บทที่ 6 ลูกชายมหาเศรษฐี

“เจ๊ คนที่เพิ่งมาเป็นลูกชายของคุณโมอาร์รึเปล่า” แคทลีนกระซิบเบา ๆ

“ใช่ย่ะ เป็นลูกคนเล็กของท่าน ส่วนคนที่นั่งหัวโต๊ะด้านโน้นเป็นคนโต กินอิ่มแล้ว ฉันจะสาธยายให้หล่อนฟัง สนใจละสิคนไหนล่ะยะ”

โจอิสันจิกนางแบบในสังกัดด้วยน้ำเสียงและสายตา แคทลีนเลือกที่จะไม่ตอบโต้เวลานี้และจะไม่บอกถึงความพึงพอใจในตัวแขกขาวผู้เพิ่งมานั่งเก้าอี้กับผู้จัดการส่วนตัว เวลาของหล่อนที่จะอยู่ในเมืองนี้มีไม่มากนักแต่หล่อนขอใช้เวลาให้เป็นประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

รสชาติของสเต็กเนื้อแกะอร่อยถูกปากแคทลีนมากและอีกหลายคนก็คงมีความรู้สึกเช่นเดียวกับหล่อนเพราะแต่ละคนทานหมดจานตามด้วยสลัดพักที่มีเนื้อแกะอบนุ่มปนอยู่ด้วย น้ำซุปถ้าเดาไม่ผิดก็เป็นเนื้อแกะด้วยและไวน์สีดำในแก้วทรงสูงก็รสชาติอร่อยซึ่งแคทลีนไม่เคยได้ชิมจากที่ไหนมาก่อน

ประเทศฮัตบาซิสเป็นประเทศที่นับถือศาสนาหลายศาสนาทั้งอิสลาม พุทธและคริส หล่อนแปลกใจกับสิ่งที่รู้มา ได้ชื่อว่าเป็นแขกมักจะยึดถือกับศาสนาอย่างเคร่งครัดแล้วเพราะเหตุใดจึงเปิดกว้างให้ประชาชนนับถือศาสนาได้ตามที่ศรัทธา หล่อนยังไม่ทราบละเอียดเรื่องนี้เพียงรู้คร่าว ๆ มาเท่านั้นแต่ถ้าให้หล่อนคาดเดาประเทศนี้อาจเป็นประเทศที่เริ่มพัฒนาตัวเองและเปิดกว้างก็เป็นได้

ระหว่างรับประทานอาหาร แคทลีนรู้สึกเหมือนมีสายตาของใครบางคนจับจ้องอยู่ที่หล่อนตลอดเวลา เสียงพูดคุยเป็นภาษาอังกฤษเกือบทั้งหมดจึงทำให้นางแบบและผู้จัดการต่างเมืองรู้สึกไม่อึดอัดกับงานเลี้ยงค่ำคืนนี้ มีบ้างที่เป็นภาษาพื้นเมืองที่ประธานกับแขกอาวุโสพูดคุยกันซึ่งก็ไม่นานนัก แคทลีนเหลือบตาขึ้นมองไปที่เก้าอี้ซ้ายมือของท่านประธาน ปรากฏว่าแขกขวาผู้นั้นจ้องมองหล่อนอยู่ หล่อนจ้องตาเขาไม่หลบและส่งคำถามไปทางสายตาก่อนจะหลบตาคมวาววับนั่น

“คิดว่าใครจ้องเรา ที่แท้ก็ตาคนนี้ สนใจเราล่ะสิ” หล่อนคิดอยู่ในใจแล้วอมยิ้มน้อย ๆ

“ยิ้มอะไรยะ กินจนเกลี้ยงจานนะหล่อน ระวังบ้างเดี๋ยวอ้วน”

โจอิสันกระซิบว่านางแบบของตนแต่นางแบบสาวไหวไหล่เป็นการตอบแล้วตัดอาหารเข้าปากเคี้ยวอย่างไม่แคร์กับคำเตือนอย่างหวังดีของผู้จัดการและสายตาคมที่จับนิ่งอยู่ที่หล่อน

“ฉันเตือนหล่อนนะยะไม่ใช่ยุให้หล่อนกินจุอย่างนี้”

“ก็มันอร่อยนี่เจ๊ นาน ๆ จะได้กินอย่างนี้สักที เจ๊อย่าห่วงเรื่องอ้วนเลยน่ะ ฉันกินอีกเยอะกว่าจะอ้วน อ้อ.ไม่ต้องกลัวเสียงานหรอกนะเพราะฉันรู้ว่าจะงดอาหารตอนไหน”

“ย่ะ แม่คนเก่ง แล้วไวน์เนี่ยอย่าดื่มให้มากนะ เมาขึ้นมาฉันไม่ดูหล่อนนะจะบอกให้”

“ฉันรู้น่ะ อย่าบ่นมากนัก เดี๋ยวหนังตาตก หน้าย่นขึ้นมาละก็ หมดสวยนะยะ”

หญิงสาวตอบกลับมาแค่นั้นโจอิสันหุบปากทันที แคทลีนยิ้มขำ ๆ แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม พนักงานเสิร์ฟเติมให้หล่อนอีกครึ่งแก้ว หล่อนมองแล้วตักอาหารเข้าปากเลิกสนใจสายตาคมที่จ้องมาเป็นระยะ ๆ คืนนี้หล่อนคงนอนหลับสบายเพราะไวน์สองสามแก้วที่ดื่มเข้าไป

หลังอาหารมื้อค่ำที่แสนอร่อยของแคทลีน โจอิสันกระซิบกับหล่อนก่อนจะลุกจากเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารว่า

“ฉันจะไปคุยกับชายหนุ่มแถวนั้น ส่วนหล่อนจะไปนอนหรือไปไหนก็ได้นะฉันไม่ห้ามแต่ระวังตัวด้วย หล่อนเป็นนางแบบระดับอินเตอร์ อย่าทำให้มีคลิปฉาวนะยะ ขอเตือน”

“อ๊าย.เจ๊อย่ามาพูดให้ฉันอยากทำคลิปส่วนตัวเผยแพร่หน่อยเลยน่ะ เริ่มคืนนี้ดีมั้ยเจ๊ หาชายหนุ่มหุ่นล่ำสักคน ดีมั้ย”

“นังบ้านี่ เตือนดี ๆ กลับคิดลามกนะหล่อน จะไปพักผ่อนก็เชิญย่ะ ฉันรู้ว่าแกไม่ทำเรื่องไร้สาระอย่างนั้นหรอก”

“เดี๋ยวเจ๊ ไม่ไปทักทายลูกชายท่านมหาเศรษฐีหน่อยหรือ จ้องมองมานานแล้วนะ”

นางแบบสาวรำคาญสายตาลูกชายคนรองของโมอาร์เต็มทน จึงดึงตัวโจอิสันเข้ามาช่วยแต่กลายเป็นว่า

“ต๊าย ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าเขาจ้องแกตาไม่กะพริบอย่างนั้น มิน่าล่ะ ตอนที่แกกำลังเคี้ยวสเต็ก เขามองไม่หยุดเชียว”

“มองตอนอื่นไม่ได้หรือไงเจ๊ ต้องมองตอนกินอย่างเดียวรึไง” หล่อนค้อนให้ผู้จัดการ

“ไปกับฉัน ถึงเวลาที่เราต้องแนะนำตัวเองแล้ว เห็นมั้ยพวกนั้นเข้าไปก่อนแล้วแก”