร็ดอร่อย สาวน้อยประหม่าพยายามถอนจูบแต่เสือเมื่อขย้ำเหยื่อแล้วก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ชินทร์ใช้ลิ้นสำรวจทุกซอกมุม กดหัวสาวน้อยไว้ อีกมือก็ขยำสองเต้าที่ชูชัน แม้จะเพิ่ง 15 แต่สองเต้าปทุมถันของสาวน้อยก็เต็มไม้เต็มมือไม่ใช่น้อย ชินทร์บีบเค้าจนสาวน้อยสะดุ้ง

“อึ..อือออ!!!!!”

เสียงสาวน้อยครางอยู่ในลำคอ ด้วยความเสียวซ่าน

นิ้วยาวเริ่มสอดใส่ สำรวจกุหลาบแรกแย้ม สาวน้อยเกร็งตัวถอนจูบหวาดกลัว

“นิดเดียวนะ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น”

ชินทร์กระซิบแผ่วเบา สาวน้อยพยักหน้า น้ำสวาทเริ่มเต็มนิ้วของเขา ชินทร์ไม่รอช้า สอดใส่มังกรยักษ์ เข้าไปในกลีบกุหลาบแรกแย้มทันที

“โอ๊ะ โอ๊ย!!!!!!! พะพี่ หนูเจะ หนูเจะ”

สาวน้อยพูดไม่เป็นภาษาพยายามดันตัวชินทร์ออกสุดแรง

ภาพปลอบขวัญในความคิดที่ว่ากำลังมีอะไรกับตั้มผุดขึ้นมาในหัวชินทร์ทันที ทำให้เขาไม่สนใจเสียงความเจ็บปวดของกุหลาบแรกแย้ม พยายามสอดใส่เข้าไปให้ลึกที่สุด ชายหนุ่มขยับเอวเข้าออกช้าๆ เพื่อให้สาวน้อยผ่อนคลาย เล้าโลมสาวน้อยอย่างเบาๆ

“เจะจังเลยค่ะ ฮือๆๆๆ”

สาวน้อยร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด จุกที่ลิ้นปี่ มือก็พยายามดันให้ชินทร์ออกไป ก้นก็ขยับถอยหนี

“จะหนีไปไหน มานี่เลย”

ชินทร์ใช้สองมือจับสะโพกสาวน้อยดันเข้าหาตัวทีเดียว กลีบกุหลาบงามก็ได้กลืนกินมังกรยักษ์ของเขาเรียบร้อยแล้ว

“โอะ..โอ้ววววว” สาวน้อยบิดตัวเมื่อมังกรเข้าไปลึกสุดตัว

“อ่าาาาาา!!!!!!” ความเสียวซ่านเข้ามาทุกอณูขุมขนของชายหนุ่ม ความฟิตของกลีบกุหลาบตอดกินมังกรของแทบทนไม่ไหว ชินทร์กระแทกสะโพกเร็วขึ้นและเร็วขึ้น

“อะ อะ อะ” สาวน้อยได้แต่ส่งเสียง ใบหน้าปลอบขวัญซ้อนขึ้นมาที่ใบหน้าสาวน้อย

“ขวัญ แกอยากได้แบบนี้ใช่ไหม”

มือขวาของชินทร์เอื้อมมากำคอสาวน้อย มือซ้ายรวบสองมือสาวน้อยเหนือศีรษะ กระแทกสะโพกอย่างเร็วและแรง

“โอะ โอะ โอ้ยยย โอ้ยยย พะพี่คะ หนูเจะ หนูเจะ”

สาวน้อยส่ายหัวไปมา หลับตา สีหน้าเจ็บปวดที่สุด ยิ่งสาวน้อยแสดงสีหน้าและท่าทางก็ยิ่งกระตุ้นไฟราคะในตัวของชินทร์ให้ลุกโชน

“ร้องมาเลยปลอบขวัญ ร้องมาเลยเราชอบ โอ้ววววว!!!!!!!”

ชินทร์กระตุกแรงสองทีเมื่อถึงฝั่งฝัน ถอดมังกรยักษ์ออกอย่างรวดเร็ว

“พี่ขอโทษนะที่รุนแรงไปหน่อย นอนเถอะพี่เหนื่อยแล้ว”

ชินทร์ไม่แตะต้องสาวน้อยที่นอนร้องไห้ตัวสั่นเทาอยู่ข้างตนอีกเลย อาจเป็นเพราะ สงสาร และเขาได้ปลดปล่อยแล้ว

รุ่งเช้า ชินทร์ก็วางทิปไว้บนโต๊ะหัวนอนให้สาวน้อยเอาไว้ใช้ส่วนตัว 10,000 บาท ขับรถกลับฟาร์ม เพื่อไปคุมงานต่อไป