16

“อ้าว ! แก้มนึกว่าพี่เลโอกินแล้วสียอีกค่ะ......” ยังไม่ทันที่แก้มใสจะพูดอะไรต่อ คนพาลก็สะบัดก้น เดินเข้าห้องนอนแถมปิดประตูดังปัง

อะไรของเขาเนี่ย....อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าคลื่นลมในทะเลซะอีก...เฮ้อ....ยัยแก้มเอ้ย...จะมีชีวิตรอดได้กี่วันเนี่ย หวังว่าจะไม่กลายเป็นศพอยู่ที่ท้ายเกาะ....เอ..ท้ายเกาะก็แถวนี้นี่นา.....หญิงสาวครุ่นคิด หรือฆาตกรจะเป็นเขาจริง ๆ .............หล่อนรวบช้อนหลังจากเพิ่งกินไปได้แค่สองสามคำ ขืนนั่งกินต่อก็คงกลืนไม่ลง หล่อนเก็บล้างจานชามเรียบร้อยก่อนจะเดินตามสามีเจ้าอารมณ์เข้าห้องไป หวังว่าคงจะไม่โดนพายุถล่มซ้ำสองอีกนะ….

แก้มใสกลับเข้าห้องได้ ก็รีบอาบน้ำทำธุระส่วนตัว สวมใส่ชุดนอนมิดชิดพยายามทำทุกอย่างเงียบเชียบเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนขา ซ้ำยังไม่กล้ามองไปทางร่างสูง ที่เห็นจากหางตาว่าเขานั่งนิ่งเป็นแท่นหิน ก้มดูอะไรบางอย่างในมือ จึงค่อย ๆ เดินเลี่ยงมาขึ้นเตียงฝั่ง ของตัวเอง แล้วก็สะดุดตากับสิ่งที่วางอยู่

“พี่เลโอ นี่มัน....” แก้มใสตื่นเต้นที่เห็นกล่องใส่สมาร์ทโฟนเครื่องใหม่เอี่ยมบนเตียง ลืมความขุ่นข้องหมองใจก่อนหน้านี้เสียสนิท ริมฝีปากอิ่มฉีกยิ้มเต็มใบหน้า

ชายหนุ่มได้แต่ปรายตามองมาราวกับรำคาญเต็มที

“พี่เลโอซื้อให้แก้มเหรอคะ” ถึงจะแน่ใจ แต่ก็ถามย้ำกันผิดพลาด

“อืม” ขานรับแบบเสียไม่ได้

“ขอบคุณนะคะ” สาวน้อยแทบจะกระโดดขึ้นเตียง ยกมือไหว้เอ่ยขอบคุณเสียงใส ถึงแม้เขาจะแค่ปรายตามามองแวบเดียวก็ตาม......

หญิงสาวรื้อกล่อง ยุก ๆ ยิก ๆ เอาสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ออกมาชื่นชม และชาร์จแบตเตอรี่ เพิ่งจะนึกได้ว่าจำเบอร์ใครไม่ได้เลย....ทำไงดี......

“พี่เลโอคะ มีเบอร์คุณหญิงไหมคะหรือเบอร์ท่านนายพลก็ได้....” เอ่ยถามเสียงอ่อย เกรงใจเต็มที่

“ยุ่ง !” ปากก็ว่า แต่มือก็ยื่นสมาร์ทโฟนของตัวเองให้หล่อนอย่างตัดรำคาญ

พอได้มาแล้ว ก็เจอปัญหาอีกจนได้ คราวนี้หล่อนไม่กล้าเรียกเขาแล้วล่ะ....เอาไงดี....ในที่สุดก็ตัดสินใจ นั่งมองเขาตาแป๋ว...... รอจังหวะให้เขาเงยหน้าจากสิ่งที่สนใจอยู่เมื่อไหร่แล้วค่อยถามก็ได้

“หก ห้า สี่ หนึ่ง” ชายหนุ่มบอกโดยไม่ได้ละสายตาจากสิ่งที่อยู่ในมือ พร้อมกับเสียงถอนหายใจดัง ๆ

“ขอบคุณค่ะ” แก้มใสยิ้ม ที่เขาบอกรหัสเหมือนรู้ว่าหล่อนจะถาม หญิงสาวจัดการเมมเบอร์ของท่านนายพล เบอร์พ่อเลี้ยงอาชา และที่สำคัญเบอร์ของสามี นอกจากนั้นเบอร์ของหล่อนเองก็ถูกเมมลงในเครื่องของเขาเช่นกัน เมื่อเรียบร้อยแล้วก็วางคืนที่ข้างตัวเขา พร้อมกับขอบคุณเบา ๆ อย่างเกรงใจ เขาไม่แม้แต่จะแสดงอาการรับรู้ จากนั้นก็ส่งข้อความบอกกล่าวกับท่านนายพลและพ่อเลี้ยงอาชา เพื่อส่งข่าวถึงคุณหญิงกับรมิดา

เลโอ เช็ครายละเอียดเกี่ยวกับตลาดเงิน ตลาดทุน หุ้นรอบโลก ถึงแม้จะมีลูกน้องมือดีช่วยดูแลบริษัท แต่คนอย่างเขาไม่เคยไว้ใจใครนอกจากตัวเอง แม้ไม่ได้เข้าบริษัททุกวัน แต่เขาก็ติดตามงานอย่างใกล้ชิด สิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นเพียงน้อยนิด ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเขาไปได้ อย่างเช่นตอนนี้ ที่มีผู้บริหารระดับกลางถูกซื้อตัวและพยายามลาออกไปพร้อมกับข้อมูลลูกค้าซึ่งเขาก็สั่งให้สารัชไปจัดการ พร้อมกับฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย จนไม่มีใครกล้าขยับทำอะไรอีก

หลังจากเช็คข้อมูลเรียบร้อยแล้วจึงชำเลืองมองยัยตัวแสบนิดหนึ่ง หล่อนกำลังง่วนกับของเล่นใหม่ ไม่ได้โทรหาใคร คงเห็นว่าดึกแล้ว นายหัวหนุ่ม ทอดตัวลงนอนแล้วหลับตาลงทันทีอย่างต้องการพักสายตา แก้มใสจึงจำใจต้องยุติการท่องโลกโซเชียลลง จากนั้นจึงปิดไฟหัวเตียงเพื่อจะได้ไม่รบกวนคนนอนหลับ....เพราะถ้าหากเขาไม่หลับขึ้นมา อาจจะเป็นหล่อนก็ได้ที่หลับกลางอากาศ

“อื้อ...พี่เลโอ แก้มยังเจ็บอยู่นะคะ” แก้มใสท้วงเขาเบา ๆ ทันทีที่ล้มตัวลงนอน ก็โดนรวบเอวเข้าไปกอดรัดเอาไว้จนแน่น

“อยู่เฉย ๆ เถอะน่าทำตัวเป็นหมอนข้างนิ่ง ๆ จะได้ไม่เจ็บตัว เพราะฉันก็ไม่ได้พิศวาสเธอนักหนา” ชายหนุ่มปรามเสียงแข็ง

เฮอะ ! ……ไม่พิศวาส แล้วที่มากอดเขาเนี่ย หมายความว่ายังไง....หญิงสาวได้แต่คิด ขืนพูดออกไปก็เท่ากับหาเรื่องให้เขาด่าว่าเอาเจ็บ ๆ แสบ ๆ อีกจนได้ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนาพูดดี ๆ หน่อยก็ไม่ได้...ขนาดจะกอดเขายังทำเป็นเก็กใส่....แก้มใสบ่นหงุงหงิงกับตัวเอง แต่ก็ยอมนอนนิ่ง ๆ ให้เขากอดก่ายได้ตามอำเภอใจ.......

จากที่ตั้งใจจะกอดเฉย ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัว ที่โชยมาเข้าจมูก เพียงแค่นั้น เจ้าสิงห์น้อยของเขาก็ตื่นขึ้นมา เริงร่าอยากเข้าไปเยี่ยมสาวน้อยในอ้อมกอดนี่เหลือเกินแล้ว ชายหนุ่มได้แต่กัดฟัน ปล่อยให้มันดุนดันสะโพกหนั่นแน่น ด้วยหวังว่ามันจะสงบลงโดยเร็ว

แก้มใส ขยับตัวยุกยิก เมื่อรับรู้ถึงการมีตัวตนของเจ้าสิงห์น้อยที่ประกาศศักดิ์ดา อย่างไม่เกรงกลัวใคร ไหนว่าจะกอดเฉย ๆ ไง

“นอนนิ่ง ๆ ได้ไหม” นายหัวหนุ่มปวดหัวกับเจ้าสิงห์น้อยที่ดื้อด้าน จึงแกล้งดุคนตัวเล็ก หวังเบี่ยงเบนความสนใจ

“แต่พี่เลโอคะ...คือ..มัน” หญิงสาวกัดริมฝีปาก กระดากอายไม่กล้าเอ่ยออกมา

“มันทำไม” พ่อสิงห์หนุ่มเอ่ยถามเสียงกระเส่าอยู่ที่ซอกคอ หอมกรุ่น ไม่ต้องทงต้องทนมันแล้ว ในเมื่อความหอมหวานตรงหน้านี้เป็นของเขา เขามีสิทธิ์

“อื้อ.....แก้มยังเจ็บอยู่นะคะ” แก้มใสเริ่มใจสั่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง

“รู้แล้วน่า....ช่วยฉันหน่อย”

“ชะ...ช่วยยังไงคะ”

เรือนร่างบาง ถูกหันหน้าเข้าหาร่างกายแกร่ง พร้อมกับมือนุ่มนิ่มถูกดึงไป ลงไปวางแหมะบนเจ้าสิงห์น้อย

“ปลอบมันหน่อย มันไม่ยอมฟังฉัน” เลโอบอกเสียงแตกพร่า