9

ริมฝีปากนุ่ม ถูกบดเบียดลงมาอย่างเกรี้ยวกราด ดุดัน เรียวลิ้นร้อนพยายามรุกล้ำจาบจ้วงแต่สาวเจ้าเบี่ยงหน้าหนีด้วยความตื่นตระหนก แต่มีหรือจะรอดพ้นผู้มีประสบการณ์อันช่ำชองไปได้ ปลายคางถูกบีบให้จำต้องเผยอริมฝีปากรับการรุกรานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ปะ...ปล่อย....อื้อ....” กำปั้นน้อยทุบสะเปะสะปะ ไปตามบ่า หลังไหล่ หวังให้เขาหยุดกระทำหยาบหยาม หรืออย่างน้อยก็อ่อนโยนสักนิดแต่ก็หาได้ทำให้เรือนกายแกร่งสะทกสะท้านไม่ ริมฝีปากร้อนลากไล้เรื่อยไปตาม ลำคอ ดูดเม้ม ขบกัดจนเจ็บจี๊ด จะดูดให้เลือดหมดตัวเลยหรือไง.....หยาบคายที่สุด...อดทน...แก้มใสท่องไว้...นี่ไม่ใช่ตัวตนของเขาหรอก พี่เลโอแค่โกรธเท่านั้น...หญิงสาวได้แต่ปลอบใจตัวเอง

แต่แล้วหญิงสาวที่พยายามมองโลกในแง่ดี ก็ต้องผวาเฮือก เมื่อเขาเปลี่ยนเป้าหมายมาที่หน้าอกอวบ มือหนาบีบเคล้นอย่างแรงเหมือนแกล้งกันมากกว่า ส่วนก้อนเนื้ออวบอัดอีกข้างก็ถูกดูดดุนไล้เลียจนฉ่ำชื้น สลับกับการขบกัดอย่างมันเขี้ยว..ยิ่งทุบก็ยิ่งกัด ยิ่งทุบก็ยิ่งโดนบีบโดนเคล้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ .....จะเอาชนะกันให้ได้เลยใช่ไหม.....หญิงสาวมีแต่ความหวาดหวั่น ไม่เห็นวาบหวามเหมือนที่เคยอ่านในหนังสือ หรือว่า...พี่เลโอจะมีรสนิยมชอบความรุนแรง....ตายแน่....ยัยแก้ม...หัวใจเจ้ากรรมกระหน่ำเต้นโครมคราม เมื่อเริ่มมองเห็นชะตากรรมอันมืดมนของตัวเอง

“พี่เลโอ.....แก้มเจ็บ” เมื่อแรงสู้ไม่ได้ ก็ลงทุนอ้อนวอนอ่อนหวาน แต่ก็ไม่เป็นผล

“ต้องการให้เจ็บ” พูดจบก็ขบกัดไปที่เต้าอวบ จนร่างบางสะดุ้ง

“โอ๊ย....คนบ้า....ชอบความรุนแรงหรือไง...” แก้มใสแหว ด้วยความอัดอั้นตันใจ..อุตส่าห์ขอร้องกันดี ๆ ก็ไม่ได้ผล หญิงสาวทุบไปที่บ่าของเขาอย่างแรง ก่อนจะผงกศีรษะขึ้นกัดไหล่หนาซ้ำ เป็นการตอบโต้...แต่ชายหนุ่มทำแค่เพียงกัดกรามแน่น ไม่ปริปาก....ยัยตัวแสบนี่ดื้อไม่ใช่เล่น.......

ในที่สุดแก้มใสก็ปล่อยปาก เมื่อเขาเอาแต่นิ่งจนน่ากลัว หญิงสาวมองเขาด้วย สายตาไหวระริก สับสนระคนหวาดกลัว หยาดน้ำใส ๆ กลิ้งลงข้างแก้มในขณะที่คนตัวโตจ้องหน้าหล่อนด้วยแววตานิ่งสนิท ก่อนจะเลื่อนตัวลงและดึงหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่ง แต่เขาก็ยังไม่ได้ผละไปไหน

“เอ่อ....ขะ...ขอโทษ...อย่าทำแก้มเลยนะคะ....แก้มเจ็บ” แก้มใสเอ่ยเสียงสั่น ยกมือไหว้นัยน์ตาสั่นระริกน้ำตาเอ่อท้นหล่นลงอย่างกลั้นไม่อยู่

เลโอไม่ตอบ โอบกอดร่างบางเข้ามาแนบชิด มอบจุมพิตนุ่มนวล จูบซับน้ำตาจนแห้งเหือด แผ่วเบาจนสาวเจ้างุนงง ตามอารมณ์ของเขาไม่ทัน ชายหนุ่มแทรกเรียวลิ้นอุ่นเข้าไปในโพรงปากหวาน เกาะเกี่ยวหยอกเย้าเร้าอารมณ์ จนลิ้นนุ่มของคนตัวเล็ก เริ่มรุกเร้าหยอกเย้าในแบบเดียวกัน

“พี่เลโอ.......” แก้มใสครางเรียกชื่อเขา เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ

“หายเจ็บหรือยัง” เลโอถาม เคลียคลออยู่ชิดแก้มนุ่ม ๆ อยากจะปลอบโยนที่ทำกับเมียตัวน้อยรุนแรงถึงเพียงนี้ ทั้งที่ตั้งใจจะแกล้งนิด ๆ หน่อย ๆ กลับเลยเถิด ถึงหล่อนจะผิดแต่เขาก็ไม่ควรใช้กำลังที่เหนือกว่าทำร้ายร่างกายอันบอบบางอย่างป่าเถื่อนตามที่ตั้งใจไว้จะให้หล่อนอยู่อย่างทุกข์ทรมาน แม้จะยังไม่ให้อภัย แต่เขาก็โหดร้ายกับแก้มใสไม่ได้จริง ๆ

“หะ...หายแล้วค่ะ” แก้มใสตอบเหมือนละเมอ สมองเบลอไปชั่วขณะ เหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน เป็นฝันที่ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบกับความจริง

เลโอ ยกร่างเล็กขึ้นนั่งคร่อมบนตัก ซุกหน้าเข้าไปหาอกอวบ ในขณะที่ร่างเล็กพยายามห่อไหล่หนี กลัวจะโดนกัดแต่ผิดคาด ริมฝีปากรุ่มร้อนคลอเคลียลากไล้ไปตามเนินเนื้อนวลเนียน กดจูบเบา ๆ ราวกับต้องการลบร่องรอยบอบช้ำออกจากเรือนกายของแก้มใส ในทุก ๆ ที่ ที่เขาทำรอยเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด เพราะผิวที่ขาวบอบบาง พรุ่งนี้มันคงจะขึ้นรอยช้ำไปหมด มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังอย่างปลอบประโลม....หญิงสาว ครางออกมาจากความรู้สึก ซ่านเสียวที่เกิดขึ้นอย่างกลั้นไม่อยู่ ลมหายใจสะดุดเผลอหยุดหายใจในบางช่วง ไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้อย่างไร จึงได้แต่กอดร่างหนาจนแน่น....

ก๊อก...ก๊อก....ก๊อก.....”นายครับ....นาย”

ดั่งเสียงสวรรค์ ระฆังหมดยกช่วยต่อชีวิตแก้มใสไปอีกนิด ไม่อย่างนั้นหล่อนคงจะขาดใจตายคาตักกว้างเป็นแน่

นายเดช ตะโกนเรียกอยู่หน้าประตู น้ำเสียงร้อนรน ราวกับมีเรื่องด่วน เป็นผลให้ร่างสูงชะงักยกร่างบางลงจากตักก่อนจะเดินไปเปิดประตูและออกไปคุยกับลูกน้องทันที ทิ้งให้แก้มใสมึนงง กับสิ่งที่เกิดขึ้น.....โชคดีแล้วยัยแก้มเอ๋ย.....ถ้าพี่เดชไม่มาขัดจังหวะ มีหวังเสียตัวบนโซฟาแน่ ๆ

แก้มใสพยุงตัวลุกขึ้น หากตัวหล่อนใช้ไฟฟ้า แบตฯคงใกล้หมดเต็มที หญิงสาวจัดแต่งเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะ โผเผไปที่โต๊ะอาหาร นั่งมองมันด้วยสายตาละห้อย หล่อนหิ้วท้องรอ คนที่คุยธุระอยู่ข้างนอก เดี๋ยวจะโดนว่าไม่มีมารยาทอีก แต่ท้องเจ้ากรรมก็เอาแต่ร้องไม่หยุดหย่อน

เลโอกลับเข้ามาหน้าตาเคร่งเครียด สั่งความเมียสาวเสียงขรึม

“กินข้าวเสร็จแล้วก็เข้านอนซะ”

“มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจับคนร้ายได้แล้ว” แก้มใสนึกถึงเรื่องที่ยิงกันที่ท่าเรือ บางทีอาจจะมีข่าวเกี่ยวกับคนร้ายก็ได้

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ....ปิดประตูให้เรียบร้อย ถ้าไม่ใช่ฉันห้ามเปิดประตูเด็ดขาด เข้าใจไหม” สั่งเสียงเฉียบขาด

“เจ้าค่ะ” รับคำคล้ายประชด จึงได้รับสายตาคมกริบตวัดมองมาดุ ๆ ....เฮ้อ...จะดุทำไมนักหนาก็ไม่รู้........ เอาเถอะมันจะเรื่องอะไรก็ช่างขอเติมพลังก่อนก็แล้วกัน แก้มใสก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ถึงแม้จะไม่มีเพื่อนนั่งกินด้วยก็ตาม นาทีนี้ ใครสน.....