2/2

“ฉันไม่เข้าใจงานบนเตียงค่ะ?” ลมหายใจของเขาที่เป่ารดศีรษะทำให้ดารินเงยหน้าขึ้น สองสายตามองประสานกัน

“อย่าทำเป็นใส่ซื่อไม่รู้ความหมายเลยสาวน้อย” หัสดินโน้มตัวเข้าหาหญิงสาวแล้วจับเธอให้ลุกขึ้นยืน เขาเพิ่งจะได้สำรวจคนตรงหน้าอย่างจริงจังว่า เธอสวยและตัวเล็กมาก ความสูงของเธออยู่แค่ราวนมของเขา

“คุณหัสดิน ฉันไม่ทำงานแบบนั้น” ดารินเนื้อตัวสั่นระริกเมื่อถูกชายหนุ่มอุ้มให้เท้าของเธอลอยขึ้นเหนือพื้น

“ฉันหวังดีกับเธอนะ อยากให้หมดหนี้เร็วๆ เธอรู้ไหม ฉันต้องขาดทุนแค่ไหนที่ต้องทนใช้ร่างกายเน่าๆ ของเธอปลดปล่อยเนี่ย”

ใบหน้างาม แก้มนวลแดงระเรื่ออยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าของเขา กลิ่นกายหอมหวานทำให้หัวใจของผู้ชายมากประสบการณ์สั่นสะท้าน

“ให้ฉันทำอย่างอื่นแทนเถอะค่ะ” ดารินไม่ยอมให้ชายหนุ่มได้จูบ มือสองข้างที่วางทาบอยู่ตรงหน้าอกของเขายกขึ้นปิดใบหน้า กั้นไว้ไม่ยอมให้ชายหนุ่มได้สัมผัสริมฝีปากของเธอ

“ตามใจเธอ ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะ ถ้าเจองานหนักอย่าหาว่าฉันโหดร้ายก็แล้วกัน” หัสดินยิ้มร้ายชิดหลังมือของหญิงสาว ปล่อยให้เธอยืนอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ฉันทำได้ค่ะ” เธอตอบเสียงหนักแน่นไม่หวั่นไหว แม้งานที่เขาบอกมานั้น เธอไม่เคยทำมันมาก่อนเลยก็ตาม

“ดี...ฉันจะคอยดูว่าเธอจะทำได้จริงอย่างที่พูดไหม” หัสดินยังคงกอดร่างน้อยไว้ ใบหน้าของเขายังคลอเคลีย ปลายจมูกโด่งชนปลายจมูกเชิดรั้น เขาหว่านล้อมหญิงสาวให้เธอยอมเป็นของเขาด้วยคำพูดและการกระทำ

“ฉะ...ฉันอึดอัด คุณจะปล่อยฉันได้หรือยังคะ” ดารินขอร้องเสียงสั่นระริก ซึ่งหัสดินก็ทำตาม

“คุณจะให้ฉันเริ่มงานเลยไหมคะ?”

ความเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน ทำให้

ดารินเอ่ยถาม เธอบอกเขาว่าจะเอากระเป๋าไปเก็บและทำความสะอาดบ้าน เสร็จแล้วจะเข้าครัวทำกับข้าว

“ลูกหนี้ราคาแพงอย่างเธอทำงานบ้านมันไม่คุ้มกับเงินที่ฉันเสียไป วันนี้ ฉันจะให้เธอไปดูสถานที่และคุ้นเคยกับงานที่เธอต้องทำทุกวัน” ท่าทีอ่อนโยนเมื่อกี้หายไป หัสดินแปลงร่างกลายเป็นเสืออย่างรวดเร็ว

“คุณจะให้ฉันทำอะไรคะ?” ดารินปรับตัวไม่ทัน เมื่อครู่นี้ ชายหนุ่มยังดูเป็นคนจิตใจดี พูดเพราะอยู่เลย

“ทำความสะอาดคอกม้า” หัสดินตอบเสียงห้วน

“อะไรนะคะ” ดารินเสียงหลง

“ทำไม หรือเธอจะเปลี่ยนใจมาเป็นนางบำเรอขัดดอก” หัสดินยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาสีเข้มหรี่มองใบหน้างาม

“ไม่ค่ะ” ดารินขยับตัวเดินถอยหลังหนี ไม่ยอมให้ชายหนุ่มได้แตะเนื้อต้องตัว

“กฎของที่นี่ ห้ามเธอป่วยเด็ดขาด และห้ามเธอหนีไปพักถ้าฉันไม่อนุญาต เข้าใจที่ฉันพูดไหม?” หัสดินเล่นเกมประสาทให้หญิงสาวหวั่นไหว บางทีทำดีกับเธอ บางครั้งก็แปลงร่างกลายเป็นช้างป่าดุร้าย

“เข้าใจแล้วค่ะ” ดารินถูกชายหนุ่มต้อนให้จนมุม หลังของเธอชิดฝาผนังห้อง ร่างกายใหญ่โตยืนกักเธอไว้ไม่ให้ไปไหนได้

“ดี…ตามมา ฉันจะพาไปคอกม้า” พูดจบ หัสดินก็ลากเธอออกจากบ้าน

“โอ๊ย! คุณหัสดินปล่อยค่ะ ฉันเดินเองได้” ดารินทั้งวิ่งทั้งเดินตามหลังของเขา

“อย่าพูดมาก เดินเร็ว” หัสดินไม่ยอมหยุดเดิน เขายังคงลากเธอเหมือนวัวเหมือนควายไปตามถนนลูกรัง

“ฉันเจ็บ” เธอร้องประท้วง พยายามแกะมือของเขาให้ปล่อยมือเธอ

“เป็นทาสรับใช้ห้ามพูดคำว่าเจ็บ ถ้าฉันได้ยินอีก ฉันจะหักเงินเดือนเธอคำละพันบาท” คำสั่งของหัสดินเป็นผลเมื่อหญิงสาวไม่ตอบโต้หัสดินใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็พาดารินมาถึงคอกม้าที่มีคนงานชายหญิงทำงานอยู่ เสียงของเจ้านายดังทำให้พวกเขาพากันมอง

“หยุดทำงานกันก่อน แล้วฟังฉัน นี่ดาริน จะมาทำหน้าที่ทำความสะอาดคอกม้า ฉันห้ามทุกคนให้การช่วยเหลือ หากใครฝ่าฝืน ขัดคำสั่งฉัน ฉันจะไล่ออกโดยไม่ให้เงินเดือนด้วย”

เสียงทรงอำนาจทำให้ลูกน้องต่างพากันพยักหน้ารับคำ

“ถ้าเข้าใจแล้วก็แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นได้แล้ว เพราะทางนี้ เดี๋ยวฉันจะให้ดารินเป็นคนจัดการเอง” หัสดินสั่งงานลูกน้องแต่ละคน แต่สายตายิ้มได้เยาะเย้ยคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

“นายขา...น้ำเย็นๆ ค่ะ” ใบตอง สาวคนงานประจำที่นี่ถือน้ำเปล่าเย็นเฉียบมาให้กับหัสดิน สายตาหวานเยิ้มมองหน้าเจ้านายสุดหล่อที่หล่อนหลงรัก

“ขอบใจ” หัสดินรับแก้วน้ำมาถือไว้ แต่ไม่ยอมดื่ม

“ว้ายย!” ดารินกำลังหลงใหลมองไร่แอปเปิล เธอร้องหวีดเมื่อหัสดินสาดน้ำเย็นใส่

“ทำงานสิ ยืนบื้อเป็นควายอยู่ทำไม” หัสดินคำรามเหมือนเสือร้าย เขาคอยจะเขมือบเธอทุกเมื่อถ้ามีโอกาส

“ใช้มือเก็บนะ ห้ามใส่ถุงมือเด็ดขาด” เมื่อเห็นดารินจะเอาถุงมือมาใส่ หัสดินก็รีบห้าม

“คนบ้าอำนาจ ไม่ให้ฉันใส่ถุงมือแล้วฉันจะเก็บได้ไง” ดารินพูดประชด

“ลูกจ้างขัดดอกอย่างเธอไม่จำเป็นต้องใส่ ทำงานเร็วๆ”

หัสดินยิ้มเยาะสะใจ ซึ่งทำให้หญิงสาวอีกคนสะใจไปด้วย หล่อนยังยืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม

“นายขา หนูร้อนค่ะ พาหนูไปนั่งพักที่กระท่อมหน่อยสิคะ” ใบตองเดินเข้าไปยืนเกาะแขนหัสดิน

“ส่วนเธอมาทางไหนก็ไปทางนั้น ไป๊!” หัสดินดันร่างยั่วยวนออกห่าง

“แต่...นายขา ใบตอง...” สาวเจ้ายังอาลัยอาวรณ์

“อยากโดนไล่ออกก็เข้ามา” หัสดินยืนเท้าสะเอว เสียงเหี้ยมเกรียมดังน่ากลัวพร้อมทั้งแววตาแดงก่ำจ้องมองใบตองนั้น ทำให้หล่อนหวาดกลัวรีบเดินหนีออกอย่างเร็ว

“ท่าจะบ้าจริงๆ เมื่อกี้ยังทำหวานใส่กันอยู่” ดารินเบะปากใส่หัสดิน