บทที่ 7 นางแบบบในฝัน

“ชั่งเถอะเจ๊ ให้นางแบบไฮโซ ๆ เขาแนะนำตัวก่อน เราไปหาคนพี่ก็ได้ อ้าว.มีคนเข้าไปหาอีกแล้ว พี่น้องคู่นี้เสน่ห์แรงจริง ๆ เจ๊ไปส่งฉันเข้าห้องน้ำดีกว่า”

หล่อนดึงแขนโจอิสันไปทางห้องน้ำซึ่งอยู่ไกลจากโต๊ะรับประทานอาหารพอควร ห้องน้ำแยกออกไปจากห้องจัดเลี้ยง โจอิสันเดินมาส่งนางแบบของเขาถึงหน้าประตูห้องน้ำหญิง ส่วนตัวเขาแยกไปที่ห้องน้ำชาย แคทลีนยืนนิ่งครู่หนึ่งเมื่อก้าวผ่านประตูเข้าไปในห้องน้ำ ไม่อยากคิดว่าแค่ห้องน้ำยังสวยมากขนาดนี้ ถ้าเป็นคฤหาสน์ของโมอาร์จะงดงามมากเพียงใด หินอ่อนเนื้อละเอียดปูทั่วทั้งห้องน้ำ โคมไฟ อ่างน้ำ ก๊อกน้ำล้วนแล้วแต่เป็นของมีราคาสูงลิบลิ่ว เท่าที่หล่อนเคยเห็นและสัมผัสมา ตามโรงแรมหรูระดับประเทศ ที่นี่เปรียบเสมือนโรงแรมระดับสิบดาวอย่างนั้น

หญิงสาวใช้เวลาในห้องน้ำครู่ใหญ่จึงกลับออกมา ก็ไม่เห็นโจอิสันแล้ว หล่อนเดินมาเรื่อย ๆ จึงเห็นผู้จัดการส่วนตัว กำลังคุยอย่างออกรสกับทายาทคนที่สองของโมอาร์ เขาเหลือบมาเห็นหล่อนแล้วก้มลงพูดกับโจอิสันครู่เดียวผู้จัดการของหล่อนก็เดินลิ่ว ๆ แทบจะเป็นวิ่งมาหาหล่อน

“แคท คุณมูนรูฟอยากรู้จักแก เขาสนใจแกย่ะ” โจอิสันกระซิบด้วยสีหน้าแย้มยิ้มดวงตาแพรวพราว แคทลีนพยักหน้า

“ตามฉันมาเร็ว ๆ โอกาสทองของแกมาถึงแล้ว”

โจอิสันจับมือหญิงสาวจูงให้เดินตามเข้าไปหามูนรูฟซึ่งชายหนุ่มยืนยิ้มรออยู่ รอยยิ้มของเขาสว่างราวกับแสงพระอาทิตย์ยามเช้า หล่อนก้าวตามโจอิสันมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม

“นี่ครับ แคทลีน นางแบบของผม แคทนี่คุณมูนรูฟ ลูกชายคนที่สองของคุณโมอาร์”

โจอิสันทำหน้าที่ทูตไมตรีให้กับชายหนุ่มกับหญิงสาวต่างเมือง มูนรูฟยื่นมือออกมาข้างหน้า ดวงตาจับนิ่งที่ใบหน้าเกลี้ยงนวลของแคทลีน หล่อนสบตาคมวาววามพร้อมกับยื่นมือให้เขาสัมผัส

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณแคทลีนครับ”

“เช่นกันค่ะ”

หล่อนเอ่ยออกไป หัวใจเต้นรัวเร็วผิดปกติไปจากการรู้จักชายหนุ่มต่างเมืองคนอื่น ๆ จากหลายประเทศ ทำไมกับผู้ชายคนนี้จึงรู้สึกขัดเขินและประหม่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หล่อนรู้สึกดี ๆ กับเขาตั้งแต่สบตาและเห็นรอยยิ้มของเขาบนโต๊ะอาหารนั่นแล้ว ยิ่งได้มาสัมผัสมือนุ่มอุ่น ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

“ผมเห็นคุณที่โต๊ะอาหารรู้สึกอยากคุยด้วย ขอโทษที่มองคุณบ่อยเกินไป คงไม่ว่านะครับ”

“ไม่ว่าค่ะ แต่มองมากไปนิดหนึ่ง ฉันรู้สึกไม่สบายตัวค่ะ”

“แต่คุณก็ทานได้นี่ครับ ผมดีใจแทนทุกคน ที่คุณชอบอาหารของเรา อร่อยมั้ยครับ”

“อร่อยมากค่ะ” หล่อนตอบเร็ว

“ถ้าคุณแคทลีนยังไม่ง่วง ผมอยากเชิญไปนั่งฟังเพลงด้วยกัน”

“ด้วยความยินดีเลยครับ ยายแคทบ่นอยากไปเที่ยวให้ทั่วเมืองฮัตบาซิสเลยแหละครับ”

โจอิสันเปิดทางให้นางแบบของเขา แคทลีนหันมาจิกด้วยสายตาเพราะหล่อนไม่ได้คิดอยากไปฟังเพลงที่ไหนสักแห่ง ในศีรษะมึนงง อยากนอนเพียงอย่างเดียว

“อย่างนั้นหรือครับ งั้นพรุ่งนี้ ผมจะพาคุณเที่ยวเอง แต่คืนนี้เราไปฟังเพลงกันก่อน เชิญครับ”

เขาดึงมือหล่อนเข้าไปใกล้แล้วปล่อย กลิ่นน้ำหอมที่หล่อนใส่ หอมชื่นใจ แปลกไปจากกลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยดอมดม รวมทั้งแปลกไปจากกลิ่นที่อีวี่ว่าที่คู่หมั้นของเขา อีวี่เป็นหญิงสาวชาวฮัตบาซิสเช่นเดียวกับเขา พ่อของหล่อนเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อของเขาความเป็นเพื่อนสนิทและเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจด้วยกัน ทำให้พ่อของเขาเอ่ยปากขอลูกสาวของเพื่อนให้ลูกชายคนรองโดยไม่ถามความสมัครใจจากลูกแม้แต่คำเดียว

“มีคนอยากไปกับคุณอีกหลายคน ไม่ชวนพวกเธอล่ะคะ ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี” แคทลีนเห็นสายตาของนางแบบต่างประเทศมองมาที่มูนรูฟ พวกหล่อนเหล่านั้นพร้อมจะเดินตามมูนรูฟทันที หากเขาเอ่ยปากชวน

“ผมอยากไปกับคุณคนเดียว อ้อ.คุณโจอิสันด้วย เราไปกันแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เราจะเชิญทุกคน” เขาไม่พร้อมจะชวนใครเมื่อได้ตัวหญิงสาวที่เขาไฝ่ฝันมาอยู่เคียงข้างแล้ว คืนนี้เขาอยากเต้นรำกับหล่อนเพียงลำพังถึงแม้โจอิสันจะไปด้วยแต่เขาก็มีวิธีจัดการกับผู้จัดการรูปร่างล่ำสันแต่หัวใจบอบบางคนนี้ โจอิสันต้องการชายหนุ่มเป็นคู่เต้นรำสักคนเพียงเท่านี้เขาก็ได้อยู่ตามลำพังกับนางแบบในฝันแล้วละแต่พอเขาพาแคทลีนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยง ฟูลาซก็เดินเข้ามา เขายิ้มกับแคทลีนแล้วหันมามองหน้าน้องชาย

“กำลังจะพาแขกไปไหนหรือมูนรูฟ”

“ไปฟังเพลงข้างนอกครับ พี่มีอะไรหรือเปล่า”