11

หญิงสาวสบตากับเขาในความมืด ที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องมาทางหน้าต่าง นายหัวหนุ่ม สำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่า ราวกับกำลังตรวจเช็คสินค้าก็ไม่ปาน ไม่เคยมีใครได้เคยพบพานร่างงามสลักเสลา ตั้งแต่แตกเนื้อสาวเจ้าตัวทะนุถนอมบำรุงอย่างดี โดยมีคุณหญิงเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการในเรื่องนี้เป็นพิเศษ จึงได้งามผุดผาดบาดใจ มาถึงขั้นนี้แล้วคงยากที่จะถอย แก้มใสยอมรับสภาพแต่โดยดีไม่วันนี้ วันไหนก็ต้องเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว เมื่อไม่อาจขัดขืน จึงได้แต่ปัดป้อง เมื่อยามที่เขาหนักมือ........ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น จนทำอะไรไม่ถูก

อารมณ์สาวถูกปลุกเร้าจนตื่นเตลิด แต่จู่ ๆ เรือนกายกำยำก็ผละออก ทำให้แก้มใสต้องมองตาม

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบของบางอย่าง ลงมือฉีกซองและสวมใส่มันอย่างชำนาญ ก่อนจะกลับมาสนใจเรือนร่างที่นอนอ่อนระทวยอยู่กลางเตียง

“นั่นพี่เลโอจะทำอะไรคะ” ไม่รู้อะไรดลใจให้แก้มใส ถามคำถามโง่ ๆ ออกไป

“ไม่เคยเห็นถุงยางหรือไง ถึงเธอจะเป็นเมียฉัน ก็ต้องป้องกันไว้ก่อนเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอผ่านศึกสงครามอะไรมาบ้าง”

“ก็ดีค่ะ เพราะแก้มก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เผื่อมีลูกติดท้องจากผู้ชายคนก่อน ๆ จะได้แน่ใจว่าไม่ใช่ลูกของพี่เลโอแน่ ๆ” คิดว่ามีปากอยู่คนเดียวหรือไง...เธอเหลืออดจึงตอบโต้ออกไปบ้าง

“แก้มใส !...ฉันไม่คิดว่าเธอจะสำส่อนได้ถึงขนาดนี้” ตั้งใจยั่วโทสะอีกฝ่าย แต่กลับเป็นเขาเองที่สติขาดผึง

“ฮึ....นึกว่าผู้ชายทำได้อยู่ฝ่ายเดียวหรือยังไง”

คำพูดประชดประชันนั้น เท่ากับโหมไฟโทสะให้ลุกโชน นายหัวหนุ่มจับขาเรียวแยกออกจากกันพร้อมกับแทรกกายลงตรงกลางเตรียมปฏิบัติการขั้นสูงสุด แก้มใสมือไม้สั่น เมื่อเห็นอาวุธประจำกายของเขาที่พรักพร้อมเสียเหลือเกิน หญิงสาวหลับตาปี๋ หัวใจกระหน่ำเต้นไม่เป็นส่ำ มันช่างน่าสะพรึงเสียเหลือเกิน …..........

“อ๊ะ !!...”ทั้งที่ทำใจเกร็งตัวรับสถานการณ์.... แต่พอเจ้ามังกรร้ายจดจ่อเข้ามาจริง ๆ แก้มใสอดตกใจกระถดกายหนีไม่ได้ แค่เพียงกดเข้ามานิดเดียว ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือก ดิ้นพล่าน

“เจ็บ...พี่เลโอ...แก้มเจ็บ” ถึงแม้จะเตรียมใจยอมรับ แต่ร่างกายยังไม่พร้อม ยิ่งเป็นครั้งแรกด้วยแล้ว คำว่าเจ็บแทบขาดใจยังน้อยไปด้วยซ้ำ

มีแต่ความเงียบ ไร้คำปลอบโยน หรือแม้แต่จะเล้าโลมให้สาวเจ้าได้ผ่อนคลาย ทำไมต้องแคร์ ก็หล่อนอยากพูดเหมือนช่ำชองนักหนา ก็ต้องรองรับเขาให้ได้ ไม่ใช่สักแต่พูดจาอวดดี อวดเก่ง....เขาไม่จับฟาดก่อนก็บุญแล้ว....แล้วนี่ยังจะมาแสดงละครว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ให้ดูอีกหรือไง

“อย่าเกร็ง !”

ชายหนุ่มกัดฟันแน่น เขาก็เจ็บไม่แพ้กัน ทั้งคับทั้งแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ ก่อนจะตัดสินใจโถมกายพรวดเดียวทลายกำแพงเหนียวในพริบตา

“กรี๊ดดดด......ไม่เอา......แก้มไม่ไหวแล้ว” ใบหน้างามส่ายไปมา มือบางทั้งผลักทั้งดันอยู่แถวกล้ามท้องแข็งแรง น้ำตาไหลพราก พยายามจะดิ้นหนี เป็นภาพที่ชายหนุ่มเห็นแล้วถึงกับบดกรามเข้าหากันแน่น

“ยัยเด็กบ้า....” เลโอ สบถออกมาอย่างหัวเสีย...ไม่เคยแล้วยังทำอวดเก่ง เขาได้แต่กดตัวแช่นิ่ง ซุกซบใบหน้ากับอกอวบ ไล้ลิ้นเลียรอบยอดเม็ดทับทิมจนชุ่มฉ่ำสลับกับมือสากทำหน้าที่เคล้นคลึงก้อนเนื้ออวบอีกข้างอย่างเบามือ ล่อลวงให้แก้มใสลืมความเจ็บปวดชั่วขณะ เมื่อโดนทั้งมือและปากทำงานสอดประสานกันอย่างรู้จังหวะ ภายในช่องท้องเริ่มปั่นป่วน แปลบปลาบ เสียดเสียวทุกครั้งที่ลิ้นร้อนลากไล้ ปัดป่ายไปบนก้อนเนื้อแน่นเด้ง สะโพกสอบขยับขับเคลื่อนอาศัยช่วงจังหวะที่สาวเจ้ากำลังเคลิบเคลิ้มขยับตัวตน แต่ก็สุดจะกลั้น จนต้องโถมเรี่ยวแรงกำลังที่มีเข้าใส่อย่างไม่บันยะบันยัง

ความกำซาบรัญจวนที่เกิดแก่กายสาวเมื่อสักครู่เป็นอันปลิดปลิว เหลือไว้แต่ความเจ็บแสบ ร่างกายเหมือนถูกแยกแหลกละเอียด ส่วนบอบบางที่สุดโดนบดเบียดให้ชอกช้ำ แก้มใสจำต้องทนเพราะรู้ว่าคนเป็นสามีเพียงแค่ต้องการระบายอารมณ์กรุ่นโกรธ ป่วยการที่จะอ้อนวอน ได้แต่นอนน้ำตาริน รอเวลาให้จบสิ้นเสียที

“เก่งให้ตลอดสิ จำไว้ว่าทีหลังอย่ามาอวดดีกับฉัน” เลโอหงุดหงิด หลังผ่านเกมอันเร่าร้อน แก้มใสก็เอาแต่นอนหันหลังให้ ทั้งที่อยากปลอบโยน แต่ไม่รู้ทำไมกลายเป็นว่ากลับยิ่งซ้ำเติมเข้าไปอีก แค่หล่อนทำราวกับจะใช้ความเงียบเพื่อประท้วง.....เขาก็อดหัวเสียไม่ได้

“อื้อ....ปล่อย” หญิงสาวร้องขึ้นมา เมื่อมือหนาคว้าเอวคอดแล้วลากเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง

“ฉันพูดด้วย ทำไมถึงไม่พูด........”

“แก้มไม่มีอะไรจะพูดค่ะ” ตอบกลับมาเสียงอู้อี้ ทั้งที่ไม่ยอมหันหน้ากลับไปหาก็เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาที่หลั่งรินออกมาไม่ยอมหยุด เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ แก้มใสรู้ว่าต้องอดทนแต่คนก็มีขีดจำกัด ไม่ใช่เครื่องจักรที่จะไม่รู้สึกรู้สา

“โกรธ...หรือว่าดีใจจนพูดไม่ออก...หึ” มือหนาลูบไล้ไหล่เปลือยนุ่มเนียนละมุนมือ สัมผัสของเขาสวนทางกับวาจาเชือดเฉือนเหลือเกิน

“แก้มเหนื่อย อยากพักผ่อน”

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”

“นี่เมียนะคะ ไม่ใช่ทาส”

“งั้นมาลองดูกัน ว่าเธอจะปฏิเสธฉันได้ไหม”

นายหัวหนุ่ม ก้มลงจูบที่ต้นคอขาวผ่องเพียงแผ่วเบา พรมจูบไปทั่วแผ่นหลังนวลเนียนระเรื่อยมาจนถึงสะโพกหนั่นแน่น ก่อนจะช้อนร่างบางให้อยู่ในท่าคลานเข่ามือใหญ่ยึดเอวคอดไว้มั่น แก่นกายแกร่งพร้อมผงาดง้ำค้ำสะโพกกลมกลึง

“อ๊ะ...ยะ..อย่า.....” แก้มใสร้องห้ามเสียงกระท่อนกระแท่นเหลียวมามอง น้ำตาอาบแก้ม สายตาหวาดวิตก เมื่อเจ้างูยักษ์ ทำท่างึกงักดุนดันอยู่แถวช่องทางรัก ที่ยังเจ็บระบม ทำให้เจ้าของร่างใหญ่ใจอ่อนยวบ