2.จุดชนวน

EP2.จุดชนวน

“คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้! ฉันมีธุระที่ต้องกลับไปทำ พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

คนตัวเล็กหันมาค้อนเข้าให้ เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้าคนไม่รู้เรื่องดังๆ! นี่มันวันซวยอะไรของเธอ ถึงได้มาเจอคนอย่างเขา! ทั้งๆที่เธอเพิ่งเรียนจบกำลังเตรียมแผนการทำงาน แถมอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างเธอเธอวางแผนจะกลับไปเซอไพรส์ครอบครัวที่ประเทศไทยอีก เเล้วเขาจะจับเธอมาไว้เกาะกลางทะเลเพื่อ!!!

“ฝันไปเถอะ! เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉันจนกว่าไอ้ชาร์ลมันจะชิบหายกันไปข้างนึง!”

เขาว่าพร้อมกับยิ้มเยาะ เหมือนเขาภูมิใจมากที่สามารถทำให้เธอโกรธจนเลือดขึ้นหน้าได้

“หาา….คุณมันบ้าไปแล้ว!”

เธอด่าเขาอยากเหลืออด ใบหน้าขาวใสบัดนี้แดงก่ำเพราะกำลังโกรธแบบสุดๆ แต่มีหรือคริสเตียนจะสนใจ เขาจับเธอมาที่นี่ในฐานะอะไร เขานั้นรู้อยู่แก่ใจ การที่จะทำให้ไอ้ชาร์ลเจ็บปวดมากที่สุด ก็คงจะหนีไม่พ้นการที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงคนนี้ก่อนมัน….เหมือนกับที่มันย่ำยีน้องสาวของเขาจนแหลกคามือยังไงล่ะ

“เอาตัวเธอไป”

ชายหนุ่มเปิดประตูห้องออกไปสั่งชาลีที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างหน้า มารีน่าสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ หญิงสาวดึงสติตัวเองกลับมาก่อนจะพิจารณาทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเอง ผู้ชายคนนี้ที่เธอยังไม่รู้ชื่อ เขาน่าจะทำอาชีพที่เถื่อนพอสมควรเพราะเขามีลูกน้องเต็มไปหมด หน้าชายหาดที่เธอมองออกไป เห็นมีผู้ชายใส่สูธชุดดำยืนอยู่เต็มไปหมดเลย เห็นทีเธอคงต้องหาวิธีของความช่วยเหลือจากคนอื่นด้วยตัวเอง ดัวนั้นจะมาทำคัวโวยวายไปไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียแผน แล้วเธอจะขอความช่วยเหลือยังไง ในเมื่อโทรศัพท์เธออยู่ในมือของเขา!

“ครับนาย”

“ลงไปพักผ่อนข้างล่าง ฉันมีงานต้องทำ”

เขาหันมาบอกเธอน้ำเสียงเรียบนิ่ง แปลกใจอยู่เหมือนกันที่เห็นคนตัวเล็กยืนเงียบ เขาเดาว่าเธอคงกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ แต่ปล่อยให้เธอคิดไปเถอะ เพราะเธอก็ทำได้แค่คิด เกาะนี้ทั้งเกาะมีแต่คนของเขาอยู่ทั้งนั้น

“คุณจะขังฉันไว้ที่นี่นานแค่ไหนคะ?”

ในเมื่อคิดได้แล้วว่าโวยวายไปก็ไม่ได้อะไร ไอ้มาเฟียหน้าโหดนี่คงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ คนไม่ยอมใครอย่างมารีน่าจึงกำลังเซาะหาวิธีหนีออกจากเกาะนี้ด้วยตัวเอง

“จนกว่าฉันจะพอใจ”

คริสเตียนตอบหน้าตาย หน้าเล็กมุ้ยขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้รับคำตอบที่เธอไม่พอใจ กระนั้นชาลีก็เดินมารับตัวเธอหลังจากที่เจ้านายหยักหน้าให้ มารีน่ายอมเดินตามชาลีออกไปอย่างว่าง่าย ตลอดระยะเวลาที่เดินไปยังห้องพักมารีน่ากำลังคิดหาวิธีทางหนีอยู่ตลอดเวลา แต่ดูเหมือนที่นี่จะเป็นเกาะส่วนตัวมากๆ ไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่านเลยสักคน!

“นี่ครับห้องของคุณ เชิญพักผ่อนตามสบาย เดี๋ยวสักพักผมจะให้คนเอาอาหารมาให้”

“ชาลี นายพาใครมา….?”

ทั้งชาลีและมารีน่าหันไปมองน้ำเสียงนั้นพร้อมกัน มารีน่ายิ้มออกมาอย่างมีความหวังเมื่อเห็นผู้หญิงผมทองเดินเข้ามาหา แต่เธอก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อผู้หญิงคนนั้นมองมาที่เธอด้วยสายตาไม่ชอบใจ! แถมหล่อนยังมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีก! เหอะ! บนเกาะนี้ไม่มีมึใครปกติสักคน

“ผู้หญิงใหม่ของเจ้านาย ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว”

ทีน่ามองมารีน่าด้วยสายตาเหยียดอีกครั้งเมื่อได้ยินคำตอบจากลูกน้องคนสนิทของคริสเตียน

“นางบำเรอคนใหม่สินะ”

คำพูดที่ออกมาจากคนตรงหน้าทำเอามารีน่าฉุนขึ้นหน้าไม่น้อย เดาได้ไม่ยากเลยว่าผู้หญิงคนตรงหน้าอยู่ในสถานะอะไร หน้าตาก็ดี แต่เป็นได้แค่นางบำเรอของผู้ชายที่ไม่มีความเป็นคน! ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยสักนิด!

“หึ…อย่าคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะเป็นแบบเธอหมดสิ”

มารีน่าเอ่ยออกไปอย่างเจ็บแสบ ดวงตากลมโตลอบมองโทรศัพท์ที่เหน็บไว้กับกางเกงขาสั้นของทีน่าอย่างไม่วางตา นี่แหละโอกาสหนี!

“เธอ! อย่าคิดว่าเป็นเด็กใหม่แล้วคริสเขาจะหลงนะ จำใส่สมองไว้ด้วยว่าฉันอยู่กับเขามานานแล้ว ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครมาก่อน!”

ทีน่าพูดใส่มารีน่าด้วยความอิจฉาในใบหน้าอันสมบูรณ์แบบของคนตรงหน้า เธออยู่กับคริสเตียนมาเกือบสองปีแล้วเพราะเธอช่างเอาอกเอาใจ ส่วนคนอื่นๆที่เขาหิ้วมาจากในเมืองนั้นอยู่ได้ไม่นานเท่าเธอ พอเขาเบื่อเขาก็พากลับ มีแต่เธอคนเดียวที่เขาให้อยู่ที่นี่ ทีน่ามองคนตรงหน้าด้วยสายตาหวั่นๆ ยัยนี่ดูสวย ดูดีมีชาติตระกูลมาก เธอกลัวเขาจะหลงของเล่นชิ้นใหม่จนหัวปลักหัวปลำ

“จ้ะ ฉันไม่ได้เป็นนางบำเรอของไอ้คุณคริสอะไรนั่นของเธอหรอก เธอสบายใจได้ เอ้….มีอะไรติดหน้าเธอไม่รู้ เดี๋ยวฉันเอาออกให้”

ในความเป็นจริงมารีน่าไม่ได้สนใจหัวข้อสนทนาที่ทีน่าเอ่ยออกมาเลยด้วยซ้ำ เธอแสร้งทำท่าหยิบอะไรบางอย่างออกจากหน้าของทีน่าก่อนจะใช้มืออีกข้างล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าของทีน่าอย่างเบามือ

“อะไร! อย่ามายุ่งกับฉันนะ”

ทีน่าถอยหนีอย่างไม่ไว้ใจแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะในที่สุดมารีน่าก็สามารถขโมยโทรศัพท์ของทีน่ามาได้สำเร็จ

ภายในห้องนอน

มารีน่าใช้เวลาอยู่สักพักหลังจากที่ลองปลอดล็อคโทรศัพท์โดยการสุ่มเลขเอาแต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจึงตัดใจกดโทรออกหาเพื่อนของเธอเพื่อวานให้เพื่อนของเธอไปบอกชาร์ลเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตอนแรกมารีน่าชั่งใจอยู่นานว่าเธอควรจะตัดสินใจบอกใครดีระหว่างครอบครัวของเธอหรือต้นตอปัญหาอย่างชาร์ล และมารีน่าก็คิดได้ว่าเธอไม่อยากให้ทางบ้านต้องมาเดือนร้อนเพราะเรื่องงี่เง่าของผู้ชายพวกนี้ เพราะงั้นคนที่ต้องรับผิดชอบก็คงจะต้องเป็นชาร์ล หากหมอนั่นทำให้น้องสาวของนายคริสอะไรนั่นตายจริง มันก็คงจะสมเหตุสมผลแล้วที่เขาจะต้องเป็นคนมาช่วยเธออกไป

“ฮัลโหล กรีน”

คนที่มารีน่าจะพอวานให้ไปบอกชาร์ลได้เห็นทีก็มีแต่กรีน เพื่อนสาวคนสนิทของเธอ

(ใครคะ รีน่าหรอ? นี่แก หายไปไหน ฉันโทรหาก็ไม่รับ แล้วนี่เอาเบอร์ใครโทรมา?)

เพื่อนสาวเพื่อนจำเสียงของเธอได้ก็โวยถามเป็นชุด

“ฉันยังไม่มีเวลามาอธิบายให้แกฟังตอนนี้ แต่แกช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย ติดต่อชาร์ลให้ฉันที”

(แล้วทำไมแกไม่ติดต่อเองล่ะ เขาตามจีบแกอยู่ไม่ใช่หรอ)

มารีน่าวานให้เพื่อนสาวไปบอกชาร์ลว่าเธอถูกคนที่ชื่อคริสอะไรสักอย่างจับตัวมา กรีนเพื่อนรักของเธอตกใจมากแต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ดีไปกว่าการไปบอกชาร์ลถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น และมารีน่าขอร้องเพื่อนว่าอย่าให้ครอบครัวเธอรู้เรื่องนี้เด็ดขาดและย้ำนักหนาว่าบอกชาร์ลให้มาช่วยเธอให้เร็วที่สุด เธอไม่อยากทนอยู่นี่สักวิเดียวเลยด้วยซ้ำ!

สองชั่วโมงผ่านไป

คริสเตียนนั่วหน้าเคร่งเครียดอ่านเอกสารสำคัญอยู่ในห้องทำงานมาเกือบๆสองชั่วโมงได้ ปกติเขาจะใช้ชีวิตอยู่บนเกาะนี้เป็นส่วนใหญ่ แต่หากมีงานสำคัญๆเขาก็จะนั่งเรือออกไปร่วมงานบ้างเป็นบางครั้ง บนเกาะนี้เขาซื้อต่อมาจากนายทุน ถึงมันจะไม่ห่างจากตัวเมืองมากแต่มันก็เต็มไปด้วยความสงบ และยิ่งคนทำอาชีพอัตรายอย่างเขา หลีกมาอยู่ในที่แบบนี้นั้นปลอดภัยที่สุดแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามา”

“เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนาย”

ชาลีเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงร้อนใจ เขาเพิ่งได้รับข่าวมาสดๆร้อนๆเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน

“มีอะไร!”

คริสเตียนตอบในขณะที่สายตายังจ้องมองเอกสารตรงหน้าอยู่

“โกดังโซนบีถูกลอบวางระเบิดทั้งสามโกดังเลยครับ คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของไอ้ชาร์ล ภาพกล้องวงจรปิดบันทึกเอาไว้ได้ว่าลูกน้องมันเป็นคนทำครับนาย”

กึก! ปากกาด้ามหนาถูกทิ้งลงก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะเงยขึ้นมา จู่ๆไอ้ชาร์ลมันจะมาวางระเบิดโกดังของเขาทำไม? หรือว่ามันรู้แล้วว่าเขาลักพาตัวผู้หญิงคนนั้นมา แล้วมันจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อเขายังไม่ได้บอกมันสักหน่อย!

“เสียหายเท่าไหร่”

เขาตอบสีหน้าเคร่งเครียด ทั้งสามโกดังนั้นเขาเพิ่งลงของไว้ไม่กี่วันมานี้เอง

“เอ่อ เกือบๆร้อยล้านครับ”

มือหนากำปากกาในมือเอาไว้แน่น! เขาว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลเป็นแน่ นึกได้ดังนั้นร่างหนาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะก้าวขาฉับๆออกไปหาใครบางคนเพื่อหวังตรวจสอบอะไรบางอย่าง

อีกด้านของทีน่า

เธอเดินสาละวนไปทั่วบ้านเมื่อหาโทรศัพท์ของตัวเองมานานนับชั่วโมงแต่ไม่พบ ประจวบเหมาะกับคริสเตียนที่กำลังเดินลงมาข้างล่างพอดีเขาจึงพบเธอเข้า

“ทำอะไร?”

เขาเอ่ยถามเธอเมื่อสังเกตุเห็นว่านางบำเรอคนโปรดกำลังค้นหาอะไรบางอย่างบริเวณโซฟาห้องนั่งเล่น

“คุณคริส! เอ่อ ทีน่ากำลังหาโทรศัพท์ค่ะ ไม่รู้ว่าไปทำหล่นที่ไหน”

คริสเตียนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น คนตัวโตปะติดปะต่อเรื่องราวได้อย่างง่ายดาย เขาเริ่มจะมั่นใจแล้วว่าโทรศัพท์ของทีน่าไม่ได้หล่นหาย แต่มีคนขโมยไป! และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มารีน่านั่นแหละ เพราะเหตุนี้ไอ้ชาร์ลมันถึงได้รีบมาถล่มโกดังของของเขาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย และเขาสามารถเดาได้ทันทีว่าภายในเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี่ มันคงจะบุกมาถึงที่นี่แน่ !

หึ ยัยตัวแสบ! เห็นทีเขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อปราบคนดื้อด้านอย่างเธอ เขายังไม่ทันได้เริ่มเกมส์ เธอก็ช่วยเริ่มให้ซะงั้น….ขอบคุณมากนะยัยตัวแสบ เขาจะเอาคืนเธอให้สมกับเงินร้อยล้านที่เธอทำหายไปเลยคอยดู!