บทที่ 8 รู้ทัน

“จะไม่แนะนำนางแบบคนสวยทีเดียวหรือน้องชาย” ฟูลาซมองหญิงสาวแล้วยิ้มอีก

“แคทลีนครับคุณฟูลาซ ผมโจอิสัน ผู้จัดการส่วนตัวของแคทลีน ถ้าข้อมูลที่ผมรู้มาไม่ผิดนัก คุณคือคุณฟูลาซ พี่ชายคุณมูนรูฟใช่มั้ยครับ” โจอิสันยื่นมือไปตรงหน้าฟูลาซ ชายหนุ่มในฝันของเขาอีกคน ฟูลาซยื่นมือออกมาสัมผัสแล้วยิ้มกว้าง

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณโจอิสัน คุณแคทลีนด้วยครับ” เขาดึงมือออกจากมือโจอิสันที่จับไม่ปล่อยแล้วส่งมือให้หญิงสาวสัมผัส แคทลีนยิ้มตอบเขา

“ยินดีเช่นกันค่ะ”

“ผมกำลังจะมาบอกน้องชายให้พาแขกไปที่ห้องพิเศษ เราทำเซอร์ไพรส์แขกครับ ที่นั่นจัดเป็นห้องฟังเพลงเต้นรำ เชิญครับคุณแคทลีน มูนรูฟ ไม่ต้องพาคุณแคทลีนออกไปที่ผับแล้วนะ ที่บ้านเราจัดให้แล้ว ไปเร็ว ๆ”

ฟูลาซมองหน้าน้องชายแล้วยิ้มอย่างรู้ทัน เขามองแคทลีนอย่างพิจารณาอีกครั้ง รูปร่างหน้าตาของหญิงสาวตรงตามที่ผู้ชายหลายคนฝัน มูนรูฟพอใจแคทลีน เขามั่นใจเช่นนั้น

เขามองหน้าน้องชายแล้วยิ้มรู้ทัน มูนรูฟเอื้อมมือตบต้นแขนพี่ชายแล้วพยักหน้ารับคำสั่ง ฟูลาซพยักหน้าตอบแล้วเดินผละไปหาแขกคนอื่น ๆ เพื่อเชิญไปฟังเพลง เต้นรำเป็นการขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติมาร่วมงานครั้งนี้

“คุณแคท คุณโจอิสันเราไม่ต้องออกไปฟังเพลงข้างนอกแล้วละครับ เชิญทางนี้ครับ” เขาหันมายิ้มกับแคทลีนแล้วก้มศีรษะให้โจอิสันที่มองตามฟูลาซด้วยสายตาฉ่ำหวาน เขามองแค่ลักษณะการเดินและกรีดนิ้วของผู้จัดการส่วนตัวแคทลีนก็พอจะรู้ว่าเป็นอย่างไร โจอิสันชอบฟูลาซ ไม่ใช่ชื่นชมอย่างชายหนุ่มปลื้มชายหนุ่มที่เป็นลูกชายมหาเศรษฐีและดูดีทุกสัดส่วนแต่โจอิสันชอบอย่างหญิงสาวสนใจชายหนุ่ม

“คุณโจอิสัน จะตามพี่ชายผมไปหรือครับ” มูนรูฟเอ่ยออกมาเมื่อโจอิสันไม่ยอมก้าวเท้าตามเขา

“เอ่อ.เปล่าครับ” โจอิสันปฏิเสธแล้วยิ้มเขิน แคทลีนพ่นลมออกจากปากแล้วคว้าข้อมือผู้จัดการส่วนตัว ก้าวตามมูนรูฟ

ห้องโถงอีกห้องติดกับห้องจัดเลี้ยงอาหารมื้อค่ำ ถูกตกแต่งเป็นห้องฟังดนตรี มีเวทีเล็ก ๆ นักดนตรีกำลังขับกล่อมด้วยบทเพลงที่แคทลีนคุ้นหู นักร้องหนุ่มหน้าตาดีใช้บทเพลงเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด เพื่อให้แขกต่างแดนเข้าใจทั่วกัน

เก้าอี้ทรงสูงตั้งหน้าเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม อยู่ทางด้านขวามือ ถัดมาเป็นเก้าอี้หนังสีน้ำตาล จัดวางเหมือนมุมรับแขก เรียงจนเกือบเต็มพื้นที่ห้อง เว้นด้านหน้าเวทีไว้สำหรับเต้นรำ มูนรูฟเดินนำแคทลีนมาถึงเก้าอี้ด้านหน้าสุด นางแบบสาวสองสามคนเดินแซงโจอิสันเบียดแคทลีนเข้าถึงตัวทายาทคนเล็กของโมอาร์

มูนรูฟยิ้มรับนางแบบต่างชาติที่เข้ามานั่งชิดกับเขา กันแคทลีนออกไปนั่งที่เก้าอี้เดี่ยว โจอิสันค้อนให้เหล่านางแบบต่างถิ่นที่เขาพอจะรู้จักบ้างแต่ไม่อยากทำให้บรรยากาศเสียจึงไม่พูดเหน็บแนมใครในตอนนี้

“แคทจะดื่มอะไร ฉันจะไปเอามาให้” โจอิสันยื่นหน้าเข้ามาถามใกล้หูแคทลีน

“อะไรก็ได้แต่ไม่เอาไวน์แล้วนะ ฉันมึนแล้ว”

“ได้ จะเอาน้ำส้มมาให้ น้ำนางเอกไงยะ ถึงปากหล่อนจะเป็นนางร้ายสุด ๆ ก็เถอะ” โจอิสันลุกจากเก้าอี้เดินไปที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เขาสั่งเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์สำหรับตัวเอง ส่วนของแคทลีนเป็นน้ำผลไม้ธรรมดาที่ไม่ใช่น้ำส้มอย่างที่เขาพูดประชดให้กับหญิงสาว

ความสุขของโจอิสัน ได้ไปต่างเมืองต่างสถานที่กับนางแบบของเขาแต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่ลืมคือดูแลคนของเขาให้ดีและไม่ยอมให้ใครมากลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ ซึ่งความห่วงใยของเขานั้น บางเวลาแคทลีนก็มองข้าม หล่อนจัดการกับนางแบบที่ชอบแกล้งหล่อนเสียเอง ไม่รอให้ถึงมือผู้จัดการส่วนตัว

สำหรับคืนนี้ แคทลีนยอมให้นางแบบร่วมอาชีพอิงแอบแนบชิดกับมูนรูฟถึงแม้ว่าหล่อนจะอยากเข้าไปแทรกกึ่งกลางก็ตาม มูนรูฟทอดสายตามาที่แคทลีนเป็นระยะแต่เขาก็ยังคุยกับนางแบบหุ่นเพรียวนั่งชิดเขาทุกคน โจอิสันถือแก้วน้ำสีม่วงเข้มส่งให้แคทลีน หล่อนรับมาดื่มแล้ววางลง

“เจ๊โจ ไปเต้นรำกัน พวกนั้นเต้นกันน่าสนุกเชียว” แคทลีนลุกขึ้นยืนควงแขนโจอิสันออกไปที่หน้าเวที เพลงโปรดของแคทลีนเริ่มขึ้น หล่อนเกาะเอวโจอิสันขยับขาไปตามท่วงทำนองของเพลง ฟูลาซควงนางแบบผิวคล้ำออกมาเต้นอยู่ข้างหล่อน