แค่คนเคยรู้จักNC

สายชล..

ยายของหนูเป็นมะเร็งลำไส้ท่านต้องได้รับการผ่าตัดโดยเร็วที่สุดนั่นคือคำพูดของคุณหมอหลังจากที่ฉันพายายมาส่งโรงพยาบาลกลางดึกเพราะยายปวดท้องอย่างรุนแรงที่พอฉันได้ยินฉันแทบล้มทั้งยืนฉันมองยายที่นอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ใบหน้าของท่านนั้นแสดงออกถึงความเจ็บปวดฉันสงสารยายมาก และการรักษาก็คือการผ่าตัดซึ่งต้องใช้เงินในการรักษาเยอะมากหลายแสนบาทเพราะโรงพยาบาลที่ฉันพายายมามันเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่ใกล้บ้านที่สุด ทั้งที่ตอนแรกฉันจะพายายไปโรงพยาบาลประจำที่เป็นของรัฐซึ่งค่าใช้ในการรักษาถูกกกว่านี้มากแต่มันไกลฉันกลัวยายจะทนไม่ไหวก็เลยมาที่นี่แทน แล้วฉันจะไปหาเงินมาจากไหนกันล่ะตั้งหลายแสนบาท

"ชลเป็นอะไรทำไมทำหน้าเครียด" พี่เคนเดินมาทัก พี่เคนเป็นพี่ที่ทำงานด้วยกันที่ร้านอาหารเราสนิทกันเพราะชีวิตของเราคล้ายกันพี่เคนต้องดูแลย่าที่เป็นอัมพาตส่วนฉันก็ดูแลยายที่ตาบอดและตอนนี้กำลังเป็นมะเร็งลำไส้และฉันต้อหาเงินโดยเร็วที่สุดเพื่อเป็นค่าผ่าตัดให้ยาย

"พี่เคนพี่พอจะหางานพาร์ทไทม์ให้ชลได้ไหมคะชลอยากทำงานเพิ่ม"

"จะไหวเหรอชลไหนจะเรียนไหนจะทำงานที่นี่อีก"

"ไม่ไหวก็ต้องไหวจ๊ะเพราะตอนนี้ชลต้องการใช้เงิน"

ไเยอะไหมยืมพี่ก่อนได้นะ"

"ชลไม่อยากรบกวนพี่เคนหรอกจ๊ะพี่ก็ภาระเยอะไม่แพ้ชลเหมือนกัน"

"แล้วชลจะเอาเงินไปทำอะไร"

"ชลจะเอาไปเป็นค่าผ่าตัดยาย ยายชลเป็นมะเร็งลำไส้"

"โหถ้าอย่างงั้นก็หลายแสนเลยสิ"

"อื้มใช้จ๊ะชลเลยอยากหางานทำเพิ่ม ชลกะว่าจะขอผ่อนจ่ายกับทางโรงพยาบาลแต่ไม่รู้จะได้ไหม"

"อืมมม เอางี้เดี๋ยวพี่ลองถามพวกเพื่อนๆ ให้เผื่อมันช่วยชลได้"

"ขอบใจพี่เคนมากเลยนะจ๊ะ"

สองวันต่อมาฉันก็ได้รับการติดต่อจากเพื่อนพี่เคนตอนแรกฉันก็งงว่าเขาเอาเบอร์ฉันมาจากไหนปรากฏว่าพี่เคนให้มา

"พี่ชื่อต่อนะเป็นเพื่อนไอ้เคน เห็นมันบอกว่าเรากำลังหางานทำเพิ่มแต่ขอเป็นงานกลางคืนเพราะเราเรียนอยู่"

"ใช่ค่ะ"

"พอดีผับที่พี่เล่นดนตรีอยู่เขาอยากได้ผู้ช่วยในครัวเราพอทำได้ไหม"

"ได้ค่ะชลถนัดเลยล่ะ"

"แต่ที่นี่งานหนักมากเลยนะเพราะแขกเยอะทุกวัน"

"ขอแค่มีงานทำหนักแค่ไหนชลสู้ตายค่ะ"

"ถ้างั้นพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนเรามาคุยกับพี่ผู้จัดการผับได้ไหมพี่จะนัดให้"

"ได้ค่ะ ว่าแต่ผับพี่ชื่ออะไรคะชลจะได้ไปถูก"

"F I R E ผับ" พอฉันจดชื่อผับเสร็จฉันก็ขอบคุณพี่ต่อ ฉันหวังว่าผู้จัดการผับจะรับฉันเข้าทำงานนะเพราะจากที่ฟังจากพี่ต่อคร่าวๆ รายได้ของที่นี่ให้เยอะพอสมควรไหนจะทิปที่แบ่งกันทุกอาทิตย์อีกมันคงจะพอให้ฉันมีเงินเป็นค่ารักษายาย

F I R E ผับ

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อื้อออ ไฟขากระแทกเข้ามาแรงๆ เลยค่ะ อ๊ะ อ๊ะ แบบนั้นค่ะซินชอบ" ผมซอยสะโพกใส่ร่องของซินจากทางด้านหลังไม่ยั้งแต่ยิ่งทำอารมณ์ก็ยิ่งหดหาย

"ซี๊ดดด แม่งทำไมมันหลวมแบบนี้วะเอาแม่งไม่มันเลย"

พรวด!!! ผมดึงท่อนเอ็นของผมออกมาจากร่องรักที่โคตรหลวม

"อ๊ะ ไฟทำไมเอาออกล่ะคะซินกำลังมันเลย" ซินหันมาพูดกับผมเสียงกระเส่า ผมแสยะยิ้ม

"เธอมันแต่ฉันไม่มัน แม่งโคตรหลวมเสียเวลาชิบหาย" ผมพูดอย่างไม่ไว้หน้าก่อนจะดึงเครื่องป้องกันออกแล้วโยนมันลงถังขยะก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ

"อ๊ะไฟขาอย่าเพิ่งไปสิคะ" ซินเข้ามาเกาะแขนผมไม่ยอมให้ผมออกไปง่ายๆ

"ปล่อย!! " ผมสะบัดแขนของผู้หญิงคนนี้ออกอย่างไม่ไยดีเพราะถ้าผมหมดอารมณ์เอาช้างมาฉุดผมก็ไม่อยู่ และพอผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาผมก็เจอกับใครบางคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้วเป็นคนที่ผมแม่งไม่อยากจะเห็นหน้าไม่อยากที่จะเจอแต่ก็ดันมาเจอแต่ที่ทำให้ผมสงสัยก็คือเธอมาทำอะไรที่ผับของผมในเวลานี้

"ไฟ..." ชลมีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นผมออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อไม่ติดกระดุมแถมยังมีรอยดูดที่คออีก

"ไฟขาาาา อย่าเพิ่งไปสิคะรอซินด้วย" และซินก็เดินตามผมออกมาทำให้ชลมองผ่านผมไปแล้วมองซินที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยถ้าเธอไม่โง่ก็คงจะมองออกว่าผมกับซินแข้าไปทำอะไรกันในห้องน้ำ จากนั้นสายตาของชลที่มองมาที่ผมมันบ่งบอกว่าเธอเสียใจ แลัวไงผมต้องแคร์ไหม

"เธอมาทำอะไรที่นีี่" ผมว่าจะไม่ถามแต่ปากมันพาไป

"คือเรามาสมัครงานน่ะ"

"สมัครงาน?? "

"อื้มมม เอ่อเราขอตัวก่อนนะ

ห้องวีไอพีส่วนตัว

ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอพี่โรสผู้จัดการผับเพราะผมต้องการรู้รายละเอียดว่าชลมาสมัครงานที่นี่ทำไมใครเป็นคนแนะนำมาแล้วเธอรู้ไหมว่านี่เป็นผับของผม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญครับ"

"สวัสดีค่ะคุณไฟ"

"เชิญนั่งครับพี่โรส"

"คุณไฟเรียกพี่ขึ้นมาหามีอะไรหรือเปล่าคะ"

"ผมอยากรู้ว่าวันนี้มีใครมาสมัครงานหรือเปล่า"

"อ่อมีค่ะพี่เพิ่งสัมภาษณ์ไปแต่ยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะรับหรือไม่รับเพราะน้องชลเธอทั้งทำงานด้วยแล้วก็ทำงานอีกที่นึงด้วยพี่กลัวว่าแกจะทำไม่ไหว"

"เขาบอกหรือเปล่าครับว่าทำไมถึงอยากทำงานที่นี่"

"เห็นบอกต้องการใช้เงินค่ะก็เลยอยากหางานทำเพิ่ม"

"แล้วเค้ารู้มั้ยครับว่าใครเป็นเจ้าของที่นี่"

"ตอนแรกไม่รู้หรอกค่ะแต่พี่บอกไปแล้วเมื่อกี๊ว่าเป็นคุณไฟซึ่งเธอน่าจะรู้จักเพราะเธอบอกว่าเธอเรียนที่เดียวกับคุณไฟ"

"อืม งั้นไม่มีอะไรแล้วครับพี่โรสไปทำงานต่อเถอะ"

"ค่ะ แต่..."

"แต่อะไรครับ"

"คือไม่รู้ว่าพี่คิดไปเองหรือเปล่าพอพี่บอกว่าคุณไฟเป็นเจ้าของผับที่นี่เธอดูตกใจมาก"

"หึ จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะครับเพราะเธอกับผมเราก็แค่.....คนเคยรู้จักกันแต่มันเป็นอดีตไปแล้วล่ะครับตอนนี้ระหว่างเธอกับผมเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก"

"ห๊ะ!!! แปลว่าน้องชลเคยเป็น..เอ่อเป็นผู้หญิงของคุณไฟเหรอคะ" ผมไม่ได้บอกอะไรพี่โรสไปเพราะผมกับชลเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเธอก็ตอบปฏิเสธผมอย่างไม่ไยดีมันเป็นความเจ็บปวดที่จำฝังใจของผม ผมไม่คิดว่าตัวเองจะโดนปฏิเสธจากผู้หญิงที่ผมคิดว่าเธอรู้สึกเช่นเดียวกันกับผมแต่เปล่าเลยเธอบอกไม่ได้คิดอะไรทั้งที่เราสองคนก็จูบกันมาแล้วถ้าเธอไม่คิดอะไรทำไมเธอถึงยอมให้ผมจูบ ง่ายๆ หรือเธอเคยจูบกับคนอื่นมาก่อนและเธอก็อาจจะไม่ได้บริสุทธิ์เหมือนอย่างทีผมคิด ผมมองคนผิดไปสินะ

สายชล...

ฉันเดินตัวสั่นออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ไปบังเอิญได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังลอดออกมาจากในห้องน้ำในผับ ฉันไม่คิดว่าการมาเข้าห้องผับครั้งแรกของฉันฉันจะมาเจออะไรแบบนี้ แต่ที่ทำให้ฉันช็อคไปมากกว่านั้นก็คือผู้ชายคนนั้นคือไฟ ฉันไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าไฟกับผู้หญิงคนเมื่อกี้ทำอะไรกันข้างในถามว่ารู้สึกยังไงที่เห็นมันเจ็บนะเจ็บอย่างบอกไม่ถูกแต่ฉันก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร และที่ทำให้ฉันต้องช็อครอบสองก็คือเขาเป็นเจ้าของผับแห่งนี้

"ผับนี้เป็นของไฟเธอน่าจะรู้จักเค้าอยู่นะเพราะเค้าเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันกับเธอ"

"ของไฟงั้นเหรอคะ" ฉันตกใจมากเหมือนกันที่รู้ว่าผับนี้เป็นของไฟเพราะตอนที่เราคุยกันฉันไม่เคยถามอะไรเขาเลย แล้วแบบนี้เขาจะรับฉันเข้าทำงานหรือเปล่าในเมื่อเขาเป็นเจ้าของพี่นี่

"เธอรู้จักใช่ไหม"

"ค่ะรู้จักค่ะ"

"เอาล่ะวันนี้พี่สัมภาษณ์เราแค่นี้ก่อนละกันส่วนจะรับเราเข้าทำงานหรือไม่นั้นพี่ขอคิดก่อนนะไม่น่าเกินสองวันพี่ให้คำตอบ"

"ขอบคุณพี่โรสมากเลยนะคะงั้นชลลาก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

หลังจากออกมาจากผับตอนนี้ฉันกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเพราะคุณหมอโทรตามบอกว่าอาการของยายแย่ลงและต้องเข้ารับการผ่าตัดเป็นการด่วน ฉันเดินออกมานั่งด้านนอกหลังจากพูดคุยกับคุณหมอและพี่พยาบาลเกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลของยายฉันจะทำยังไงดีฉันจะไปหาเงินมาจากไหนตั้งสี่แสนห้า จากที่ฉันนับเงินตัวเองทั้งหมดที่มีตอนนี้รวมๆ แล้วมีแค่หมื่นกว่าบาทฉันตัดสินใจเข้าไปคุยกับเจ้าหน้าที่การเงินอีกครั้งเพื่อขอวางเงินมัดจำและขอให้ยายของฉันเข้ารับการผ่าตัดก่อนส่วนเงินที่เหลือฉันจะทยอยจ่ายให้ ในตอนแรกเจ้าหน้าที่ท่านไม่ยอมเพราะมันเป็นกฎของที่นี่แต่ด้วยความที่เจ้าหน้าที่สงสารฉันเขาเลยยอมให้ฉันวางเงินมัดจำก่อนได้ส่วนเงินที่ค้างก็ให้ฉันหามาจ่ายภายในหนึ่งเดือนฉันกราบขอบคุณพี่ๆ เจ้าหน้าที่ทุกคนที่ยอมช่วยเหลือฉัน