EP 11 : กลับมาเอาคืน

ตอนที่ 11 : กลับมาเอาคืน

หลายวันต่อมา...

ฮ่า ฮ่า...

เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วทั้งร้าน ต่อให้เสียงเพลงในผับหรูดังกระหึ่มแค่ไหนก็ไม่สามารถกลบเสียงหัวเราะของออสตินได้เลย ใบหน้าของออสตินแสดงความสะใจออกมาให้เพื่อนคนสนิทรับรู้อย่างเปิดเผย ถึงแม้อีกคนจะหน้าเสียก็ไม่สนใจ

"มาเบลล์แม่งเจ๋งวะ ทำให้คนอย่างมึงคอพับแค่แก้วสองแก้ว น่าอายฉิบหาย เอลิกซ์ผู้ไม่เคยสะทกสะท้านกับของมึนเมา แต่เสือกไปเมานมจนได้ ต้องขอบใจไอ้ไทเกอร์ที่ไปกับมึง เสียหมาชิบ เสียทั้งเงินแถมไม่ได้เอาอีก ถึงจะได้จับลูบคลำแต่กูไม่นับ แบบนั้นไก่อ่อนเกินไป"

เอลิกซ์ตาขวางใส่เพื่อนทั้งสองคนและจ้องไปที่ไทเกอร์ เพราะเขาอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาอย่าบอกคนอื่น แต่มันกลับบอกไอ้เวรออสตินที่พร้อมจะขยี้ทุกวินาที ต่อให้รู้ทันกลลวงของมาเบลล์ แต่ก็อายขายขี้หน้าอยู่ดีที่คออ่อนคอพับกับเหล้าแค่สองแก้ว แถมยังถูกหิ้วปีกออกมาจากร้าน และยิ่งมาถูกเพื่อนซ้ำเติมความอายก็ยิ่งทวีคูณ

"กูไม่น่าชวนมึงมาร้านไอ้ไทเกอร์เลยจริงๆ มึงก็อีกตัว คุยกันคืนนั้นซะดิบดี พอเจอหน้าไอ้ออสตินก็เล่าซะละเอียดทุกเม็ด"

"ไอ้ออสตินจะได้ช่วยหาทางออกเอาคืนนางแม่มดของมึงไง"

"ไม่จำเป็น" เอลิกซ์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ไม่จำเป็นที่ต้องขอความช่วยเหลือใครเพียงเพราะผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียว เขาผ่านผู้หญิงมานักต่อนักแค่เธอคนเดียวไม่มีทางที่เขาจะเอาเธอไม่อยู่ อีกอย่างคนอย่างเอลิกซ์ไม่มีทางพลาดเป็นครั้งที่สอง

"หึ ไม่จำเป็นเดี๋ยวก็เสร็จอีกหรอก"

"เสร็จสิดี เพราะกูอยากเสร็จ พวกมึงสองตัวรอดูได้เลย ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางเอาชนะกูได้ สุดท้ายก็ต้องแหกขาให้กูเอาอยู่ดี"

"ถ้ามึงมั่นใจขนาดนั้นกูกับไอ้ออสตินจะรอสม...เอ่ยไม่สิ รอเป็นกำลังใจให้มึงอยู่ห่างๆ"

"หน้าตาพวกมึงสองตัวกำลังสมน้ำหน้ากูนะ"

"กูไม่ได้พูดอะไรเลยนะ" ออสตินทำหน้าล้อเลียนสวนทางกับคำพูดอย่างสิ้นเชิง

"แล้วมึงจะจัดการยังไงกับมาเบลล์ คงไม่บังคับขืนใจ ต่อยท้อง เหมือนพวกกุ๊ยข้างถนน" ไทเกอร์เลิกคิ้วเป็นเชิงตั้งคำถาม

"เป็นความคิดที่ดีนะ...เริ่มเกมสกปรกกับกูก่อน แถมเสียค่าโง่ไปหลายล้าน มึงคิดว่ากูจะอ่อนโยนเหมือนผู้หญิงคนอื่นเหรอไง" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปาก มือหนากำแก้วเหล้าแน่นเมื่อนึกถึงใบหน้าสวยของเธอ แต่แฝงไปด้วยยาพิษ ยิ่งนึกถึงยิ่งทำให้อารมณ์คลุกกรุ่น

"เจ๋งดีวะ กูชอบ" ออสตินระบายยิ้มอย่างชอบใจที่มีผู้หญิงสามารถทำให้เอลิกซ์เสียท่าโดยที่ไม่ต้องออกแรง

"มึงเพื่อนกูแน่นะ?"

"เพื่อนกันซ้ำเติมแบบนี้แหละ สีสัน"

ไทเกอร์และออสตินพูดเหน็บแนมเอลิกซ์ไม่หยุดหย่อน และมีเพียงสองคนที่ดูมีความสุข ยกเว้นแต่เอลิกซ์ที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ พลางกระดกเหล้าสีอำพันจนหมดแก้วครั้งแล้วครั้งเล่า

"คืนพรุ่งนี้เตรียมตัวกันให้พร้อมละกัน กูจะทำให้ผู้หญิงคนนั้นสยบใต้ร่างกูจนได้ โต๊ะวีไอพีก็ทำให้เป็นเตียงวีไอพีได้เหมือนกัน"

"แค่คิดก็น่าสนุก" ออสตินไหวไหล่และรอดูการเอาคืนของเพื่อนสนิท

ทางด้านมาเบลล์

"มาดามคะ ในนามคุณเอลิกซ์โทรมาจองโต๊ะตัวเดิมในวันพรุ่งนี้อีกแล้วค่ะ"

"ไม่เห็นมีอะไรแปลก ลูกค้าโทรจองก็เรื่องปกติ ล็อคคิวไว้เหมือนเดิม เหมือนมีเรื่องน่าตื่นเต้นไปได้"

"ก็แค่เห็นว่าเขาจ่ายให้เราเยอะ ไม่คิดว่าจะมาอีก"

"มาอีกสิดี ร้านเราจะได้มีเงินหมุนเวียน" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจให้กับพนักงานของร้านที่เข้ามารายงานฉันถึงห้องทำงาน ถ้าไม่ใช่วันเสาร์ฉันยังคงเข้าร้านทุกวัน แต่ไม่ได้ออกไปให้ใครได้เห็น นั่งทำงานอยู่ในพื้นที่ตัวเองเงียบๆ เวลามีปัญหาจะได้แก้ไขได้ทันท่วงทีเพราะเวลามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเด็กของร้านจะมารายงานฉันก่อนเสมอ และฉันก็จะเป็นคนออกคำสั่งเพื่อแก้ปัญหา จะให้ฉันทิ้งร้านของตัวเองไปแล้วนอนอยู่คอนโดรับเงินเฉยๆคงไม่ได้

ฉันรักการทำงานมากกว่าการมีชีวิตคู่ ฉันรักเงินมากกว่ารักแฟนซะด้วยซ้ำ ถึงแม้จะไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขา เพราะส่วนใหญ่เข้ามาพูดคุยและหวังเอาฉันทั้งนั้นแต่ฉันไม่เคยให้ในสิ่งที่พวกเขาต้องการ ทนได้ก็ยังคุยต่อ ทนไม่ได้ก็หายเข้ากลีบเมฆ

แค่คุยเล่นๆคุยแก้เหงานั่นแหละสโลแกนของฉัน

"เรียกผู้จัดการร้านเข้ามาหาพี่ด้วย" ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนที่เด็กของร้านจะเดินออกไป

ใช้เวลาไม่นานผู้จัดการร้านหนุ่มหล่อก็เข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร

"มีอะไรให้ผมรับใช้ครับมาดาม"

"เหล้าที่จะนำเข้ามาจากประเทศไทยจะมาถึงพรุ่งนี้ ส่วนไวน์ที่นำเข้ามาจากฝรั่งเศสจะเข้ามาในอีกสองวันข้างหน้า ส่วนวันอาทิตย์จะมีเหล้าแบรนด์ใหม่เข้ามาให้ลองชิม ช่วยจัดการด้วยค่ะ แต่เรื่องเหล้าแบรนด์ใหม่แค่รับของไว้เดี๋ยวเบลล์มาจัดการเอง"

"ได้ครับมาดาม"

"อ่อ...แล้วคืนพรุ่งนี้เตรียม สปีรีทัส เอเวอร์เคลียร์ บาคาร์ดิ แล้วปิดท้ายด้วย แอบโซลูป กลิ่นแอปเปิล ให้เบลล์ด้วยค่ะ"

"ครับ?"

"มีอะไรน่างงเหรอคะ หรือเบลล์พูดไม่ชัด ถ้าจำไม่ได้เบลล์จดให้ค่ะ"

"จำได้ครับมาดาม แต่ทุกอย่างแรงระดับน็อคได้เลยนะครับ"

"นั่นแหละค่ะที่เบลล์ต้องการ" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และส่งสายตาให้ผู้จัดการร้านเดินออกไปเมื่อไม่มีอะไรจะพูดต่อ

ฉันมั่นใจว่าคนอย่างเอลิกซ์กลับมาครั้งนี้ไม่ธรรมดาแน่ ฉันเชื่อในความรู้สึกของตัวเองว่าผู้ชายคนนี้ต้องการกลับมาเอาชนะฉัน

"เหล้าสูตรใหม่ที่ฉันจะให้คุณได้ลิ้มลองคนแรกเลยนะคะ รสชาติขมในตอนแรกและหวานที่ปลายลิ้น ตัดกับกลิ่นหอมแอปเปิลจะทำให้คุณดื่มง่าย เรามาดูกันว่าใครจะน็อคก่อนกัน"

มาเบลล์พึมพำกับตัวเอง ดวงตากลมโตมองตรงออกไปราวกับกำลังนึกภาพเหตุการณ์ของวันพรุ่งนี้

————————

ค่ำคืนของวันเสาร์ที่หลายคนรอคอย...ภายในร้านเหล้า MB เต็มไปด้วยผู้ชายมากหน้าหลายตาทั่วทุกสารทิศเพื่อมาดูลีลาสุดร้อนแรงของหญิงสาวที่ชื่อมาเบลล์ ภายในร้านเนืองแน่นไปด้วยผู้คนอย่างเช่นทุกครั้ง ทุกโต๊ะถูกจองเต็มล่วงหน้า ใครที่จะมาหาโต๊ะว่างวันนี้ไม่มีทางที่จะเข้าไปได้ ต้องคอตกกลับบ้านไป

ภายในร้านที่อัดแน่นด้วยชายหนุ่มหน้าตาดี หนึ่งในนั้นที่ดูโดดเด่นก็คือผู้ชายที่ชื่อเอลิกซ์และบรรดาเพื่อนสนิทอีกสองคน นั่งอยู่โต๊ะตัวเดิมตรงกลางหน้าสุดติดขอบเวที

ใบหน้าคมคายเรียบนิ่ง มองบรรยากาศโดยรอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ต่อให้เพลงดังกระหึ่มแค่ไหน ผู้หญิงในร้านอยากเข้ามาปรนนิบัติแค่ไหนก็ไม่สนใจ เพราะมีสิ่งเดียวที่เอลิกซ์สนใจคือนางแม่มดที่ชื่อมาเบลล์ และตั้งแต่เหยียบที่นี่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ แต่ก็มั่นใจว่ายังไงเธอต้องออกมาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนอย่างเช่นทุกวันเสาร์อยู่แล้ว เพราะเป็นวันกอบโกยของเธอ

"มึงจะไม่ดื่มหน่อยเหรอวะ" ออสตินที่มีสาวสวยประชิดตัวถามเพื่อนด้วยความแปลกใจเพราะตั้งแต่มานั่งในร้านนี้เพื่อนไม่แตะแอลกอฮอล์เลย

"ไม่"

"มันกลัวแพ้ไง" ไทเกอร์พูดอย่างยิ้มๆและรู้ทันเพื่อน

"กูเข้าใจแล้วล่ะ หึหึ" ออสตินหัวเราะในลำคอและไม่ได้พูดอะไรต่อ

เอลิกซ์มองสีหน้าเพื่อนทั้งสองคนโดยที่ไม่พูดอะไรถ้าเขาดื่มเหมือนคืนนั้น ตอนที่เข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งเพิ่มความมึนเมาให้กับร่างกายตัวเอง เขาไม่มีทางให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นซ้ำสองแน่

ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มโต๊ะกลางหน้าเวทีอยู่ตรงมุมอับของร้าน ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าฉันต้องขึ้นไปอวดโฉมให้ทุกคนได้เห็น และมั่นใจว่าคืนนี้คนที่จะประมูลให้ฉันไปปรนนิบัติคือผู้ชายคนนั้น

ถึงการเจอระหว่างฉันกับเขาจะแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ฉันก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่จบง่ายๆ ไม่มีลูกค้าคนไหนที่ต้องกลับไปด้วยตัวเองหลังจากฉันปรนนิบัติเสร็จสิ้น มีแค่เอลิกซ์เท่านั้นที่ต้องให้เพื่อนแบกกลับเพราะความจำเป็น การที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วพบว่าอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง เขาต้องคิดไว้อยู่แล้วว่าฉันหลอกเอาเงินประมูลไม่ได้ปรนนิบัติแบบถึงเนื้อถึงหนังแบบที่คิดไว้ก่อนหน้า

"ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหาย ถ้าฉันพลาดก็ถือว่าเป็นบทเรียน แต่ถ้าฉันชนะก็เหนือกว่าคุณถึงสองครั้ง" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มกว้างเมื่อพูดประโยคสุดท้ายจบ ไม่ได้มีความรู้สึกกลัวเลยสักนิด มันคือความท้าทายที่แปลกใหม่

มาเบลล์เดินขึ้นเวทีเมื่อถึงเวลาโชว์ตัว ฉันยังคงทำหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ ลีลาการชงเหล้าที่จะให้คนมีเงินทั้งหลายประมูลยังคงสร้างเสียงซี๊ดซาดได้อยู่เรื่อยๆ ถึงการทำของฉันจะรับรู้ถึงสายตาที่จ้องมาตาเขม็งของคนที่นั่งอยู่โต๊ะตรงกลาง แต่ฉันก็ยิ้มสู้และหว่านเสน่ห์ตามแบบฉบับมาเบลล์เหมือนเดิม

ขาเรียวยาวเดินอวดโฉมและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับถอดออกจนเหลือแค่สปอร์ตบราลูกไม้ตัวบางที่แทบจะเห็นเนื้อด้านใน

"สุดๆ ของจริงของปลอมวะ" ออสตินมองร่างกายอรชรที่กำลังยั่วสวาทจนแทบน้ำลายไหล และอดที่จะถามเพื่อนสนิทไม่ได้

"ของจริง" น้ำเสียงเข้มตอบกลับแต่สายตายังคงจับจ้องหญิงสาวร่างสวยไม่วางตา หน้าอกนั้นเขาสัมผัสมาแล้วและมั่นใจว่าของจริงที่ไม่ผ่านมีดหมอ สายตาคมลดระดับไปที่กลางหว่างขาที่ถูกกางเกงยีนส์ตัวสั้นปกปิดไว้ก็จินตนาการถึงโคกอันโหนกนูนที่ได้สัมผัส ต่อให้จะตีหน้าเธอว่าเป็นนางแม่มดแต่ร่างกายเธอก็ทำให้เลือดในตัวพลุ่งพล่าน

"เยดเข้...เต็มไม้เต็มมือน่าดู"