บทที่ 6 การตั้งครรภ์

ร้านอาหาร

"ต๊ายยยย!! ไม่คิดว่าตัวจริงน้องนานะจะสวยขนาดนี้นะฮะเนี่ย"

วันนี้เป็นวันนัดเจอกันกับพี่คิวอาร์ผู้จัดการดาราคนดังที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง และเมื่อตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน เขาก็ชื่นชมฉันไม่ขาดปาก แลดูเหมือนกับฉันเป็นของชิ้นใหม่มาพร้อมกับความพิเศษอย่างงั้นแหละ

"เข้าเรื่องเลยละกันเนาะน้องนานะ คือพี่อยากได้น้องมาอยู่ในความดูแลของพี่น่ะค่ะ มาเป็นนางแบบในสังกัดของพี่ พอดีพี่ถูกใจโปร์ไฟล์น้องมาก พยายามตามหาและติดต่อมานาน…"

"พี่เคยเจอนานะที่ไหนหรอคะ…"

"ป้ายโฆษณาสินค้าที่เกาหลีไงละคะ แถมรูปน้องยังถูกติดโฆษณาสายการบินดังอีกด้วย นี่พี่เพิ่งจะรู้ว่าน้องลาออกจากงาน ตั้งใจมาเดินสายถ่ายแบบพี่เลยรีบหาทางติดต่อน้องทันทีเลย…กลัวน้องจะหลุดมือไปน่ะค่ะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นกระดาษเอกสารที่ระบุข้อความสำคัญมาให้ฉันอ่าน

"นี่สัญญาของเรา ถ้าเกิดตัดสินใจจะมาร่วมงานกับพี่ …นี่จ้ะ" และยื่นปากกาให้กับฉันเหมือนกับว่าเร่งรีบจะให้ฉันเซ็นสัญญาให้มันจบๆ

ฉันส่งยิ้มหวานให้เขาก่อนจะดึงเอกสารสัญญาฉบับนั้นมานั่งอ่านอย่างละเอียด

"อันที่จริง นานะสนใจจะรับงานถ่ายแบบมากนะคะ แต่…ในสัญญามันมีบางข้อที่บอกว่านานะจะรับงานทุกอย่างที่พี่หามาให้…นานะคิดว่ามันอาจจะหนักไปหรือเปล่าคะ ถ้าเกิดว่าพี่หางานมาให้นานะทีเดียวสามสี่งาน…"

คำพูดของฉันเหมือนจะเรื่องมาก แต่ก็จริง! เพราะว่าฉันไม่อยากทำงานมากกว่าพักผ่อน อยากมีเวลาส่วนตัวให้กับตัวเอง และยังอยากทำงานเพื่อแก้เบื่อไปเรื่อยๆดีกว่าอยู่เฉยๆ และการถ่ายแบบก็เป็นงานอีกอย่างที่ฉันอยากจะทำ

"เอ่อ! ถ้าน้องนานะไม่โอเคข้อไหน น้องนานะแก้เลยนะคะ!!" ฉันที่ยังพูดไม่จบก็โดนพี่คิวอาร์พูดดักทางขึ้นมา เหมือนว่ายอมฉันทุกอย่างขอแค่ฉันเซ็นสัญญา

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันว่าพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่คิวอาร์

"เอ่อว่าแต่ว่า น้องนานะยังไม่มีสามีหรือว่าผ่านการแต่งงานมาใช่มั้ยฮะ…" พี่คิวอาร์ขยับหน้าเข้ามากระซิบถามฉันด้วยสายตาที่อยากรู้ยิ่งนัก

ฉันขมวดคิ้วพร้อมกับเอียงหน้าเข้าไปกระซิบตอบเบาๆ

"เรื่องส่วนตัว…จะต้องเล่าให้พี่คิวอาร์ฟังมากน้อยแค่ไหนหรือคะ" สิ้นคำพูดที่ดูปกติของฉันทำเอาคนที่ได้รับคำตอบนี้ถึงกับทำหน้าตาไม่ถูกเลยทีเดียว

"ก็…เท่าที่อยากจะเล่าค่ะ เผื่อถ้าเกิดมีประเด็นหรือปัญหาอะไร พี่จะได้ตามแก้ให้ถูกยังไงละฮะ"

"ขอบคุณนะคะ…เอาไว้เราได้ร่วมงานกันก่อน แล้วค่อยเรียนรู้กันไปเรื่อยๆจะดีกว่าค่ะ" ฉันลุกขึ้นเพื่อตั้งใจจะกล่าวลาพี่คิวอาร์ พร้อมกับส่งยิ้มเจือนๆให้

"แต่ว่าพี่คิวอาร์คงจะไม่รีบใช่มั้ยคะ…" ฉันถามอย่างกับคนกำลังเล่นตัว และหยิบสัญญานั้นขึ้นมา

"เอ่อถ้าน้องนานะเซ็นตอนนี้ งานแรกที่พี่จะดีลให้ก็คือเดินแบบงานประมูลเครื่องเพชร ด้วยชุดฟินาเล่เลยนะคะ ไฮไลท์ของงาน…เพราะว่างานนี้เหมือนจะไม่มีใครถูกใจและตรงสเปคเจ้าของงานเท่าน้องนานะอีกแล้วแหละค่ะ…" พี่คิวอาร์พูดและแสดงสีหน้าอย่างมั่นใจเพื่อให้ฉันตกหลุมพราง

ฉันที่ทำหน้าคิดหนักก่อนจะสั่งให้ตัวเองรีบเซ็นสัญญามันซะตรงนี้เพื่อจะได้ให้มันจบๆ

"สุดยอดเลยค่ะน้องนานะ!! ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะฮะ" เมื่อลงลายมือชื่อบนสัญญาฉบับนั้นเรียบร้อย ฉันก็ยื่นคืนพี่คิวอาร์ทันที

"ค่ะ!"

"เดี๋ยวพี่จะส่งรายละเอียดงานให้พร้อมกับนัดซ้อมกันนะฮะ เพราะสัปดาห์หน้าก็ถึงวันงานแล้ว…เจอกันนะ"

ฉันกล่าวคำลาของพี่คิวอาร์พร้อมกับเดินออกจากร้านเพื่อมุ่งตรงไปที่รถ

ระหว่างทางที่เดินฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถูๆไถๆไปด้วย และปรากฎว่าเมื่อฉันเข้าไปดูในโซเชี่ยลแอพหนึ่ง รูปภาพที่ปรากฏขึ้นบนอินเตอร์เน็ตเป็นรูปของอดีตเพื่อนรักของฉัน โดยรูปถ่ายของเธอถูกติดแทนที่รูปของฉันที่เคยมี…

ฉันกำหมัดแน่น เมื่อเห็นในสิ่งที่ฉันไม่อยากเห็น พร้อมกับเริ่มมีความรู้สึกที่บอกได้ว่าเกลียดผู้หญิงคนนี้ที่สุด!!

"นี่สินะที่เธอต้องการมาตลอด!…เบลินด้า!!!" ฉันสบถอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าและรีบเดินไปที่รถ

ในขณะที่ฉันขับรถออกมาได้สักระยะหนึ่ง ด้วยความที่ถนนค่อยข้างโล่ง ฉันจึงเหยียบคันเร่งโดยไม่ได้มองเลขไมล์ว่าตอนนี้มันเกินความเร็วที่กฎหมายกำหนดเอาไว้

บรึ้นนนนนนนนน!!!…

"เฮือกกกกก!!! อร้ายยยยย กรี๊ดดดดดดด!!!"

ในจังหวะนั้นทางข้างหน้าดันมีรถพุ่งออกมาจากซอยเล็กๆ จึงทำให้ฉันเบรกไม่ทันเลยรีบหักหลบข้ามไปในเลนกลับรถ และ…

เอี๊ยดดดดดดดดดดด!! ครืดดดดดดดด!!

มันเป็นจังหวะนรกที่สุด เพราะมีรถหรูจากฝั่งตรงข้ามกำลังกลับรถที่เลนนั้นพอดี จึงทำให้ฉันหักหลบอีกรอบ แต่มันไม่พ้น…

"เฮือกกกกก…"

ทันทีที่รถฉันกับรถหรูคันนั้นชนแบบเฉียด แต่ทำให้ฉันหัวใจตกไปถึงตาตุ่มมือไม้สั่นระริก เพราะช๊อคกับเหตุการณ์ตรงหน้า

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

ทว่า มีชายหนุ่มสวมสูทสีดำสุดเนี้ยบลงจากรถคันนั้น เดินมาเคาะกระจกฝั่งที่ฉันนั่งพอดี

"คุณ!! ขับรถอะไรของคุณเนี่ย!!"

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

"คุณ!!"

สติเลื่อยลอยกระเจิดกระเจิงไปหมด แถมยังทำตัวไม่ถูกเมื่อบุคคลนั้นเคาะกระจกเพื่อต้องการจะคุยกับฉัน

"อึก!……"

ฉันหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกสติกลับมา และเดินลงจากรถทันที

"คุณรู้มั้ยว่าขับรถเร็วขนาดนี้มัน……" ระหว่างที่ฉันก้าวลงจากรถ ชายคนนั้นก็พูดขึ้นมาทันทีเตรียมที่จะอารมณ์ร้อนใส่ฉัน แต่ทว่าเมื่อฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ก็ถึงกลับหยุดชะงักทันที

"นาย!!!"

ฉันถึงกับชะงักอีกคนเมื่อชายคนนั้นคือคนที่ฉันตบหน้าและใช้เงินฟาด…

"คุณผู้หญิง…"

ฉันที่ไม่รอฟังอะไร รีบหมุนตัวตั้งใจจะขึ้นรถหนีทันที…

"คุณ!!! เดี๋ยวก่อนครับ!!…"

หมับ!!!

ชายคนนั้นคว้ามือฉันเอาไว้ทันที และในจังหวะนั้น บุคคลที่สามที่มากับเขาก็ลดกระจกลงมาจากฝั่งด้านเบาะหลัง

"วิลล์! ฉันรีบ!!"

ชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นเอ่ยเรียกชื่อคนที่กำลังคว้ามือฉันไว้ พร้อมกับเปรยสายตามามองฉันก่อนจะชะงักและหยุดจ้องที่ใบหน้าของฉัน

"เฮือกก…"

ฉันชะงักไปเล็กน้อยเมื่อหางตาเหลือบไปเห็นใบหน้าชายหนุ่มคนนั้น

ใบหน้าฉันแสดงอาการบ่งบอกว่าฉันเริ่มคุ้นใบหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในรถ…

"ปะ ปะ ปล่อยฉันนะ!!!"

ฉันพยายามแกะมือที่จับฉันไว้แน่นออก แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงพอ

หัวใจฉันเริ่มสั่นสะเทือนหนักขึ้นแทบบ้า เหมือนกำลังจะทะลุออกมาจากอก และอยู่ๆฉันก็เหมือนจะวูบล้มลงตรงนั้น อาจเป็นเพราะแสงแดดหรือเปล่าไม่แน่ใจ

"อ๋อย…"

มืออีกข้างฉันยกขึ้นกุมขมับตัวเองเพราะตอนนี้เหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุนวนเวียน บวกกับแววตาสั่นระริกทำให้เห็นภาพเบลอคล้ายกับว่าชายคนนั้นกำลังลงจากรถและเดินมาที่ฉัน

ฟุ้บบบบ!!!!!

"เห้ย!! คุณ!! คุณคัลเลอร์เอาไงดีครับ" ผมที่กำลังลงจากรถและตั้งใจจะเดินเข้ามาหาเธอ แต่ปรากฏว่าอยู่ๆเธอคนนี้ก็หมดสติไป

ดีที่ผมเดินถึงเธอพอดีและคว้าตัวของเธอเอาไว้ได้ทัน

"วิลล์นายกัดการตรงนี้ให้เรียบร้อย แล้วขับรถเธอตามฉันไปที่โรงพยาบาลแล้วกัน ดูท่าไม่ดีซะด้วย"

โรงพยาบาล

"เธอฟื้นหรือยัง"

"น่าจะฟื้นแล้วครับ…แล้วเราไปกันเลยมั้ยครับ คุณคัลเลอร์มีประชุมตอนบ่ายสองนะครับ"

"เมื่อกี้ฉันออกไปโทรให้เขาเลื่อนประชุมแล้ว อยากจะรอคุยอะไรกับผู้หญิงคนนี้หน่อย" ผมพูดพลางจ้องมองไปที่ประตูห้องของเธอ

"หมอครับ…เธอเป็นไงบ้างครับ" ระหว่างที่หมอคุยกับคนในห้องเสร็จและออกมา ผมเองก็รีบเดินไปสอบถามอาการของเธอจากหมอทันที

"คุณพ่อใช่มั้ยครับ…ดีใจด้วยนะครับ"

ผมชะงักเล็กน้อยเมื่อไม่เข้าใจในสิ่งที่หมอเอ่ยถึง ก่อนจะจ้องมองที่ใบหน้ายิ้มแย้มของหมอเพื่อต้องการอธิบาย

"คนไข้ตั้งครรภ์ครับ"

"ตะ ตะ ตั้งครรภ์" ไม่ใช่แค่ผมที่ตกใจ วิลล์ที่ยืนฟังอยู่ข้างๆยังคงเอ่ยทวนคำพูดของหมอ

"ครับ" หมอตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเราทั้งสองคนและเดินจากไป

ผมยืนงงอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของเธอ…

และในจังหวะที่ผมกำลังเดินเข้าไปหาเธอที่เตียง เธอก็ลุกและเดินเข้ามาหาผมทันที

"คุณเป็น…"

เพี๊ยะ!!!!!!

ยังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยถามอะไร ร่างบางก็กระโดดลงจากเตียงแล้วเดินมาที่ผม พร้อมกับง้างฝ่ามือเล็กฟาดเข้าที่ใบหน้าของผมทันที…