ตอนที่4 | เที่ยวพักผ่อน

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามา” พายุจึงได้ส่งเสียงบอกให้เข้ามาได้

“ขออนุญาตครับคุณพายุ คุณอิทธิมาขอพบคุณพายุครับ” ลูกน้องคนสนิทอย่างวีรวิทย์ได้เดินเข้ามาและแจ้งไปยังผู้เป็นเจ้านายของเขา

“อืม ให้เขาเข้ามาได้”

“ครับ” โค้งคำนับและเดินออกไปยังหน้าห้องทำงานของพายุ ผายมือเชิญแขกที่มาขอพบให้เข้ามาพบกับผู้เป็นเจ้านายของเขา

“เชิญครับ”

“สวัสดีครับ ผมอิทธินะครับคุณพายุ” คนมาใหม่ได้เริ่มกล่าวแนะตัวเองให้พายุได้รู้จักอย่างเป็นทางการ

“ครับยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน เชิญนั่งก่อน” พายุยิ้มรับพร้อมกับบอกให้เขานั้นนั่งลงก่อนแล้วค่อยมาเริ่มพูดคุยกัน

“เชิญพูดเรื่องของคุณมาได้เลยครับ” พายุที่เห็นว่าทางฝั่งเขานั้นยังเงียบ จึงได้เริ่มพูดขึ้นมาก่อน

“ครับ วันนี้ผมจะมาเสนอยาตัวใหม่ที่ทางผมพึ่งคิดค้นได้ครับ มันเป็นยากล่อมประสาทชนิดรุนแรง และนี่ครับผมจะให้ทางคุณพายุได้นำไปทดลองใช้ก่อน ใช้ไม่กี่หยดก็เห็นผลแล้วครับ”

“ครับ เอาไว้ผมจะติดต่อไปแล้วกัน”

“ถ้างั้นวันนี้ผมขอตัวลาก่อนแล้วกันนะครับและนี่เป็นนามบัตรของผมครับ หวังว่าคุณจะพอใจไปกับสินค้าของผม” อิทธิได้ขอตัวลากลับไปก่อน เขาทิ้งตัวอย่างทดลองเอาไว้กับพายุ

“ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะครับ ช่วงนี้มีลูกค้าหลายรายสอบถามอยู่เหมือนกันนะครับ เกี่ยวกับไอ้ยาประเภทนี้” วีรวิทย์ ลูกน้องคนสนิทของพายุก็ได้พูดขึ้นมาเพราะเมื่อกี้เขานั้นก็อยู่ในห้องนี้ด้วย ได้ยินชัดทุกประโยคอย่างครบถ้วน

“งั้นฝากมึงจัดการด้วยแล้วกัน เอาไปให้หมด” พายุพยักหน้ารับรู้พร้อมทั้งบอกให้ลูกน้องของเขาเป็นผู้จัดการเรื่องนี้แทนเขาด้วย

“ผมให้คุณเก็บเอาไว้ลองใช้1ขวดครับ” วีรวิทย์เก็บขวดตัวอย่างยาหยด เก็บมันเข้ากระเป๋าเสื้อสูทของตนเองและไม่ลืมที่จะเหลือวางเอาไว้บนโต๊ะหนึ่งขวดเล็ก

“ไม่ ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ของอะไรพวกนี้” พายุเงยหน้ามองไปยังลูกน้องคนสนิทที่ดูแล้วคงอยากจะกวนและแกล้งคนอย่างเขา พูดปฏิเสธออกไป คนอย่างเขานะหรือจะต้องมาใช้ยาอะไรพวกนี้ทั้งๆที่มีผู้หญิงมากมายที่จ้องจะเข้ามาพลีกายถวายตัวให้กับเขา แต่ติดที่ว่าเขาไม่เอาก็เท่านั้นเอง

“เก็บเอาไว้นั่นแหละครับ เผื่อวันนึงอาจได้ใช้ก็ได้นะครับ หึหึ ผมไปก่อนนะครับ” วีรวิทย์พูดจริงเขาไม่ยอมเก็บขวดตัวอย่างทดลองกลับไปยังคงวางมันเอาไว้บนโต๊ะทำงานของเจ้านาย เขารีบขอตัวแล้วออกไปจากห้องทำงานของพายุ ก่อนที่จะโดนตีนของเขาก็เป็นได้

เช้าวันเสาร์

9.00 น.

วันนี้ผมมีนัดกับไอ้สายฟ้า มันนัดผมเอาไว้พร้อมทั้งยังส่งสถานที่ที่จะไปในครั้งนี้มาให้ตั้งแต่วันก่อนแล้วด้วย ผมจัดเตรียมเสื้อผ้าข้าวของที่ต้องใช้เตรียมจัดใส่กระเป๋าเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เมื่อจัดเตรียมอะไรเสร็จพายุก็ออกจากห้องแล้วลงไปยังลานจอดรถด้านล่าง เขาเข้าไปนั่งยังที่คนขับ ตรวจสอบความเรียบร้อยต่างๆแล้วจึงได้เริ่มขับเคลื่อนรถยนต์คันหรูออกจากคอนโดของเขา

พายุหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรไปหาน้องชายของเขา

“ฮัลโหล”

(ฮัลโหลว่า)

“กูขับรถออกมาแล้ว มึงออกมาหรือยัง ไปเจอกันที่นั่นเลยแล้วกันนะ”

(อืม ไปเจอกันที่นั่นเลย)

ผ่านไป6ชั่วโมง

พายุก็ถึงยังที่หมายเป็นที่เรียบร้อย เขาเข้าไปจอดรถยังที่ที่ทางที่พักได้เตรียมเอาไว้ให้สำหรับผู้มาใช้บริการห้องพัก ส่งข้อความไปบอกผู้เป็นน้องชายว่าเขานั้นได้ถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มลุคมาเฟียสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงก็สีดำตามเคยเดินไปนั่งลงยังที่โซฟาหิบยกโทรศัพท์มือถือของตนเองเอาขึ้นมาดูเรื่องธุรกิจ เรื่องหุ้น ที่เขาสนใจ

ไม่นานสายฟ้าก็ได้เดินทางมาถึง น้องชายของเขามาพร้อมกับผู้หญิงสองคน แต่คนที่เป็นแฟนของมันนี่ดูแล้วน่าจะเป็นเธอคนนั้น คนที่มีใบหน้าหวานสวยราวตุ๊กตา แต่งตัวด้วยโทนสีชมพูซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่แปลกที่มันจะชอบเธอ

สายฟ้ากับพวกสาวๆเดินเข้ามายืนหยุดอยู่ตรงหน้าของพายุพร้อมกับเริ่มทำการแนะนำ

“นี่พี่ชายของฉันเอง ชื่อพายุ” สายฟ้าแนะนำตัวพี่ชายของตนให้สองสาวได้รู้จัก

“ส่วนนี่อลิส กับชะเอมเพื่อนของอลิสเขา” น้องชายของเขาได้เริ่มแนะนำหญิงสาวข้างกายที่พายุเดาถูกตั้งแต่แรกว่าจะต้องเป็นเธอแน่ๆที่เป็นแฟนของน้องชายของเขาและไม่ลืมที่จะแนะนำเพื่อนของอลิสอีกด้วย

“สวัสดีค่ะพี่พายุ” อลิสกับชะเอมยกมือไหว้ไปยังพี่ชายของพี่สายฟ้าพร้อมๆกัน

“ครับ” พายุตอบกลับแค่นั้น

“เดี๋ยวกูไปจองห้องพักเพิ่มก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา” สายฟ้าพูดกับพี่ชายและไม่ลืมที่จะหันมาบอกยังแฟนสาวที่ยืนมองเขาอยู่

สายฟ้าเดินกลับมาพร้อมกับกุญแจที่พักที่อยู่ในมือของเขา

“อ่ะนี่ กุญแจห้องพัก ชะเอมพักห้องข้างพี่กับอลิส ส่วนนี่ของมึงครับไอ้พายุ” สายฟ้าได้ยื่นกุญแจห้องพักให้กับชะเอมและพี่ชายของเขา จากนั้นทั้งหมดก็ได้แยกย้ายกันเข้าไปนั่งพักยังห้องของใครของมัน

30นาทีต่อมา

ตอนนี้ชะเอมได้พักจนหายเหนื่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงได้ออกจากห้องและเดินไปเคาะประตูยังห้องของอลิสเพื่อนสาวของเธอ

ก๊อกๆ

“อลิส..อยู่มั้ย ออกไปเดินเล่นกัน” เสียงหวานของชะเอมเพื่อนสาวของอลิสเคาะประตูพร้อมกับส่งเสียงเรียกไปยังอลิส

อลิสรีบเปิดประตูออกมาทันทีเพราะเธอนั้นก็อยากที่จะออกไปเดินเล่นในเวลานี้เหมือนกัน แต่ก่อนที่จะออกไปก็ไม่ลืมที่ขออนุญาตไปยังพี่สายฟ้าของเธอเสียก่อน

“ถ้างั้น อลิสขอออกไปเดินเล่นริมชายหาดกับชะเอมนะคะ ได้มั้ยคะ”

“อืม เอาสิ” สายฟ้าตอบตกลง แต่พอเธอเดินออกไปเขาก็ลุกเดินออกตามไปเช่นกัน เดินไปเคาะประตูห้องพักของพี่ชาย

ก๊อกๆ!

"มีอะไร" พายุที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ก็เดินมาเปิดประตูพร้อมกับถามไปยังน้องชาย

“ไอ้พายุ มึงช่วยแยกเพื่อนของเมียกูออกไปที ตัวติดกันจนกูแทบจะไม่ได้นอนกอดเมียกูแล้วเนี่ย” สายฟ้ารีบบอกความต้องการพร้อมทั้งขอความช่วยเหลือไปยังพี่ชายทันที เขาอยากให้พี่ชายช่วยแยกชะเอมออกไปสักแปบก็ยังดี

“เห้อ มึงจะให้กูช่วยยังไงว่ามา” พายุถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำร้องขอของน้องชายคนเดียวของเขา อยากให้ช่วยยังไงก็ว่ามา

“งั้นเดี๋ยวกูจะให้น้องชะเอมออกไปซื้อของที่ตลาดเอาไว้มาทำกินตอนช่วงหัวค่ำก็แล้วกัน กูขอเวลาอยู่กับเมียกูหน่อย”

“อืม ตามนั้น อย่าลืมค่าตอบแทนของกูก็แล้วกัน”

“นี่กูน้องมึงนะ แม่งงกฉิบ” สายฟ้าพูดบ่นตอบกลับไปยังพี่ชายที่เขานั้นชอบพูดยกเรื่องเงินๆทองๆขึ้นมาพูดอยู่ตลอดเวลา เวลาของเขาเป็นเงินเป็นทองตลอด ทำอะไรมักที่จะหวังผลตอบแทนอยู่เสมอ