บทที่ 5 ปฏิบัติการแปลงโฉมดารินให้กลายเป็นสาวมั่น

กริ้ง!

เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูบ้านหรูหราสไตล์คลาสสิก หน้าบ้านมีเหล่าสาวประเภทสองที่รูปร่างกำยำแต่ใจเป็นหญิงสองคน และลูกน้องสาวอีกหกคนยืนเรียงกันเป็นแถว สีหน้าบ่งบอกถึงความตื่นเต้นและสงสัยในงานที่ได้รับ

“เจ้ เรามาแต่งให้ใครกันเนี่ย ขนกันมาเยอะขนาดนี้ จ้างแต่งหน้ากี่คนกันนะ”

เจน ลูกน้องคนสนิทของเจ้หยาดเอ่ยขึ้นเสียงเบา ดวงตาเป็นประกาย ตื่นเต้นเมื่อคิดถึงค่าจ้างที่ได้รับ ซึ่งมากกว่าทำงานทั้งเดือนเสียอีก

“จุ๊ ๆ ฟังนะพวกเธอ ห้ามแพร่งพรายอะไรไปเด็ดขาด งานนี้มันความลับของตระกูลเขา ถ้าพูดมากระวังตายไม่มีศพนะ”

เจ้หยาดบอกอย่างจริงจัง น้ำเสียงนิ่ง แต่ทว่ามีประกายความขบขันในแววตา แอบปรายตาไปทางลูลู่ เพื่อนซี้หุ้นส่วนร้านที่ยืนอยู่

ข้าง ๆ

“เอ้า! อีเจ้นี่หมายความว่าไง ว่าฉันปากหมางั้นเหรอ!!! แหม ยุ่งหน่อยก็ตายไม่มีศพเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”

ลูลู่รีบตอบพลางจีบปากจีบคอ หันมองเพื่อนรักแบบประชดประชัน

“อ้าวอีลูลู่!”

“ว่าไงล่ะ อีเจ้!”

สองสาวประเภทสองเริ่มโต้เถียงกันเสียงดังอย่างที่ทำให้ลูกน้องพากันถอนหายใจไปตาม ๆ กัน ก็เรื่องปากนี่แหละที่ทำให้ทั้งคู่เป็นเพื่อนซี้กันมาได้

“เจ้ ๆ ค่ะ หยุดกัดกันก่อนค่ะ ดูนั่นสิ มีคนมาเปิดประตูแล้ว”

เสียงของเจนเตือนทุกคนให้เงียบลง เมื่อเห็นแม่บ้านอายุราว 40 ปี กำลังเดินมาเปิดประตูรั้วให้

แม่บ้านผู้มีท่าทางสงบเสงี่ยมส่งยิ้มจาง ๆ ให้

“สวัสดีค่ะ รบกวนแนะนำตัวก่อนเข้าบ้านนะคะ หรือถ้ามีบัตรเชิญจากคุณหญิงก็แสดงออกมาได้ค่ะ”

“โห เจ้ ขนาดแม่บ้านยังดูเป็นผู้ดีเลย”

เจนกระซิบเบา ๆ

“ชู่ว์ อย่าพูดดัง มาทำงานนะ ระวังมารยาทด้วย”

ลูลู่เตือนด้วยสีหน้าจริงจังจนเจนต้องพยักหน้ารับ

เจ้หยาดก้าวเข้ามาแนะนำตัว

“สวัสดีค่ะ ฉันเจ้หยาดค่ะ จากร้าน Y&L Makeup ได้รับการติดต่อจากคุณทิพย์ให้มาแต่งหน้าให้คนที่นี่น่ะค่ะ ไม่ทราบว่ามาถูกหรือเปล่าคะ แหะ ๆ”

แม่บ้านยิ้มอย่างสุภาพ

“มาถูกค่ะ ตามดิฉันมาเลย คุณหญิงรออยู่ด้านใน”

เจ้หยาดพยักหน้าเรียกลูกน้อง

“ไป เด็ก ๆ ตามเจ้มา”

“ค่ะเจ้!!”

เสียงตอบรับดังอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่เจ้หยาด ลูลู่ และทีมงานทั้งหมดจะเดินตามแม่บ้านเข้ามายังบ้านของตระกูลไพศาล

ไม่นานนัก เจ้หยาด เจ้ลูลู่ และลูกน้องก็ถูกพามายังห้องรับแขกหรูหราของบ้านตระกูลไพศาล สายตาของเจ้หยาดมองไปรอบ ๆ ห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีเข้มให้ความรู้สึกสง่าและขรึม ใจกลางห้องมีหญิงในชุดสูทกระโปรงสีดำยืนอยู่ เธอคือคุณทิพย์ ผู้ที่ติดต่อพวกเขาไว้ ขณะเดียวกันบนโซฟา คุณหญิงลดา ผู้นั่งไขว่ห้างถือถ้วยชาจิบอยู่ ใบหน้าที่แฝงด้วยความมีอายุบ่งบอกถึงความสง่างามและฐานะทางสังคม

เจ้หยาดไม่รอช้า รีบเข้าไปกล่าวทักทายด้วยความนอบน้อม

“คุณทิพย์ สวัสดีค่ะ แล้วก็สวัสดีค่ะคุณหญิงลดา แหม ตัวจริงยังสาวและสวยอยู่เลยนะคะเนี่ย”

คำชมทำให้คุณหญิงลดาผู้มีสีหน้านิ่งเฉยเผยรอยยิ้มเล็กน้อย ก่อนเจ้หยาดจะหันไปมองเด็กสาวสองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“สวัสดีคุณหนูทั้งสองค่ะ คุณหนูไอริน กับไอด้าใช่ไหมคะ? สวยเหมือนคุณแม่เลยค่ะ”

คุณหญิงลดาหันมาทางเจ้หยาดพร้อมเอ่ยถาม

“เธอเองก็คิดว่านี่คือไอด้าหรือ?”

เจ้หยาดมองอย่างงุนงงแต่ยังพยายามประคองรอยยิ้ม

“ค่ะ ก็นี่คุณหนูไอด้าไม่ใช่หรือคะ? แต่เอ…ดูไปดูมาก็แปลกนะคะ ดูเหมือนจะขี้อายกว่าที่เคยเห็นในสื่อเสียอีก แหะ ๆ”

คุณหญิงลดาวางถ้วยชาลงและผายมือให้เจ้หยาดนั่งลงตรงข้าม ก่อนจะหันไปทางคุณทิพย์

“ทิพย์ เธอได้บอกรายละเอียดงานกับร้านแต่งหน้าไปบ้างหรือยัง?”

ทิพย์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนตอบ

“ยังค่ะคุณหญิง บอกแค่ให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ”

คุณหญิงลดาหันมาทางเจ้หยาดและทีมงาน

“ฉันจะบอกรายละเอียดสั้น ๆ ให้พวกเธอได้เข้าใจงานที่ต้องทำกันก่อน เรื่องนี้ต้องเป็นความลับ และหากมีใครทำให้หลุดรอดออกไปล่ะก็ พวกเธอเตรียมตกงานได้เลย”

เจ้หยาดพยักหน้า ยืนยันความลับเป็นมั่นเหมาะ

“รับรองได้ค่ะคุณหญิง เด็ก ๆ ของฉันไว้ใจได้ทุกคน เราทำงานด้วยกันมาเป็นสิบปีแล้วค่ะ”

คุณหญิงลดาพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนแนะนำคนที่นั่งอยู่

“นี่คือไอริน ลูกสาวคนกลางของฉัน และดาริน ฝาแฝดของไอด้า”

คำพูดนั้นทำให้เจ้หยาดกับลูลู่ถึงกับอ้าปากค้าง เธอรู้เพียงว่าตระกูลไพศาลมีลูกสาวสองคนคือไอรินกับไอด้าเท่านั้น การที่มีดารินซึ่งเป็นฝาแฝดของไอด้าปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันนั้นทำให้เธอตกตะลึง

“อย่าบอกนะคะ ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ใช่คุณไอด้า แต่เป็นฝาแฝดของคุณไอด้า”

เจ้หยาดถามด้วยความตื่นตะลึง

“หน้าฉันเหมือนคนพูดเล่นหรือยังไง”

คุณหญิงลดาทวนถามด้วยน้ำเสียงนิ่ง ทำให้เจ้หยาดรีบตั้งสติ

“อ๋อ ไม่ใช่ค่ะ หยาดไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่ตกใจไปนิดหน่อยค่ะ”

เจ้หยาดรีบตอบ หยิบยกประสบการณ์ที่ได้ยินจากวงการมารยาทสังคมชั้นสูงมาใช้

คุณหญิงลดาหันหน้ากลับมาทางดารินซึ่งนั่งก้มหน้านิ่ง

“เหตุผลที่ฉันจ้างพวกเธอมาก็เพื่อให้ช่วยแปลงโฉมดารินให้เหมือนไอด้าลูกสาวคนโตของฉัน เข้าใจไหม?”

“ค่ะ… เรื่องนี้หยาดจะถือเป็นความลับ ไม่แพร่งพรายแน่นอนค่ะ”

เจ้หยาดตอบรับอย่างหนักแน่น แม้ในใจยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคุณหญิงลดาถึงต้องการให้ดารินดูเหมือนพี่สาวของเธอ

คุณหญิงลดาพยักหน้าเบา ๆ

“ดี ทิพย์จะช่วยดูแลส่วนที่เกี่ยวกับงานทั้งหมด วางใจได้ ฉันต้องการให้ลูกสาวอีกคนกลายเป็นไอด้าแทน เพื่อเหตุผลบางอย่างที่เธอไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แค่หน้าที่ของเธอก็พอ เข้าใจใช่ไหม?”

“รับทราบค่ะคุณหญิง วางใจเจ้หยาดคนนี้ได้เลย”

เจ้หยาดตอบรับด้วยความมั่นใจ

คุณหญิงลดาส่งสายตาเย็นชาไปทางดาริน

“ดาริน อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

“ค่ะ คุณแม่”

ดารินตอบเสียงเบาหวิว ท่าทางของเธอที่แฝงความเศร้าเล็ก ๆ นั้นสะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกที่ไม่อาจพูดออกมา

“ไอรินจ๊ะ แม่ว่าเราไปเดินช็อปปิ้งกันเถอะ วันนี้มีกระเป๋าใหม่เข้ามา แม่อยากให้หนูไปเลือกดูด้วยกันนะลูก”

คุณหญิงลดาหันไปพูดกับไอรินด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สายตาของเธออ่อนลงจนดูต่างจากการพูดกับดารินอย่างสิ้นเชิง

ในใจของเจ้หยาดรู้สึกได้ถึงความซับซ้อนของครอบครัวนี้ แต่ด้วยความเป็นมืออาชีพ เธอเก็บความสงสัยทั้งหมดไว้ข้างใน ตั้งใจจะทำงานนี้ให้ดีที่สุดตามที่ได้รับหน้าที่มา