4

ส่วนมาริน่า น้องสาวอีกคนหนึ่ง หญิงสาวเพียงคนเดียวของตระกูล อเวโร เป็นคนอ่อนโยน หากแต่มีความเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งของเชื้อสายซ่อนไว้ในตัว เธอเปิดร้านเสื้อผ้าอยู่ที่มิลาน กิจการกำลังเป็นไปได้ด้วยดี

ฟรานเซสโก้ยิ้มที่มุมปาก เมื่อนึกถึงตนเองที่เลือกทางเดินตามแบบบิดา แอนโตนิโอเป็นมาเฟียทรงอิทธิพลไม่น้อยในอิตาลี เขาเป็นลูกชายคนโตที่แอนโตนิโอแสนจะภูมิใจ และถ่ายทอดวิชาเหล่านี้ให้กับฟรานเซสโก้ เขารู้ดีว่าเลือกทางนี้มันไม่ได้โปรยไปด้วยกลีบกุหลาบ หากแต่มีหนามแหลม และหุบเหว อันตรายมีทุกเมื่อมันมาพร้อมกับอำนาจ และความยิ่งใหญ่

เมื่อบิดาเสียชีวิตไป เขาจึงสลายแก๊งที่อิตาลี และมาเลือกเมืองไทยเป็นที่ดำเนินธุรกิจของตนเองแทน ตอนแรกฟรานเซสโก้ตั้งใจจะกลับตัว เลิกทำงานทางนี้ แต่เมื่อมีช่องทางและมีกำลังสนับสนุน เขาจึงก้าวมาสู่ความดำมืดนี้อีกครั้งอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

เขาก็เหมือนเสือที่ขึ้นหลังเสือไปแล้ว มันลงมาได้ยากนัก ชายหนุ่มถอนใจ แต่เมื่อเลือกแล้วเขาก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่ามากที่สุด เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเบาๆ ฟรานเซสโก้เอ่ยอนุญาต แล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เมื่อเห็นว่า ปิเอโร ลูกน้องมือขวาของเขามาพร้อมกับใคร

ร่างงามเยื้องกรายเข้ามาใกล้เขา ด้วยท่วงท่าเย้ายวน ใบหน้างดงามเฉิดฉายที่ตกแต่งไว้อย่างดี ทำให้ฟรานเซสโก้ถึงกับร้อนระอุขึ้นมาเลยทันที เจ้าหล่อนสวมชุดเดรสยาวสีดำ คอวีแหลมลึก อวดเนินอกสวยสล้าง ชุดรัดรูปเน้นเรือนร่างยั่วยวน ชายกระโปรงผ่าข้างขึ้นสูงจนถึงขาอ่อน ยามเจ้าหล่อนก้าวเดินมันยิ่งเร้าอารมณ์คนมองยิ่งนัก

“ของขวัญจากคุณแพร ครับดอน”

ปิเอโรเอ่ย แล้วคำนับเจ้านายของเขา พลางรีบถอยออกไปและปิดประตูห้องให้อย่างรู้หน้าที่ของตนเองดี

“ชื่ออะไร คนสวย”

ฟรานเซสโก้เอ่ยถาม หญิงสาวงดงามเย้ายวนที่ตอนนี้นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาอย่างฝากเนื้อฝากตัว เจ้าหล่อนปรายตาขึ้นมองเขาอย่างมีจริต พลางเอ่ยเสียงหวาน

“กิ๊กค่ะ ดอน”

“คืนนี้ฉันมีงานให้กิ๊กทำ ทั้งคืน คงจะพร้อมแล้วใช่ไหม? เบบี้”

มือหนาเชยคางมนให้มองสบตากับเขา อีกฝ่ายหนึ่งพยักหน้าแล้วยิ้มยั่ว มือเรียวเริ่มไต่ขึ้นมาบนเนื้อตัวเขา ค่อยเอื้อมไปที่หัวเข็มขัดของมาเฟียหนุ่ม ฟรานเซสโก้ยิ้มกริ่ม ก่อนจะเอนหลังกับพนักหนานุ่ม ปล่อยให้เธอจัดการเขาได้ตามอำเภอใจ เด็กๆ ของแพรไหมร้อนแรง และคุณภาพเยี่ยมเสมอ

และเขาจะต้องเตรียมของขวัญมีชีวิต เปี่ยมคุณภาพแบบนี้ไว้ให้ฟรานซิสน้องชายของเขาบ้าง...

.........

“หมดเครดิตแล้วนะลุง”

เสียงห้วนเอ่ยปฏิเสธ ทำให้ไตรภพถึงกับหงุดหงิดอารมณ์เสียยิ่งนัก เขามือขึ้นมาติดสองวันแล้ว แต่วันนี้เขาก็เอาเงินที่ได้ทั้งหมดมาละลายในบ่อนจนแทบไม่เหลือ ไตรภพต้องการจะได้เงินที่เสียไปคืนมา หากแต่ทางนี้กลับปฏิเสธที่จะให้เงินกู้ยืมเพิ่มเติม

“อีกนิดไม่ได้หรือ ฉันมีรถแท็กซี่ข้างนอก เอามาค้ำประกันได้ไหม?”

“เอ...ลุงลืมไปแล้วหรือยังไงกัน รถของลุงน่ะ ลุงเอามาค้ำหนี้ก้อนเก่าไว้ จะว่าไปแล้วนายก็เริ่มบ่นๆ ที่ผมใจดีกับลุงแล้วนะ คงจะต้องจ่ายต้นมาทางนี้แล้วบ้าง”

เมื่อเงินไม่ได้ แถมถูกทวง ทำให้ไตรภพกลืนน้ำลาย เขาถอนใจพร้อมกับเริ่มคำนวณ ว่าพอจะมีอะไรที่จะทำให้เขาเอามาแลกเป็นเงินได้บ้าง แต่เมื่อจนแต้มเข้าจริงๆ ไตรภพก็ยอมล่าถอยแต่โดยดี

คงจะต้องไปไถเงินอีแก่ที่บ้าน มาต่อทุนเสียแล้วกระมัง

เขาคิด พอจะมีหวังอยู่บ้าง หวังว่ากัญญาจะพอมีเงินให้เขาได้มาถอนทุนคืนได้บ้าง

“เงินไม่พอหรือยังไงครับ”

เสียงห้าวเอ่ยทัก ก่อนที่เขาจะทันออกจากบ่อน ไตรภพเงยหน้ามองคนถาม กะจะตวาดด่าอีกฝ่ายเพราะความหงุดหงิด แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เขาก็ยิ้มอย่างประจบส่งให้ทันที

“ครับ พอดีว่าทางบ่อนไม่ให้เครดิตอีกแล้ว ผมเองก็มีรถมาค้ำประกันนะครับ รอบก่อนราคารถตีให้แค่ห้าหมื่น ถ้าอยากจะขอเพิ่ม เอ่อ...”

“ห้าหมื่น”

ปิเอโรหัวเราะเบาๆ สายตาคมกริบของเขามองคนตรงหน้าเขม็ง เขาจำชายผู้นี้ได้ แขกประจำของบ่อนแห่งนี้ เขาติดการพนันเรียกได้ว่าหัวปักหัวปำเลยทีเดียว แบบนี้ต้องสนับสนุนให้หมดตัว ปิเอโรคิดในใจ ก่อนจะเอื้อมมือหนาของเขาตบบ่าไตรภพเบาๆ

“ผมจะให้ลุงอีกสองแสน เล่นให้สนุกนะครับคืนนี้”

“หา สะ สองแสน”

ไตรภพอ้าปากค้าง น้ำลายสอเลยทีเดียวเมื่อได้ยินจำนวนเงิน ที่ปิเอโรเสนอ ไตรภพยกมือไหว้อีกฝ่ายท่วมหัวเลยทันที แต่ปิเอโรมองแล้วเพียงยิ้มนิดๆ แล้วโอบบ่าของไตรภพเข้ามาหาตัวราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนเกลอ

“เรามันคนกันเองทั้งนั้น ผมอยากจะให้กำไรกับลุงบ้าง ไปกันครับผมจะพาลุงไปจัดการเรื่องเครดิตเอง”

ไตรภพหน้าบานเลยทันที ขณะที่ปิเอโรยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ธุรกิจมันก็คือธุรกิจ และสำหรับเขามันก็คือการหากำไรเพียงอย่างเดียว ไม่มีตอบแทนหรือคืนกำไรให้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น!