เริ่มต้นบทยาทใหม่(1)

ตอนที่ 2

เริ่มต้นบทบาทใหม่

“พร้อมแล้วใช่ไหม”

ภูวิศท่านประธานที่อายุมากกว่าสาวน้อยในอ้อมแขนของเขาเกือบ 15 ปีประคองจับตัวเธอนอนลงกับที่นอนแสนนุ่มก่อนที่ตัวเขาจะขึ้นไปทาบทับร่างของเธอไว้

มือหนาลูบไล้ตั้งแต่ส่วนหน้าผากไล่ลงมาจนถึงส่วนของแก้มนิ้วเรียวงามสาละวนลูบไล้ริมฝีปากอันอวบอิ่มของสาวน้อยในวัยแค่ 20 ต้นๆใบหน้ารูปไข่กับดวงตากลมโตที่แสนสวยมันช่างดึงดูดใจผู้ชายในวัยคึกคะนองที่เวลานี้เขาแทบจะลืมจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการรู้แค่เพียงว่าความหอมหวานของร่างน้อยมันทำให้ ความเป็นชายของเขาพร้อมอยู่เสมอ

สายเดี่ยวของชุดนอนตัวจิ๋วถูกความเป็นชายที่มากมายประสบการณ์ถอดมันออกไปกองอยู่ข้างเตียงเผยให้เห็นถึงความขาวที่เป็นประกายผ่านแสงไฟที่เล็ดลอดผ่านม่านเข้ามา ความงามแห่งความบริสุทธิ์คือเหตุผลที่ภูวิศตัดสินใจเลือกกานพลูเพราะชายหนุ่มมั่นใจว่าเธอจะเป็นแม่ที่ดีเป็นเมียที่คู่ควรกับเขา

ภุมรินทร์หนุ่มสาละวนอยู่กับช่อดอกบัวอิ่มที่ดูซ่อนรูปเมื่อเทียบกับร่างอรชร ภูวิศรู้สึกตื่นตาตื่นใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่า เด็กน้อยที่เขาเคยเห็นวันนั้น วันนี้เธอจะเต่งตึงและบานสะพรั่งจนมือหนาของเขาแทบจะบีบรัดดอกบัวไว้แทบไม่มิด

“อือ..”

สาวน้อยเผลอครางออกมาแบบไม่ตั้งใจเมื่อตอนนี้ปากหยักได้รูปกำลังบรรจงพรมจูบหน้าท้องแบนไล่ต่ำลงมาถึงส่วนที่เธอไม่เคยเปิดเผยให้ใครเห็น

กลิ่นหอมของน้ำผึ้งมันช่างหอมหวานสำหรับผู้ชายที่ไม่เคยได้ลิ้มลองความบริสุทธิ์มาจากที่ไหนเธอคือคนแรกที่สำหรับเขาแล้วเหมือนดังผ้าขาวที่เขากำลังจะทำให้เธอเปรอะเปื้อน

สองขาเรียวงามแยกออกจากกันเพื่อให้ทางสว่างแห่งถ้ำ สีชมพูเตรียมพร้อมต่อการถูกบุกรุกความเป็นชายตั้งตรงๆพร้อมแล้วกับการที่เขาจะพาความเป็นชายเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของให้คุณแม่จำเป็นรู้ว่านับจากนี้โรงงานผลิตลูกกำลังเริ่มขึ้น

“จะ…พลูเจ็บ ”

เส้นใยแห่งความบริสุทธิ์กำลังถูกบุกรุกจากความยิ่งใหญ่ตระการตาความเจ็บปวดและเสียวซ่านทำให้สาวน้อยต้องครางออกมาเพื่อผ่อนคลายความรู้สึกเล็บยาวจิงลงตรงกลางหลังของคนตัวใหญ่ก่อนที่จะขยับสะโพกเป็นจังหวะตามที่เขาส่งต่อมาหาเธอ

ความสุขที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดและเสียใจกำลัง หล่อหลอมรวมคนทั้งคู่ให้เป็นหนึ่งเดียวภายใต้ร่างกายที่ไร้ซึ่งอาภรณ์วันนี้กานพลูได้ตกเป็นเมียของท่านประธานแล้วมีเพียงแค่ตัวชายหนุ่มเท่านั้นที่เขายังถือว่าเขาเองนั่นคือคนโสดเพียงแต่กำลังผลิตลูกผลิตทายาทในการสืบตระกูลและสมบัติที่คือบริษัทและไร่ต่อไปเท่านั้น

“อาหารเช้าเสร็จแล้วนะคะ”

กานพลูเดินกลับเข้ามาในห้องนอนเพื่อมาตามเจ้านายที่

ตอนนี้กลายเป็นสามีของเธอให้ไปกินอาหารเช้าที่เธอได้เตรียมพร้อมไว้แล้ว

“เป็นอะไร!”

หญิงสาวแค่เพียงจะเดินหันหลังเธอก็รู้สึกเหมือนภาพตรงหน้าดับวูบลงเดินเซจนใกล้จะล้มลงโชคยังดีที่ภูวิศเข้ามาประคองตัวเธอไว้ทัน

“ตัวเธอร้อนๆเป็นไข้หรือเปล่าไม่สบายแล้วทำไมไม่พักผ่อนลุกขึ้นไปทำอาหารทำไม”

ชายหนุ่มค่อยๆประคองเมียเด็กของเขาให้มานั่งที่เตียงก่อนที่จะใช้หลังมือหนาแนบลงไปที่หน้าผาก

“นอนอยู่บนเตียงเนี่ยแหละเดี๋ยวผมไปเอาข้าวมาให้กิน”

“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ”

หญิงสาวทำถ้าดื้อจะลุกขึ้นเพราะต้องการจะอยู่บริการรับใช้เจ้านายของเธอที่โต๊ะอาหารแต่กลายเป็นว่าเขาต้องมาดูแลเธอแทน

“ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณหรอกนะแต่ถ้าคุณยังไม่พักผ่อนตั้งแต่วันนี้รับรองว่าผมคงต้องดูแลตัวเองอีกหลายวันเพราะตามกำหนดสัปดาห์หน้าผมถึงจะกลับเข้ากรุงเทพฯดังนั้นรีบนอนรักษาตัวให้หายจะได้มาดูแลผม”