บทที่2 2/1

สองอาทิตย์ต่อมา...

ที่เขาค้อ ไร่หัสดิน..ดารินต้องทำงานใช้หนี้ที่เธอไม่ได้ทำ ซึ่งเจ้านายหน้าโหดใช้ให้ทำอะไร หญิงสาวก็ต้องทำ ถึงแม้ว่างานชิ้นนั้น เธอจะไม่เคยทำ เธอก็ต้องทำให้เป็นและออกมาดีด้วย อย่างเช่นวันนี้ก็เหมือนกัน ดารินถูกหัสดินบังคับให้นั่งรถมากับเขา

ซึ่งดารินไม่รู้เลยว่าที่นี่ที่ไหน เพราะเธอนั่งหลับมาตลอดทางและเมื่อตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจ ดวงตากลมโตไหวระริกมองไปสองข้างทางที่เต็มไปด้วยพงป่าหนาทึบ ต้นไม้สูงใหญ่หลายต้นน่าเกรงขามทำให้ดารินหลบความน่ากลัว เหลือบตามองชายหนุ่มที่นั่งฝั่งคนขับ

“ที่นี่...” ‘ที่ไหนคะ’ เสียงสั่นเครือถามก็ถูกเสียงของเสือร้ายตะคอกใส่

“ลงไป!” หัสดินไม่ได้มองหน้าหญิงสาว เขาจอดรถข้างทาง

“คะ?” ดารินหันไปมองเสี้ยวหน้าของชายหนุ่มแล้วหันไปมองด้านหน้า เห็นเงาบ้านหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ไกลเป็นกิโลเมตร นี่เขาจะให้เธอลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านเองหรือ

“จะลงเองหรือว่าจะให้ฉันจับเธอโยนลงจากรถฮะ!”

เสียงของมัจจุราชคำรามน่ากลัวทำให้ดารินรีบเปิดประตูลงไปยืนตัวสั่นอยู่ข้างทาง

“คุณหัสดิน” คำว่า ‘ฉันกลัว’ ถูกผู้ชายใจร้ายพูดตัดประโยค

“นี่กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ” หัสดินโยนกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอออกนอกรถ เขาไม่ได้ใส่ใจว่าบริเวณตรงนี้จะน่ากลัวและอันตรายมากแค่ไหน

“คุณจะปล่อยให้ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้นะ” ดารินก้มเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าที่เขาโยนมันเหมือนขยะ เธอกอดกระเป๋าไว้แน่น ใบหน้างามหวาดหวั่นมองไปรอบด้านแล้วหันไปมองขอความเห็นใจจากชายหนุ่ม

“เวลางานของฉันเป็นเงินเป็นทอง ฉันพาเธอมาที่นี่เพราะต้องการให้เธอทำงานใช้หนี้ ฉันให้เวลาเธอยี่สิบนาทีเดินให้ถึงบ้าน ถ้าเลยยี่สิบนาที ฉันจะหักเงินเดือนของเธอนาทีละร้อยบาท...”

“คุณหัสดิน เดี๋ยวค่ะ รอฉันด้วยด้วย” ดารินร้องเรียกและวิ่งตามท้ายรถจนเหนื่อย ร่างน้อยหมดแรงทรุดฮวบลงไปนั่งบนพื้นดินที่เป็นถนนลูกรัง ดวงตากลมโตคลอน้ำตามองไปตามข้างทางที่เต็มไปด้วยดงป่าเขียวขจีที่ดูนานๆ ก็กลายสีเป็นดำทมิฬน่ากลัวมากในเวลานี้

“ฮือๆ...พี่ชาย พ่อขา แม่ขา ช่วยคุ้มครองรินด้วยนะคะ” เสียงของสัตว์วิ่งไล่กัดกันในดงป่าทำให้ดารินร้องไห้สะอื้น เธอห่อตัวกอดเข่าทั้งสองไว้แน่นแล้วซบหน้าลงบนหัวเข่า สองมือก็ยกขึ้นปิดหูทั้งสองข้าง ไม่ต้องการได้ยินเสียงอันน่ากลัวนั้น…

ด้านหัสดินเมื่อขับรถมาถึงหน้าบ้านแล้ว ชายหนุ่มก็ยังนั่งอยู่ในรถ สองจิตสองใจว่าจะกลับรถไปรับเธอดีไหม ในใจเกิดความเป็นห่วงหญิงสาวโดยไม่รู้ตัว

“ทำไมยังไม่มาอีกวะ” หัสดินมองนาฬิกาบนข้อมือ “เวลาจะหมดแล้วนะดาริน ถ้ามาไม่ตรงเวลา เธอได้ตายศพไม่สวยแน่”

เขาหันไปมองด้านหลัง ก็ไม่เห็นหญิงสาวเดินมาสักที ช้างป่าตกมันในตอนนี้จิตใจร้อนรุ่มจึงฟาดงวงฟาดหางใส่พวงมาลัยเสียงดังตุบตับๆสามสิบนาทีต่อมา...

“เธอใช้เวลาเกินสิบนาที ฉันจะหักเงินเธอหนึ่งพันบาท” หัสดินตะคอกเสียงดัง เขายืนขาไขว้กัน สะโพกสอบพิงข้างรถ ดวงหน้าหล่อเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมทันทีเมื่อหญิงสาวหันมามอง

“หน้าเลือด” ดารินยืนหายใจหอบ เธอเหนื่อยมากในเวลานี้ และไม่อยากที่จะต่อปากต่อคำกับชายหนุ่มจึงเดินลากกระเป๋าผ่านคนตัวโต

“เธอว่าอะไรนะ” หัสดินเดือดเป็นน้ำร้อน เขาโยนบุหรี่ที่ดูดจนไฟตรงก้นบุหรี่แดงโร่ใส่ตัวเธอ ไม่ได้สนใจเลยว่าไอ้บุหรี่จะไปโดนส่วนไหนของเธอบ้าง

“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ ปล่อย” ดารินครางด้วยความเจ็บเมื่อถูกมือหนาคว้าข้อมือฉุดอย่างแรงจนร่างบางเข้าไปปะทะหน้าอกของเขา

“อย่ามาปากดีกับฉัน” หัสดินจับต้นแขนเรียวทั้งสองข้างขยำบีบจนหญิงสาวนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ เสือร้ายยิงฟันแสยะยิ้ม อยากจะทำให้เธอเจ็บมากกว่านี้จึงผลักหญิงสาวอย่างแรง

“ซี้ดด...ฉันเจ็บ” ดารินล้มลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าบนดินลูกรัง เธอครางเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บแสบเมื่อมือข้างขวาที่ยันพื้นเอาไว้ กลางฝ่ามือไปโดนก้นบุหรี่ที่ยังมีไฟ

“อย่ามาทำสำออย ลุกขึ้น” หัสดินใจร้ายมาก เขาไม่ยอมหยุดทำร้ายเธอ เดินไปยืนตรงหน้า เขาจงใจใช้เท้าเหยียบเท้าเธอให้ได้เจ็บ

“คุณหัสดิน ฉันเจ็บ” ดารินร้องอย่างเจ็บปวด มือทั้งสองข้างเกาะขาของเขาดันให้ชายหนุ่มขยับเท้าออกจากนิ้วเท้าของเธอ

“ไปขนของลงจากรถสิ นั่งซื่อบื้ออยู่ทำไม” หัสดินไม่ปรานีหญิงสาว เรียวปากหนายิ้มร้ายสะใจที่ได้เห็นน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

“อึก!” ดารินมองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่เดินเข้าไปในบ้าน เธอรีบลุกขึ้นเมื่อเสือร้ายหันหลัง เขาใช้สายตาดุดันบังคับเธอ ซึ่ง

ดารินก็ทำตาม กระเป๋าใบใหญ่หลายใบถูกดารินลากเข้าไปในบ้าน

“คุณจะให้ฉันเอากระเป๋าไปเก็บไว้ที่ไหนคะ?” ดารินเอ่ยถาม เธอยืนมองไปรอบๆ ตัวบ้านแล้วหันไปมองชายหนุ่ม เขานั่งขาไขว่ห้างอยู่ที่เก้าอี้

“อ่านซะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามฉันได้” หัสดินกวักมือเรียกหญิงสาว แล้วโยนกระดาษใส่หน้าของเธอ

‘ทาสรับใช้อย่างเธอต้องทำงานทุกอย่างที่เจ้านายต้องการให้ทำ แม้แต่งานบนเตียง’ ดารินก้มหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาอ่าน

“ฉันทำงานทุกอย่างตามที่คุณต้องการแน่นอนค่ะ แต่งานบนเตียงนี่ฉันไม่เข้าใจ คุณจะให้ฉันทำอะไร จัดห้องนอนของคุณทุกวันใช่ไหมคะ?” ดารินทำตามคำสั่งของเขา รับปากกาจากมือของเขา แล้วเซ็นชื่อตรงข้างชื่อของเขาที่เซ็นไว้แล้ว

“หึ! ทำได้หรือเปล่าล่ะ ทำงานบนเตียงน่ะ ถ้าทำไม่ได้ก็เอาเงินหนึ่งล้านมาใช้หนี้ฉัน แล้วเธอจะเป็นอิสระทันที” หัสดินยิ้มร้าย เขาลุกขึ้นเดินอ้อมไปยืนอยู่ด้านหลังของเธอแล้วก้มหน้ามองเธอเซ็นชื่อในสัญญาใบใหม่