Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
14 เราเป็นอะไรกัน
ภูเก็ต
การประชุมวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี เอลินอร์มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความรู้กับนักธุรกิจหลายท่าน แต่ละคนมีประสบการณ์ในเส้นทางสายนี้มาอย่างยาวนาน
“ขอบใจมากนะนายดิน”
“เรื่องอะไรครับ”
“ก็เรื่องที่นายพาฉันมาด้วยไง ฉันได้ความรู้เยอะเลย ถ้าไม่มาคงเสียดายแย่”
“ผมบอกแล้วว่าคุณจะไม่เสียใจ แล้วเย็นนี้มีงานเลี้ยงด้วยคุณจะเข้าร่วมไหม”
“ไหนๆ ก็เตรียมชุดมาแล้วเข้าร่วมสักหน่อยก็ดี บางทีฉันอาจจะได้แรงบันดาลใจจากงานเดินแบบครั้งนี้ก็ได้”
“ครั้งนี้คุณหนูมาครั้งแรกก็คงได้เป็นผู้ชม แต่ครั้งหน้าก็คงได้ร่วมเดินแบบกับเขาบ้าง”
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจ”
“ก็ถือว่ามันเป็นงานสิครับ คนที่มาเดินวันนี้ก็มีนางแบบมืออาชีพและก็มีทั้งลูกสาวของนักธุรกิจซึ่งมันเป็นการประชาสัมพันธ์บริษัทด้วยนะครับ”
“นายก็เดินเองสิ”
“ถ้าเขาให้ผู้ชายเดินผมก็คงสมัครไปแล้วล่ะครับ” ปฐพีหัวเราะร่วน ก่อนที่จะเดินเข้าลิฟต์โดยมีเอลินอร์วิ่งตามไปติดๆ
“พี่ดินรอพลอยด้วยค่ะ” เสียงที่ดังมาจากนอกลิฟต์ทำให้ปฐพีต้องกดลิฟต์เพื่อรอหหญิงสาวอย่างเลี่ยงไม่ได้
“คุณพลอยก็มาด้วยเหรอครับ เมื่อเช้าผมไม่เห็นเลย” ปฐพีถามคนที่เพิ่งวิ่งเข้ามา
“พลอยมาเดินแบบตอนเย็นค่ะ พี่ดินอย่าลืมไปให้กำลังใจพลอยด้วยนะคะ”
“ครับ”
“หลังเดินแบบพี่ดินจะไปไหนต่อไหม พลอยว่าจะชวนพี่ดินไปหาอะไรดื่มหน่อย เราไม่ได้คุยกันนานแล้วนะคะ”
“เกรงว่าคงไม่สะดวกเท่าไหร่เพราะพี่ดินต้องพาแอลไปฟังเพลงใช่ไหมคะ” เอลินอร์คล้องแขนชายหนุ่มพลางเอาใบหน้ามาถูอย่างประจบ
“ผู้หญิงคนนี้ใครเหรอคะพี่ดิน” พลอยลดาถามเสียงแข็ง
“พี่ดินขา บอกเธอไปสิคะว่าเราเป็นอะไรกัน”
“จะให้ผมบอกจริงๆ เหรอครับ” ปฐพีเล่นไปตามเกมเพราะอยากรู้ว่าคุณหนูจะทำยังไงต่อ
“อย่าบอกนะคะว่าพี่ดินมีแฟนแล้ว พลอยไม่เคยได้ยินข่าวเลย”
“ขอโทษด้วยนะคะที่เรื่องของเราไม่เป็นข่าว พอดีแอลขอพี่ดินไว้น่ะค่ะ ว่ารอให้แอลเรียนจบก่อนแล้วค่อยบอกคนอื่น”
“หมายความว่ายังไงคะ พี่ดินคบกับเธอมานานแล้วเหรอคะ พลอยไม่อยากจะเชื่อพี่ดินบอกพลอยเองว่ายังไม่อยากมีแฟน”
“เชื่ออะไรกับพวกผู้ชายเจ้าชู้ล่ะคะ เจอใครก็พูดแบบนี้เรื่อยล่ะค่ะ”
“แล้วคุณแน่ใจได้ยังไงล่ะคะ ว่าเขามีคุณคนเดียว” พลอยลดาแย้ง
“ก็มั่นใจประมาณหนึ่ง เพราะตั้งแต่กลับมาเราก็นอนเตียงเดียวกันตลอด ยังไม่เคยเห็นว่าเขาแว้ปไปหาคนอื่นเลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอเตือนนะคะว่าอย่า เผลอเพราะหล่อๆ อย่างพี่ดินสาวๆ ก็จ้องแต่จะฉก”
“ขอบคุณนะคะที่เตือนแต่ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันให้พี่ดินมันเด็ดพอที่จะรั้งเขาไว้ไม่ให้มองคนอื่น ใช่ไหมคะพี่ดิน”
ปฐพียังไม่ได้ตอบลิฟต์ก็มาถึงชั้นที่พลอยลดาพักพอดี
“อ๊ะ ถึงชั้นที่คุณพักแล้วเชิญคะ” เอลินอร์ผายมือให้พลอยลดาพร้อมกับส่งยิ้มให้ราวกับรู้จักกันมานาน
เอลินอร์ปล่อยมือจากแขนของปฐพีทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงอีกครั้งปฐพีได้แต่กลั้นขำกับท่าทางของเธอที่แสดงออกเมื่อครู่ เขาไม่อยากรู้ว่าเธอทำแบบนั้นเพราะอะไร แต่ต้องขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ทำให้พลอยลดาเข้าใจผิดแบบนั้น
พอประตูลิฟต์เปิดยังชั้นที่พวกเขาพักเอลินอร์ก็เดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้องพักซึ่งครั้งนี้คุณแขไขเลือกห้องพักแบบคอนเน็คติ้งรูม พอเข้าไปในห้องแล้วหญิงสาวก็เปิดประตูตรงกลางกลับเข้าไปยังห้องนอนของตนเองทันที
ชายหนุ่มมองแล้วก็ส่ายหัว ถ้าเธอจะเข้าห้องของตนเองทำไมจะต้องเดินตามเขามาด้วย หรือเธอกลัวว่าพลอยลดาจะตามมาจับผิดเรื่องที่เธอโกหกเมื่อครู่
เอลินอร์กลับเข้ามาในห้องของตนเองด้วยใจที่ไม่สงบเท่าไหร่ เธอไม่ชอบเลยที่ผู้หญิงคนนั้นมาทำตัวสนิทสนมกับนายดิน แล้วยังบอกว่าเย็นนี้จะไปให้กำลังใจเธอที่งานเดินแบบอีก คิดแล้วก็ไม่อยากไปงานเย็นนี้เลยเพราะเธอไม่ชอบให้ใครมาเด่นกว่าตนเอง
เอลินอร์เดินกลับเข้ามายังห้องของปฐพีอีกครั้งเพื่อจะบอกว่าเย็นนี้เธอจะไม่ลงไปที่งานด้วย แต่เมื่อได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กับพลอยลดาก็เปลี่ยนใจอีกครั้ง
“พี่ดิน ขาแอลน้ำในอ่างพร้อมแล้วเรามาอาบน้ำกับเถอะค่ะ เดี๋ยวแอลจะถูหลังให้พี่ดินเองนะคะ”
“แค่นี้ก่อนครับคุณพลอย แล้วเจอกันนะครับ” ปฐพีวางสายแล้วหันมาทำตาเขียวกับคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงของเขา
“ไหนล่ะครับที่ว่าจะถูหลังให้ผม”
“ใครจะทำอย่างั้นกันล่ะ แล้วนี่นายคุยกับผู้หญิงของนายเสร็จแล้วเหรอ” เอลินอร์พูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“คุณพลอยไม่ใช่ผู้หญิงของผม” เขารีบปฏิเสธ
“ใครจะรู้เห็นสนิทกันขนาดนั้น”
“ผมไปสนิทกับเธอตอนไหนกันละ คนที่ผมสนิทด้วยมากที่สุดตอนนี้ก็คุณหนูคนเดียว”
“แน่นะ”
“แล้วตั้งแต่กลับมคุณหนูเคยเห็นผมสนิทกับใครไหมล่ะ”
“ฉันจะไปดู้ได้ยังไงล่ะ ฉันไม่ได้ตัวติดกับนายสักหน่อย”
“แล้วอยากตัวติดกันไหมล่ะ”
“ว้าย นายดินออกไปนะ” เอลินอร์ทั้งทุบทั้งตีเมื่อจู่ๆ เขาก็ขึ้นมาคร่อมอยู่เหนือร่าง ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอทุบตีนานเพราะเขารวบข้อมือเธอไว้เหนือศีรษะก่อนจะก้มเข้ามาจนชิด
“ผมอยากรู้ว่าที่คุณหนูพูดกับคุณพลอยไปแบบนั้นเพราะอะไร”
“ฉันก็แค่อยากแกล้งนายเท่านั้นเอง”
“ทำไมถึงอยากแกล้ง”
“อยากแกล้งก็คืออยากแกล้งจะต้องหาเหตุผลทำไมอีกล่ะ นายโกรธเหรอที่ฉันพูดแบบนั้น”
“เปล่า ผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด”
“นายกลัวเธอเข้าใจผิดคิดว่านายกับฉันเป็นคู่รักกันใช่ไหม”
“เปล่า ผมก็แค่กลัวว่าเรื่องนี้จะทำให้คุณหนูเสียหาย”
“กลัวฉันเสียหายหรือกลัวคนอื่นจะรู้ว่าตัวเองไม่โสด”
“ผมไม่สนใจคนอื่น” ปฐพีพูดอย่างที่คิด เขาไม่สนใจหรอกกว่าใครจะมองเขายังไงเพราะเขาสนใจแค่คนที่อยู่ตรงหน้าคนเดียวเท่านั้น
“งั้นเรื่องนี้ก็จบและนายควรปล่อยฉันได้แล้วนะ ฉันจะได้รีบไปแต่งตัว” เอลินอร์พยายามขอร้อง
“จะรีบไปแต่งตัวหรือกลัวผมกันแน่ล่ะ”
“ฉันจะกลัวนายทำไม”
“กลัวตัวเองจะหวั่นไหวเวลาที่อยู่ใกล้ผมไงล่ะ”
“ใครจะหวั่นไหวกัน”
“มันก็ไม่แน่นะครับ ผมรู้สึกว่าสิ่งที่คุณหนูพูดกับคุณพลอยในลิฟต์เหมือนกับคุณหนูกำลังหึงผม”
“จะบ้าเหรอนายดิน ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อย จะหึงนายทำไม”
“แล้วอยากเป็นไหมล่ะครับ” เขาก้มลมมากระซิบจนเธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
“เป็นอะไร” เอลินอร์ถามเสียงสั่น เธอยังไม่ชิดกับการใกล้ชิดกับเขาแบบนี้
“ก็เป็นอย่างที่คุณหนูอยากให้เป็น”
คนถูกถามก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา ใบหน้าสวยแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ปฐพีแอบยิ้มท่าทางน่ารักของคุณหนูจนแทบไม่อยากละสายตา แต่เพราะมันใกล้จะถึงเวลาเริ่มงานแล้วเขาจึงยอมปล่อยให้เธอกลับยังห้องของตัวเองเพราะรู้ว่าผู้หญิงจะต้องใช้เวลาแต่งตัวนานกว่าผู้ชายอย่างเขาอีกหลายเท่า
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
