20

นายหัวหนุ่มมองเห็นมือบางที่สั่นน้อย ๆ ค่อย ๆ ถอดชุดนอนออกทางศีรษะ ก่อนที่สรีระงดงามจะปรากฏแก่สายตา แต่หัวใจแกร่งต้องไหววูบ เมื่อเห็นร่องรอยเขียวช้ำตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดกระจายอยู่ตามผิวเนื้อนวลลออ เพราะวันนี้เขาเปิดไฟสว่างโร่ แน่นอนว่าร่องรอยพวกนั้นเกิดจากฝีมือของตัวเองไม่รู้ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิง เขาไม่ใช่ผู้ชายที่นิยมความรุนแรง และไม่เคยถึงขั้นทิ้งร่องรอยไว้บนร่างกายผู้หญิงมากมายขนาดนี้

“บ้าฉิบ....มัวชักช้า...ฉันหมดอารมณ์แล้ว” พ่อเลี้ยงหนุ่มสบถ แกล้งดุแก้มใสกลบเกลื่อนแล้วก็เลื่อนตัวลงนอนหันหลังให้ ซ่อนแววตารู้สึกผิด นี่เขากำลังจะพ่ายแพ้ต่อคนที่ตัวเองตั้งป้อมรังเกียจเต็มทีแล้วสินะ

หญิงสาวถอนหายใจโล่งอก รีบหยิบชุดนอนมาสวมใส่ก่อนจะล้มตัวลงนอนทั้งที่หัวใจยังไม่หายสั่น หล่อนนอนหันหลังให้เขาเช่นกัน....เฮ้อ....รอดตัวไปอีกวัน

นายหัวหนุ่ม รออยู่นานจนคิดว่าคนข้าง ๆ หลับไปแล้ว จึงได้หันมาค่อย ๆ รั้งร่างบอบบางเข้ามากอดอยากจะปลอบโยนเหลือเกินแต่ความผิดของหล่อนก็ใหญ่หลวงนัก การกระทำของเขาจึงลักลั่น จะหวานก็หวานไม่ได้ ครั้นจะร้ายก็ร้ายไม่สุด ชายหนุ่มซบหน้ากับเรือนผมหอมกรุ่น และหลับตามไปในที่สุด หารู้ไม่ว่าคนในอ้อมกอด ระบายยิ้มออกมาอย่างสุขใจ....แก้มใสไม่ได้รังเกียจอ้อมกอดอบอุ่นของเขา แค่หวาดกลัวบทรักตอนที่เขาโกรธเท่านั้น.....ต่อจากนี้คงต้องพยายามอย่าให้เขาโกรธเป็นดีที่สุด

บทที่ 6

แก้มใสตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี รอยยิ้มยังไม่จางลงจากใบหน้า ขอเก็บเกี่ยวความรู้สึกอบอุ่นหัวใจเอาไว้อีกสักพักก็แล้วกัน เดี๋ยวสามีขี้เก๊กตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ พ่อเจ้าประคุณจะกลายเป็นคนละคนทันที

ไม่เพียงแก้มใสเท่านั้น ที่ตื่นก่อนแต่นอนอ้อยอิ่ง เลโอก็ตื่นก่อนหน้าสักพักแล้วแต่ก็ยังอยากจะนอนกอดเรือนร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ยังไม่อยากลุกขึ้นมาใส่หน้ากากเข้าหากันอีก....แต่เอ๊ะ....หรือจะเป็นแค่เขาเท่านั้นที่ใส่หน้ากากหาเจ้าหล่อน...เป็นหน้ากากซาตานเสียด้วย เพราะไม่อยากให้คนผิดหลงระเริงจนเกินไปนั่นเอง

“อื้อ....พี่เลโอ...” แก้มใสไม่อาจแกล้งหลับต่อไปได้ เมื่อลมหายใจอุ่น ๆ รินรดอยู่ที่ซอกคอ สร้างความปั่นป่วนรัญจวนใจ

ชายหนุ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไถลหน้าเกลือกกลิ้ง จนตอหนวดเคราครูดผิวอ่อนใสจนเป็นรอยแดง

”พี่เลโอ...ปล่อย”

“ตื่นแล้วทำไมไม่รีบลุก จะนอนเป็นคุณนายให้ใครมารับใช้ไม่ทราบ”

“แก้มก็กำลังจะลุกอยู่นี่ไงคะ แล้วใครกันมากอดรัดเอาไว้ล่ะคะ” ความรู้สึกเลยคำว่าโกรธกลายเป็นขำที่อีกฝ่ายลืมตาตื่นขึ้นมาจะต้องจิกกัดก่อนสิน่า...ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเป็นไก่หรือไงนะ

“อย่าเพิ่งมโนไปไกล ฉันไม่ได้พิศวาสเธอหรอกนะ มันแค่ปฏิกิริยาธรรมชาติของผู้ชายก็แค่นั้นแหละ” นายหัวหนุ่มกระแทกเสียงตอบ ก่อนจะคลายอ้อมกอด แล้วลุกขึ้นเหมือนเด็กชายแสนงอน

“แก้มรู้ค่ะ ว่าพี่เลโอเกลียดขี้หน้าแก้มจะแย่อยู่แล้ว” แก้มใสได้แต่กลั้นยิ้ม คนขี้เก็ก เมื่อไหร่จะเหนื่อยสักที จะทำดี ๆ กับเมียตัวเอง มันจะเสียหน้ามากนักหรือไง....ความจริงเขาก็ไม่ได้ร้ายกาจนักหรอก ไม่อย่างนั้น ค่ำคืนที่ผ่านมา เขาคงจะย่ำยีตามอำเภอใจ ไม่ยอมให้หล่อนได้นอนในอ้อมกอดอันอบอุ่นทั้งคืนอย่างนี้หรอก

“วันนี้พี่เลโอจะไปไหนคะ”

“ถามทำไม หรือคิดว่าเป็นเมียแล้วจะก้าวก่ายชีวิตฉันยังไงก็ได้ หึ....”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ เผื่อว่าพี่เลโอจะขึ้นฝั่งแก้มจะขอไปด้วยได้ไหมคะ พอดีอยากซื้อของใช้ส่วนตัวค่ะ” รีบชี้แจงก่อนที่เขาจะหงุดหงิดจนพูดไม่รู้เรื่อง

นายหัวหนุ่ม ปรายตามองเมียตัวน้อยที่นั่งผมเผ้ายุ่งเหยิงอยู่กลางเตียง ถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ....ยัยตัวแสบนี่ขยันยั่วกันจริง...สงสัยไม่เข็ด........

“นะคะ...พี่เลโอ” แก้มใสรบเร้ามองเขาตาแป๋ว อยากรู้จักสามีให้มากกว่านี้ก็ต้องตามติดแบบนี้แหละ ถึงแม้จะมั่นใจว่าเขาไม่ใช่คนเหลวไหล หรือทำอะไรผิดกฎหมาย แต่ก็ยังมีประเด็นที่น่าสงสัยในหลายข้อ

“ตามใจ แล้วอย่ามาบ่นเหนื่อยก็แล้วกัน”

“รับรองค่ะ แก้มจะไม่บ่นซักคำ”

หญิงสาวรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ก่อนจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ด้วยกางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ต รองเท้าผ้าใบพร้อมลุย

ทั้งคู่มาขึ้นเรือ หลังจากกินอาหารเช้าง่าย ๆ แต่ดูเหมือนนายหัวหนุ่มจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันมาจ้องหน้าเมียตัวยุ่ง

“เมาเรือหรือเปล่า ถ้าเมาก็ไม่ต้องไป อยากได้อะไรจดมาเดี๋ยวให้เดชไปซื้อให้”

“ไม่เมาค่ะ”

“หืม....” เลโอหันมาเลิกคิ้วถาม...ทำนองว่าวันนั้นยังหมดสภาพอยู่เลย

“วันนั้นแก้มแค่เครียดไปหน่อยอ่ะ” แก้มใสรีบอธิบาย เกรงว่าเขาจะเปลี่ยนใจ อดไปกันพอดี

“แน่นะ”

“ค่ะ” แก้มใสยิ้มแฉ่ง พร้อมกับพยักหน้าหงึกหงักเป็นการยืนยัน

เลโอไม่พูดอะไร เขาหันหลังเดินขึ้นเรือ ส่วนแก้มใสก็ถือว่านั่นคือการอนุญาตแล้วจึงก้าวตามไปติด ๆ แล้วไปนั่งลงใกล้ ๆ เมื่อคนตัวโตไม่ได้มีปฏิกิริยาผลักไส หล่อนจึงได้แต่อมยิ้ม.....ให้รู้ไปว่าพี่เลโอจะใจแข็งไปถึงไหนกัน ในเมื่อเขาเป็นสามีของหล่อนทั้งทางพฤตินัย และนิตินัย จึงไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาตั้งแง่ต่อกัน....แก้มใสตัดสินใจแล้ว ที่จะทำให้ครอบครัวของหล่อนมีความสุขที่สุด

เรือแล่นออกจากเกาะได้ไม่นาน คนที่ยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าไม่เมา ก็หลับพับอยู่ที่ต้นแขนคนตัวโต จนเขาต้องจับหล่อนให้นอนหนุนตัก พร้อมกับเผลอยิ้มอย่างเอ็นดู.....ยัยตัวแสบนี่หลับได้ยังไงกันนะ เขาเผลอมองวงหน้างามอย่างเพลิดเพลินจนไม่อยากถอนสายตาไปไหน จนกระทั่งถึงที่หมาย

“แก้มใส......ตื่น.....”

“อื้อ......”

“แก้มใส....ถ้าไม่ตื่นจะโยนทิ้งทะเลเดี๋ยวนี้แหละ” ขู่เสียงเข้ม

“ขอโทษค่ะ...เผลอหลับได้ยังไงก็ไม่รู้” หญิงสาวยิ้มแหย เมื่อตื่นมาพบกับสายตาคม ดุ หน้าโหดของผู้เป็นสามี

“ฮึ....”