บทที่่ 9 เด้ดขาด

“ผมให้คุณเนตรเตรียมไว้แล้วครับ เดี๋ยวผมจะเอามาให้” การันต์ หรือ เก่ง เลขาฝีมือดีของอนิกม์ที่ชายหนุ่มไว้ใจเดินออกไปจากห้องก็หยิบแฟ้มงานที่เขายังไม่ได้ตรวจทานมาให้เจ้านายดู “ผมยังไม่ได้ตรวจนะครับ ทางทีมสถาปนิกเขาเพิ่งส่งมาเมื่อเช้านี้เองครับ”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันดูเอง อ้อ ขอกาแฟแก้วหนึ่ง แต่นายเป็นคนชง ขอบใจ” อนิกม์บอกเลขาแล้วก้มหน้าอ่านแฟ้มงานที่ทีมสถาปนิกผู้ดูแลควบคุมงานส่งมาให้

“คุณเก่งทำไมไม่บอกเนตรล่ะคะ เนตรจะได้ชงไปให้คุณหนึ่ง” กมลเนตรลุกขึ้นเมื่อเห็นการันต์ถือแก้วกาแฟออกมาจากห้องแพนทีนข้างๆ

“ไม่เป็นไรหรอกคุณเนตร ทำงานของคุณไปเถอะ.” การันต์ไม่สนใจสายตาไม่พอใจของกมลเนตรให้เขาเดาได้ว่าไม่เกินหนึ่งเดือนเขาคงต้องหาผู้ช่วยเลขาคนใหม่อีกเป็นแน่ ตอนนี้รู้สึกว่าเธอจะเยอะขึ้นทั้งที่ตอนสัมภาษณ์งานเขาไม่เห็นเธอมีท่าทีจะสนใจอนิกม์ ก็คิดว่าคงไม่มีอะไรพอเข้าเดือนที่สองออกลายเลยเชียว หากต้องหาผู้ช่วยใหม่และคราวนี้ก็ขอผู้ชายละกันไม่เอาดอกไม้สวยงามมาประดับ โต้ะถึงจะทำงานเก่งก็ไม่เอา การันต์คิดแล้วส่ายหน้าก่อนจะเอากาแฟไปให้เจ้านาย

อนิกม์อ่านรายละเอียดในแฟ้มงานของโรงงานผลิตน้ำดื่มที่สถาปนิกรายงานว่าทางบริษัทอยากลดสเป็ควัสดุเพื่อลดต้นทุนและอ้างว่างบบานปลายเกินที่กำหนดราคาไว้ ทั้งที่ทางเจ้าของโรงงานเป็นผู้เลือกวัสดุเองทั้งหมดและยอมรับทำสัญญากันไว้แล้ว แต่จะมา กลับคำตอนงานติดตั้งกำลังจะเริ่มทำให้หัวหน้าทีมสถาปนิกต้องชะงักไว้ก่อนและแจ้งเจ้านาย

“ตู้ดๆ ตู้ดๆๆ..”

“สวัสดีครับคุณหนึ่ง” พริษฐ์สถาปนิกหนุ่มมืออันดับต้นของบริษัทที่เป็นหัวหน้าทีมผู้ดูแลรับสายเจ้านาย

“สวัสดีครับคุณต้น นัดเจ้าของงานให้ผมด้วยครับ ขอวันนี้ช่วงบ่ายนะครับ จะได้คุยกันให้เคลียร์ให้เข้าใจตรงกัน”

“ได้ครับคุณหนึ่ง เดี๋ยวผมนัดทางโน้นแล้วจะแจ้งให้ทราบนะครับ”

“ขอบคุณครับ” อนิกม์วางสายจากสถาปนิกผู้ดูแลงานแล้วทำงานต่อจนใกล้เที่ยง

“ก๊อกๆๆ..”

“คุณหนึ่งจะรับอาหารกลางวันที่นี่หรือจะออกไปข้านอกคะ” กมลเนตรเห็นการันต์เดินไปเข้าห้องน้ำก็เติมแป้งแล้วดึงคอเสื้อลงก่อนจะลุกขึ้นเดินมาเคาะประตูห้องทำงานของเจ้านาย

“หน้าที่ของคุณเหรอ แล้วการันต์ไปไหน” อนิกม์เงยหน้ามองผู้ช่วยเลขาที่เดินมาหยุดหน้าโต้ะทำงานส่งยิ้มหวานน่าสยดสยองให้เขาไหนจะคอเสื้อที่ห้อยลงจนเห็นเต้าอวบใหญ่ล้นออกมาจากเสื้อชั้นในของกมลเนตรแต่ไม่ได้ทำให้เขาตาโต พนักงานทุกคนจะรู้ว่าอนิกม์เด็ขาดแค่ไหนเขาไม่นิยมกินไก่วัดไม่อยากเสียการปกครองหากพนักงานคนไหนล้ำเส้นเขาก็ไม่เอาไว้ซึ่งพนักงานสาวๆในบริษัทจะรู้ดีและได้แต่แอบปลื้มเจ้านาย และกมลเนตรไม่รู้ว่าชะตากำลังจะขาด ปกติถ้าเขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับสาวสวยที่มีชื่อเสียงการันต์ก็จะจัดการให้แต่บางทีพวกเธอก็เข้ามาหาเองและเขาก็เป็นประเภท ใจดีมีเมตตาก็ช่วยๆกันไป

“คุณเก่งไปไหนไม่รู้ค่ะ เนตรกลัวคุณหนึ่งหิวก็เลยเข้ามาถามค่ะ” กมลเนตรก้มลงเพื่อให้เจ้านายหนุ่มเห็นหน้าอกอวบใหญ่ของเธอชัดๆ

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวการันต์ก็จัดการเอง ผมว่า” อนิกม์มองผู้ช่วยเลขาขึ้นลงแล้วใช้ปากกาชี้ไปที่กมลเนตร “ผมไม่ชอบผู้ช่วยเลียขา ผมต้องการผู้ช่วยเลขาคนทำงานที่มีประสิทธิภาพมากว่าพวกที่พยายามใช้เต้าไต่เพราะผมไม่นิยมกินไก่วัด อ้อ อีกอย่างที่คุณจะต้องรู้ ผมไม่ใช่ผู้ชายที่กินไม่เลือกแต่ผมจะเลือกกินเองฉะนั้น คุณ เก็บข้าวของแล้วไปรับซองขาวที่แผนกบุคคล ผมไล่คุณออก” อนิกม์พูดเสียงเรียบและเด็ดขาดจนกมลเนตรอึ้ง

“คุณหนึ่งขา เนตรขอโทษค่ะ อย่าไล่เนตรออกเลยนะคะ เนตรสัญญาค่ะว่าต่อไปเนตรจะไม่ทำอีกจะตั้งใจทำงาน อย่าไล่เนตรออกเลยนะคะ” กมลเนตรได้สติละล่ำละลักขอร้องเจ้านายหนุ่มจนไม่กล้าขยับตัวเมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของอนิกม์

“เกิดอะไรขึ้นครับ” การันต์เดินกลับมาไม่เห็นกมลเนตรที่โต้ะทำงานจึงเดินเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายก็เห็นคนที่เขามองหาอยู่ในห้อง

“ฉันไล่ผู้ช่วยของนายออก จัดการให้ด้วยแล้วรับสมัครผู้ช่วยใหม่อย่าให้มีปัญหาอีกไม่งั้นนายก็จะมีสภาพเหมือนผู้หญิงคนนี้ ออกไปได้แล้ว” อนิกม์พูดจบก็เดินไปทางด้านหลังห้องที่มีห้องน้ำและประตูเปิดออกไปมีบันไดวนขึ้นไปเพนท์เฮ้าส์ของเขา

“ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าอย่าหาเรื่อง แล้วเป็นไงล่ะทีนี้สมใจมั้ยล่ะ” การันต์ดึงทึ้งผมตัวเองด้วยความหงุดหงิดทั้งที่เตือนแล้วแต่กมลเนตรไม่ฟัง

“เนตร ฮึ้กๆ เนตรขอโทษคุณเก่งช่วยเนตรด้วยนะคะ” กมลเนตรร้องไห้ออกมาเมื่อรู้ตัวว่าถูกไล่ออกจากงานจริงๆไม่คิดว่าอนิกม์จะเด็ดขาดอย่างนี้ เธอเห็นเขาควงสาวสวยไม่ซ้ำหน้าก็คิดว่าอ่อยง่ายแต่ผิดคาดเขาไม่สนใจสักนิดแถมเธอยังถูกไล่ออกอีกจึงขอร้องให้การันต์ช่วย

“ให้ตายเถอะคุณกมลเนตร คุณไม่ได้ยินเหรอว่าเจ้านายพูดว่ายังไง ผมคงช่วยคุณไม่ได้ ผมก็ใกล้ชะตาขาดก็เพราะคุณนั่นแหละ” การันต์มองตัวต้นเหตุไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีที่หวังรวยทางลัดโดยไม่ดูตาม้าตาเรือทั้งที่เตือนไปแมบๆก็ยังก่อเรื่องอีก

“คุณเก่งช่วยเนตรด้วยนะคะ จะให้เนตรทำยังไงก็ยอมอย่าให้คุณหนึ่งไล่เนตรออกนะคะ ฮื้ออๆๆ..”

“ผมไม่สามารถช่วยเหลือคุณได้จริงๆ หากคุณเชื่อผมสักนิดเราจะเป็นผู้ร่วมงานที่ดีต่อกัน เอาเถอะผมจะเขียนใบผ่านงานให้คุณและแนะนำบริษัทคู้ค้าให้ แต่ถ้าคุณยังทำแบบนี้ก็ไม่มีใครช่วยคุณได้ เก็บของแล้วไปรับซองขาวที่ฝ่ายบุคลเถอะ..” การันต์เดินไปเปิดประตูและบอกกมลเนตรที่ร้องไห้เดินระทดระทวยออกจากห้องทำงานของเจ้านายไปเก็บของ เธอได้ยินกิตศัพท์ของอนิกม์ว่าชายหนุ่มไม่มองพนักงานในบริษัทของตัวเองแต่เธอคิดว่ารูปร่างสัดส่วนความสวยของเธอเทียบเท่าคู่ควงของเขา อนิกม์คงจะสนใจเธอบ้างไม่มากก็น้อยแต่เธอคิดผิดจริงๆก่อนจะเก็บของส่วนตัวใส่กล่องทั้งหมดแล้วเดินไปที่ลิฟต์ไม่บอกลาการันต์สักคำ

“อ้าวไปแล้ว เฮ้อ เกือบซวยไปแล้วมั้ยล่ะไอ้เก่ง..” ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานแล้วล็อคห้องเข้าลิฟต์ขึ้นไปเพนท์เฮ้าส์ของเจ้านาย เขาให้แม่บ้านวัยกลางคนผู้ดูแลห้องพักของอนิกม์เป็นคนนำอาหารไปจัดขึ้นโต้ะให้เจ้านาย

“คุณเก่งเจ้านายเป็นอะไรค่ะ” จำเริญ แม่บ้านหญิงที่ได้รับอนุญาติให้ขึ้นมาทำความสะอาดเพนท์เฮ้าส์และดูแลทำความสะอาดห้องทำงานของอนิกม์พร้อมกับนกแก้วแม่บ้านอีกคนที่มาช่วยงานเพราะเจ้านายไม่ชอบให้คนมาวุ่นวายจึงคัดเลือกแม่บ้านที่ไว้ใจได้และตั้งใจทำงานอย่างจำเริญ กับ นกแก้ว หญิงวัยกลางคนทั้งสองก็ทำงานดีมาตลอดหลายปี

“มีคนมาลองของน่ะป้าเริญ ไม่มีอะไรแล้วป้าไปกินข้าวเถอะ.” การันต์บอกแม่บ้านก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาหารก็เห็นอนิกม์นั่งกินข้าวอย่างสบายอารมณ์ทั้งที่เมื่อกี้แทบจะหักคอกมลเนตร

“มองฉันแล้วนายอิ่มเหรอ” อนิกม์พูดทั้งที่ไม่มองเลขาคนเก่ง

“ไม่อิ่มหรอกครับ เจ้านายทำให้ผมกินข้าวไม่ลงต่างหากล่ะ แล้วอย่างนี้ใครจะประสานงานให้ผมล่ะครับ” การันต์ตองเจ้านายก่อนจะนั่งมองอาหารแสนน่ากินตรงหน้าแต่เขากลับกินไม่ลงเพราะคืนนี้ต้องเดินทางไปลาวแต่ไม่มีใครอยู่ประสานงานให้เขา

“ก็ให้คุณไฝเธอช่วยก่อนแล้วนายก็ติดประกาศรับผู้ช่วยเลขารอบนี้อย่าให้มีปัญหานะเก่งฉันไม่อยากหาเลขาใหม่” อนิกม์ขู่เลขาคนเก่งที่หน้าจ๋อยอย่างขำๆ

“คุณหนึ่งครับ ผมว่าไปตามคุณสมรกลับมาดีกว่าครับ” การันต์บอกเจ้านายเพราะคุณสมรผู้ช่วยเลขาของเขาลาออกไปเลี้ยงลูกจึงทำให้ได้ผู้ช่วยเลขามาใหม่คือกมลเนตรที่ทำงานได้ไม่ถึงสองเดือนก็ถูกไล่ออกไปซะแล้ว

“นายไปตามมาสิ” อนิกม์ยังเสียดายคุณสมรที่ทำงานเก่งพอๆกับการันต์ทั้งที่ไม่ได้จบเลขาแต่เขาเลือกมาจากแผนกฝ่ายบุคคล

“ถ้าทำได้ผมทำไปแล้ว ผมคงต้องติดประกาศรับสมัครผู้ช่วยเลขาวงเล็บว่าเฉพาะผู้ชายเท่านั้น ดีมั้ยครับเจ้านาย” การันต์บอกเจ้านายที่เงยหน้ามองแล้วยิ้ม

“นายน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้วนะเก่ง”

“ครับผมเจ้านาย” เมื่อเรื่องผู้ช่วยเลขาเคลียร์แล้วการันต์ก็หิวขึ้นมาทันที