บทที่ 4 ตกหลุมรัก

จามิลผู้จัดการโรงงานเตรียมงานตามความต้องการของฟูลาซและมูนรูฟเข้ามาด้อม ๆ มอง ๆ ออกความเห็นเป็นบางอย่างเท่านั้นแต่กว่างานใหญ่จะพร้อมให้นางแบบชื่อดังก้าวขึ้นไปยืนได้ ความชุลมุนก็เกิดขึ้นหลายครั้งเพราะเวทีไม่ลงตัว ฟูลาซต้องการให้เวทีเป็นรูปตัวยู ส่วนมูนรูฟต้องการให้เป็นรูปตัวที ที่สุดเวทีก็มาลงที่ตัววายตามความเห็นของโมอาร์ ไม่มีใครกล้าขัดใจผู้เป็นประธานจัดงานและเป็นใหญ่ในอาณาจักร บัสอิล โมฮัมเหม็ด เมื่อเวทีลงตัว ฟูลาซกับมูนรูฟจึงเห็นด้วยกับพ่อว่าเวทีสวย แขกที่มาชมแฟชั่นโชว์ครั้งนี้จะได้เห็นเสื้อผ้าที่นางแบบสวมใส่ได้ถนัดตา

มูนรูฟเพิ่งเห็นรายชื่อนางแบบที่จะมาขึ้นเวทีใส่เสื้อผ้าขนแกะของโรงงานที่เขาดูแลอยู่ ก่อนงานจะเริ่มเพียงไม่กี่นาที เขากวาดสายตาไปตามรายชื่อทีละคน อยากรู้ว่านางแบบที่ได้เกียรติรับเชิญมางานนี้มีคนที่เขาชื่นชอบร่วมอยู่ด้วยหรือไม่และรายชื่อแรก ๆ ก็ทำให้เขายิ้มเพราะสองสามคนแรกเป็นนางแบบที่เขาชอบและคนที่ 4 เขาถึงกับหยุดและอ่านชื่อหล่อนออกมา

“มิสซีสแคทลีน เอดิสัน” เขายิ้มมากขึ้นเมื่อคิดถึงแมกซีนเล่มล่าสุดที่เขาเพิ่งซื้อมาจากร้านหนังสือในห้างสรรพสินค้าของเขาเอง

“มาด้วยเหรอ ทำไมพี่ฟูลาซไม่ยอมกระซิบกันบ้าง”

เขาพึมพำแล้ววางกระดาษรายชื่อนางแบบลง ไม่อ่านชื่อต่อไปให้เสียเวลา เขาแอบหลงใหลแคทลีนทั้งในจอทีวีและในแมกซีน รวมทั้งโฆษณาสินค้าอีกหลายชิ้นที่หล่อนเป็นพรีเซ็นเตอร์ วันนี้เขาจะได้เห็นหล่อนบนแคทว็อคที่เขาไม่เคยเห็นและสัมผัสด้วยสายโดยไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นหล่อนให้ดูเหมือนว่าอยู่คนละโลกกับเขา วันนี้เขาจะได้พบหล่อน ได้สัมผัสลมหายใจ รอยยิ้มและเสียงที่เขาฝันอยากได้ยินจากริมฝีปากอิ่มย้อยของหล่อน

“มูนรูฟ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ งานจะเริ่มแล้ว ไปนั่งข้างคุณพ่อกับพี่ ไปเร็ว”

ฟูลาซเดินตามหาน้องชายจนมาถึงหลังโต๊ะลงชื่อแขกหน้าห้องจัดงาน มูนรูฟยิ้มแล้วเดินตามพี่ชายเข้าไปนั่งเก้าอี้สำหรับประธานจัดงานและแขกระดับวีไอพีที่เป็นเพื่อนสนิทของโมอาร์และเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจ มูนรูฟรอเวลาไฟดวงใหญ่ส่องสว่างดับลง

พิธีกรหนุ่มของรายการท็อคโชว์รายการหนึ่งของประเทศ เป็นพิธีกรรับเชิญมาในงานใหญ่งานนี้ ก้าวขึ้นสู่เวที เดินด้วยความมั่นใจไปที่โพเดี้ยมสำหรับพิธีกร เสียงตบมือดังขึ้นเมื่อพิธีกรเอ่ยคำทักทายเจ้าของงานและแขกผู้มีเกียรติกว่า 200 ชีวิตที่นั่งรอชมเสื้อผ้าบนเรือนร่างของนางแบบชื่อดังที่มาจากหลายประเทศในแถบยุโรปและอเมริกา

“ขอต้อนรับเข้าสู่งานแฟชั่นโชว์พิเศษของบัสอิลครับผม นับจากวินาทีนี้แขกผู้มีเกียรติจะได้เห็นชุดแสนสวยของบัสอิล ฝีมือตัดเย็บละเอียดเนียน จนหาที่ติไม่ได้ทีเดียวละครับและเพื่อไม่ให้เสียเวลาแห่งความงดงาม ขอเชิญทุกท่านพบกับนางแบบสิบห้าชีวิตจากสิบห้าประเทศได้ ณ บัดนี้ครับ”

แสงไฟดวงใหญ่ด้านหน้าเวทีดับลง ไฟบนเวทีสว่างขึ้นทีละดวงแสงหลากสีสลับตามแนวทางเดินพร้อมเพลงประกอบการเดินของนางแบบดังขึ้น

นางแบบสาวจาก 15 ประเทศ ก้าวเดินตามท่วงทำนองเพลงที่เปิดประกอบการเดิน ชุดบนตัวของนางแบบล้วนมาจากนักดีไซน์เน่อขึ้นชื่อแต่ไม่ค่อยถูกใจมูนรูฟเท่าใดนัก แบบเรียบเก๋แต่ไม่หวือหวา เขาอยากออกแบบเสียเอง

นางแบบชื่อดังของแต่ละประเทศที่ฟูลาซเชิญมาสวมชุดขนสัตว์ ก้าวขึ้นเวทีโชว์ส่วนสัดของนางแบบพร้อมชุดหรูที่ตัดเย็บด้วยสไตล์ทันสมัย ท่วงทำนองเพลงสอดคล้องกับการก้าวย่างของนางแบบทุกคน แคทลีนก้าวเท้าแต่ละข้างอย่างมั่นใจและดูจะโดดเด่นกว่าเพื่อนนางแบบคนอื่น ๆ ด้วยการโพสต์ท่าแปลกใหม่น่าสนใจ ยิ้มร่าเริงกับคนดูจนได้รับเสียงตบมือก้องทั้งห้องจัดงาน มูนรูฟตกหลุมรักหล่อนทันทีที่หล่อนเดินมาใกล้ ๆ ความจริงเขาชอบหล่อนตั้งแต่เห็นหน้าในแม็กกาซีนแฟชั่นแล้วแต่ครั้งนี้ได้พบตัวแบบมีชีวิต ขยับร่างเพรียวผ่านหน้าเขาไป

ดวงตาสีเข้มของมูนรูฟจับที่ร่างเพรียวของนางแบบสาวชุดสีขาวงาช้างไม่เคลื่อนย้ายไปที่อื่น แคทลีนสังเกตเห็นเขาจ้องหล่อนในรอบที่สองของการเดิน กระทั่งถึงรอบสุดท้าย ดวงตาของเขามีนัยบางอย่างแฝงอยู่ หล่อนโปรยเสน่ห์ในชุดสุดท้ายให้กับเขาแล้วเดินลงเวทีด้วยท่าทางของนางหงส์