บทที่ 3

โรเบิร์ตนั่งอยู่ในร้านกาแฟร้านดัง สีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ถ้วยกาแฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเย็นชืด บ่งบอกให้รู้ถึงเวลาที่มานั่งอยู่ในร้านแห่งนี้ แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านไปร่วมหนึ่งชั่วโมง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจีน่า อดีตคู่ขาสุดร้อนแรงจะมาตามนัดหมาย หากการพบเจอกันระหว่างเขากับจีน่าไม่สำคัญ โรเบิร์ตจะไม่ทนนั่งรอให้เสียเวลา และเสียสุขภาพจิต

ระหว่างที่อารมณ์ของเขาเริ่มตึงทุกขณะ กลับมีสิ่งหนึ่งดึงอารมณ์โรเบิร์ตให้ทุเลาเบาบางลงได้อย่างน่าประหลาด สิ่งนั้นก็คือร่างอรชรของสตรีแสนสวยคนหนึ่งที่ก้าวย่างเข้ามาในร้าน เธอคนนั้นโปรยยิ้มหวานส่งให้พนักงาน ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มและขนมที่ตัวเองต้องการ พอสั่งเสร็จเธอก็มานั่งตรงโต๊ะใกล้ๆ กับโต๊ะที่เขานั่ง

ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย - อังกฤษมองดวงหน้าหวานสวยของเธอคนนั้นอย่างเพลิดเพลิน รอยยิ้มที่เขาเห็นนั้นกระตุกหัวใจให้เต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอเป็นผู้หญิงสวย ผิวพรรณดี รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอม ใบหน้างามตรึงใจเขาตั้งแต่แรกเห็น รอยยิ้มที่ประดับบนดวงหน้า ทำให้นวลหน้าหวานมีพลังดึงดูดมากขึ้น เขามองเธอไม่วางตา ยิ่งมองนานหัวใจรู้สึกผิดแปลกชอบกล

ทว่าแววตาเขาได้เปลี่ยนทิศทางการมอง เมื่อร่างตุ้ยนุ้ยของเด็กชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับสาวสวยหุ่นดีดีกรีนางแบบระดับแถวหน้า เขาจำต้องละสายตาจากสตรีถูกใจที่ลุกเดินออกไปจากร้านเมื่อได้สินค้าตามที่ต้องการ มามองเด็กชายจีโน่ที่ทรุดกายนั่งบนเก้าอี้ตัวใกล้เขา

“ทำไมมาช้าจัง ฉันนึกว่าเธอจะเบี้ยวฉันซะแล้ว”

“พอดีจีน่าติดธุระนิดหน่อยค่ะ”

เธอพูดก่อนจะทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา หูของโรเบิร์ตฟังคำพูดของจีน่า ทว่าสายตากลับมองไปยังเด็กชายอายุหนึ่งปีนิ่ง เขายิ้มเมื่อเห็นรอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็กชาย

และนี่คือเหตุผลที่โรเบิร์ตต้องบินตรงมาจากอังกฤษ เพื่อมารับลูกชายกลับไปดูแลแทนมารดาที่ไม่สามารถเลี้ยงดูจีโน่ได้ เนื่องจากสามีใหม่ยื่นคำขาดว่า ก่อนแต่งงานต้องจัดการส่งจีโน่ไปให้พ่อที่แท้จริงดูแล เพราะเขาไม่อยากเลี้ยงดูลูกของคนอื่น

จีน่าจึงตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาโรเบิร์ต บอกความลับบางอย่างที่เธอปกปิดเขามานาน เรื่องที่ว่านั้นก็คือเรื่องที่จีน่าให้กำเนิดลูกชายกับเขา ตอนแรกโรเบิร์ตไม่เชื่อ เพราะเขาป้องกันตัวเองตลอดเวลาที่มีความสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงทุกคน ไม่เว้นแม้แต่กับจีน่า และความที่ระวังตัวมาก จึงไม่คิดว่าสเปิร์มของเขาจะเข้าไปอยู่ในรังไข่ของเธอ แต่พอได้ยินจีน่าพูดว่าแอบใช้เข็มจิ้มไปที่ห่อถุงยางอนามัยของเขาทุกห่อ ทำให้สเปิร์มสุดรักสุดหวงวิ่งเข้าไปอยู่ในรังไข่ของตน ก่อเกิดเป็นทารกน้อย เหตุผลที่เธอทำลงไปเพราะตั้งใจจะผูกมัดเขา ทว่ายังไม่ทันที่จะเห็นผลว่าตั้งครรภ์หรือไม่ โรเบิร์ตได้เดินทางกลับไปอังกฤษด่วน โดยไม่ได้บอกกล่าวเธอ เขาจากไปพร้อมกับทิ้งเงินให้จีน่าก้อนหนึ่งบนหัวเตียง

หลังจากโรเบิร์ตเดินทางกลับประเทศอังกฤษได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ จีน่าได้มีความสัมพันธ์กับนุกูลเศรษฐีทางภาคใต้โดยไม่มีการป้องกัน เนื่องจากตอนนั้นเธออยู่ในอาการเมา ครองสติไม่ได้และตั้งแต่คืนนั้นจีน่าหลับนอนกับนุกูลอีกหลายครั้ง

หนึ่งเดือนกว่าผ่านไปจีน่ารู้สึกอยากจะอาเจียนและมีอาการหน้ามืด เวียนศีรษะ จีน่าจึงเดินทางไปพบแพทย์ และการมาหาหมอของตนในครั้งนี้ ทำให้รู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์ จีน่าเริ่มไม่แน่ใจว่า ทารกที่อยู่ในครรภ์นั้นเป็นลูกของใคร ระหว่างโรเบิร์ตกับนุกูล เพราะครั้งสุดท้ายที่หลับนอนกับโรเบิร์ตห่างจากการหลับนอนกับนุกูลครั้งแรกเพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น เขาทั้งสองจึงมีแนวโน้มที่จะเป็นพ่อของเด็กในครรภ์เท่าๆ กัน เมื่อไม่แน่ใจจีน่าจึงไม่บอกเรื่องนี้ให้โรเบิร์ตและนุกูลรับรู้ รอจนกว่าลูกเกิดมาก็จะรู้เองว่า เป็นลูกของใคร

หญิงสาวหนีจากวงการนางแบบและประเทศไทยไปอยู่ประเทศญี่ปุ่น จนกระทั่งนางแบบสาวคลอดลูกออกมา คำเฉลยที่ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้องก็ปรากฏ ลูกชายของจีน่ามีผมสีน้ำตาลทอง ผิวพรรณขาว ดวงตาสีฟ้าเหมือนกับโรเบิร์ตไม่มีผิด เธอจึงมั่นใจว่าจีโน่คือลูกชายของโรเบิร์ต

แต่จนแล้วจนรอดจีน่าก็ยังไม่ได้ติดต่อโรเบิร์ตตามความตั้งใจ เนื่องจากหญิงสาวเกิดป่วยแล้วต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล และนั่นเองทำให้หญิงสาวได้พบกับนายแพทย์วัยกลางคนคนหนึ่ง ความใกล้ชิดทำให้เกิดเป็นความรัก จีน่าตัดสินใจที่จะดูแลจีโน่เอง สาเหตุก็คือคนรักใหม่ของจีน่าไม่รังเกียจจีโน่ ยินยอมให้หญิงสาวเลี้ยงลูกชายได้

ต่อมาความรังเกียจเริ่มเกิดขึ้นทีละนิด จนในที่สุดว่าที่สามีใหม่ยื่นคำขาดกับเธอว่า ให้ส่งจีโน่ไปให้พ่อที่แท้จริงเลี้ยงดู จีน่าถึงกับคิดหนักเพราะเรื่องไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด เพราะเมื่อโรเบิร์ตรู้ความจริง เขาปฏิเสธเสียงแข็ง ยืนยันเสียงหนักแน่นว่า ไม่มีวันพลาดพลั้งมีลูกชายกับเธอ วิธีเดียวที่จะทำให้โรเบิร์ตยอมรับจีโน่เป็นลูกคือ การตรวจดีเอ็นเอ โรเบิร์ตจึงเดินทางมาเมืองไทยเพื่อพิสูจน์ความจริง อีกสามสัปดาห์หลังการตรวจดีเอ็นเอ ผลออกมาคือ จีโน่เป็นลูกชายของเขา

“ส่งลูกมาให้ฉันได้แล้ว เธอจะได้กลับไปหาสามีใหม่ของเธอ”

จีน่าส่งลูกให้ชายหนุ่มแต่โดยดี แม้ว่าหญิงสาวจะอาลัยอาวรณ์อยู่บ้าง หนึ่งปีที่ผ่านมาเธอดูแลลูกชายเป็นอย่างดี ให้ความรักและความอบอุ่น ทว่าความรักที่เธอมีให้ลูกชายน้อยกว่าความรักที่มีให้สามีใหม่ อีกประการหนึ่งตอนนี้เธอกำลังตั้งท้อง ไม่นานก็จะให้กำเนิดลูกที่เกิดมาจากความรักของพ่อและแม่ จีโน่อยู่กับโรเบิร์ตนั่นคือทางออกที่ดีที่สุด

“เลี้ยงจีโน่แทนจีน่าด้วยนะคะคุณโรเบิร์ต” แม้ว่าความรักที่มีให้จีโน่จะไม่มากมาย แต่ถึงกระนั้นความเป็นห่วงยังมีอยู่ในหัวอกของคนที่เป็นแม่

“เธอไม่ต้องห่วงจีโน่เป็นลูกของฉัน ฉันต้องเลี้ยงเขาให้ดีที่สุดอยู่แล้ว” โรเบิร์ตพดกับจีน่า อุ้มร่างบุตรชายขึ้นมานั่งบนตัก ก่อนจะพยักหน้าให้ลูกน้อง

บัญชาเดินเข้ามาหาเจ้านายพร้อมกับเอกสารสองฉบับ เขาวางเอกสารที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะ โรเบิร์ตกวาดตามองเพียงนิดก่อนจะยื่นให้จีน่า

“เซ็นเอกสารด้วยนะ เรื่องมันจะได้จบๆ”

จีน่ารับเอกสารที่อีกฝ่ายส่งมาให้ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็หยิบปากกาออกมาเซ็นกำกับลงในช่องที่เขาทำสัญลักษณ์ไว้ให้ เอกสารฉบับนี้ก็คือ สิทธิ์การเลี้ยงดูลูกจะเป็นของโรเบิร์ตเพียงผู้เดียว ข้อนี้จีน่าเองก็เต็มใจจะให้เป็นอย่างนั้น จึงยอมเซ็นกำกับตามข้อตกลงที่เขาเสนอมา

“นี่เช็คสิบล้านตามที่ตกลงกัน”

เมื่อจีน่าเซ็นเอกสารครบทั้งสองฉบับ แล้วโรเบิร์ตจึงยื่นเช็คเงินสดให้อดีตคู่ขา

“ขอบคุณค่ะ จีน่าไปก่อนนะคะ”

หญิงสาวเก็บเช็คใส่กระเป๋าสะพาย ก่อนจะขอตัวกลับทันที โรเบิร์ต ไม่สนใจว่าจีน่าจะเดินไปทางไหน เขาสนใจเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนมากกว่า ต่อไปนี้เขาจะเลี้ยงดูจีโน่ให้ดีที่สุด ให้ความรัก ความสะดวกสบาย ความเอาใจใส่ความอบอุ่นเท่าที่พ่อคนหนึ่งจะให้ได้