3

เธอขยับหนี เขาจึงยอมปล่อยแต่โดยดี เขาเริ่มพายเรือพาเธอชมทัศนียภาพรอบกาย ยุวธิดามองคนพายเรือที่มองเธอตาหวานเชื่อมก็ให้เขินอายนัก

“พี่ไข่จ๋า...”

“จ๋า...” ขานรับเสียจนเธอต้องอมยิ้ม

“อยากกินต้มกะทิสายบัวไหมจ๊ะ กล้วยจะทำให้กิน”

“อยากกินกล้วย เอ๊ย! กินจ้ะ ว่าที่เมียทำอะไรให้กิน พี่กินได้หมดละจ้ะ”

“งั้นพี่ไข่พายเรือไปตรงโน้นสิจ๊ะ สายบัวเต็มเลย เดี๋ยวกล้วยจะเข้าไปเก็บสายบัว” เขาพายเรือตรงเข้าไปที่มีสายบัวเยอะๆ เธอเอื้อมไปเก็บสายบัว ในขณะที่เขาเอื้อมไปช่วยเก็บด้วย กลายเป็นเอื้อมไปเก็บสายบัวต้นเดียวกัน

“ใจตรงกัน” เขาว่า เธอดึงมือหนีแต่เขาตะครุบเอาไว้

“อุ๊ย!” เพราะเขายื้อเอาไว้ เรือเลยโคลงเคลง

“วะ! ว้าย! พี่ไข่” เธอร้องเพราะเขาเอาแต่ยึดมือเอาไว้เรือเลยคว่ำ

ตู้ม! สองร่างถลาลงไปในน้ำ ก่อนจะโผขึ้นมา เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นยายตัวเล็กของเขาหน้างอ

“พี่ไข่นั่นแหละ มัวแต่หื่น”

“พี่หื่นตรงไหนกันครับตัวเล็ก” เขาว่ายน้ำเข้าหา คว้าร่างเธอไปกอดเอาไว้

“ไม่รู้ไม่ชี้ค่ะ” เธอเบี่ยงหลบแต่เขายิ่งกอดแน่น อุ้งมือใหญ่แสนอบอุ่น ปัดปอยผมที่ตกระใบหน้าของเธอออก ไล้พวงแก้มสาวเบาๆ อย่างเสน่หา

“แต่งงานกันจะทำกับข้าวให้กินทุกวันเลย” เธอรู้ว่าเขาทำอาหารอร่อย คนฟังยิ้มเขิน อุ้งมือใหญ่ไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ สอดเข้ามาในเสื้อคอกระเช้า

“อา... พี่ไข่จ๋า ไม่เอานะจ๊ะ”

“ขอจับหน่อย ของว่าที่เมียน่าจับจะตายไป”

“คนลามก กล้วยจะขึ้นเรือแล้วค่ะ” เขาไม่ว่ากระไร แต่เบียดร่างเข้ามาแนบชิด ไล้มือกับปทุมถันอวบอิ่มของเธอ คนตัวเล็กแต่นมใหญ่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือตัวสั่น เขาเคล้นคลึงเบาๆ จนยอดอกเธอแข็งเป็นไต

“พี่ไข่จ๋า พะ... พอแล้ว” เธอร้องครางเสียวซ่านเมื่อเขาสะกิดจนยอดถันตื่นตัว

“อื้อ...” ปากร้อนๆ บดจูบลงมาหา สอดแทรกลิ้นเข้ามาพัวพันจนเธอ หัวหมุนไปหมด

ไหนจะมือของเขาที่ลูบไล้สะโพกอวบอิ่ม สอดมือเข้ามาในกางเกงใน เนื้อนุ่ม สัมผัสกับกลีบกายสาวเยิ้มฉ่ำ

“พี่ไข่จ๋า... ไม่เอาแบบนี้นะจ๊ะ” เสียงเธอสั่นสะท้าน เบี่ยงหลบว่ายน้ำหนีในขณะที่เขาว่ายตามมากอดเอาไว้ทางเบื้องหลัง

“ตัวเล็กจ๋า... ขอให้พี่ชื่นใจสักนิดนะคนดี” เขาสอดมือเข้ามาในเสื้อของเธอ เคล้นคลึงเต้านมอวบๆ จนหญิงสาวครางหอบ มืออีกข้างสอดเข้าไปแทรกลึกในเนื้อนางคับแคบชุ่มฉ่ำ ร่องกายสาวของเธอตอดนิ้วของเขาตุบๆ เธอครางเสียงหลง บิดส่ายครวญคราง

“พี่ไข่จ๋า... ไม่เอาแบบนี้นะจ๊ะ” เธอส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน

“พี่น่ะอยากเอาตัวเล็กใจจะขาดอยู่แล้ว” เขากระซิบริมหู ดูดเลียจนเธอขนลุกเสียวซ่าน จำต้องเบือนหน้าหนี

“อ๊ะ! อา... อื้อ... พี่ไข่ใจร้าย” เขาทำให้เธอทรมาน ร่างสูงกอดล็อกเธอเอาไว้จากทางเบื้องหลัง สอดนิ้วกลางเข้าขยับในกายสาวเป็นจังหวะ เธอเสียวสะท้าน ตัวสั่นระริก ยอดถันถูกเขาสะกิดจนแข็งเป็นไต

“ตัวเล็กใจร้ายกับพี่ก่อน” เขากระซิบที่ริมหู เร่งขยับนิ้วเข้าออกในร่องรักของเธอ ไม่นานร่างน้อยก็เกร็งกระตุกเสร็จคานิ้วของเขา

เธอหอบหายใจอย่างรุนแรง ทิ้งศีรษะซบอกกว้างไปทางด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง

“พี่ขอได้ไหมตัวเล็ก”

“ถ้าพี่ไข่จะทำแบบนั้น กล้วยคงสู้แรงพี่ไม่ไหวหรอกค่ะ แต่กล้วยยังไม่พร้อม พี่ไข่รักกล้วยไหมคะ อย่าล่วงเกินกันให้มากกว่านี้อีกเลย” คำพูดของเธอทำให้เขาได้สติ ค่อยๆ ปล่อยร่างน้อยให้เป็นอิสระ

“ตัวเล็กโกรธพี่เหรอคนดี” เขาเอ่ยถาม เชยคางมนให้แหงนขึ้นสบตา เธอส่ายหน้าไปมา หลบสายตาเป็นพัลวัน

“เก็บสายบัวกันเถอะจ้ะ จะได้เอาไปแกง” เธอว่ายน้ำหนีไปเก็บสายบัว เขาว่ายน้ำมาช่วยเก็บ แนบชิดมาทางด้านหลัง

“อุ๊ย!” ที่เธออุทานเพราะแก่นกายของเขาเสียดสีกับก้นงอนๆ ของเธอ หน้าแดงจัดในทันทีเมื่อเขายิ่งบดเบียด

เขาเอื้อมไปเก็บสายบัวต้นเดียวกับเธอ ตามติดเหมือนเงาตามตัว เรือนกายเสียดสีกันและกัน อยากจะบอกว่าเธอก็ใจสั่น แทบจะโอนอ่อนผ่อนตาม แต่มารดาสอนให้รักนวลสงวนตัว จึงจำต้องหักห้ามใจเอาไว้