บทที่ 15 7 วัน

“ผมรู้ แต่นี่มันเป็นสิทธิ์ของผมไม่ใช่หรือ พี่จะเดือดร้อนอะไรนักหนาครับ ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อยหรือว่าพี่ก็ชอบคุณแคทครับ”

“เปล่า พี่ไม่ได้ชอบถึงกับอยากนอนด้วยอย่างแกแต่ที่พี่เป็นห่วงแกเพราะอีกสองเดือนแกต้องแต่งงานกับอีวี่ แกจะทำยังไงถ้าแคทลีนไม่ยอมกลับประเทศของเธอ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ แคทลีนไม่คิดจะอยู่บ้านเรา เธอกำลังจะเดินทางกลับวันนี้ ผมจะพาเธอไปช้อปปิ้งแล้วส่งที่สนามบิน เดี๋ยวเธอจะมาลาป๋ากับพี่ที่นี่”

เขาตอบพี่ชายแล้วเดินหายเข้าไปทางประตูด้านใน เขาอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพาแคทลีนไปช้อปปิ้งก่อนจะส่งหล่อนกลับ ถึงเวลานั้นเขาคงทำใจลำบากเพราะเขาไม่อยากให้หล่อนห่างจากเขาแม้เพียงนาทีเดียวแต่หล่อนคงไม่ยอมอยู่กับเขาเพียงแค่คำขอร้องเท่านั้น

ฟูลาซมองตามร่างสูงของน้องชายแล้วถอนใจยาว เรื่องมันจะไม่ง่ายอย่างที่มูนรูฟพูด นางแบบสาวหุ่นดี ดวงตาสวยคนนั้นไม่คิดจะยึดตัวมูนรูฟก็จริงอยู่แต่ถ้าหากมีความผิดพลาดในความสัมพันธ์ของพวกเขาเพียงชั่วข้ามคืนล่ะ อะไรจะเกิดขึ้นหากแคทลีนไม่ยอม สิ่งที่เขาห่วงคือเรื่องนี้มากกว่าเรื่องการแต่งงานของมูนรูฟกับอีวี่

“ฉันเข้าใจแกนะมูนรูฟแต่ถ้าแกพลาด ฉันก็คงช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อคืนแกกับแคทลีนไม่ทันป้องกันอะไร ตัวแกคงไม่คิดถึงวันข้างหน้าเหมือนที่ฉันคิดหรอกไอ้น้องชาย”

เขาถอนใจอีกครั้งอย่างเป็นห่วง ความคิดของเขาคงไม่เป็นจริงหรอกนะ เขาบอกกับตัวเองอย่างนั้น มูนรูฟพาแคทลีนมาลาโมอาร์กับฟูลาซ โมอาร์มองหญิงสาวด้วยสายตาตำหนิและสัมผัสมือลาตามมารยาทเท่านั้น เขารู้เท่าที่ฟูลาซรู้จึงไม่ค่อยพอใจนางแบบสาวเท่าใดนักแต่เขาก็เปิดกว้างสำหรับความสัมพันธ์ของคนยุคใหม่ รอยยิ้มของเขาจึงมอบให้แคทลีนก่อนที่หล่อนจะก้าวออกจากบ้านของเขา

มูนรูฟพาแคทลีนซื้อของที่หล่อนอยากได้โดยเขาขอเป็นคนจ่ายค่าของทุกชิ้นที่หล่อนซื้อ ถึงหล่อนจะปฏิเสธอย่างไร เขาก็ยืนยันจะซื้อให้ หล่อนจึงต้องยอม เขาพาหล่อนทานอาหารก่อนส่งหล่อนกลับ เมื่อหล่อนก้าวเข้าไปในช่องผู้โดยสารขาออก หัวใจของเขาเต้นแรง อยากวิ่งไปฉุดรั้งหล่อนไว้และขอร้องให้อยู่กับเขาที่นี่แต่หล่อนคงไม่ยอมทำตามความต้องการของเขาเพราะงานที่หล่อนรักรออยู่

“ลาก่อนครับแคทลีน เราคงไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแต่ผมจะไม่ลืมคุณแม้วันข้างหน้าผมจะมีคนอื่นก็ตาม”

เขาเดินออกจากสนามบินด้วยหัวใจห่อเหี่ยว ทุกครั้งที่เขาเอ่ยลาผู้หญิงที่นอนด้วยไม่เคยรู้สึกว่าเหงาเช่นครั้งนี้ แคทลีนทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ หล่อนทำให้เขารู้สึกว้าเหว่ ลูกชายมหาเศรษฐีของเมืองว้าเหว่ได้อย่างนั้นหรือ เขายิ้มกับตัวเอง เสียงหัวเราะดังอยู่ในลำคอ สมองหนักอึ้ง เขาขับรถไปเรื่อย ๆ ขณะที่เครื่องบินเชิดหัวขึ้นจากผืนแผ่นดินฮัตบาซิส

หัวใจของแคทลีนเต้นแรงเมื่อเครื่องบินยกตัวสูงขึ้นเรื่อย ๆ รู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องจนต้องยกมือขึ้นทาบหน้าท้องแล้วกดไว้ หล่อนกำลังจากผู้ชายที่หล่อนมีใจให้จริงหรือ หล่อนหลับตาลง ภาพรอยยิ้มและดวงตาสีฟ้าเข้มของมูนรูฟ ปรากฏเด่นในมโนสัมนึก

เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม อ้อมกอดอบอุ่น เสียงพูดคุยรื่นหู ยังคงดังอยู่ในใจของหล่อน ความร่ำรวยของเขา ไม่มีส่วนช่วยให้หล่อนคิดถึงเขาเท่ากับคำว่ารักที่เขาพร่ำบอกหล่อนขณะร่างสองร่างแนบชิดจนเป็นเนื้อเดียว หล่อนรักเขาอย่างนั้นหรือ รักทั้งที่เพิ่งรู้จักเพียง 7 วันแค่นั้นหรือ

นางแบบสาวสูดลมเข้าปอดลึก ๆ แล้วพ่นออกมาทางปาก ดวงตาสีฟ้าลืมขึ้นรอยยิ้มคลี่กระจายเต็มใบหน้าสวย ไหล่ไหวเล็กน้อย แคทลีนผู้มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงคนนี้น่ะหรือที่หลงรักผู้ชายเพียงคบกันแค่อาทิตย์เดียว

หญิงสาวหัวเราะออกมา แต่ในใจเจ็บแปลบ ความเหงาถาโถมเข้ามาครอบคลุมหัวใจทั้งดวง

แสงไฟสีเขียว น้ำเงิน ฟ้า เหลือง ชมพู ส่องหมุนบนแคทวอคสลับกันขณะนางแบบหุ่นเพรียวก้าวขายาว ๆ ไปตามจังหวะของดนตรีประกอบการเดินและหยุดเป็นระยะ ๆ บนเวทียาว ยื่นเข้ามาถึงหน้าแขกที่มาร่วมงานเดินแบบเสื้อผ้ายี่ห้อดังของเมืองลอนดอน

เสียงตบมือดังขึ้นเมื่อแคทลีนสวมชุดฟินาเล่แสนสวย ก้าวออกมาจากด้านหลังเวที นางแบบสุดฮอตในนาทีนี้ ก้าวย่างงดงามตามสไตล์ของหล่อน ตั้งแต่หล่อนกลับจากเมืองฮัตบาซิส หล่อนทำงานทุกวัน มูนรูฟโทรศัพท์มาคุยกับหล่อนเพียงไม่กี่นาที เขาก็วางไปเพราะหล่อนมีงานต้องทำ