30

คุณหญิงยิ้มละไม ดวงตาเป็นประกายเปี่ยมสุข อยากได้ยินคำนี้มานานแสนนานไม่นึกฝันว่าจะมีวันนี้ ถึงแม้มันยังไม่สุดก็ตามเถอะ

“คุณหญิง”

“คะ...”

“มีความสุขมากขนาดนั้นเลยเหรอ” นายพลชาญณรงค์ แซวคุณหญิงกษมายิ้ม ๆ ถึงแม้จะไม่ได้รักใคร่จำใจแต่งงานกันก็เพราะผู้ใหญ่ แต่พอนานวันเข้า ก็กลายเป็นความผูกพันอยู่ด้วยกันเหมือนเพื่อนที่รู้ใจกันมากกว่า

“ก็คนกำลังมีความสุขนี่คะ อย่างน้อยยัยแก้มกับเลโอก็เข้ากันได้ดี”

คุณหญิงกษมา กับท่านนายพลประสานสายตา ก่อนจะยิ้มให้กันนิด ๆ ส่วนแก้มใสไม่ได้สนใจใคร นอกจากจ้องมองคนบนเตียงอย่างใจจดใจจ่อ

หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองท่านกลับไปแล้ว ก็พอดีกับแก๊งสี่สาวไลน์เข้ามาหา ชักชวนให้ไปเจอกันในวันพรุ่งนี้ แก้มใสจึงได้บอกข่าวเรื่องสามีประสบอุบัติเหตุ ทั้งหมดจึงเปลี่ยนเป้าหมาย จะพากันมาเยี่ยมที่โรงพยาบาลแทน

แก้มใสนั่งบีบมือใหญ่อย่างห่วงใย แปลกใจเหมือนกัน ทำไมหล่อนถึงได้เป็นห่วงเขามากมายขนาดนี้ ใจจะขาดเสียให้ได้ที่ได้รู้ข่าวในตอนแรก ถึงแม้จะเห็นกับตาว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี หล่อนชั่งใจอยู่ว่า จะส่งข่าวให้คุณตาทราบดีหรือเปล่า แต่ในที่สุดก็คิดว่าไม่ดีกว่า เดี๋ยวผู้สูงอายุจะไม่สบายใจเปล่า ๆ

ขณะนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ ก็มีแรงบีบตอบที่ปลายมือ ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองสามีอย่างดีใจที่เห็นเขาค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมอง

“พี่เลโอ ตื่นแล้ว เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ ปวดหัวหรือเปล่า อยากได้อะไรไหม หรือว่าจะดื่มน้ำก่อนดี” หญิงสาวดีใจจนลนลานไปหมด แตะนู่นจับนี่ ลูบคลำตามเนื้อตัวสำรวจแทบทุกตารางนิ้ว

“ถ้าไม่หยุดลูบ เดี๋ยวได้เป็นแน่” นายหัวหนุ่ม ส่งสายตากรุ้มกริ่มยิ้ม พร้อมกับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ตั้งใจจะลงไปนั่งที่โซฟาด้านล่าง แต่รอให้ร่ายปรับตัวสักพักเพราะนอนหลับไปตั้งนาน

“พี่เลโออ่ะ...ตื่นมาก็คิดลามกเลยนะคะ” หญิงสาวทำแก้มป่อง ส่งค้อนให้แล้วถอยออกมาอย่างงอน ๆ เมื่อจัดท่าให้สามีนั่งได้สบายแล้ว

“พี่แค่คิด แต่แก้มนั่นแหละทำตั้งเยอะ ไม่รู้ว่าตอนพี่หลับทำอะไรกับร่างกายของพี่บ้าง” สามีหนุ่มแสร้งทำหน้าสยอง

“ตื่นมาก็กล่าวหากันเลย แก้มน้อยใจแล้วนะคะ”

“โอ๋...มานี่มา” นายหัวหนุ่มอ้าแขนกว้างเรียกให้เมียขี้งอนเข้าไปหา ซึ่งหล่อนก็เดินเข้าไปหาแต่โดยดี เอนอิงเข้าไปในอ้อมกอดอย่างว่าง่าย

แก้มใสยังไม่ทันได้ขยับ เสียงเคาะประตู และเปิดเข้ามา ของคนหลายคน ก่อนที่ความโกลาหลจะเกิดขึ้น

พ่อเลี้ยงอาชา รมิดา พี่โจ้ แพรว พี่กวาง ขาดก็แต่พี่หมอเต้คนเดียว

“โอ้โห มากันเยอะแยะเลยนะครับ ผมยังไม่ตายง่าย ๆ หรอกน่า” คนเจ็บทักทายผู้มาใหม่ ที่บังเอิญเข้ามาขัดจังหวะง้อเมียพอดิบพอดี

“ปากดีอย่างนี้ไงเล่า ถึงได้โดนหมั่นไส้เอา แล้วนี่โดนจิ๊กโก๋ที่ไหนตัดสายเบรกเข้าให้” พ่อเลี้ยงอาชาพูดขำ ๆ แต่ก็มีความจริงจังแฝงอยู่ เขาเข้ามายืนดูข้างเตียง ส่วนแก้มใสขยับเข้าไปหาเพื่อน ๆ เรียบร้อยแล้ว

“จมูกมดหรือไงครับพี่ ได้กลิ่นไวดีเหลือเกิน” คนเจ็บตอบสบาย ๆ .

“เฮ้ย ! จริงหรือวะ” เป็นพ่อเลี้ยงเองที่ประหลาดใจ ทีแรกที่พูดเขาก็เดามั่ว ๆ เพราะไม่คิดว่า คนที่ขับรถเก่งขนาดเคยลงสนามแข่งขัน กวาดรางวัลมาแล้วหลายสนาม จะขับรถไปเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย ๆ

เสียงของพ่อเลี้ยงอาชา ทำให้โจ้ กับสี่สาวหันมามองเป็นตาเดียวกัน

“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ ๆ เบรกมีปัญหาผมก็เลยหักพวงมาลัยลงข้างทาง ก่อนที่จะ ไปชนกับรถคันอื่น”

“นายมีปัญหากับใครอยู่หรือเปล่า”

“หรือว่าคนเดียวกับที่ไล่ยิงพวกเราที่ท่าเรือคะ” แก้มใสโพล่งออกไป เพิ่งจะนึกขึ้นได้ ทั้งที่เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

“ห๊า.....” สามสาวประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน หน้าตาตื่น

พ่อเลี้ยงอาชาได้แต่เลิกคิ้วมองคนเจ็บ เหมือนรอคำอธิบาย

“ก็...สงสัยผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ เคยมีเรื่องกันมาก่อน แต่ก็ไม่น่าจะเกี่ยวกับครั้งนี้”

“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้นะพี่....เท่ากับยอมเป็นเป้านิ่งให้มัน” โจ้ออกความเห็นเป็นครั้งแรก

”อืม.....ฉันก็คิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเหมือนกัน”

“มีอะไรให้ช่วยบอกนะพี่....หวังว่าคงจะไม่เกี่ยวกับนายสุดเขตนะ” โจ้ขมวดคิ้ว เหมือนเพิ่งจะนึกได้

“มีอะไร” นายหัวหนุ่มหน้าเครียดขึ้นมาทันที อยู่ ๆ ก็นึกถึงหน้าไอ้สุดเขต ที่พูดเหมือนเขาจะกลับมาแย่งสมบัติกับมัน

“ผมได้ข่าวว่าหมอนั่น กำลังพัวพันกับพวกธุรกิจสีเทาน่ะครับ” ถึงแม้จะเป็นคนทำธุรกิจเหมือนกัน แต่ก็เป็นคนละประเภท แต่ในแวดวงก็ใช่ว่าจะกว้างขวางจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

“อืม...ขอบใจนะนายโจ้”

“พวกพี่มีอะไรให้พวกเราช่วยไหมคะ...อย่างเช่นปลอมตัวเป็นนักสืบ อะไรทำนองนี้อ่ะ” กวางยื่นหน้ายื่นตา ทำประหนึ่งเป็นตัวแทนสาว ๆ เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ

“นึกว่าเรื่องสนุกหรือไงยัยกวาง ไม่ต้องชวนเมียพี่ไปออกลิงออกข้างเลยนะ เดี๋ยวหลานจะลำบาก” พ่อเลี้ยงทำเป็นพูดเสียงขรึม

“ยัยดาท้อง..!..” ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ เท่ากับพ่อเลี้ยงอาชากับรมิดาจะได้มีลูกคนแรกในกลุ่ม

รมิดาพยักหน้า เพราะเรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ เพิ่งจะไปตรวจเมื่อเช้านี้เอง กลับมาก็เจอกับเรื่องอุบัติเหตุของพี่เลโอเข้า เลยยังไม่ได้บอกใคร

“โห...เก่งอ่ะ ทำไงบอกมั่งจิ หรือว่าอยู่ที่ไร่ไม่มีอะไรทำใช่ป่ะ” กวางสะกิดถามพี่สะใภ้ตัวน้อย

“พี่กวางอ่ะ...” ว่าที่คุณแม่อายจนหน้าแดงก่ำ

“ยัยกวาง แกต้องไปถามไอ้หมอโน่น ไม่ใช่มาถามเมียฉัน” พ่อเลี้ยงอาชา โอบไหล่ปกป้องเมียรัก แต่ยิ่งทำให้รมิดาอายหนักเข้าไปอีก

“แหมพี่อาชาก็...คอยดูนะ พี่หมอเต้ว่างเมื่อไหร่จะให้ทำลูกแฝดแซงหน้าเลยคอยดู” กวางไม่ยอมแพ้ แถมคุยข่มไว้อีก ส่วนโจ้ก้มหน้ากระซิบอะไรบางอย่างกับแพรว ไม่มีใครได้ยิน แต่เห็นโดนเมียไล่ทุบจนหัวเราะลั่น...

“ดีใจด้วยนะครับพี่”เลโอแสดงความยินดีกับเพื่อนรุ่นพี่ก่อนจะเบนสายตามองมาที่แก้มใสโดยไม่ตั้งใจ.......คิดในใจถ้ามีลูกเหมือนเขาบ้างก็คงจะดี