2

โฉนดที่ดินหาย หาไม่เจอ!!!

ไม่!!!!!

ไปรยาตกใจถึงขีดสุด หน้าซีดๆ ของอีกฝ่ายทำให้เคนเริ่มคิดว่านางโจรของเธอกำลังจนมุม

“หาไอ้นี่อยู่เหรอ” เคนโชว์โฉนดที่ดินแผ่นที่เธอกำลังหาขึ้นมาให้ดู ไปรยาอ้าปากค้าง มันไปอยู่ในมือเขาได้ยังไงกันนะ

“นายขโมยไปได้ยังไง เอามานี่เลยนะ” เธอตรงเข้าคว้าโฉนดแผ่นนั้นอย่างโมโหสุดใจ

“ยายเตี้ย นี่มันโฉนดที่ดิน ที่เจ้าของบ้านขายให้ฉัน” เขาใช้มือดันศีรษะเล็กๆ ของเธอเอาไว้ เธอไม่สามารถกระโดดขึ้นมาคว้าโฉนดฉบับนั้นได้

“นี่มันโฉนดที่ดินบ้านของฉัน”

“เอ๊ะ! ยายจิ้งจอกเก้าหาง ยอมมอบตัวกับตำรวจซะดีๆ ฉันอาจจะไม่เอาผิดเธอก็ได้ แต่โมเมว่าบ้านคนอื่นเป็นของตัวเองแบบนี้ มันไม่แฟร์เลยนะ” เคนผลักร่างหญิงสาวจนกระเด็น

“โอ๊ย!” เธอร้องเสียงหลง มองเขาอย่างอาฆาตมาดร้าย

“เฮ้ยๆๆๆ อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ฉันกลัว” เขาทำท่าหวาดกลัวไม่จริง เท้าสะเอวมองเธออย่างเอาเรื่อง

“นายมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าโฉนดที่ดินฉบับนี้เป็นของนาย ดูชื่อสลักหลักเลย ชื่อพ่อแม่ฉัน นี่บัตรประชาชนของฉัน นามสกุลเหมือนชื่อด้านหลังโฉนดที่ดิน” เธอควักหลักฐานออกมา เคนฟังตอนแรกก็ขำๆ แต่เขาเริ่มเอะใจ

“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ”

“โฉนดที่ดินนี้ของฉัน ชื่อในโฉนดชื่อพ่อแม่ฉัน ไม่เชื่อนายแหกตาดูเลย” เขาคว้าบัตรประชาชนของเธอไปถือเอาไว้ ก่อนจะดูชื่อด้านหลังโฉนด และอ้าปากค้าง

“เธอเป็นอะไรกับปราบชัย” เขาเริ่มตงิดๆ ปราบชัยเคยเล่าเรื่องน้องสาวให้เขาฟังบ่อยๆ แต่เขาไม่เคยเห็นหน้าหรอกนะ

“พี่ชายฉัน แต่ๆๆ นายรู้จักพี่ปูได้ยังไงกัน” ไปรยาหรือเป้อ้าปากค้างตาโต เริ่มประมวลทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่าง หรือว่า?

“เธอเป็นน้องสาวของไอ้ปูเหรอ”

“ใช่ แล้วนายเป็นอะไรกับพี่ปู”

“เพื่อน”

“ห๊า! อย่าบอกนะว่าพี่ปูขายบ้านหลังนี้ให้นาย”

“ใช่ ดังนั้นบ้านหลังนี้เป็นของฉัน เธอย้ายออกไปได้แล้ว”

“บ้าน่ะสิ พ่อกับแม่ยกให้เราสองคน ยังไม่ได้โอนกรรมสิทธิ์ด้วยซ้ำ ชื่อยังเป็นของพ่อแม่เราอยู่เลย ดังนั้นฉันมีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้เหมือนกัน พี่ปูแอบเอาไปขายไม่ปรึกษาฉัน ฉันไม่ยอมนะจะบอกให้” เธอเท้าสะเอวมองเขาอย่างท้าทาย เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมเด็ดขาด

“เอางี้แล้วกัน เธอไปขอเงินจากพี่ชายของเธอ ตอนนี้พี่ชายของเธอกำลังดำเนินเรื่องโอนกรรมสิทธิ์อยู่ สรุปว่าฉันเสียเงินแล้ว ไม่ยอมแน่ๆ”

“ฉันก็ไม่ยอม” เธอแทบจะกระโดดกัดหูเขาให้ขาด ทั้งสองจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“แล้วจะเอาไง” เขาเอ่ยถาม มองเธอไม่ลดละ

“ไม่เอาไง นายไปขอเงินพี่ชายฉัน แล้วเจ๊ากันไป”

“พูดง่ายจริงนะแม่คุณ ถ้าพี่ชายของเธอบอกว่าใช้เงินหมดไปแล้ว ฉันมิเสียเงินฟรีหรือไง”

“นั่นมันปัญหาของคุณ อยากซื้อของไม่เช็กดูให้ดีเสียก่อนทำไมล่ะ มีอย่างที่ไหนซื้อที่ดิน โฉนดไม่ใช่ชื่อของคนขาย แถมยังต้องทำเรื่องโอนกันอีกหลายทอด ขึ้นศาลอีก เพราะยังไม่รู้ว่าคนขายจะได้เป็นเจ้าของไหม แต่นายยังจะซื้อ มีเงินอย่างเดียวคงเหนี่ยวไม่อยู่ ถ้าไม่โง่ควบคู่นี่คงซื้อไม่ได้นะ”

“เธอว่าฉันโง่เหรอยายปากกรรไกร” เขาตกหลุมรักน้องสาวของเพื่อน เพราะเพื่อนเล่าว่าน้องสาวน่ารัก แต่พอเจอตัวจริง! หุ่นนี่แบบว่าน่าปล้ำอย่างเดียวเลย แต่ไม่น่ารัก...

“อยากรับก็รับไปสิ ฉันด่าลอยๆ”

“ไม่รู้แหละ พี่ชายของเธอ เธอไปเคลียร์เอาเอง”

“หูหนวกหรือไง ฉันไม่ขาย”

“พี่ชายของเธอมีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ด้วย เขาขาย... และฉันก็ซื้อแล้วด้วย ดังนั้นฉันมีสิทธิ์ครึ่งหนึ่ง”

“นี่นาย”

“ฉันจะอยู่ที่นี่ เธอมีปัญหาอะไรไหม”

“ก็ได้ อยากอยู่ก็ไปนอนนอกบ้านเลยไป”

“กล้าดียังไงมาไล่ฉัน ฉันก็มีสิทธิ์ในบ้านหลังนี้ครึ่งนึงเหมือนกัน”

“ฉัน ฉัน!!!” คนเถียงไม่ออกแทบเต้น

“ฉันอะไรไม่ทราบ” เขาทำหน้ายียวน

“ฉันไม่อยู่บ้านหลังเดียวกับนายหรอก”

“ไม่อยู่ก็ออกไปสิ ฉันจะนอนค้างที่นี่สักเดือน”

“หน้าด้าน”

“เธอว่าฉันหน้าด้าน เธอหน้าโบกแป้งน่ะสิ”

“โบกแป้งอะไร” ไปรยาทำหน้างง

“คิดเอาเอง” เขาเดินยักไหล่เข้าห้องพัก ไปรยาทวนประโยคของเขาไปมา ก่อนจะกรีดร้อง

“ไอ้คนบ้า นายว่าฉันหน้าหนาอย่างนั้นเหรอ”

“เธอด่าตัวเองนะ ฉันไม่ได้พูดสักคำ”