Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
พรหมลิขิตชักนำให้เขาและเธอมาพบกัน ความรักก่อเกิดท่ามกลางธรรมชาติและท้องทะเลแสนงาม
1
“แต่งงานเหรอครับ” เคน คุณธรรม ชายหนุ่มวัย 29 อุทานเมื่อได้ยินมารดาพูดเรื่องแต่งงาน
“จ้ะ คู่หมั้นของเราไง หนูรันนรินทร์น่ะ”
“เด็กนั่นเหรอครับ ไม่เอาหรอก” เคนทำท่าสยอง รันนรินทร์เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พูดน้อย แทบไม่พูด เอาแต่นั่งร้อยมาลัย หน้าซีดๆ จืดชืดยิ่งกว่าผีดิบเสียอีก เขากระเดือกไม่ลงจริงๆ
“ไม่รู้ล่ะ หมั้นกันแล้ว ยังไงก็ต้องแต่งงานกัน”
“ถอนหมั้นไปเลยครับ สินสอดทุกอย่างผมยกให้”
“ไม่ได้ ถ้าเราขัดคำสั่งแม่ ทรัพย์สินของแม่ทั้งหมดยกให้หนูรันนรินทร์ดีไหม”
“อะไรนะครับ ยายนั่นเป็นลูกคุณแม่หรือไง ถึงได้ไปยกให้ ผมเป็นลูกแท้ๆ”
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงลูกต้องแต่งงานกับหนูรัน”
“ผมไม่ชอบแบบนั้น”
“แกชอบแบบไหน แบบที่ควงๆ อยู่เหรอ โอ๊ย! แม่ไม่เอานะ น่าเกลียดน่ากลัวทั้งนั้น”
“คุณแม่ก็พูดเกินไป น่าเกลียดน่ากลัวตรงไหนครับ ออกจะน่ารักเซ็กซี่น่า... เอา”
“เดี๋ยวนี้ลามกใหญ่แล้วนะเรา กับแม่กับเชื้อก็ไม่เว้น”
“ยายหนูรันของคุณแม่ นมใหญ่ ก้นใหญ่แล้วก็...”
“พอเลย”
“ถ้าไม่ใหญ่ผมไม่เอาทำพันธุ์นะครับ”
“เขานั่นแหละจะไม่เอาแกทำพันธุ์ มั่วเสียขนาดนี้ กลัวจะเป็นเอดส์ตายก่อนวัยอันควร”
“คุณแม่ไม่รู้อะไรซะแล้วนะครับ เดี๋ยวนี้มียาต้านไวรัสเอดส์นะครับ กินแล้วเขาอยู่กันเป็นสิบๆ ปี ไม่เหมือนเป็นมะเร็ง ตายง่ายกว่าเอดส์อีก”
“แกอยากเป็นหรือไง ลูกบ้า!” มารดาเหวใส่
“ไม่อยากเป็นครับ ผมรู้จักป้องกันนะครับ”
“ถุงยางอนามัยมันแตกได้ มีรูได้ เกิดแม่ผู้หญิงพวกนั้นเจาะถุงยางแกจะทำยังไง ทั้งติดเอดส์ทั้งต้องรับเด็กในท้องมาเป็นลูก”
“โธ่... คุณแม่ครับ ดูละครน้ำเน่ามากไปหรือเปล่าครับ”
“แม่จัดเตรียมงานแต่งให้แกเรียบร้อยแล้ว ยังไงแกก็ต้องแต่ง”
“เมื่อไหร่ครับ”
“ต้นเดือนหน้า”
“คุณแม่!”
“ไม่ต้องมาทำเสียงดังใส่ แม่พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น ถ้าแกขืนพูดมาก เตรียมไปนอนข้างถนนได้เลย แม่จะยกทรัพย์สมบัติให้หนูรันให้หมดเลย”
“ก็ได้ครับ”
“แกรับปากแล้วนะ”
“ครับ”
“แกห้ามเหลวไหล ในระหว่างนี้ทำตัวดีๆ เข้าไว้ งดเที่ยวงดสังสรรค์”
“โอ๊ย! คุณแม่ครับ ผมจะแต่งงานหรือจะไปบวชครับ ให้ผมงดทุกอย่าง”
“แม่ตามใจแกมามากแล้ว คราวนี้แกต้องตามใจแม่บ้าง”
“โอเคครับ” คนรับปากแอบกรอกตาไปมา คนอย่างเขานะเหรอจะยอมให้ใครบังคับง่ายๆ มารดาของเขาแค่ขู่ไปแบบนั้นเองแหละ เขารู้หรอกว่าท่านไม่ยกทรัพย์สมบัติให้คนที่ไม่ใช่ลูกแน่นอน
เคนมองบ้านพักตากอากาศหลังงามที่ตั้งอยู่ริมทะเลแล้วมีความสุขสุดๆ ไปเลย ป่านนี้ที่บ้านของเขาคงวุ่นน่าดู
อยากบังคับให้เขาแต่งงานกันนักใช่ไหม ชายหนุ่มเดินขึ้นบ้านพักของตัวเองอย่างมีความสุข บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เขาซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง ซึ่งเพื่อนเป็นคนขายให้ ไม่ใช่ของครอบครัว และไม่มีใครรู้แน่นอน กว่าจะหาเขาเจอ ยายเจ้าสาวผีดิบของเขาคงซีดเหลือแต่คำว่า “ไก่ต้ม” แล้วกระมัง
ทำไมประตูไม่ได้ล็อก!!!
เคนมองประตูบ้านของตัวเองด้วยความงุนงง หรือโจรจะเข้าบ้านของเขา
บ้านหลังนี้ไม่มีอะไรมากมายให้โจรมาปล้นหรอก แต่ใครมันกล้าเหยียบเข้ามาในถ้ำเสือ ได้เจอดีแน่ๆ
เสียงก๊อกๆ แก๊กๆ ในบ้านทำให้เขาล้วงปืนในกระเป๋าออกมาถือเอาไว้
ยิงต่อสู้กับโจรในบ้านตัวเองไม่ผิดกฎหมายหรอก
“หยุดนะ อย่าขยับ”
“ว้าย!” ไปรยาหวีดร้อง ก่อนจะยกมือขึ้นอย่างตกใจ เธอเบิกตา กว้างมองคนแปลกหน้าที่เอาปืนมาจ่อด้วยความสงสัยระคนงุนงง
“คะ... นายเป็นใคร ขะ... เข้ามาในบ้านฉันทำไม ต้องการอะไร”
“เธอนั่นแหละ เข้ามาขโมยของใช่ไหม เป็นนางโจรแถวนี้หรือแถวไหน”
“บ้าเหรอ! นี่มันบ้านของฉันย่ะ” เธอเหวใส่ ลืมตัวไปชั่วคราว
“ยกมือขึ้น ฉันไม่ไว้ใจนางจิ้งจอกอย่างเธอหรอก”
“ไอ้บ้า บ้านของฉันชัดๆ นายนั่นและจะโดนข้อหาบุกรุกบ้านของคนอื่น”
“งั้นเราไปโรงพักกัน ดูสิว่าเธอกับฉันใครจะอยู่ใครจะไป”
“ได้เลย แต่ก่อนไป ฉันจะเอาโฉนดที่ดินให้นายดูก่อน” เธอเดินไปยังตู้ไม้ใบใหญ่ ก่อนจะค้นหาอะไรสักอย่าง แต่ยิ่งหาเธอยิ่งหน้าเครียด