บทที่ 17 ลูกสะใภ้

ทายาทมหาเศรษฐีอย่างมูนรูฟ หาผู้หญิงนอนด้วยไม่ยากและเพียงอาทิตย์เดียวเขาอาจเปลี่ยนคู่นอนเกินจำนวนวัน เขาก็สามารถทำได้ หล่อนไม่อยากไปพบเขาแต่ลูกในท้องเร่งให้หล่อนต้องรีบเดินทาง

พิธีแต่งงานของมูนรูฟกับอีวี่เป็นข่าวใหญ่ทั่วทั้งเมือง แขกที่ได้รับการ์ดเชิญล้วนแล้วแต่เป็นนักธุรกิจชื่อดังของเมืองและแขกระดับเศรษฐีเกือบทั้งหมดแต่วันแต่งงานเจ้าบ่าวยิ้มน้อยมาก เขาไม่พร้อมแต่งงาน ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ๆ

เขารู้จักอีวี่เมื่อปีที่ผ่านมาด้วยการแนะนำของพ่อแต่เขาไม่ชอบหญิงสาว ไม่ใช่หล่อนไม่สวย หล่อนมีพร้อมทุกอย่างทั้งหน้าตาดี เป็นลูกมหาเศรษฐี เรียนจบปริญญาตรีแต่ทำไมเขาไม่รู้สึกรักหล่อนเช่นที่เคยรู้สึกกับแคทลีน

มูนรูฟออกไปทำงานที่โรงงานทอผ้าหลังจากแต่งงานเพียงวันเดียว อีวี่น้อยใจที่เขาทิ้งหล่อนนอนอยู่บนเตียงวิวาห์เพียงลำพังในเช้าวันใหม่ของการใช้ชีวิตคู่ หล่อนเข้าไปฟ้องโมอาร์กับฟูลาซที่โต๊ะอาหารเช้า

“ป๋าคะ มูนรูฟต้องเร่งงานที่โรงงานหรือคะ คุณฟูลาซ คุณใช้มูนรูฟหรือเปล่าคะ เขาอ้างคุณกับป๋าสั่งเร่งงานผลิตค่ะ มีออร์เข้ามาใหม่กลัวทำไม่ทันค่ะ”

โมอาร์หันมามองหน้าลูกชายคนโต มูนรูฟหนีภรรยาไปทำงานแต่เช้าทั้งที่เขาควรหยุดงานถึงหนึ่งอาทิตย์เพื่อพาภรรยาไปฮันนีมูนหรือหยุด 1 เดือนถึง 2 เดือนไปฮันนีมูนรอบโลกแต่มูนรูฟเลือกออกไปทำงานแต่เช้า ลูกชายของเขาคิดอะไรอยู่

“ฟูลาซ สั่งงานน้องอย่างนั้นหรือ” โมอาร์เอ่ยขึ้น

“เปล่าครับ ผมทำงานทั้งหมดได้และไม่มีออร์เดอร์เร่งด่วนด้วย” ฟูลาซตอบพ่อแล้วหันมามองอีวี่ ใบหน้าของหล่อนบูดเบี้ยว ความงดงามบนใบหน้าหายไป หล่อนเลือกจะบอกพ่อกับพี่ชายของสามีบนโต๊ะอาหารมากกว่าในห้องทำงานซึ่งฟูลาซถือมากเรื่องนี้ เขามองหล่อนด้วยสายตาตำหนิแต่หล่อนเมินหนีไม่ใส่ใจกับสายตาของพี่ชายสามี

“ฉันจะไปตามมูนรูฟที่โรงงานค่ะ” หล่อนลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ ฟูลาซมองแล้วเอ่ยว่า

“ทานข้าวก่อนค่อยไป พี่ต้องไปโรงงานเหมือนกัน ไปพร้อมกันก็ได้อีวี่”

“ฉันไม่หิวนี่คะ ฉันขอตัวค่ะ” หล่อนลุกจากเก้าอี้หมุนตัวเดินออกไป

“ฟูลาซให้คนไปตามมูนรูฟกลับมาเดี๋ยวนี้ ให้อีวี่รอที่ห้องรับแขก”

“ครับป๋า” ฟูลาซทำตามคำสั่งของพ่อ เขาลุกเดินเร็ว ๆ ตามอีวี่ออกไปและบอกกับหล่อนตามที่พ่อสั่งและให้คนขับรถไปตามมูนรูฟ อีวี่พอใจมาก หล่อนนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำเนื้อนุ่ม หล่อนไม่ใส่ใจกับอาหารเช้าเพราะปกติแล้วหล่อนไม่เคยทาน

โมอาร์ถอนใจหลายครั้งเมื่อเข้ามานั่งรอลูกที่ห้องโถงรับแขก เขาพลอยไม่ได้ทานอาหารเช้าตามลูกสะใภ้ไปด้วย เพียงวันแรกที่อีวี่เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์อัครมหาเศรษฐีหล่อนก็สร้างความลำบากใจให้เจ้าบ้านเสียแล้ว ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นโมอาร์คาดเดาไม่ถูกแต่ฟูลาซมองเห็นความแตกแยกของคู่แต่งงานใหม่ในอีกไม่ช้า

มูนรูฟถอนใจยาว เขาไม่อยากกลับไปนั่งให้อีวี่ออดอ้อนโดยไม่รู้ว่าสิ่งไหนควรทำไม่ควรทำแต่เมื่อเป็นคำสั่งของพ่อ เขาก็ต้องกลับเดี๋ยวนี้

แคทลีนบอกรถที่สนามบินมาส่งยังคฤหาสน์ของโมอาร์ หล่อนเข้ามาขอพบมูนรูฟด้วยใบหน้าซูบซีด โมอาร์มองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาตำหนิ

“คุณแคทลีนนี่อีวี่ลูกสะใภ้ผม เพิ่งแต่งงานกับมูนรูฟ คุณมีธุระอะไรกับมูนรูฟหรือเปล่า บอกภรรยามูนรูฟได้นะ”

โมอาร์ต้องการตัดสัมพันธ์ของนางแบบสาวกับลูกชายของเขาเพียงเท่านี้จึงแนะนำให้หล่อนรู้จักกับอีวี่ แคทลีนรู้สึกเย็นไปทั่วร่างกายเมื่อหันมายิ้มกับหญิงสาวดวงตาคมผิวคล้ำเล็กน้อย เพราะอย่างนี้นี่เอง มูนรูฟจึงไม่รับโทรศัพท์ของหล่อนและไม่โทร.ไปหาหล่อน เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาทุกอย่างทั้งฐานะและเป็นคนเชื้อชาติเดียวกัน เขาเลือกอีวี่แล้วสินะ หล่อนยิ้มกับอีวี่ ยื่นมือไปรับสัมผัสแล้วว่า

“ยินดีที่ได้รู้จักกับภรรยาเพื่อนฉันค่ะ ฉันมาเที่ยวก็เลยแวะมาเยี่ยมเพื่อนเก่า สวัสดีค่ะคุณฟูลาซ” หล่อนฝืนยิ้มกับชายหนุ่มที่นั่งจ้องหน้าหล่อนอยู่

“สวัสดีครับคุณแคท สบายดีมั้ยครับ”

“สบายดีค่ะ คุณล่ะคะ”

“สบายดีเช่นกันครับ เชิญคุณแคทพักผ่อนที่ห้องรับรองก่อน เดี๋ยวมูนรูฟกลับมาจะให้เข้าไปพบคุณที่นั่น เชิญทางนี้ครับ”