ทัณฑ์รัก !!รงแค้น บทที่3.ย้อนรอยอดีตที่แสนขมขื่น 1/2

“นางสาวมิรินทร์ สุขเกษม อายุยี่สิบห้าปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจาก...ด้วยเกรดเฉลี่ยค่อนข้างสูงนะ...มีประวัติการทำงานระหว่างเรียน อืม...น่าสน ไม่ทราบว่าที่สนใจมาร่วมงานกับสหกิจรุ่งเรืองเพราะสนใจค่าตอบแทนหรือว่าอะไรอย่างอื่นล่ะ”

หญิงสาวยังไม่ทันได้ทรุดนั่ง คำถามจากชายหนุ่มผู้ทรงภูมิก็มาเป็นชุด เธอเรียบเรียงคำถามในใจก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ข่มความประหม่าและหวาดหวั่นเก็บไว้ในใจทั้งหมด เมื่อมันเป็นอดีตที่นานแสนนาน

“มีหลายอย่างที่ทำให้ดิฉันอยากมาร่วมงานกับบริษัทใหญ่เช่นบริษัทนี้ค่ะ 1.เพราะเป็นการเรียนรู้งานในขอบเขตที่ใหญ่ขึ้น ดิฉันจะได้มีประสบการณ์ใหม่ๆ ให้เรียนรู้อีกเยอะ 2.ไม่แปลกหรอกค่ะใครๆ ก็ตบเท้ามุ่งหน้ามาที่สหกิจรุ่งเรือง ดิฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเพราะผลตอบแทนคุ้มค่า หากเราตั้งใจทำงานโดยที่มีองค์กรใหญ่ๆ เป็นฐานแต่ไม่คิดเอาเปรียบลูกจ้าง 3.ในนาทีนี้ไม่มีที่ทำงานที่ไหนน่าสนใจเท่าสหกิจรุ่งเรืองแล้วค่ะ” เธอจบคำตอบ พร้อมกับเสก้มหน้า เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เขาช้อนสายตามองเธออย่างพินิจ พิจารณา มิรินทร์ภาวนาในใจ ขออย่าให้เขาจำเธอได้เลย…ได้โปรดเถอะ!!

“เป็นคำตอบที่เจาะได้ตรงประเด็นมาก...ก็จริงอยู่ว่าเวลานี้สหกิจรุ่งเรืองกำลังเป็นที่หนึ่ง และหากมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นแบบเกินคาด คุณจะทิ้งที่นี่ไป หรือจะอยู่สู้ไปด้วยกันล่ะ”

ภูมิรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นตา เธอเหมือนใครบางคนที่ติดอยู่ในซอกความทรงจำ แต่มันลางเลือนเต็มทน

มิริรนทร์ชั่งใจก่อนจะตอบ เธอเงยหน้าขึ้นและสบตากับชายหนุ่มแบบจังๆ “องค์กรขนาดใหญ่อย่างสหกิจรุ่งเรืองคงไม่มีทางล้มง่ายหรอกค่ะ จากที่ดิฉันศึกษามาคร่าวๆ บริษัทแห่งนี้ยืนยงมานับสิบๆ ปี มีรากฐานมั่นคงและไม่คงไม่หวั่นไหวไปตามกระแสโลก แต่หากมันซวนเซจริงๆ เพราะพิษเศรษฐกิจ ซึ่งดิฉันคิดว่าไม่มีวันนั้น ดิฉันจะคงอยู่กับสหกิจรุ่งเรืองหากท่านเปิดโอกาสให้ดิฉันได้ทำงานในตำแหน่งที่ท่านเปิดรับสมัครไว้ค่ะ”

เป็นคำตอบที่ฉะฉานโดนใจภูมิ การจะไปทำงานที่ใดสักที่ ควรรู้ข้อมูลภายในองค์กรนั้นๆ บ้างไม่ใช่มาตามกระแสหรือเพื่อนชักชวน ผู้หญิงคนนี้แกร่งกว่าที่เขาคิด แต่...ดวงตาของเธอคุ้นตามาก ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาก้มลงมองชื่อของเธออีกครั้ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก เมื่อความทรงจำอันลางเลือน ค่อยๆ เด่นชัดขึ้นมาทีละน้อยๆ เด็กสาวในชุดนักเรียนมัดผมด้วยโบสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้านองน้ำตากอดกันกลมกับผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่ง ผู้หญิงสองคนที่เป็นคนทำให้ชีวิตครอบครัวของเขาแตกแยก!! แม่ไปทาง พ่อไปทาง กว่ามารดาจะตั้งตัวได้ ท่านซึมเซาอยู่นานหลายปี มาดีขึ้นช่วงที่เขาไปร่ำเรียนที่เมืองนอก ไม่ได้เจอกับสภาพเดิมๆ ส่วนทศบิดานะเหรอ? ผู้ชายมักมากคนนั้นมีเมียไปเรื่อยๆ จนป่านนี้ก็ยังไม่หยุด ภูมิได้ข่าวบิดาแว่วๆ แต่ไม่เคยใส่ใจ เมื่อชีวิตเขามีแค่มารดาเท่านั้น

ชายหนุ่มปลายตามมองณัชชาก่อนจะเอนกายพิงพนักเก้าอี้ วางปากกาในมือลงบนผิวโต๊ะ ยกมือขึ้นวางข้อศอกไว้ที่ขอบโต๊ะปลายนิ้วเรียวสอดประสานกันและบีบแน่น ทอดสายตามองมิรินทร์ซ้ำอีกครั้ง พร้อมทั่งร่างแผนการในใจคร่าวๆ เขาจะทำลายชีวิตของเธอบ้าง จะทำให้ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป เป็นนรกสำหรับเธอ... ตอบแทนที่แม่ของเธอ ทำให้มารดาเขาเสียน้ำตา แทบจะล้มประดาตาย ตอนที่บิดาหนีหายออกไปจากชีวิต มิรินทร์จะต้องชดใช้ทุกอย่างคืนกลับมาให้เขา!!

รอบๆ ตัวมีแต่ความเงียบ แต่ทำไมมิรินทร์กลับรู้สึกถึงแรงกดดัน เหมือนกับว่ามีสายตาอาฆาตมาตรร้ายมองตรงมาที่เธอ หญิงสาวเงยหน้าขึ้น เธอมองตรงไปยังชายหนุ่มก่อนจะใจหายวูบ รีบกะพริบเปลือกตาถี่ๆ เมื่อเธอมองเห็นแววตาคลั่งแค้นจากผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า แต่หลังกะพริบตาเร็วๆ แววตาเช่นนั้นจางหายไป มีแต่สายตาเย็นชา กับใบหน้าที่กระด้างเฉย