#9

สุ้ยหยวนไม่ได้ตอบบิดา เขารอจนแน่ใจว่าพวกมันไปไกลแล้ว ถึงได้รีบลุกขึ้นยืน “ท่านพ่ออย่าพึ่งถาม ท่านคอยดูต้นทางไว้ เผื่อพวกมันกลับมา”

เขารีบไต่เชือกลงไปพาเสียนอี่ออกมาจากซอกหิน เมื่อครู่เสียนอี่ได้ยินที่สุ้ยหยวนพูดชัดเจน ว่าคนเบื้องล่างตายหมดแล้ว พอขึ้นมาด้านบนได้ ทั้งร่างพลันทรุดลงไปกองกับพื้น

“อาอี่!” สองพ่อลูกมองนางด้วยความเป็นห่วง

สุ้นหยวนมองซ้ายมองขวาพลางพูดขึ้นว่า “อาอี่เวลานี้มิใช่เวลาจะมานั่งเสียใจ อีกประเดี๋ยวทางการต้องมาแน่ข้าเห็นอวี้เสวี่ยสวมชุดของเจ้า จึงโยนปิ่นทองไปไว้ใกล้นาง พวกเขาต้องคิดว่าเจ้าตายแล้ว เพื่อความปลอดภัยเจ้าควรซ่อนตัวก่อนจะดีกว่า”

ได้ยินสุ้ยหยวนเตือนสติ เสียนอี่จึงรีบขึ้นไปหลบบนรถม้า ส่วนสุ้ยหยวนเล่าสภาพที่เห็นด้านล่างให้บิดาฟัง

สุ้ยหั่นฟังแล้ว รู้สึกสะเทือนใจยิ่ง “เจ้าว่าจะเป็นฝีมือคนพวกนั้นหรือไม่”

“ไป ท่านพ่อ พวกเราไปดูรอยรถม้ากัน” สุ้นหยวนมิได้ตอบ หากแต่ชักชวนบิดาไปดูร่องรอยรถม้า ดูก็รู้ว่าว่าคนกลุ่มนั้นขี่ม้าขนาบข้างมาก่อนที่รถม้าจะพุ่งตกหน้าผา “ท่านเห็นหรือไม่”

“อืม ข้าเห็นแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าเสียนอี่กำลังตกอยู่ในอันตราย”

“ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น เข้าเมืองคราที่แล้ว ข้าพอจะได้ยินข่าวมา ว่าเจ้าโหยวกู่โหม่วนั่นฟ้องศาลคิดหย่านางด้วยข้อหาเจ็ดขับ”

“โหยว่กู่โหม่ว! ไอ้คนสารเลว! ที่มีวันนี้ได้ มิใช่เพราะเสียนอี่หรือ เนรคุณจริงๆ ถุย!” สุ้ยหั่นสบถออกมาอย่างมีโทสะ

เสียนอี่ราวกับสูญเสียทุกอย่าง แต่น่าแปลกที่นางมิได้ร้องไห้ เหมือนว่าน้ำตามันจะแห้งเหือดไปเอง แววตาคู่งามเวลานี้เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว “ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าตายฟรีแน่นอน!มู่หยุน อวี้เสวี่ย”

มือปราบจากตำบลมาถึงในเวลาไม่นาน พวกเขาจ้างสุ้ยหยวนไปนำศพขึ้นมา ไม่คิดแม้จะลงไปตรวจตราด้านล่าง ไม่รู้เพราะเกิดจากความสะเพร่าหรือว่ามีเจตนากันแน่

ไม่มีใครรู้เรื่องที่ไป๋อวี้เสวี่ยนั่งรถม้ามากับเสียนอี่ นอกเสียจากครอบครัวลุงสุ้ยทุกคนจึงคิดว่าโหยวฮูหยินตายแล้ว เสียนอี่ซ่อนตัวมาในรถม้าของสองพ่อลูก ก่อนจะแอบเข้าไปในบ้าน สุ้ยหั่นกับสุ้ยหยวนไม่ได้เผยพิรุธให้ใครเห็น

ป้าสุ้ยเห็นนางเข้ามาในตอนค่ำ รู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง “อาอี่ เกิดอันใดขึ้น ไฉนเจ้า...”

“เอาน่า เจ้าอย่าได้ถามให้มากความ ไป รีบหาข้าวหาปลาให้อาอี่กินก่อน แล้วอย่าให้ใครรู้เป็นอันขาดว่าอาอี่อยู่ที่นี่” สุ้ยหั่นสั่งภรรยาเสียงจริงจัง

คืนนี้ภรรยาสุ้ยหยวนไม่อยู่พอดี กลับไปเยี่ยมมารดาที่บ้านเดิม จึงมีคนรู้ไม่มาก

สุ้ยหยวนล้วงถุงเงินออกมาวางให้เสียนอี่ “ข้าไม่กล้าเอามาหมด เกรงว่าจะถูกสงสัย เลยหยิบมาเท่านี้”

“ขอบคุณพี่หยวน หากมิได้พวกท่านสองพ่อลูกข้าคงแย่แน่” เสียนอี่รู้สึกขอบคุณพวกเขาจากใจจริง มิเสียแรงที่นางเคยช่วยเหลือ

เงินที่สุ้ยหยวนหยิบมา มีราวหกสิบตำลึง นับว่ามากแล้วสำหรับนางในตอนนี้

“อาอี่ พอจะบอกได้หรือไม่ ว่ามันเกิดอันใดขึ้น เหตุใดคนพวกนั้นถึงได้คิดฆ่าเจ้า” สุ้ยหั่นเอ่ยถาม

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน บางทีข้าอาจไปขวางทางผู้อื่น” เสียนอี่มีหรือจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนบงการ ถึงนางจะไม่เคยออกไปไหน แต่มิใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องเลวทรามของนายอำเภอ เพียงแต่นางไม่อยากดึงครอบครัวบ้านสุ้ยเข้ามาเกี่ยวข้อง เกรงว่าพวกเขาจะเป็นอันตราย แค่นี้นางก็รู้สึกผิดมากพอแล้ว

ป้าสุ้ยยกกับข้าวมาวาง ต่อให้เสียนอี่จะไม่อยากอาหารแค่ไหนก็จำใจต้องกิน นางมิอาจปล่อยให้ตนเองอ่อนแอในเวลานี้ได้

ขณะที่เสียนอี่กำลังกินข้าว สุ้ยหั่นเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ภรรยาฟัง ทั้งยังกำชับนางอย่างหนักแน่น ว่าห้ามแพร่งพรายเรื่องที่เสียนอี่ยังมีชีวิตอยู่ออกไปเด็ดขาด

“ข้าคงต้องรบกวนพวกท่านอีกสักเรื่อง” หลังจากกินข้าวเสร็จ เสียนอี่หันไปเอ่ยกับครอบครัวบ้านสุ้ยทั้งสาม

“รบกวนอันใด เจ้าอย่าได้พูดเช่นนี้ ครอบครัวเรามีทุกวันนี้ได้ ล้วนเป็นเจ้าช่วยเหลือ มีอันใดก็พูดมาเถิด ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ข้าและครอบครัวก็พร้อมจะทำให้” สุ้ยหั่นกล่าว ป้าสุ้ยกับบุตรชายพากันพยักหน้า ป้าสุ้ยกล่าวอีกว่า “พวกเราเป็นหนี้บุญคุณเจ้า เรื่องแค่นี้ไม่หนักหนา”

เสียนอี่รู้สึกซาบซึ้งน้ำใจพวกเขาจริงๆ “ขอบคุณพวกท่านมาก เรื่องที่ข้าจะให้ช่วย ข้าแค่อยากรบกวนให้พี่หยวนช่วยไปส่งข้าที่ลั่วหยาง” นางต้องไปบอกเรื่องนี้กับบิดามารดาของไป๋อวี้เสวี่ย พวกเขาควรได้รับรู้ อีกอย่าง ก่อนที่นางจะแข็งแกร่ง คงต้องหลบไปสักพัก การไปอยู่กับครอบครัวของไป๋อวี้เสวี่ยนับว่าปลอดภัยที่สุด

“เรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหา ข้ายินดี ว่าแต่เจ้าจะเดินทางเมื่อใด” สุ้ยหยวนถาม

“ข้ามิอาจรั้งอยู่ที่นี่นานได้ ทางที่ดีควรรีบไปให้เร็วที่สุด คิดว่าไปคืนนี้เลยจะดีกว่า”

สามพ่อลูกมองหน้ากันไปมา ก่อนที่ลุงสุ้ยจะพยักหน้า “ได้ ถ้าอย่างนั้น ก็เดินทางคืนนี้เถิด”

อีกไม่กี่วันจะเข้าฤดูเหมันต์แล้ว ท่านป้าสุ้ยจึงเตรียมชุดหนาๆ ให้นางติดตัวไป เสียนอี่ไม่มีข้าวของให้ต้องตระเตรียม หลังจากพูดคุยร่ำลาท่านลุงกับท่านป้าเสร็จ นางก็ออกเดินทางทันที