4

“พี่อยากกินสายบัวที่ตัวเล็กทำ มันต้องอร่อยแน่ๆ พี่มั่นใจ” เขากระซิบที่ริมหู แอบหอมแก้มสาวซ้ำๆ

“แก้มช้ำหมดแล้ว” เธอเบี่ยงหลบ แต่หนีไม่พ้น ตกอยู่ในอ้อมแขนเขา นั่นแหละ

“รอกินสายบัวนะจ๊ะ” เขาเอาสายบัวที่เก็บได้ใส่บนเรือก่อนจะจับเรือเอาไว้ให้เธอปีนขึ้นไปก่อน แล้วเขาก็ปีนตามขึ้นไป

โขมพัตถ์เร่งพายเรือกลับบ้าน เพราะเขากับเธอตัวเปียกปอนทั้งคู่ จะได้อาบน้ำอาบท่า ทำกับข้าวกับปลา เดี๋ยวจะเย็นย่ำเสียก่อน

“อาบน้ำพร้อมกันนะตัวเล็ก” ชายหนุ่มอาบน้ำกลางแจ้ง มีโอ่งใบหนึ่งและต่อก๊อกน้ำมาจากบ่อน้ำ ห้องน้ำอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่ใช่เอาไว้เป็นที่อาบน้ำ เธอเองเคยชินกับการอาบน้ำกลางแจ้งตั้งแต่เด็ก ใส่ผ้าถุงกระโจมอกอาบน้ำ แต่พอโตขึ้นก็เขินอายเหมือนกัน ยิ่งต้องมาอาบน้ำกับโขมพัตถ์ เธอยิ่งอายหนักกว่าเดิม

พอเธอนุ่งกระโจมอก เขาก็ตักน้ำจากโอ่งมารดตัวให้ สายตาคมวาวมองร่องอกของเธอ ทำให้เธอห่อไหล่เล็กน้อย มือหนาดึงเธอไปนั่งตักเสียอย่างนั้น เพราะที่นี่มีม้านั่งสำหรับให้นั่งถูสบู่

“พี่ไข่จ๋า... เดี๋ยวมีคนมาเห็น”

“ไม่มีใครเห็นหรอกตัวเล็ก เขาไปทำงานทำการกันหมดแล้ว” เขากระซิบที่ริมหู บ้านของโขมพัตถ์ไกลออกมาหน่อยเพราะเขามีที่ดินที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้มากมาย เขาจึงปลูกบ้านอยู่บนที่ดินของตัวเอง แต่ไม่ได้อยู่บ้านติดๆ กันเหมือนญาติพี่น้องบางครอบครัว จึงเป็นส่วนตัวอยู่มาก

ส่วนบุพการีของเขาได้เสียชีวิตไปนานแล้ว เขาเป็นลูกคนเดียว ยึดอาชีพทำการเกษตรมาโดยตลอด หลังจากเรียนจบกลับมา ก็อยากพัฒนาบ้านเกิดของตัวเองมากกว่าไปทำงานอยู่ในตัวเมืองใหญ่

พี่ไข่ของเธอเป็นคนขยัน มุมานะในการสร้างเนื้อสร้างตัวมากๆ เขาทำการเกษตรแบบยึดหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง รายได้ของเขาในแต่ละเดือนเท่ากับเงินเดือนปริญญาตรีของนักศึกษาจบใหม่อย่างเธอซึ่งต้องทำงานทั้งปี

หมู่บ้านของเธอ บ้านแต่ละหลังห่างกันมาก ในชนบทแบบนี้ชาวบ้านมีที่ดิน และทำการเกษตรเสียส่วนใหญ่ จึงไม่ได้ปลูกบ้านใกล้กันเหมือนในตัวเมืองใหญ่ แต่กลับมีน้ำใจช่วยเหลือกันมากกว่า นอกจากครอบครัวไหนที่มี พี่น้องหลายคนอยากปลูกบ้านอยู่ใกล้กันจะได้ช่วยเหลืองานการซึ่งกันและกัน ก็มีหลายครอบครัวเช่นกัน

“ให้พี่ฟอกสบู่ให้ตัวเล็กนะ” เขากระซิบที่ริมหู เสียงกระเส่าแบบนี้ทำเธอแข้งขาระทวย วางไม้วางมือแทบไม่ถูก ไม่ได้โดนเขาเปิดซิงก็เหมือนโดนนั่นแหละ เขาสัมผัสไปตรงไหน เธอก็สะท้านไปทั้งตัวมือของเขาเริ่มถูไปตามเนื้อตัวของเธอ ฟองสบู่หอมกรุ่นกระจายตัวอย่างรวดเร็ว โขมพัตถ์ลากมือจากไหล่เนียนลงไปประสานกับหลังมือสาว

ยุวธิดาก้มงุด ใจสั่นตัวสั่นขณะเขาจับมือเธอลากขึ้นมาจนถึงโคนขา เขาเม้มใบหูของเธอเบาๆ

“อุ๊ย!” คนตัวเล็กสะดุ้งด้วยความเสียวไส้ ยิ่งซ่านสยิวเข้าไปอีกเมื่อ มือใหญ่ลากมือของเธอขึ้นมาที่เนินสาว ก่อนจะกอบกุมเอาไว้และถูเบาๆ

“พี่ไข่จ๋า ระ... เรารีบอาบน้ำกันดีกว่าจ้ะ” เธอบอกเขาเสียงสั่นระริก ในขณะที่เขารวบกุมมือประสานกับเธอแน่นขึ้น แล้วสะกิดเบาๆ ที่ยอดเกสรสวาท

“อา...” เธอร้องคราง จิกมืออีกข้างกับผ้าถุงแน่นขึ้น เขาเขี่ยติ่งไตแดงฉ่ำเพียงไม่นานเธอก็เกร็งกระตุกเสร็จคานิ้วของเขา หลั่งรินน้ำหวานออกมา ท่วมท้น

เขาลากมือขัดถูไปตามเนื้อกายสาวต่อเนื่อง คนตัวเล็กถึงกับตัวอ่อนระทวย หอบหายใจแผ่วๆ เพราะเสียวซ่านกับมือหนาที่สัมผัสไปทั่วสรรพางค์กาย

“พี่ไข่จ๋า ดะ... เดี๋ยวต้องไปทำต้มกะทิสายบัวอีกนะจ๊ะ”

“รู้แล้วครับ” เขามองคนขี้อายด้วยสายตาเอ็นดูปนรักใคร่

“แข็งไปทั้ง... เลยเห็นไหม ตอนโดนตัวเล็กนั่งทับ” เขาจับมือเธอมาวางที่หน้าขาแกร่ง พูดเป็นนัยชวนเสียวซ่าน

“อุ๊ย!” เธอดึงมือหนีแต่เขาตะครุบเอาไว้

“แต่งงานกันพี่จะเข้าหอเจ็ดวันเจ็ดคืนเลยคอยดู”

“ขาดใจตายกันพอดีสิคะ” เธอค้อนเขา ก้มหน้างุด มือยังกุมส่วนของความเป็นชายแข็งแกร่งที่เหมือนมีชีวิตอยู่ในอุ้งมือน้อยๆ ของตัวเอง

เขาอยากให้เธอกลืนกิน ลามเลีย รูดรัด ทำอะไรก็ได้ให้หายทรมาน แต่คนขี้อายคงไม่ทำ และเขาคงต้องตัดใจอีกเช่นเคย

“รีบอาบน้ำกันเถอะ” เขาอยากจะบ้าตาย อยากวิวาห์เหาะเสียให้รู้แล้ว รู้รอด ไม่อยากรอให้ถึงสามเดือน คนอยากมีเมียเร็วๆ อกจะแตกตายอยู่รอมร่อ