บทที่ 14 คนที่ใช่

ไกด์กิตติมศักดิ์นำเที่ยวจนรู้สึกหิว เขาพาหล่อนชิมรสชาติอาหารแปลก ๆ ของเมืองและพาไปฟังเพลงเต้นรำทุกค่ำคืนที่เขาพาหล่อนออกจากบ้าน

“พรุ่งนี้ผมจะพาไปขี่อูฐก่อนกลับดีมั้ยครับแล้วถ้าผมจะขอตามคุณไปลอนดอนคุณจะอนุญาตหรือเปล่า”

“ฉันคงไม่มีเวลาพาคุณเที่ยวหรอกค่ะ เอาไว้ฉันว่างเมื่อไหร่ ฉันจะชวนคุณไปก็แล้วกัน”

“ได้ครับ ผมจะรอนะ”

เขาจับมือหล่อนขึ้นแตะริมฝีปากแล้วพาไปส่งถึงห้องพัก อีกวันเดียวเท่านั้นหล่อนจะจากเขาไปแล้ว ทำไมเขาไม่บอกความรู้สึกกับหล่อนในคืนนี้ พรุ่งนี้คงไม่เหมาะที่จะสารภาพความในใจกับหล่อน คืนนี้เหมาะที่สุดแล้ว

“ผมขอส่งคุณถึงห้องนอนได้มั้ยครับ”

“เชิญค่ะ” หล่อนเอ่ยปากเชิญด้วยหัวใจที่เต้นแรง อีกหนึ่งวันก็ครบอาทิตย์กับการได้รู้จักผู้ชายคนนี้ หล่อนยอมรับว่าชอบเขามากเพราะฉะนั้น เมื่อใจเปิดรับเขาแล้วทำไมต้องปฏิเสธเขาด้วยล่ะ หล่อนเดินนำเขาเข้าไปในห้องพัก เขาตามเข้าไปและปิดประตูตามหลังอย่างเบามือที่สุด

“คุณมีอะไรจะบอกฉันหรือคะ” หล่อนเดินไปนั่งเก้าอี้หนังตัวใหญ่ เขาก้าวตามไปนั่งชิดกับหล่อน มือเรียวยาวจับมือหล่อนขึ้นมาจูบ

“ผมมีบางอย่างจะบอกคุณ มันอาจเร็วเกินไปที่ผมจะพูดคำนี้แต่มันช้าสำหรับใจผม คุณน่ารักมากรู้มั้ยครับแคทลีน ผมอยากบอกคุณตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน”

“คุณพูดตรงดีค่ะ แล้วไงอีก” หล่อนเอียงคอมองเขาแล้วยิ้มรู้ทัน เขายิ้มเขินและโอบไหล่หล่อนไว้หลวม ๆ

“คุณจะว่าอะไรมั้ย ถ้าผมจะบอกว่า ผม..ชอบคุณ” เขาเน้นคำท้ายแล้วก้มลงสบตาสีฟ้าที่กำลังมองเขาอยู่ หล่อนยิ้มแล้วหลบตาเป็นประกายของเขา

“แคทลีน..ผม..รักคุณ” เขาเอ่ยคำว่ารักออกมาโดยไม่รู้สึกว่าทำผิดกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดสักนิด เขารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ

ริมฝีปากหยักก้มลงหาเรียวปากที่กำยังเผยอจะตอบคำของเขา หล่อนไม่ทันได้เอ่ยอะไร ปากนุ่มก็ถูกปิดด้วยความอุ่นจากเขา ใจที่พลั้งเผลอยินยอมและตอบสนองปากร้อนรุ่มที่แนบสนิทมากขึ้น ความต้องการของมูนรูฟมีมากเพียงใดแคทลีนรู้ดี เขาต้องการแตะต้องเนื้อตัวหล่อนตั้งแต่วันแรกนั่นแล้ว

เมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนเปิดรับจุมพิตร้อนแรงของเขา ทายาทหนุ่มจึงไม่หยุดความต้องการที่ไม่ค่อยจะเป็นธรรมสำหรับแคทลีนเท่าไรแต่เมื่อหล่อนต้องการเขาเช่นกัน ความยับยั้งจึงมลายไป ร่างเปลือยเปล่าแนบชิดไร้สิ่งกีดขวาง ถึงเวลานี้ไม่มีอะไรมาขวางกั้นทั้งสองได้ มูนรูฟตักตวงตามหวานละมุนจากเรือนร่างงดงามด้วยความรู้สึกอิ่มเอมในรสสัมผัส ต่างจากแคทลีน หล่อนมีความสุขอย่างที่สุดแล้ว

แม้การรู้จักเป็นเพียงระยะสั้น ๆ ก็ตามแต่หล่อนมีความรู้สึกว่าพบคนที่ใช่สำหรับหล่อน เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมหล่อนไม่ตักตวงความสุขให้มากที่สุดก่อนจะจากเขาไปและไม่รู้ว่าจะได้พบกับเขาอีกเมื่อไหร่

แคทลีนตอบสนองความต้องการหัวใจตัวเองและเรือนร่างของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจของหล่อนซึ่งมูนรูฟก็เต็มใจรับหล่อนเช่นเดียวกับที่พร้อมมอบความสุขให้เรือนร่างบอบบางเช่นกัน

ร่างเปลือยของชายหนุ่มพลิกลงจากเรือนร่างผุดผ่องของหญิงสาวแต่ความต้องการในตัวหล่อนไม่ได้เคลื่อนคลายไปจากหัวใจ เขาตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมจึงต้องการผู้หญิงคนนี้มากมายเพียงนี้ อ้อมแขนกระชับร่างนุ่มเข้ามาซุกซบกับอกอุ่น เขากระซิบคำว่ารักกับหล่อนกระทั่งหลับไปและตื่นขึ้นมาหลังจากนั้นอีกสองชั่วโมง

“แคท ผมรักคุณนะ” เขาพร่ำคำว่ารักอีกครั้งพร้อมซุกไซ้เรือนร่างหอมละมุนอย่างกระหายหิว หล่อนเผลอใจตอบรับด้วยความรู้สึกอย่างเดียวกัน

“ฉันก็รักคุณค่ะ” หล่อนตอบรับพร้อมเรือนร่างที่เผยให้เขาชื่นชมตักตวงความสุขอีกครั้ง

มูนรูฟอ่อนระทวยซบอกอิ่มอย่างหมดแรง เขาทุ่มเทแรงรักกับหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยกระทำกับหญิงคนไหนมาก่อนและเหมือนกับว่าไม่อิ่มกับความรักครั้งนี้

กว่ามูนรูฟจะกลับออกมาจากห้องพักของแคทลีนก็เลยอาหารเช้าของบ้านไปแล้ว มูนรูฟไม่แคร์กับทุกสิ่งรอบข้างว่าจะเป็นอย่างไร ฟูลาซมองน้องชายด้วยสายตามีคำถามซึ่งน้องได้แค่ยิ้มให้พี่ชายเท่านั้นเมื่อเข้ามาในห้องโถงอันโอ่อ่าของบ้าน

“มูนรูฟ แกทำอะไรลงไป คิดบ้างหรือเปล่า” ฟูลาซเอ่ยขึ้นเมื่อน้องชายทำไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาของเขา