บทที่ 2 วางแผนหย่า

เวลาสิบโมงเช้าของวันถัดไป

คณินที่เพิ่งประชุมรอบเช้าเสร็จเดินกลับมาที่ห้องทำงานของประธานคณะกรรมการ เลขายื่นซองเอกสารหนังวัวมาให้ "บอสคะ คุณผู้หญิงส่งซองเอกสารนี้มาให้ค่ะ"

คณินฉีกสองเอกสารหนังวัวก็เห็นคำว่า "สัญญาหย่าร้าง" อย่างเด่นชัด

ฟาดซองเอกสารลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรง！

ในปอดของเขามีเปลวไฟที่อยากจะปะทุออกมา ปลดกระดุมหนึ่งเม็ด ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ชมพูแพรทำให้เขาโมโหหลายครั้งแล้ว！

หย่า? เธอมีสิทธิ์อะไรเป็นคนขอหย่า！

——

ชมพูแพรอยากจะกลับบ้านแล้วบอกกับพ่อเรื่องที่เธอขอหย่ากับคณิน

ไม่รู้ว่าสาวใช้ในบ้านตระกูลหทัยภักดีหายไปไหนหมด เธอเดินขึ้นไปหาภาสกรที่ห้องทำงาน

ด้านนอกห้องทำงาน เธอได้บทสนทนาที่ชีวิตนี้ไม่ควรได้ยิน

"คุณพ่อคะ หลังจากนี้สิทธิ์ในการสืบทอดตระกูลหทัยภักดีเป็นของหนูแล้วใช่ไหมคะ?" เป็นเสียงของชมพูนุชน้องสาวของเธอ

"แน่นอน ชมพูแพรกับคณินแต่งงานกันครบสองปีแล้ว พินัยกรรมของแม่ชมพูแพรถือเป็นโมฆะ หลังจากนี้หุ้นของแม่ชมพูแพรทั้งหมดจะตกเป็นของลูก！ทรัพย์สินทั้งหมดของพ่อก็เป็นของลูกแค่คนเดียว"

"ดีมากเลยค่ะ น้าชมนิจริงๆเลย ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเธอทิ้งพินัยกรรมแบบนี้เอาไว้ หนูก็คงไม่วางแผนแล้วยกคณินให้ชมพูแพร！”

"เฮ้อ เธอรักชมพูแพรมาก แน่นอนว่าอยากให้ชมพูแพรได้แต่งงานกับคนที่ตนรัก ถึงอย่างไรนอกจากคณินแล้วชมพูแพรไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น"

"คุณพ่อ ในเมื่อตอนนั้นหุ้นของน้าชมเป็นของหนูแล้ว ตอนนี้หนูจะแต่งงานกับคณิน！หนูต้องการให้พวกเขาหย่ากัน！”

"นุช รอก่อน รอให้ทุกอย่างสงบลงก่อน คณินไม่ได้ชอบชมพูแพร เรื่องนี้ลูกก็รู้ ลูกควรจะสบายใจได้"

"ไม่！หนูไม่สบายใจ นับตั้งแต่คณินแต่งงานเขาก็แบ่งเส้นความสัมพันธ์กับหนูชัดเจน เป็นสามีที่ดีมาโดยตลอด ถ้าหนูยังไม่รีบแย่งเขากลับมา หนูกลัวจะไม่มีโอกาสแล้ว！”

ชมพูแพรยืนอยู่ด้านนอก เธอรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัว ร่างกายสั่นเทา เธอแทบจะล้มลงด้านนอกประตูแล้ว

พ่อของเธอ เพื่อที่จะแย่งหุ้นมาให้ชมพูนุช วางแผนสร้างข่าวเสียหายให้เธอและแต่งงานเนี่ยนะ

พอได้หุ้นไปครอบครอง ตอนนี้ก็วางแผนที่จะให้เธอหย่า！

อีกทั้งพ่อของเธอยังจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้น้องสาว！

เธอเป็นอะไรในบ้านหลังนี้กันแน่?

ที่แท้สองปีที่เธอแต่งงานนั้นไม่เพียงแต่ไม่มีครอบครัว แต่ไม่เหลือแม้กระทั่งญาติฝั่งตนเอง

ชมพูแพรหมุนตัวหันหลัง หน้าอกของเธอเจ็บหน่วงๆ หายใจไม่ออก ขณะเดินต้องใช้แรงอย่างมากเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ ทำได้เพียงใช้มือจับราวบันไดแล้วเดินลงไปชั้นล่าง

เธอไม่มีวันปล่อยให้พวกชมพูนุชทำสำเร็จ！

เธอไม่มีวันยอมให้พวกเขาวางแผนทำร้ายเธอได้ง่ายๆ！

ไม่มีวัน！

เพิ่งขึ้นไปนั่งบนรถแท็กซี่ คณินโทรมา "ผมอยู่ที่ว่าการอำเภอแล้ว คุณมาสิ"

"แต่งงานครั้งนี้ ฉันไม่หย่าแล้ว"

"ชมพูแพร！คุณหลอกผม！"

สมองของชมพูแพรยังอยู่ในสถานะขาดออกซิเจน เสียงดังมาก แต่ในหูของเธอกลับเป็นเสียงอื้อ แม้แต่เสียงของตนเองเธอก็ได้ยินไม่ชัด

ดังนั้นเธอจึงร้องตะโกนแหกปากออกไป "คณิน！คุณอย่าฝันไปเลย！ชีวิตนี้ฉันไม่มีวันยอมให้พวกคุณได้อยู่ด้วยกัน！ต่อให้ฉันต่าง！ฉันก็จะทำให้ตำแหน่งคุณนายตระกูลชลปักษาเหม็นเน่า！ คุณไม่รักฉันก็ไม่ต้องรัก！ฉันไม่ต้องการให้คุณมารักฉันหรอก！ฉันไม่รักคุณนานแล้ว！ฉันจะคอยดูชมพูนุชผู้หญิงที่ฉันเกลียดไม่ได้ครอบครองผู้ชายที่ตนรัก！ฉันต้องการให้เธอเจ็บปวด！ฉันจะให้เธอคุกเข่าขอร้องฉัน ให้ฉันยกคุณให้เธอ ฉันจะไม่หลีกทาง！ฉันจะทำให้เธอไม่มีวันได้ครอบครองคุณ เจ็บปวดทรมานจนตาย！"

ชมพูแพรวางสาย！

เธอบ้าไปแล้ว！โมโหจนบ้าไปแล้ว！

ตัวของเธอสั่นเทา！ หัวใจของเธอสั่นสะเทือนจนแทบจะพังทลาย！

คณินตกตะลึงกับคำพูดตะคอกของชมพูแพร ทุกครั้งที่ชมพูแพรกำชับว่าเธอไม่ได้รักเขา อารมณ์ของเขาถูกฉีกออกทีละเล็กทีละน้อย ใบหน้าเหี้ยมโหดเผยออกมา！งเขารู้มาโดยตลอดว่าชมพูแพรกับชมพูนุชไม่ถูกกัน พวกเธอเป็นพี่น้องคนละแม่ เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติของตระกูลใหญ่

แต่ตอนที่เขารู้ว่าตนเป็นเครื่องมือของชมพูแพรในการเอาคืนชมพูนุช ความรู้สึกบ้าคลั่งในใจของเขา ปะทุขึ้นมาเป็นครั้งแรกในชีวิตแต่งงานสองปีที่ไม่มีมีความหมาย！

ถ้าอย่างนั้นสิบเอ็ดปีที่ผ่านมานี้ ชมพูแพรแสดงตัวไปทั่ว ทั้งยังทำพฤติกรรมที่แสดงถึงความรัก เพียงเพื่อได้ตัวเขา ไปแก้แค้นน้องสาวอย่างนั้นเหรอ?

หัวใจของคณินปั่นป่วน ค่อยๆกำหมัดแน่น จนข้อกระดูกกลายเป็นสีขาว！