บทที่ 9 จิรเมธอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้อง

เช้าวันรุ่งขึ้น

ครองขวัญอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า เธอนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับกำมือแน่น ก่อนจะตัดสินใจไปหาพ่อของเธอที่ห้องนอน ครั้งนี้จะเป็นการกระทำที่เธอไม่คิดจะทำมาก่อนและก็คาดไม่ถึงด้วยว่าเธอจะทำ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“คุณพ่อคะ หนูเข้าไปได้มั้ยคะ” เธอเคาะประตูเรียกถามผู้เป็นพ่อ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“คุณพ่อคะ” เธอเรียกอีกครั้งเมื่อเสียงภายในห้องยังคงเงียบ

เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ หญิงสาวจึงเปิดประตูเข้าไปและก็พบว่าเดชาไม่ได้อยู่ในห้อง เธอจึงไปที่ห้องหนังสือของผู้เป็นพ่อ เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เจอผู้เป็นพ่อนั่งเซ็นเอกสารอยู่ภายในห้องนี้จริง ๆ

“ของขวัญเหรอ? มีอะไรหรือเปล่าลูก” เดชาถาม เมื่อเงยหน้ามาเจอลูกสาว รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะปกติแล้วเวลาที่ลูกสาวของเขาโกรธเขาก่อน เขาต้องเป็นฝ่ายที่เข้าไปหาลูกสาวก่อนทุกครั้ง

“คุณพ่อคะ คือ-” เธออ้ำอึ้ง

“มีอะไรก็พูดมาเถอะ วันนี้ลูกต้องไปทัศนศึกษาไม่ใช่เหรอ?” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถาม และก็พอจะมองออกถึงสีหน้าที่ดูไม่ดีของลูกสาวได้ ใต้ตาคล้ำขนาดนั้น “หรือว่าลูกไม่สบาย?” เขาแกล้งถาม

“หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เมื่อคืนแค่นอนไม่หลับเท่านั้น” เธอตอบออกไป นี่เธออุตส่าห์แต่งหน้าหนากว่าปกติแล้วนะ คุณพ่อยังดูออกอีกเหรอ หญิงสาวรู้สึกอายไม่น้อย

“งั้นลูกมีอะไรล่ะ อยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่า” เดชาถามอีกครั้ง

“คุณพ่อมีรหัสเข้าบ้านของนายคนนั้นมั้ยคะ” และแล้วก็ถามออกไป รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย

เดชาอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ แต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ เป็นห่วงพี่ถึงขนาดนอนไม่หลับ ยังจะมาทำเป็นเล่นตัวและแสดงออกว่าไม่ชอบเขาอีก

“นายคนนั้น? ใครเหรอ?” เดชาแกล้งถามลูกสาว ก็ปากแข็งดีนัก

“ก็นายนั่นไง ลูกชายคนโปรดของคุณพ่อน่ะ” เธอทำหน้างอ รู้ว่าพ่อเธอแกล้งถาม

“แล้วลูกจะเอารหัสห้องของพี่เค้าไปทำไมล่ะ จะไปหาพี่เค้าเหรอ? วันนี้ลูกต้องไปทัศนศึกษาไม่ใช่หรือไง?”

ในเวลานี้เดชาก็อยากจะรู้หัวใจของลูกสาวเหมือนกันว่าจะเลือกอะไร ระหว่างไปทัศนศึกษาหรือว่าไปเยี่ยมจิรเมธที่ป่วยอยู่ ทั้งที่เมื่อวานก็ทะเลาะกันเรื่องไปทัศนศึกษาอยู่

“หนูจะแวะเข้าไปเยี่ยมเขาหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าหนูใจจืดใจดำอีก” หญิงสาวพูดเอาตัวรอด “หนูไม่อยากให้ใครมานินทาหนูลับหลังว่าไม่สนใจคู่หมั้นของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เขาป่วยต่อหน้าต่อตาของหนูแบบนั้น อีกอย่าง หากเมื่อวานเขาไม่ไล่ตามหนู เขาก็คงไม่หมดสติไปแบบนั้น”

“พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสักหน่อย งั้นพ่อฝากเยี่ยมพี่เขาด้วยแล้วกัน” เดชาบอก แอบหัวเราะลูกสาวในใจ พูดยาวเป็นหางว่าวเลย หาข้อแก้ตัวให้ตัวเองชัด ๆ เป็นห่วงก็บอกเป็นห่วงสิ ต้องยืดเยื้ออะไรให้มาก

เมื่อได้รหัสมาแล้ว ครองขวัญก็รีบออกจากบ้านทันที เธอยังแวะซื้ออาหารไปกินพร้อมเขาอีกด้วย ธิดายังแปลกใจเลยว่าทำไมครองขวัญถึงออกจากบ้านแต่เช้า นี่พึ่งจะ 6 โมงครึ่งอยู่เลย

ครองขวัญแวะซื้ออาหารเสร็จแล้วก็ไปคอนโดของจิรเมธทันที ระหว่างที่เธออยู่ในลิฟต์ เสียงข้อความในมือถือก็ดังขึ้น หญิงสาวจึงล้วงมือถือขึ้นมาดู

ไข่มุก : ของขวัญ! แกอยู่ไหน? ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านของแกแล้วนะ พี่ธิดาบอกว่าแกออกไปข้างนอกตั้งแต่ 06.30 น. ตอนนี้ 07.00 น.แล้วนะ แกยังจะไปทัศนศึกษาอยู่ไหม

ครองขวัญเปิดอ่านของความของเพื่อนแล้วพิมพ์อะไรบางอย่างไป หลังจากนั้นก็เก็บมือถือใส่ไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม ในเวลานี้เธอไม่อยากสนใจเพื่อนหรือใครทั้งนั้น เธอสนใจเพียงแค่คนที่อยู่ในสมองของเธอตลอดทั้งคืนที่ผ่านมามากกว่า เพราะคนคนนี้ทำให้เธอไม่สามารถหลับตานอนได้เลย

ครองขวัญยืนพิงประตูหน้าห้องของจิรเมธและคิดหนัก ยังลังเลว่าจะใส่รหัสแล้วเข้าไปโดยที่ไม่เคาะประตูเลยดีไหม แต่จู่ ๆ ประตูห้องของจิรเมธก็เปิดออก จนทำให้เธอหงายหลังแล้วล้มลงไปนั่งกองที่พื้นอย่างตกใจ

“อร๊ายยยยย!” ครองขวัญอุทานอย่างตกใจ

“อ้าว คุณครองขวัญ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ” หญิงสาวที่เปิดประตูถามอย่างแปลกใจก่อนจะช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นมา “ฉันขอโทษนะคะ ไม่รู้ว่าคุณครองขวัญอยู่ที่หน้าประตู เจ็บตรงไหนมั้ยคะ” เธอถามอย่างเป็นกังวล ครองขวัญเป็นถึงลูกสาวของเจ้านายเธอเลยนะ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ตกใจเท่านั้น” ครองขวัญบอกพร้อมกับเอามือลูบไปที่ข้อศอกของตัวเอง เมื่อกี้ตอนที่เธอล้มลง ข้อศอกของเธอก็ไปกระแทกพื้นอย่างแรงเหมือนกัน อาหารที่ซื้อมาก็กระจายหมด ทานไม่ได้แล้ว หญิงสาวรู้สึกเสียใจไม่น้อย

แต่ตอนนี้ภายในใจของเธอกลับสงสัยอย่างอื่นมากกว่า ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมาอยู่ในห้องของว่าที่คู่หมั้นของเธอตั้งแต่เช้าแบบนี้ได้ เธอจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้ทำงานที่ Herman Group ครองขวัญจำหน้าผู้หญิงคนนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะเคยเห็นบ่อย ๆ ที่บริษัท

ผู้หญิงคนนี้มีหน้าตาที่น่ารักมาก ตัวเล็ก ผิวขาว ปากนิดจมูกหน่อย แล้วก็ตัดผมสั้นซึ่งเข้ากับใบหน้าและรูปร่างของเธอมาก แต่ทำไมถึงมาอยู่ในห้องของจิรเมธ? พวกเขาเป็นอะไรกันหรือเปล่า? จิรเมธสวมเขาให้เธอใช่ไหม?

อารมณ์ภายในใจของครองขวัญตอนนี้มันเดือดปุด ๆ แล้ว หญิงสาวแทบอยากระเบิดอารมณ์ออกมาว่า ‘ไอ้สุนัขพิบูล นายกล้ามีผู้หญิงคนอื่นทั้ง ๆ ที่จะหมั้นกับฉันแล้วงั้นเหรอ?’ ความคิดนี้อยู่ในสมองของเธอ เธอยังเห็นภาพที่เธอคิดในสมองอีกด้วย ว่าเมื่อตอนที่เธอพูดคำนั้นใส่เขาแล้ว เธอยังเข้าไปต่อยหน้าของเขาอีก

“ของขวัญ เธอเจ็บตรงไหนไหม?” จิรเมธเดินเข้ามาดูน้องอย่างเป็นห่วง

“.....” ครองขวัญเงียบพร้อมกับจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอย

จิรเมธจึงจับแขนน้องแล้วเรียกอีกครั้ง “ของขวัญ! ของขวัญ! ได้ยินพี่มั้ย” เขาเอ่ยพร้อมกับเอามือโบกไปมาผ่านหน้าเธอ

ครองขวัญได้สติกลับมาก็เห็นจิรเมธยืนข้างเธอแล้ว “ฉัน-ฉันไม่เป็นไร ในเมื่อนายมีคนดูแลแล้ว งั้นฉันจะไปล่ะ ไม่รบกวนพวกนายดีกว่า” ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป ในน้ำเสียงของเธอนั้นดูน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด และยังรู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูกด้วย