ตอนที่ 2

แต่จะมากไม่มาก เกวลินก็มานั่งคุยนั่งเฝ้าคอยเอาผ้าซับเหงื่อมาให้ คอยเอาน้ำเย็นเอาขนมมาเสิร์ฟคนซ่อมรั้วจนเสร็จ และดูท่าแผนการรุกครั้งนี้จะสำเร็จไปได้ด้วยดี เพราะดูเหมือนทั้งคู่จะพูดคุยสนิทสนมกันมากราวกับรู้จักมานานนับปี และชมพูนุชก็เพิ่งรู้ก่อนที่เกวลินจะออกไปข้างนอกกับแทนไทไม่กี่นาทีนี้เองว่า เย็นนี้ชายหนุ่มจะมากินข้าวที่บ้านและทั้งคู่ก็อาสาจะไปหาซื้อของมาทำอาหารเย็นนั้นเอง

ชมพูนุชกะพริบตามองของท้ายกระบะรถตาปริบๆ เพราะนอกจากจะมีของที่ใช้ทำอาหารเย็นแล้ว ไม่ใช่สิเท่าทีเห็นของท้ายรถมันไม่น่าจะเป็นแค่มื้อเย็นธรรมดา แต่มันน่าจะเป็นปาร์ตี้เล็กๆ เลยก็ว่าได้ เพราะมีทั้งเครื่องดื่มที่ทั้งคู่ซื้อมาเป็นลัง

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย”

“น่าถือว่าเลี้ยงต้อนรับเพื่อนบ้านใหม่ไง นะคะคุณแทน” ตอนท้ายเกวลินหันไปยิ้มขอความเห็นชายหนุ่มที่กำลังยกลังเครื่องดื่มลงจากท้ายรถ

“ครับ รบกวนหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มถามอย่างเกรงใจ ถึงแม้คนต้นคิดจะเป็นเกวลินก็เถอะ

“ไม่หรอกค่ะ นานๆ สังสรรค์ทีก็ดีเหมือนกันค่ะ” ชมพูนุชปรับสีหน้าแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนจะช่วยทั้งคู่ขนของเข้าบ้าน

ไม่ใช่ว่ารังเกียจ แต่อดรู้สึกกังวลใจเล็กๆ ไม่ได้ เพราะเพิ่งรู้จักอีกฝ่ายแค่วันสองวันเท่านั้น ไม่รู้นิสัยจะดีร้ายยังไง สิ่งที่เพิ่งได้เห็นได้รับรู้การันตีไม่ได้หรอกว่าชายหนุ่มเป็นคนดีจริงๆ ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดจะขัดขวางทางรักของเพื่อนรักที่ดูเหมือนจะถูกใจเพื่อนบ้านคนใหม่นี้เอามากๆ

“คุณชมพู่ทำอาหารเก่งจังเลยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยชมเมื่อเห็นหญิงสาวทำอาหารด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

“ก็ยัยนี้ประหยัดชอบทำอาหารกินเองทุกวัน” แต่เป็นเกวลินที่เข้าเกาะไหล่เพื่อนรักแล้วตอบแทน “แต่ลินก็ทำเป็นเหมือนกันนะคะ” และก็ไม่ลืมที่จะทำคะแนนให้ตัวเอง

“งั้นช่วยล้างและหมักปลาหมึกให้หน่อยสิครับ”

“ได้ค่ะ” เกวลินรับคำและปฏิบัติตามอย่างแข็งขัน และเมื่อเสร็จเธอก็มาช่วยเป็นลูกมือแทนไท

ในสายตาชมพูนุชแล้วดูกระหนุงกระหนิง เหมือนพวกข้าวใหม่ปลามันเพิ่งแต่งงานใหม่ แล้วเธอก็เหมือนอากาศธาตุ ที่ทั้งสองคงไม่คิดว่ามีตัวตน ก็เล่นซับเหงื่อป้อนน้ำป้อนขนมกันอยู่สองคน ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดจะทำลายบรรยากาศ ทำงานในส่วนของตัวเองเสร็จก็ออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาก็เห็นเกวลินและแทนไทช่วยกันจัดของเตรียมปาร์ตี้ที่สวนหน้าบ้าน

“คุณแทนกับลินไปอาบน้ำเถอะ เดียวฉันทำต่อเอง” ชมพูนุชอาสา

“คุณลินไปก่อนเถอะครับ ผมขอไปยกเตาย่างที่บ้านมาก่อน”

“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”

“เหลืออะไรบ้างคะเนี่ย” หญิงสาวถามพลางกวาดสายตามอง และดูเหมือนทุกอย่างจะถูกนำมาเกือบครบแล้ว

“น้ำจิ้มซีฟู้ดกับจานนะครับ ส่วนของกินครบแล้ว จะเหลือก็แต่เครื่องดื่ม เดี๋ยวอันนั้นผมจัดการเอง”

“ค่ะ ฝากด้วยนะคะ” พูดจบเธอก็เดินเข้าบ้านไปยกของที่เหลือออกมา และก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ แทนไทยกเตาย่างมาตั้ง และทำการจุดไฟใส่ถ่านเอาไว้เพื่อที่เวลาจะย่างจะได้ไม่ต้องรอนาน

“คุณไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ ที่เหลือฉันจะจัดการต่อเอง ไฟก็น่าจะติดแล้วนะคะนั่น”

“งั้นผมฝากด้วยนะครับ” ชายหนุ่มบอกก่อนจะหมุนตัวเดินกลับบ้าน แต่ระหว่างนั้นเขาก็หยุดเดินแล้วเอี้ยวตัวกลับมาพูดกับหญิงสาวที่กำลังใช้ที่คีบ คีบกุ้งวางบนเหล็กย่าง

“ยังไงวันนี้ผมขอรบกวนวันหนึ่งนะครับ”

ชมพูนุชเงยหน้าขึ้นมาหน้างงๆ นิดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วตอบรับ “ยินดีค่ะ”

ปาร์ตี้ต้อนรับเพื่อนบ้านคนใหม่ดำเนินไปเรื่อยๆ ชมพูนุชเน้นกินอาหารมากกว่าเครื่องดื่ม ส่วนใหญ่จึงเป็นคนเฝ้าหน้าเตาแต่มีสลับกับแทนไทบ้างบางครั้ง และถ้าแทนไทไปเฝ้าก็จะมีเกวลินเป็นคนคอยเสิร์ฟและเดินป้วนเปี้ยนๆ อยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่มนั่นแหละ

“โอ๊ย! มึน พรุ่งนี้จะลุกไปทำงานไหวไหมเนี่ย” เกวลินที่เอาอาหารจานสุดท้ายมาวางบนโต๊ะหินอ่อนบ่นพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

“ก็ใครบอกให้ดื่มเยอะละ”

“ก็มันเพลินนี่นา ดื่มไปมองหน้าคนข้างๆ ไปเพลินอะ” พูดพลางหันไปมองร่างสูงที่กำลังดับไฟในเตาแล้วก้มหน้ายิ้มเขินๆ

“ตกลงเขาไม่มีใครใช่ไหม ถึงรุกซะขนาดนี้” ชมพูนุชถามพลางเอากุ้งจิ้มน้ำพริกแล้วใส่ปาก

“โสดมาพักใหญ่แล้ว”

“แล้วไป ยังไงก็ดูดีๆ หน่อยละ อย่างเพิ่งวางใจให้มากนักเขาอาจจะโกหกก็ได้” ชมพูนุชเตือนอย่างเป็นห่วง

“จ้า...”

ถึงจะรับปากแต่เกวลินก็ใช่จะสน เพราะเธอตัดสินไปแล้วว่าแทนไทคือผู้ชายที่เธอสนใจ และเธอก็ต้องเอาผู้ชายคนนี้มาเป็นของเธอให้ได้

“ฉันช่วยถือไปส่งที่บ้านนะคะ” เกวลินชูเบียร์สองขวดขึ้นแกว่งมันโชว์ไปมา

“ไม่เป็นไรครับเหลือแค่นี้เอง เอาไว้ที่นี่แหละ”

“เอาไว้ก็เปล่าประโยชน์ค่ะ ยัยชมพู่ก็ไม่ดื่มส่วนฉันก็ใช่จะดื่มทุกวัน เอาไปไว้ที่บ้านคุณนั่นแหละดีที่สุดแล้ว ไปค่ะ” พูดจบเกวลินก็เดินนำออกไปก่อน เมื่อทำอะไรไม่ได้แทนไทจึงได้แต่หอบเตาย่างที่ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วกลับไปที่บ้านของตน

“บ้านรกไปหน่อยนะครับ” แทนไทบอกอย่างเขินๆ เล็กน้อยเมื่อลังของบางส่วนยังกองอยู่ภายในห้องนั่งเล่น

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอาไว้ว่างๆ ฉันมาช่วยจัดให้ไหมคะ”

“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ...ไม่ใช่ว่ารังเกียจนะครับแต่เกรงใจเท่านั้นเอง” แทนไทนรีบอธิบายเมื่อตนปฏิเสธแล้วอีกฝ่ายทำหน้าสลด

“เกรงใจอะไรกันคะคนกันเองทั้งนั้น ว่าแต่ไอ้นี่จะเก็บไว้หรือดื่มต่ออีกหน่อยไหมคะ มันแค่สองขวดเอง” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังเอาขวดเบียร์ที่ยังเย็นฉ่ำแนบไปที่ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย

“ถ้าคุณไหวผมก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีเขินๆ เล็กน้อย เพราะวันนี้รู้สึกเขาจะโดนจู่โจมตลอดทั้งวัน แต่ถ้าถามว่าชอบไหม มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบบ้างล่ะที่โดนผู้หญิงสวยน่ารักขนาดนี้จู่โจม

“มีหรือจะไม่ไหว” หญิงสาวบอกแล้วเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ไม้ วางขวดเบียร์สองขวดไว้ที่โต๊ะเล็กๆ ที่วางอยู่ตรงกลาง

“เดี๋ยวผมไปเอาแก้วกับน้ำแข็งมาให้นะครับ” แทนไทหายไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาพร้อมแก้วสองใบและน้ำแข็งใส่ชามใบใหญ่มาวางบนโต๊ะ แล้วจัดการเปิดขวดเบียร์ และไปนั่งเก้าอี้เดี่ยวอีกตัว

“มานั่งด้วยกันสิคะ ที่เยอะแยะออกไปนั่งไกลขนาดนั้นจะคุยกันสนุกได้ยังไง” และเมื่อเห็นท่าทีลังเลของอีกฝ่ายทำให้เกวลินหัวเราะน้อยๆ แล้วเรียกอีกครั้ง “มาค่ะ ลินไม่กัดหรอก” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังยื้อตัวไปดึงแขนชายหนุ่ม

“ครับ” แทนไทลุกขึ้นไปนั่งเก้าอี้ยาวตัวเดียวกับเกวลิน และในขณะที่เขากำลังจะนั่งลงก็เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวยื่นแก้วเบียร์มาให้ ทำให้ข้อศอกของเขากระแทกเข้ากับแก้วเบียร์จนหกเลอะเกวลินทั้งตัว

“ว๊าย!” เกวลินอุทานเสียงหลงอย่างตกใจ “ผมขอโทษ เดี๋ยวไปเอาผ้ามาเช็ดให้ครับ”

“เดี๋ยวสิคะ” หญิงสาวรั้งแขนแข็งแรงนั้นเอาไว้ แล้วก้มมองเสื้อของตัวเองที่เปียกชุ่ม

“ลินมีอะไรให้ช่วยหน่อยค่ะ” ว่าแล้วเกวลินก็เอาเบียร์ที่ยังเหลืออยู่แก้วราดลงบนตัวของตัวเอง เธอวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วก็เข้าไปเกาะไหล่กว้าง ใช้มือไล้ไปตามต้นคอเรื่อยไปตามแนวกรามก่อนจะวกกลับที่ต้นคอสอดปลายนิ้วทั้งสิบที่กลุ่มผมสั้นสีดำ โน้มใบหน้าหล่อเหลานั้นเข้ามาใกล้ๆ “ดื่มเบียร์สักแก้วไหมคะ” เธอถามเสียงกระเซ้าเย้ายวน

“มันจะอร่อยกว่าแก้วปกติไหมนะ” แทนไทถามเสียงแหบพร่า จับร่างบางหมุนแล้วโอบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง จากนั้นใช้มือลูบไล้สำรวจแก้วใบใหญ่ที่สุดแสนจะเซ็กซี่และยั่วยวน

“ลองดูสิคะ” หญิงสาวท้าทาย เงยหน้าเผยอปากส่งสายตายั่วยวนพร้อมกับขยับร่างกายให้เสียดสีกับร่างกำยำ

แทนไทหัวเราะในลำคอแล้วประทับริมฝีปากร้อนลงที่ต้นคอระหงที่เปียกชุ่มด้วยเบียร์ แล้วค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นกวาดเลียไล้ตามลาดไหล่บางที่แม้จะมีเนื้อผ้ากั้นกลาง แต่เกวลินก็รู้สึกถึงความร้อนและความเสียวซ่านวิ่งผ่านไปทุกที่อนูขุมขนที่ชายหนุ่มสัมผัส

“อืม...” เกวลินครางอย่างพอใจ เมื่อมือใหญ่บีบเค้นความนุ่มหยุ่น ก่อนอีกข้างจะเลื่อนผ่านหน้าท้องแบนราบหายเข้าไปในกางเกงขาสั้น “อา...” หญิงสาวครางสะท้านทิ้งตัวพิงร่างใหญ่ ขณะหยันสะโพกขึ้นรับกับจังหวะปลายนิ้วทุกรุกรานความอ่อนไหว ศีรษะได้รูปทิ้งลงที่ไหล่กว้างแล้ววาดแขนรั้งศีรษะของชายหนุ่มลงมาหาแล้วใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากหนา และแทนไทก็ไม่รอช้าส่งปลายลิ้นมาเกี่ยวพันก่อนจะบดจูบอย่างดูดดื่มเร่าร้อนจนแทบลืมหายใจ

“ดีไหมที่รัก” แทนไทถอนจูบประซิบถามเสียงพร่าขณะที่ปลายจมูกนั้นยังไล้อยู่บริเวณแก้มและใบหูของหญิงสาว แต่มือของเขานั้นยังทำงานของมันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“อา...ดะ...ดีเหลือเกิน...เร่งอีกนิดสิคะทูนหัว...เสียวจนจะทนไม่ไหวแล้ว...”

ได้ตามคำขอชายหนุ่มเร่งจะจังหวะปลายนิ้วจนเกวลินครางลั่นหยันตัวขึ้นค้างเกร็งแล้วกรีดร้องออกมาอย่างสมใจ เมื่อเธอไปถึงปลายทางของความหฤหรรษ์แล้ว

“หมดแรงหรือยังเอ่ย” แทนไทที่หมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้าถามพร้อมกับสอดปลายนิ้วที่เพิ่งผ่านศึกเข้าปากตัวเองสลับกับปากของหญิงสาวที่เผยอรอรับ เห็นแล้วเกวลินถึงกับใจสั่น รู้สึกว่าแทนไทในโหมดนี้ดูเซ็กซี่และเร่าร้อนกว่าปกติ

“หมดแรงก็ไม่ใช่เกวลินน่ะสิคะ” พูดจบหญิงสาวก็จัดการถอดเสื้อของชายหนุ่มตรงหน้า โยนมันทิ้งแล้วคว้าขวดเบียร์ขึ้นมาแล้วใช้ปากเปิด ก่อนจะเทมันลงบนร่างกายกำยำ

“ขอชิมเบียร์บ้างนะคะ” มือบางลูบวนไปทั่วแผงอก แล้วก้มลงใช้ปลายลิ้นปัดผ่านยอดอกแน่นหนั่น จนสามารถเรียกเสียงครางจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

“อือ...อา...”

เกวลินช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเซ็กซี่เหลือเกินแล้วอมยิ้มก่อนเธอจะไล้ปลายลิ้นเก็บกวาดหยดเบียร์ที่อยู่บนร่างกายกำยำนั่นจนพอใจ เธอจึงผลักร่างสูงนั้นให้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนบนเก้าอี้ยาว แล้วตามลงไปประกบกับริมฝีปากหนา ทั้งคู่แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนจะเป็นเกวลินที่เป็นฝ่ายถอนจูบ แล้วยิ้มยั่ว “ยังมีที่ที่ฉันยังไม่ได้กินอยู่นะคะ”

แทนไทยิ้มรับตาปรืออย่างรู้เท่าทันชายหนุ่มไม่รอช้ารีบปลดเข็ดขัดถอดกางเกงยีนตัวเกงออก “จัดการมันเลยที่รัก”

เกวลินที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นความใหญ่โตตรงหน้า มือบางเอื้อมไปจับแล้วขยับมือเป็นจังหวะ “กินมันสิที่รัก อา...” ชายหนุ่มครางสะท้านเมื่อริมฝีปากอิ่มครอบครองตัวเขาแล้วขยับริมฝีปากไปมา “คุณเก่งจังเลยที่รัก...อา...โอว...เสียวดีเหลือเกิน...” มือใหญ่จับศีรษะได้รูปขยับ ก่อนเขาจะดันตัวออกจากการครอบครองของเธอแล้ว ตวัดร่างบางขึ้นมาอุ้ม

“ผมไม่ชอบอะไรที่มันแข็งๆ สักเท่าไหร่”

“แต่บางอย่างแข็งๆ ก็ดีนะคะ” เกวลินบอกพร้อมกับตวัดแขนข้างหนึ่งเกี่ยวต้นคอแกร่ง ส่วนอีกข้างนั้นใช้ปลายนิ้วไล้ตั้งแต่ต้นคอมาที่แผงอกกว้าง

“ทั้งแข็งทั้งแรงสมใจคุณแน่ทูนหัว” ร่างบางถูกวางลงบนเตียง จากนั้นเธอก็ถูกปลอกเปลือกจนเหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย แทนไทมองร่างงามนั้นอย่างพอใจ มือใหญ่ถูกเอื้อมไปบีบเค้นทรวงอกนุ่มหยุ่นที่ล้นทะลักมือก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นปัดป่ายและใช้ปากครองดูดดึง

“อา...” เกวลินครางพร้อมกับแอ่นอกขึ้นรับปากร้อนชื้น และไม่นานความร้อนนั้นก็ค่อยเลื่อนลงไปที่หน้าท้องแบนราบเรื่อยไปจนถึงจุดอ่อนไหว

แทนไทก้มลงจูบดอกไม้ที่ฉ่ำด้วยน้ำหวาน แล้วใช้ปลายลิ้นสะกิดยอดเกสรจนร่างบางสะดุ้งเฮือกก่อนจะบิดเร้าเมื่อเขาแรงความเร็วประกอบกับใช้นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในกายสาว

“โอววว...อา...เสียวจนทนไม่ไหวแล้วแทนขา...”

แทนไทจูบหนักๆ ที่ดอกไม้ฉ่ำหวานแล้วเลื่อนตัวขึ้นไปนั่งแทรกอยู่ตรงกลางเรียวขาสวย แล้วค่อยๆ แทรกเข้าภายในกายสาว

“อืม...” ความคับแน่นทำให้เกวลินที่แม้แทนไทจะไม่ใช้ผู้ชายคนแรกต้องครางพลางขยับตัวเมื่อรู้สึกเสียวซ่านปนเจ็บแปลบๆ

แต่ความเจ็บนั้นค่อยๆ หายไปเมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับจังหวะบรรเลงเพลงรัก “คับแน่นดีเหลือเกิน อา...” แทนไทครางเสียงกระหึ่ม ก่อนจะจับขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วเร่งจังหวะทั้งหนักหน่วงและถี่กระชั้น

“อา...โอววว...แทน...แทน...” เกวลินร้องครางพลางส่ายศีรษะกำผ้าปูที่นอนอย่างเสียวซ่านปานจะขาดใจ “ดีจังเลยแทนขา...ลินเสียวจนจะขาดใจอยู่แล้ว อา...”

“ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีกว่านี้” พูดจบแทนไทก็ถอนตัวออกจากกายสาวแล้วจับร่างบางให้นอนคว่ำ ดึงสะโพกผายขึ้นแล้วแทรกความแข็งขืนร้อนผ่าวเข้าไปในตัวของหญิงสาวอีกครั้ง จากนั้นก็ขยับเอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าหาหญิงสาวด้วยจังหวะเนิบนาบแต่ทว่าหนักหน่วง

“อา...” เกวลินครางพร้อมกับส่ายสะโพกรับสัมผัส “ดีไหมที่รัก อา...ทำไมผมรู้สึกดีจัง ทั้งฉ่ำทั้งแน่น อา...”

“ดีมากค่ะ...อา...โอวว...” หญิงสาวครางเสียงหลงหัวสั่นหัวคลอน เมื่อชายหนุ่มเร่งจังหวะรักถี่รัว “โอววว...รัดดีเหลือเกิน อา...”

“ไม่ไหวแล้วแทนขา...อา...”

แทนไทที่โดนกายสาวบีบรัดจนใกล้จะแตกสลายไม่ต่างกันรีบเร่งจังหวะถี่รัวพร้อมกับเงยหน้าครางลั่นประสานกับเสียงเล็กแหลมที่กรีดร้องเมื่อความรู้สึกแตกพล่าน นำเธอไปแตะขอบปลายดินแดนแห่งความสุขสม

เกวลินทิ้งตัวลงนอนราบกับเตียงในอาการเหนื่อยหอบราวกับวิ่งรอบบ้านมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบ ต่างกับร่างใหญ่ที่คร่อมอยู่ด้านบนที่แม้จะหมดพลังงานไปกับกิจกรรมเมื่อครู่ไปมาก แต่ใช่ว่ามันจะทำให้เขาหมดแรง

แทนไทเอามือปัดเส้นผมยาวที่ระต้นคอระหงออกแล้วก้มลงจูบและไล้ลงมาตามกระดูกสันหลัง “อืม...” เกวลินครางในลำคอเมื่อรู้สึกสยิววาบหวามกับสัมผัสที่ชายหนุ่มกำลังมอบให้ “ไม่เหนื่อยหรือคะ”

“ถ้าคุณคิดว่าแค่ยกเดียวจะเอาคนอย่างผมอยู่ละก็คุณคิดผิดแล้วละที่รัก” หลังจากนั้นบทเพลงพิศวาสที่แสนจะเร่าร้อนก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง