3.สั่งสอน

EP3.สั่งสอน NC

ปัง!

ประตูบานเล็กถูกเปิดเข้าไปจนชนกับผนังห้องอย่างดัง ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรก็คงจะพอเดากันได้ว่าตอนนี้คริสเตียนกำลังหัวเสียมากขนาดไหน มารีน่าที่เผลอหลับอยู่สะดุ้งโหยงตื่นขึ้นมาเมื่อรับรู้ได้ถึงการบุกเข้ามาของคนแปลกหน้า

เนื่องจากเมื่อเช้านี้เธอตื่นมาแต่งหน้าแต่เช้า ร่างกายจึงค่อนข้างจะอ่อนเพลีย เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ถึงได้เผลอหลับไปง่ายๆ

“โทรศัพท์อยู่ไหน?”

น้ำเสียงดุดันนั้นเอ่ยออกมาก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง เขามั่นใจว่าโทรศัพท์ของทีน่าอยู่กับเธอนี่แหละ เธอคงบอกให้มันมาช่วยล่ะสิท่า!

“โทรศัพท์อะไร!”

มารีน่ามองค้อนกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เธอซ่อนมันไว้ดีมาก ถึงขนาดที่เขาจะไม่มีทางหาเจอแน่ๆ

“พวกมึงรื้อห้องนี้ทั้งหมด ถ้าหาไม่เจอคงรู้นะว่าจะโดนอะไร”

สายตาคมเข้มที่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามหันไปสั่งลูกน้องที่เดินตามเขามาประมาณสองถึงสามคน พร้อมกับเอ่ยขู่ ทั้งสามคนนั้นพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินเข้ามาค้นหาโทรศัพท์เจ้าปัญหาทันที มารีน่าเม้มปากแน่น ชักจะไม่มั่นใจแล้วว่าตัวเองจะซ่อนมันไว้ดีพอที่ลูกน้องของเขาจะหาไม่เจอ

“ส่วนเธอมากับฉัน!”

พูดยังไม่ทันจบประโยคดี คนตัวโตก็ฉุดกระชากเเขนเธอเดินขึ้นมาบนห้องนอนห้องเดิมที่เขาเคยพาเธอเข้ามาครั้งแรก ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางลงไปบนเตียงขนาดคิงส์ไซต์อย่างแรง จนผ้าปูสีนอนสีดำทึบยับยู่ยี่ไปหมด

“โอ้ย! โยนมาได้ เป็นบ้าหรือไง!”

เธอตวาดเขาเสียงดังเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ โดยหารู้ไม่ว่าเธอกำลังจะโดนเขาเล่นงาน โทษฐานที่ทำให้เขาสูญเงินหลายสิบเหรียญ

“เธอรู้ไหมว่าเธอทำอะไรลงไป”

คริสเตียนมองคนหน้าคนบนเตียงนิ่งๆ น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกของเขา ทำให้คนตรงหน้ารู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

นี่เขากำลังจะฆ่าเธอให้ตายคามือใช่ไหม?

“ทะทำอะไร”

มารีน่าหลบตา เธอพยายามข่มใจตัวเองไม่ให้เป็นกระต่ายตื่นตูม ทั้งๆที่หัวใจมันกลัวจนใกล้จะถึงขีดสุดอยู่แล้ว

“เธอทำให้ฉันเสียเงินเกือบร้อยล้าน ต้องขอบคุณเธอจริงๆที่ช่วยเริ่มเกมส์แก้เเค้นให้ฉัน ทั้งๆที่ฉันจะค่อยๆเป็น ค่อยๆไปกับเธอแท้ๆ”

“นายหมายความว่าไง!”

มารีน่าเม้นปากแน่น นึกโมโหอยู่ในใจที่ไม่อาจต่อกรอะไรกับคนตรงหน้าได้เลย หากพูดอะไรไม่เข้าหูเขาไป เธอก็กลัวเขาจะบีบคอเธอให้ตายคามือ เพราะขนาดตัวที่ต่างกัน เขาคงทำงั้นได้ไม่ยากแน่

“เธอก็ต้องชดใช้ให้ฉันสิ ให้สาสมกับที่ฉันเสียเงินไปเยอะขนาดนั้น”

เหมือนเสือร้ายค่อยๆสิงร่างเขาเข้าทุกอณู คริสเตียนไม่อาจรอได้อีกต่อไป เขาต้องการสั่งสอนเธอเดี๋ยวนี้! ตอนนี้เลย! ข้อมือหนากระชากข้อเท้าเล็กที่พยายามจะขยับหนีจนคนตัวเล็กให้ไถลลงมาอยู่ใต้ร่างของเขา ก่อนที่จะโดนเขาคร่อมเอาไว้ทั้งตัว

“ว้าย! ปะปล่อยฉันนะ!”

ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันแค่เอื้อม มารีน่าหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายขนาดนี้มาก่อนเลย เพราะพี่ขายทั้งสามหวงเธอมาก คิดถึงพี่ชายแล้วเธอก็อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ หากมีพวกพี่ๆอยู่ข้างๆ เธอคงไม่ต้องมาโดนไอ้บ้านี่รังแกหรอก!

“เธอจะชดใช้ให้ฉันยังไง?”

เขาว่าพร้อมกับจ้องมองริมฝีปากสีชมพูของคนใต้ร่างไม่วางตา กลิ่นน้ำหอมที่เต็มไปด้วยความสดชื่นของมารีน่า ช่วยกระตุ้นบางสิ่งบางอย่างภายใต้เป้ากางเกงได้เป็นอย่างดี

“ฉันจะไม่ชดใช้อะไรทั้งนั้น เพราะฉันไม่…อื้อ!”

เขาเดาไว้ไม่มีผิดว่าคนดื้อด้านอย่างเธอคงไม่ยอมรับอะไรง่ายๆแน่ เขาถึงก้มลงไปเสิร์ฟจูบอันเร่าร้อนให้ในขณะที่เธอยังไม่ทันจะพูดจบ ลิ้นหนาตะโบมจูบริมฝีปากคนใต้ร่างอย่างหื่นกระหาย ในตอนแรกนั้นหญิงสาวขันขืนโดยการเม้มปากไว้แน่น ไม่ยอมให้เขาส่งลิ้นเข้ามาเชยชมเธอได้ง่ายๆ

เธอหลังจากนั้นไม่กี่วินาที ริมฝีปากจิ้มลิ้มก็ต้องเผยอออกมาอย่างลืมตัว เมื่อถูกมือหนาสอดเข้าไปปลดตะขอบราเซียก่อนจะใช้ฝ่ามือเคล้นคลึงหยอกเย้ากับดอกบัวตูมที่ล้นฝามือด้วยความดิบเถื่อน

“อ๊ะ อื้อ!”

เมื่อมารีน่าเผลอครางออกมา ลิ้นหนาก็สอดเข้าไปดูดดึงลิ้นของเธออย่างทันท่วงที คริสเตียนบรรจงมอบความซาบซ่านให้กับเธอ จนเธอแทบจะกระอักเลือดตาย!

“ยะอย่า อย่าทำแบบนี้ อ๊าย! ไอ้บ้า!”

ปึก! โครม!

ร่างหนาหงายหลังไปกองอยู่บนพื้นห้องอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขาผละริมฝีปากออกจากเธอ พร้อมกับส่งนิ้วหนาไปชื่นชมกลีบกุหลาบที่ซ่อนอยู่ภายในกางเกงในตัวจิ๋วของเธอ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุสามสิบห้าเขายังไม่เคยเจอผู้หญิงถีบตกเตียงเลย! ให้ตายเถอะ!

“ชอบความรุนแรงทำไมไม่บอก ได้สิ! เดี๋ยวฉันจัดให้!”

น้ำเสียงนั่นฟังดูเหมือนโมโหเอามากๆ การจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนึงคนนึงที่ผ่านมามันง่ายมาตลอด แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงชอบเล่นตัวจังวะ! คนตัวสูงลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาหาคนบนเตียง แต่ทว่า….เธอกลับคว้าโคมไฟบนหัวเตียงมาขู่เขาเสียนี่

“ยะอย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นฉันจะฟาดหัวนายจริงๆด้วย”

มารีน่าไม่ได้แค่ขู่ เธอคิดจะทำอย่างงั้นจริงๆ ถ้าหากเขาล่วงเกินเธอไปมากกว่านี้ เธอจะไม่ยอมเสียพรหมจรรย์ไปให้ไอ้คนไม่มีสมองอย่างเขาเด็ดขาด! เขาไม่สมควรจะได้ตัวเธอ!

“ฮึ! เอาสิ…..ถ้าเธอกล้าฟาดมันมาบนหัวฉันจริงๆ ฉันสาบานว่าฉันจะเอาเธอจนของเธอพัง!”

แววตาของคริสเตียนฉายแววความโหดออกมาอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้คนทั้งสองกำลังโมโหมากพอๆกัน มาเฟียผู้ไม่เคยโดนขัดใจกับลูกสาวคนเดียวของตระกูลอันแสนเอาแต่ใจได้มาบรรจบกันเข้าเสียแล้ว แล้วทีนี้ใครล่ะจะเป็นผู้ชนะ?

ปัก! เพล้ง!

ทันทีที่ร่างหนากำลังจะก้มลงไปรวบคนตัวเล็กอีกครา โคมไฟหลอดแก้วก็ปะทะเข้ามาบนหัวของเขาอย่างจัง เลือดบนหัวคิ้วของคริสเตียนไหลออกมาซิบๆ ถึงความเจ็บนั้นจะมีไม่มากแต่ความโมโหกลับมีมากกว่าเป็นร้อยเท่า ใบหน้าหล่อเหลาที่หันไปอีกทางตามแรงเขวี้ยงของโคมไฟ ค่อยๆหันมามองผู้กระทำด้วยสายตาที่อำมหิตแบบสุดๆ และถ้าหากใครโดนสายตาแบบนี้จ้องมอง เท่ากับว่ามันจะต้องตาย!

มารีน่านั่งตัวสั่นระริกอยู่บนเตียง เธอเองก็โมโหไม่แพ้เขาหรอกที่จู่ๆเขาก็จับตัวเธอมา พร้อมกับให้เหตุผลเกี่ยวกับการแก้แค้นที่มันแสนจะไร้สาระสำหรับเธอ แถมเขายังทำตัวไม่เป็นลูกผู้ชาย หวังจะปล้ำเธออีก เพราะแบบนี้เธอถึงสงสารเขาไม่ลง!

“เธออย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากนี้ห้องจนกว่าฉันจะพอใจ!”

เขาว่าพร้อมกับปรี่เข้าไปหาเธอด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะจัดการฉีกเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ออกไปจากร่างกายของเธอจนหมด

แควก!

“กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ! ไอ้บ้า! ฉันเกลียดแก อื้อ!’

มารีน่านอนดิ้นอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขา ตอนนี้เธอไม่สามารถแม่จะขยับตัวได้เพราะโดนรวบไว้จนหมด คริสเตียนไล่สายตามองไปทั่วเลือนร่างอันเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างด้วยความพอใจ เขาขอบหุ่นของเธอ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อารมณ์ของเขาเย็นลงหรอกนะ

“ยะอย่า ตรงนั้นไม่ได้ อ๊ะ คุณ!”

มือหนาของเขารวบแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ไม่ปล่อยให้เธอดิ้นได้ง่ายๆ ก่อนที่คริสเตียนจะก้มลงไปอยู่ใต้ระหว่างขาเรียวงามของเธอ พร้อมกับแยกมันออกจากกัน เขามองกลีบกุหลาบสีชมพูดด้วยความหื่นกระหายก่อนจะส่งลิ้นสากเข้าไปทักทายมัน

สัมผัสแปลกใหม่ทำเอามารีน่ารู้สึกแปลกๆไปทั่วร่าง ถึงหัวใจจะรู้สึกเกลียดการกระทำของเขามากแค่ไหน แต่ทว่าร่างกายของเธอกลับตอบสนองเขาได้ดีเหลือเกิน

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าย พะพอแล้ว อึก”

“หึ นึกว่าจะเเน่ แฉะเร็วชิบหาย”

คริสเตียนจ้องมองกึงกลางระหว่างกายสาวก่อนจะยิ้มเยาะออกมาด้วยความพอใจ เมื่อเห็นผลงานที่ตัวเองทำ น้ำรักสีใสๆที่เลอะออกมา ทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่าเธอกำลังต้องการให้เขาเข้าไปสำรวจด้านใน

ปัง! ปัง! ปัง!

แต่ทว่า จู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้นมาจากด้านหน้าชายหาด คนตัวโตจึงรีบลุกขึ้นเดินไปดูที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว เพื่อหาต้นตอของเสียงที่เขาได้ยิน และสิ่งที่เขาคาดไว้มันก็มาถึง ชาร์ลกับลูกน้องอีกเกือบๆยี่สิบคนกำลังรายล้อมอยู่หน้าเกาะส่วนตัวของเขาเรียบร้อยแล้ว

ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำหันมาจ้องคนบนเตียงเขม็ง เพราะเขากำลังคาดโทษเธอเอาไว้ยังไงล่ะ เธอแสบกว่าที่เขาคิดนะ มารีน่า!

มารีน่าพยายามข่มน้ำตาไม่ให้เอ่อล้นออกมา เธอไม่อยากจะเเสดงความอ่อนแอให้ไอ้หมอนี่เห็น ไม่งั้นเขาคงจะรังแกเธอหนักกว่าเดิม มือบางหยิบผ้าห่มสีดำขึ้นมาคลุมร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ต้องขอบคุณเสียงปืนนั่นจริงๆที่ทำให้ผู้ชายตรงหน้าหยุดการกระทำทุกอย่าง แต่เธอหารู้ไม่ว่าถึงอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากน้ำมือของเขาไปได้ เพราะใครก็ตามที่เขามาในกรงเล็บของเขาแล้ว คิดจะออกไปมันก็ยากเต็มที หากเขาไม่ยอมปล่อย

“คิดว่าตามมันมาช่วย แล้วเธอจะได้ออกไปง่ายๆงั้นสิ?”

เขายิ้มเยาะต่อจากคำพูดเย้ยหยัน ใบหน้าแดงระเรื่อของมารีน่าบ่งบอกได้อย่างดีว่าเธอกำลังตกอยู่ในห้วงของอารมณ์ที่หลากหลาย อาย! เกลียด! และในขณะเดียวกัน เธอกำลังมีความหวังว่าชาร์ลจะช่วยพาเธอออกไปจากที่นี่ได้

“ใส่เสื้อผ้าซะ! ฉันจะพาลงไปบอกลามัน!”

“จะให้ฉันใส่ยังไง?”

เธอหันมาถามเขาก่อนจะก้มลงมองเศษเสื้อผ้าที่เขาฉีกทิ้งขาดหลุดรุ่ยไปหมด เห็นดังนั้นคริสเตียนจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะโยนเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งลงบนเตียงให้เธอ

“กะกางเกงล่ะ”

มารีน่าเอ่ยถามโดยที่ไม่ยอมมองหน้าเขาเลยสักนิด หญิงสาวหยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาดู คือมันตัวใหญ่มาก เธอใส่เป็นกระโปรงได้เลยมั้ง

“ไม่ต้องใส่!”

“ตะแต่…”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาติครับนาย”

ชาลีถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาโดยที่เจ้านายอย่างคริสเตียนยังไม่ทันได้อนุญาติ เพราะตอนนี้เกิดเรื่องด่วนอยู่บริเวณหน้าบ้าน เขาถึงได้รีบแจ้นมาตามเจ้านายอยู่นี่ไง

“คือไอ้ชาร์ลมันบุกมาที่นี่พร้อมกับลูกน้องมัน เอ่อ คิ้วนาย……”

ชาลีหยุดชะงักคำพูด หลังจากที่เขาสังเกตุเห็นเลือดที่ไหลอยู่บนหน้าของเจ้านาย แต่เมื่อลองสังเกตุไปรอบๆห้อง เขาก็เข้าใจได้ในทันทีว่าเมื่อครู่เพิ่งเกิดสงครามขึ้นมนห้องนี้เป็นแน่

“ไปบอกมัน ว่าให้รอกูห้านาที!”

คนพูดเอ่ยสั่ง ก่อนที่ชาลีจะพยักหน้ารับ สิ้นสุดเสียงประตูปิดลง สายตาคมก็หันกลับมาจ้องร่างบางอีกครั้ง

“รีบแต่งตัว! จะได้ไปบอกลาผัวเก่าเธอซะ!”